Ալեքսեյ Կուդրին

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ալեքսեյ Կուդրին
 
Կուսակցություն՝ ԽՄԿԿ և Աջ ուժերի միություն
Կրթություն՝ Սանկտ Պետերբուրգի պետական համալսարանի տնտեսագիտական ֆակուլտետ (1983)
Գիտական աստիճան՝ տնտեսագիտության դոկտոր (2018)
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ, տնտեսագետ և ֆինանսների նախարար
Ծննդյան օր հոկտեմբերի 12, 1960(1960-10-12)[1][2] (63 տարեկան)
Ծննդավայր Դոբելե, Dobele District, Լատվիական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն  ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
 
Ինքնագիր Изображение автографа
 
Պարգևներ
«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» II աստիճանի շքանշան Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար 3-րդ աստիճանի շքանշան «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 4-րդ աստիճանի շքանշան Բարեկամության շքանշան Stolypin Medal, 1st class Stolypin Medal, 2nd class
ՌԴ նախագահի պատվոգիր
«Իտալական Հանրապետությանը մատուցած ծառայությունների համար» շքանշանի մեծ սպա
Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի երախտագիտություն Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության պատվոգիր Commendation of the Government of Russia և Ախմադ Քադիրովի անվան շքանշան

Ալեքսեյ Լեոնիդովիչ Կուդրին (ռուս.՝ Алексей Кудрин, հոկտեմբերի 12, 1960(1960-10-12)[1][2], Դոբելե, Dobele District, Լատվիական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ռուս քաղաքագետ և տնտեսագետ։ 2018 թվականի մայիսի 22-ից Ռուսաստանի Դաշնության հաշվիչ պալատի նախագահ[3]։ Տնտեսագիտական գիտությունների դոկտոր։

Մոսկվայի բորսայի վերահսկիչ խորհրդի նախագահ, վերահսկիչ խորհրդի նախագահի տեղակալ և Ռուսաստանի Սբերբանկի ռազմավարական կոմիտեի ղեկավար, Է. Թ. Գայդարի անվան Տնտեսական քաղաքականության ինստիտուտի հոգաբարձուների խորհրդի նախագահ, «Քաղաքացիական նախաձեռնությունների կոմիտե» հասարակական կազմակերպության նախագահ, «Գայդար ֆորում» կազմակերպության կոմիտեի անդամ[4][5]։

Ռուսաստանի Դաշնության փոխվարչապետ (2000-2004, 2007-2011 թվականներ), Ռուսաստանի Դաշնության ֆինանսների նախարար (2000-2011)։

Գործունեության համառոտ նկարագիր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տնտեսագիտական բարձրագույն կրթություն ստանալուց և ատենախոսության պաշտպանությունից հետո աշխատեց Սանկտ Պետերբուրգի քաղաքապետ Անատոլի Սոբչակի վարչակազմում։

1996 թվականին սկսեց աշխատել Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի աշխատակազմում։ 2000 թվականի մայիսի 18-ին նշանակվեց Ռուսաստանի Դաշնության ֆինանսների նախարար։

Բացի այդ, 2000-2004 և 2007-2011 թվականներին եղել է Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության ղեկավարի տեղակալ։ Որպես ֆինանսների նախարար՝ խելամիտ իրականացնում էր ֆինանսական կառավարում, հարկային և բյուջետային բարեփոխումներ և կողմ էր կապիտալիզմին։

Ըստ նրա, ռուսական կառավարությունը վճարելով 90-ականների վերջին կուտակած արտաքին պարտքի զգալի մասը՝ Ռուսաստանը դարձավ խոշոր տնտեսություն ունեցող երկրների մեջ ամենացածր արտաքին պարտք ունեցող երկրներից մեկը[6]։ Նավթի բարձր գների գերակշիռ մասը հավաքվեց պետական կայունացման հիմնադրամում, որն օգնեց Ռուսաստանին 2008-2009 թվականների գլոբալ ֆինանսական ճգնաժամից դուրս գալ ավելի լավ վիճակում, քան ակնկալում էին շատ փորձագետներ[7]։

