Աննա Ասլան
 | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | հունվարի 1, 1897[1] |
| Ծննդավայր | Բրեիլա, Ռումինիա[2] |
| Մահացել է | մայիսի 20, 1988[1] (91 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Բուխարեստ, Ռումինիա |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Ռումինիա |
| Ազգություն | հայ |
| Կրթություն | Բուխարեստի համալսարան (1922) |
| Մասնագիտություն | կենսաբան, գյուտարար, բժիշկ, gerontologist և համալսարանի դասախոս |
| Գիտական աստիճան | բժշկական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր և ակադեմիկոս |
| Աշխատավայր | Victor Babeș University of Medicine and Pharmacy? |
| Անդամակցություն | Ռումինական ակադեմիա և Նյու Յորքի գիտությունների ակադեմիա |
| Պարգևներ | Ակադեմիական արմավենիներ շքանշանի ասպետ, Սպայական շքանշանի խաչ «Գերմանիայի Դաշնային Հանրապետությանը մատուցած ծառայությունների համար», «Իտալիայի Հանրապետությանը մատուցած ծառայությունների համար» շքանշանի կոմանդոր և Լեոն Բերնարդի ֆոնդի մրցանակ |
| Ana Aslan Վիքիպահեստում | |
Աննա Ասլան (Մկրտչի) (հունվարի 1, 1897[1], Բրեիլա, Ռումինիա[2] - մայիսի 20, 1988[1], Բուխարեստ, Ռումինիա), բժիշկ, ծերաբան-ծերաբույժ։ Ռումինիայում ծերաբանների և ծերաբույժների դպրոցի հիմնադիրը։ Բժշկական գիտությունների դոկտոր (1961), պրոֆեսոր (1945), ՌԱՀ ԲԳԱ (1969), Ռումինիայի ԳԱ (1974) ակադեմիկոս, ՌԱՀ վաստակավոր բժիշկ (1973), Ռումինիայի գիտության վաստակավոր գործիչ (1977), Ռումինիայի սոցիալական աշխատանքի հերոս (1971)։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1922 թվականին ավարտել է Բուխարեստի համալսարանի բժշկական ֆակուլտետը։ 1948-1952 թթ.վականներին Կ. Պարհոնի անվան ծերաբանության և ծերաբուժության ինստիտուտի տնօրեն։
Աշխատանքները վերաբերում են փորձարարական, կլինիկական և սոցիալական ծերաբանության հարցերին։
Վաղաժամ ծերացումը կանխելու նպատակով Աննա Ասլանն առաջարկել է նովոկաինի լուծույթներ՝ ներարկումների համար, հետագայում ստեղծել «Գերովիտալ Нг» և «Ասլավիտալ», իսկ երեխաների թուլամտության բուժման համար՝ «Ասլավիտալ երեխաների համար» պատրաստուկները։
1959 թվականից Ռումինիայի ծերաբանների և ծերաբույժների ընկերության նախագահ, 1982 թվականից՝ ԽՍՀՄ ծերաբանների և ծերաբույժների ընկերության պատվավոր և արտասահմանյան մի շարք երկրների ակադեմիաների ու գիտական ընկերությունների անդամ։
Սահմանված են Աննա Ասլանի անվան (ԳԴՀ, 1983), «Հաղթանակի արձան» համաշխարհային մշակութային Իտալիա, 1984) և այլ մրցանակներ։
Աննա Ասլանի անունը քանդակվել է Հիպոկրատի մարմարե հուշարձանին (Հունաստան)[3]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
| ||||||||||||
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 563)։ 
|