Ալկալա դե Էնարես

Ալկալա դե Էնարես
Բնակավայր
	Ալկալա դե Էնարես
	իսպ.՝ Alcalá de Henares
Դրոշ	Զինանշան
Երկիր	Իսպանիա
Ներքին բաժանում	Q6107376? և Q5767265?
Մակերես	88 կմ²
ԲԾՄ	588±1 մետր
Պաշտոնական լեզու	իսպաներեն
Բնակչություն	▲197 562 մարդ (2020)
Ժամային գոտի	UTC+1 և UTC+2
Հեռախոսային կոդ	91
Փոստային ինդեքսներ	E 28800-28807 և 28801–28807
Ավտոմոբիլային կոդ	M
Պաշտոնական կայք	ayto-alcaladehenares.es
	Ալկալա դե Էնարես Վիքիպահեստում

Ալկալա դե Էնարես (իսպ.՝ Alcalá de Henares), քաղաք Իսպանիայում, Մադրիդի ինքնավար համայնքում, Էնարես գետի վրա։ Բնակչության թիվը կազմում է 204 հազար մարդ (2006 թվականի տվյալներով)։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Առաջին մարդիկ այստեղ բնակություն են հաստատել դեռևս նեոլիթյան ժամանակաշրջանից, ապա այստեղ որոշ ժամանակ ապրել են կելտական ցեղերը։ Մ․թ․ա․ I դարում հռոմեացիներն այստեղ հիմնադրել են Կոմպլուտում (լատ.՝ Complutum) քաղաքը։ 306 թվականին Դիոկղետիանոսի հրամանով երկու քրիստոնյա տղաների՝ Խուստուսին և Պաստորային մահապատժի են ենթարկում։ Այս իրադարձությունից հետո քաղաքը գրավում է ուխտավորների ուշադրությունը, իսկ մեկ դար անց արքոպիսկոպոս Տոլեդոն կանոնիկացնում է նահատակներին, և մինչ այսօր նրանք մեծարվում է որպես սուրբ նահատակներ։ Որոշ ժամանակ անց հռոմեացիներին պատկանող հողատարածքը անցնում է վեստգոթերին։

711 թվականից սկսած քաղաքն ընկնում է արաբների տիրապետության տակ, և նրանք բլրի վրա կառուցում են ամրոց՝ այսպես կոչված «al-qalat», որը թարգմանաբար նշանակում է «ամրոց, բերդ»։ Սակայն, քանի որ «Ալկալա» անվանումը Իսպանիայի շատ քաղաքների անվանումների մասն է կազմում, անվանն ավելացվում է «դե Էնարես» (տեղի գետի անունով)։

1118 թվականի մայիսի 3-ին Տոլեդո արքեպիսկոպոսի շնորհիվ քաղաքը վերադարձրեցին, իսկ նոր բնակիչները որոշեցին մնալ հռոմեական տարածքում, թողնելով, որ ամրոցը փլուզվի։ Հիմնականում քաղաքի զարգացվածությունը պայմանավորված էր բանուկ շուկայով և բարենպաստ աշխարհագրական դիրքով։ Կաստիլիայի թագավորները ճանապարհորդում էին հենց այս տարածքով։

Ալկալե դե Էնարեսում է տեղի ունեցել այդ ժամանակաշրջանի համար անհայտ ծովագնաց Քրիստափոր Կոլումբոս և Իզաբելլա I թագուհու և Ֆերդինանդ II թագավորի առաջին հանդիպումը։

18-19-րդ դարերում քաղաքը սկսեց անկում ապրել, 1836 թվականին տեղի համալսարանը տեղափոխվեց մայրաքաղաք, վանքերը վաճառեցին իրենց շրջակա տարածքները, իսկ քաղաքը սկսեց ձուլվել Մադրիդին և դարձավ նրա արվարձաններից մեկը։

Տեսարժան վայրեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քաղաքի կենտրոնը ընդգրկված է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի Համաշխարհային ժառանգության օբյեկտների ցանկում։ Հիմնական տեսարժան վայրերից է եկեղեցին, որը կառուցվել է 1136 թվականին, գոթական ոճով (դա խիստ վնասվել է 20-րդ դարի քաղաքացիական պատերազմի ժամանակ)։

Սան Իլդեֆոնսո կոլեգիումի եկեղեցում գտնվում էր մեծ կարդինալ Խիմենես դե Սիներոսայի գերեզմանը, որը հետագայում տեղափոխվել է Մադրիդ։ 1499-1509 թվականներին նա հիմնադրել է համաշխարհային հռչակ ունեցող համալսարանը և գրադարանը։ 1836 թվականին վերջիններս տեղափոխվեցին Մադրիդ՝ համալսարանի փակվելու պատճառով։

Այլ տեսարժան վայրեր՝