Իր կարիերայի ընթացքում արժանացավ մի շարք մրցանակների, այդ թվում՝ «Euromoney» ամսագրի «2010 թվականի Ֆինանսների նախարար» մրցանակին[8]։ 2011 թվականի սեպտեմբերի 26-ին, ի պատասխան Կուդրինի քննադատությանը, Ռուսաստանի նախագահ Դմիտրի Մեդվեդևը պահանջեց, որ հրաժարական տա։ 2012 թվականի ապրիլ 6-ին Կուդրինը հայտարարեց Ռուսաստանում «Քաղաքացիական նախաձեռնությունների կոմիտե» ստեղծելու մասին[9][10][11]։ 2012-2015 թվականներին որպես փորձագետ, բազմիցս մասնակցեց նախագահ Վլադիմիր Պուտինի և «Միացյալ Ռուսաստան» կուսակցության հետ քննարկումներին՝ հասարակության, տնտեսության և պետության զարգացման հիմնարար հարցերի շուրջ[12]։ 2014-2018 թվականներին աշխատել է Մոսկվայի բորսա ՓԲԸ-ում՝ որպես դիտորդ խորհրդի նախագահ[13][14]։ 2013 - 2018 թվականներին՝ «Սբերբանկ» ՓԲԸ Դիտորդ խորհրդի ռազմավարական կոմիտեի ղեկավարն էր[15][16][17]։

2016 թվականի ապրիլից մինչև 2018 թվականի նոյեմբերի 19-ը Ռազմավարական հետազոտությունների կենտրոնի խորհրդի նախագահն էր[18]։

2018 թվականի մայիսի 18-ից Ռուսաստանի Դաշնության հաշվիչ պալատի նախագահն է։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վաղ տարիներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է լեռներում` Լատվիայի Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետության Դոբելե քաղաքում՝ ռուս Լեոնիդ Կուդրինի և լատվուհիի Զինտա Միլերայի ընտանիքում, ովքեր 1941 թվականին արտաքսվել էին Սիբիր։ 1967 թվականին ընտանիքը տեղափոխվեց լեռներ։ Տուկումսում Ալեքսեյը գնաց դպրոց[19]։ 1968 թվականի փետրվարին հորն ուղարկեցին Մոնղոլիայում ծառայելու, ով իր հետ տարավ ընտանիքին։ 1971-1974 թվականներին ապրեց լեռներում՝ (Բորզյա Չիտայի շրջան)։ 1974-1977 թվականներին ապրել է Արխանգելսկում, որտեղ էլ ավարտեց ավագ դպրոցը[20][21]։ Միևնույն ժամանակ մասնակցեց կոմերիտմիության (այսպես էին կոչում Արխանգելսկի պիոներների պալատում համայնքային հանդիպումները) դասընթացներին[22]։ Արխանգելսկի ոչ պաշտոնական կորպորացիայի «կոմունարների» միջավայրից դուրս եկան Ռուսաստանի բանկատերերի և պաշտոնյաների մի ամբողջ համաստեղություն[22]։

Մինչ համալսարան ընդունվելը՝ որպես ավտոմեխանիկ և հրահանգիչ աշխատել է Լենինգրադի թիկունքային և տրանսպորտային ռազմական ակադեմիայի մեխանիկական լաբորատորիայում[23][24]։ 1983 թվականին ավարտեց Լենինգրադի Ա. Ա. Ժդանովի անվան պետական համալսարանի տնտեսագիտության ֆակուլտետը։

Գիտական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1983 թվականին ԽՍՀՄ գիտությունների ակադեմիայի սոցիալ-տնտեսական հիմնախնդիրների ինստիտուտի հետազոտողն էր։ 1985-1988 թվականներին ԽՍՀՄ գիտությունների ակադեմիայի տնտեսագիտության ինստիտուտի ասպիրանտն էր, որտեղ 1988 թվականին պաշտպանեց «Համադրելիությունը տնտեսական մրցակցության հարաբերությունների մեխանիզմի մեջ» թեմայով ատենախոսությունը և ստացավ տնտեսագիտական գիտությունների թեկնածուի կոչում։

1988 թվականից աշխատել է ԽՍՀՄ գիտությունների ակադեմիայի սոցիալ-տնտեսական հիմնախնդիրների ինստիտուտում[25]։ 2018 թվականին Ռուսաստանի ժողովրդական տնտեսության և հանրային կառավարման ակադեմիայում տնտեսագիտության դոկտորի գիտական աստիճանի համար պաշտպանեց թեկնածուական ատենախոսությունը՝ «Բյուջետային քաղաքականության հաշվեկշված և արդյունավետ ֆինանսական քաղաքականության տեսական և մեթոդաբանական մոտեցումները» թեմայով։ Պաշտոնական մրցակիցներն են՝ Է. Գ. Գայդարի անվան տնտեսական քաղաքականության ինստիտուտի գիտական աշխատանքների գծով տնօրեն, տնտեսագիտության դոկտոր, պրոֆեսոր Ս. Մ. Դրոբիշևսկին, տնտեսագիտության դոկտոր, Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի հովանու ներքո գործող ազգային տնտեսության և հանրային կառավարման ռուսական ակադեմիայի տնտեսության պետական կարգավորման ամբիոնի վարիչ Վ. Կլիմանովը, տնտեսագիտության դոկտոր, պրոֆեսոր Վ. Մորգունովը[26]։

Աշխատանքը Սանկտ Պետերբուրգում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1990 թվականի հոկտեմբերից Լենինգրադի խորհրդի գործադիր կոմիտեի տնտեսական բարեփոխումների հանձնաժողովի փոխնախագահն էր։ Տնտեսական բարեփոխումների հանձնաժողովը լուծարվելուց հետո տեղափոխվեց Լենինգրադի ազատ ձեռնարկությունների գոտու կառավարման կոմիտե։

1991 թվականի նոյեմբերից Սանկտ Պետերբուրգի Տնտեսական զարգացման կոմիտեի նախագահի տեղակալն էր և ներդրումային քաղաքականության հարցերով պատասխանատուն։

1992 թվականի օգոստոսից Սանկտ Պետերբուրգի քաղաքապետարանի գլխավոր ֆինանսների վարչության նախագահն էր (հետագայում վերանվանվեց Ֆինանսների կոմիտե)։

1993 թվականից քաղաքապետի առաջին տեղակալն էր (Անատոլի Սոբչակ) և Սանկտ Պետերբուրգի քաղաքապետարանի տնտեսության և ֆինանսների կոմիտեի նախագահը։ Նա նաև Սանկտ Պետերբուրգում աշխատել է Վլադիմիր Պուտինի հետ[27]։

1996 թվականին Սանկտ Պետերբուրգի նահանգապետի ընտրություններում Վլադիրմիր Յակովլևի հաղթանակից հետո հրաժարական տվեց[28]։

Աշխատանքը Մոսկվայում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դմիտրի Կոզակը, Ալեքսեյ Կուդրինը և Միխայիլ Կասյանովը 2003 թվականին

1996 թվականին Ալեքսեյ Կուդրինը տեղափոխվեց Մոսկվա։ 1996 թվականի օգոստոսի 1-ից մինչև 1997 թվականի մարտի 26-ը Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի աշխատակազմի փոխնախագահն էր։ Այս պաշտոնին հրավիրվեց նախագահի վարչակազմի ղեկավար Անատոլի Չուբայսի կողմից[29]։

1996 թվականին Սանկտ-Պետերբուրգից Մոսկվա տեղափոխված Վլադիմիր Պուտինի հետ համարվում էր Չուբայիսի թիմի անդամ[30]։

1997 թվականի մարտից Ռուսաստանի Դաշնության Ֆինանսների նախարարի առաջին տեղակալն էր։ Նախարարություն է հրավիրվել է տվյալ ժամանակաշրջանի նախարար Ա. Բ. Չուբայսի կողմից։ Գլխավոր վերահսկիչ վարչության ղեկավարի պաշտոնում Կուդրինին հաջորդեց Վլադիմիր Պուտինը[31][32]։

1997 թվականի ապրիլի 29-ից 1999 թվականի ապրիլի 6-ը Արժույթի միջազգային հիմնադրամում ՌԴ փոխնախագահն էր։

1997 թվականի մայիսի 6-ից մինչև 1999 թվականի մարտի 22-ը Վերակառուցման և զարգացման եվրոպական բանկում Ռուսաստանի ղեկավարի տեղակալն էր[33]։

1998 թվականի նոյեմբերի 13-ից մինչև 1999 թվականի սեպտեմբերի 25-ը Բելառուսի և Ռուսաստանի Միության գործադիր կոմիտեում Ռուսաստանի ներկայացուցիչն էր։

1999 թվականի հունվարի 14-ին Ռուսաստանի Դաշնության Կառավարության նախագահ Եվգենի Պրիմակովը Կուդրինին հեռացրեց ֆինանսների նախարարի առաջին տեղակալի պաշտոնից[34][35]։

1999 թվականին նշանակվեց «Ռուսաստանի միասնական էներգետիկ համակարգ» ռուսական համատեղ ձեռնարկության կառավարման խորհրդի նախագահի առաջին տեղակալ Անատոլի Չուբայիսի պաշտոնում[36]։

1999 թվականի մայիսի 31-ին ՌԴ ֆինանսների նախարարի առաջին տեղակալն էր[37][38]։

Աշխատանքը ֆինանսների նախարարի պաշտոնում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կուդրինը և Ռուսաստանի նախագահ Մեդվեդեևը 2009 թվականի նոյեմբերի 27-ին ԵվրԱզԵսի նիստում

2000 թվականի մայիսի 18-ից Ռուսաստանի Դաշնության փոխվարչապետն էր և Ռուսաստանի Դաշնության ֆինանսների նախարարը։

2004 թվականի մարտի 9-ից Ռուսաստանի Դաշնության ֆինանսների նախարարն էր[39][40]։

2007 թվականի սեպտեմբերի 24-ից մինչև 2008 թվականի մայիսի 7-ը Ռուսաստանի Դաշնության փոխվարչապետն էր և Ռուսաստանի Դաշնության ֆինանսների նախարարը։ 2008 թվականի մայիսի 7-ից մինչև մայիսի 12-ը իր պարտականությունները շարունակեց կատարել մինչև նոր կառավարության նշանակումը։

2008 թվականի մայիսի 12-ին նշանակվեց Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության ղեկավարի տեղակալ` Վ. Վ. Պուտինի նոր կառավարության կազմում՝ ՌԴ ֆինանսների նախարար[41]։

2008 թվականի հոկտեմբերի 17-ից Ռուսաստանի Դաշնության Նախագահի հովանու ներքո Ռուսաստանի Դաշնության Ֆինանսական շուկայի զարգացման խորհրդի անդամ էր, 2008 թվականի դեկտեմբերի 3-ից`փոխնախագահ, իսկ 2010 թվականի հունվարի 4-ից` նախագահ։

Հունվարի 11-ից տնտեսական զարգացման և ինտեգրման հարցերով կառավարման հանձնաժողովի անդամ էր։

2011 թվականի գարնանը ստացավ «Ճիշտ գործարք» կուսակցությունը ղեկավարելու առաջարկ՝ որից հրաժարվեց։ Ինչպես նշեց 2011 թվականի սեպտեմբերին, «Ճիշտ գործարք»-ի առաջնորդելու ենթադրյալ հնարավորությունն իր համար չկար[42]։

Ես արհեստական նախագծին մասնակցելու հեռանկար չունեի»։ Փաստացի վարկաբեկելով լիբերալ-դեմոկրատական գաղափարը, դեկտեմբերին ասաց, որ հրաժարվել է, քանի որ անհրաժեշտ էր ստեղծել նոր կուսակցություն, իսկ «Ճիշտ գործարք»-ը մարդկանց համար անհասկանալի էր և նույնիսկ Կրեմլի որոշակի հսկողությունը ներքո անարդյունավետ կլինի»[43]։

Հունիսի 27-ից միաժամանակ Սանկտ Պետերբուրգի պետական համալսարանի Ազատական արվեստի և գիտությունների ֆակուլտետի դեկանն էր[44]։

2011 թվականի սեպտեմբերի 25-ին Վաշինգտոնում՝ լրագրողների հետ զրույցում, որտեղ մասնակցեց Արժույթի միջազգային հիմնադրամի (ԱՄՀ) հանդիպմանը, նա զգալի տարաձայնություններ ունեցավ նախագահ Դմիտրի Մեդվեդևի հետ և հրաժարվեց աշխատել Մեդվեդևի ապագա կառավարության կազմում, որը կարող է ստեղծվել 2012 թվականի նախագահական ընտրություններից հետո։ Անհամաձայնության պատճառները ռազմական և սոցիալական ծախսերի աճն էին, նավթի գներից բյուջեի կախվածությունը[45]։ 2011 թվականի սեպտեմբերի 26-ին, Մեդվեդևի քննադատության պատճառով Կուդրինի հեռուստխցիկների առջև դժգոհության համար, Մեդվեդևը նրան առաջարկեց հրաժարական տալ։ Նույն օրը երեկոյան Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության ղեկավարի՝ Պուտինի առաջարկով Կուդրինն ազատվեց փոխվարչապետի և ֆինանսների նախարարի պաշտոնից։ Ռուսաստանի Դաշնության Նախագահի հրամանագրով Կուդրինը նաև հեռացվեց Ռուսաստանի Դաշնության Անվտանգության խորհրդի կազմից[46]։

Կուդրինի հայտարարությունը հրաժարականի մասին.

Իմ դիմումը պայմանավորված է նրանով, որ ես ինձ չեմ տեսնում 2012 թվականի կառավարության կազմում, ինչը մտածված ու կշռադատված է։

Առաջին․ Մի քանի ամիսների ընթացքում, չնայած իմ բազմաթիվ առարկություններին, այդ թվում՝ հանրային, բյուջետային քաղաքականության բնագավառում ընդունվեցին որոշումներ, որոնք անշուշտ կմեծացնեն բյուջեի կատարման ռիսկերը։ Իսկ բյուջետային ռիսկերը, որոնք հիմնականում կապված էին պաշտպանության և սոցիալական ոլորտներիի հետ՝ անխուսափելիորեն կտարածվեն ամբողջ ազգային տնտեսության վրա[47]։ Այս տարվա փետրվարին հայտնեցի վարչապետի պաշտոնից հրաժարվելու ցանկությունս։ Այդ ժամանակ հրաժարականն անցանկալի էր, քանի որ այս տարի բյուջետային գործընթացին ավելացավ ընտրական գործընթացը։ Այնուամենայնիվ, իմ մասնակցությունը Ռուսաստանի Դաշնության գործադիր ճյուղում չի քննարկվում։

Երկրորդ Սեպտեմբերի 24-ին մեր երկրի իշխանության կառուցվածքը որոշվեց երկարաժամկետ հեռանկարում։ Ես որոշեցի, բացատրել իմ դիրքորոշումը։ Հույզերը բացարձակ կապ չունեն։

Երրորդ․ «Ճիշտ գործարք»-ն առաջնորդելու ենթադրյալ հնարավորությունն իրականում բացակայում էր ինձ համար։ Ես արհեստական նախագծին մասնակցելու հեռանկար չունեի, որը փաստացի վարկաբեկում է լիբերալ-դեմոկրատական գաղափարները։

Չորրորդը, բայց ոչ վերջինը։ Ես շնորհակալ եմ բոլոր նրանց, ովքեր այսօր ինձ աջակցում են։ Նաև շնորհակալ եմ նրանց, ովքեր ինձ վերջին երկու օրվա ընթացքում տվեցին անգնահատելի ապարատային, քաղաքական և կենսական փորձ[48]։

Տարիների ընթացքում Կուդրինի և Մեդվեդևի միջև եղած հակամարտությունը լուծվեց, քաղաքական գործիչները գործնական և ընկերական մթնոլորտում բազմիցս հանդիպել են։ 2016 թվականի սեպտեմբերի 21-ին Կուդրինը և Մեդվեդևը քննարկեցին 2018-2024 թվականներին ՌԴ զարգացման ռազմավարության հիմնական գերակայություններն ու նպատակները։

Հետագա գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2011 թվականի հոկտեմբերի սկզբին Պուտինը հայտարարեց, որ Կուդրինը «կմնա թիմում» և կշարունակոի աշխատել։ Նա նաև նշեց, որ Կուդրինը «օգտակար և անհրաժեշտ մարդ է»[49]։

Նա դուրս եկավ այն պետական հանձնաժողովների կազմից, որոնց անդամակցում էր, ինչպես նաև Կրասնոյարսկի տնտեսական համաժողովի նախապատրաստման և անցկացման կոմիտեից և «Ռուսաստան-2018» կոմիտեի դիտորդական խորհրդից[50]։

2011 թվականի դեկտեմբերին Պուտինը վերահաստատեց, որ Կուդրինն իր թիմից դուրս չի եկել։ Պուտինը Կուդրինին բնութագրեց որպես իր շատ հին, բարի, մտերիմ ընկեր։ Պուտինը նշեց, որ ինքն ու Կուդրինը երբեմն ունենում են տարաձայնություններ, սակայն դրանք հիմնարար բնույթ չեն ունենում[51]։

Դեկտեմբերի 24-ի գիշերը «Կոմերսանտ-online» հրատարակությունը հրապարակեց Կուդրինի հոդվածը, որտեղ նա կողմ էր դեկտեմբերի 10-ին կազմակերպված հանրահավաքում հնչեցրած կարգախոսներին։ Մոսկվայի Սախարովի պողոտայում կայացած հանրահավաքի ժամանակ Կուդրինը կոչ արեց օրենսդրության փոփոխությունից մի քանի ամիս անց անցկացնել արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններ՝ խոսելով ԿԸՀ ղեկավար Չուրովի հրաժարականի մասին։ Կասկածներ կային, որ Կուդրինը (Միխայիլ Պրոխորովի հետ միասին) իր այժման քաղաքական գործունեությամբ զբաղվում է երկրի ղեկավարության համաձայնությամբ[52]։

Դեկտեմբերի 29-ին նա հանդիպեց Վլադիմիր Պուտինի հետ, ում տեղեկացրել էին հանրահավաքների մասնակիցների բարձրացրած հարցերի մասին՝ ակնարկելով Թվիթթերում հետագա երկխոսության հնարավորությունը։ Նա նաև հայտարարեց, որ ցուցարարները «իշխանություններին չունեն կոնկրետ առաջարկություններ՝ ոչ իր որոշումների իրականացման մեխանիզմով, ոչ էլ երկխոսության ձով» (մինչ նրան Պուտինն արդեն ասել էր)՝ առաջարկելով կենտրոնանալ արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների և իշխանությունների հետ շփման «աշխատանքային խմբի» ստեղծման վրա[53]։

2012 թվականի ապրիլի 5-ին նա ղեկավարեց իր կողմից ստեղծված «Քաղաքացիական նախաձեռնությունների հանձնաժողով»-ը՝ միավորելով տնտեսագիտության, գիտության, կրթության, առողջապահության, մշակույթի բնագավառներում մասնագիտացած քաղաքական ու հասարակական գործիչների, որոնց նպատակն էր «որոշել ու կիրառել երկրի զարգացման լավագույն տարբերակները»։

Դեկտեմբերյան իրադարձությունները՝ 2011 թվականի դեկտեմբերի 24-ին կայացած ընտրությունները և Ճահճային հրապարակում (ռուս.՝ Болотная площадь) ու Մոսկվայի Սախարովի պողոտայում տեղի ունեցած հանրահավաքները կոմիտեի ստեղծման համար դարձան նախադրյալներ։ «Նախորդ ընտրությունները ցույց են տվել, որ քաղաքացիների ցանկությունն իսկապես ազդել է մեր երկրի իրավիճակի վրա՝ ընտրելով նրա զարգացման ընթացքը», - ասվում է Կուդրինի պաշտոնական կայքում հրապարակված «Քաղաքացիական նախաձեռնությունների հանձնաժողով»-ի ստեղծման մասին հայտարարության մեջ։

2012 թվականի ապրիլին մի շարք քաղաքագետներ հանդես եկան Մեդվեդևի փոխարեն Կուդրինի նշանակման հայտարարությամբ[54]։

Հաշվիչ պալատի նախագահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ալեքսեյ Կուդրինը Պետդումայում, 2018 թվականի մայիսի 22

2018 թվականի նախագահական ընտրություններից հետո, նոր կառավարության ձևավորման ժամանակ Դմիտրի Մեդվեդևը հաշվիչ պալատի նախագահ Տատյանա Գոլիկովային առաջադրեց որպես փոխվարչապետ[55][56]։ Մայիսի 10-ին «Եդինայա Ռոսիա»-ն հաշվիչ պալատի նախագահի պաշտոնում առաջարկեց Ալեքսեյ Կուդրինի թեկնածությունը[57]։

Մայիսի 11-ին Դմիտրի Մեդվեդևը համաձայնեց Կուդրինի թեկնածությանը՝ խորհրդարանական խմբակցության հետ։ Մայիսի 4-ին խմբակցության ղեկավարության հետ հանդիպման ժամանակ Կուդրինը պաշտոնապես համաձայնեց իր թեկնածությունն առաջադրել[58][59]։ Կուդրինից բացի, առաջադրվել էին նաև Անատոլի Ակսակովը, Յուրի Սինելշիկովը և Մաքսիմ Ռոխմիստրովը[60][61]։ 2018 թվականի մայիսի 21-ին Ռուսաստանի Դաշնության նախագահ Վլադիմիր Պուտինը Պետդումայում հաշվիչ պալատի նախագահի պաշտոնում առաջադրեց Ալեքսեյ Կուդրինի թեկնածությունը[62]։

Մայիսի 22-ին Պետդուման հաստատեց Կուդրինի պաշտոնը` 264 «կողմ» ձայնով։ Նույն օրը Պետդումայի նախագահ Վյաչեսլավ Վոլոդինը Կուդրինին ներկայացրեց Հաշվիչ պալատի աուդիտորներին։

Տնտեսական քաղաքականություն և տեսակետներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կուդրինն իրեն դասում է տնտեսագետների ազատական սպեկտրին։ Նա Ռուսաստանի Դաշնության Ֆինանսների նախարարի պաշտոնում իրականացրեց հարկային բարեփոխումների լայնածավալ բարեփոխումներ. շրջանառության հարկի և վաճառքի հարկի հաշվարկը վերացվել է, ԱԱՀ-ն և եկամտահարկը կրճատվել են, իսկ հարկերի ընդհանուր քանակը կրճատվել է երեք անգամ, վերացվել են ներքին օֆշորները և այլն[63][64][65]։

Միևնույն ժամանակ Կուդրինը հայտնի է որպես պահպանողական բյուջետային քաղաքականության կողմնակից։ Ֆինանսների նախարարի պաշտոնավարման ընթացքում Ռուսաստանի դաշնային բյուջեի ավելցուկը պակասեց։

2007 թվականի հուլիսին հայտարարեց, որ Ռուսաստանի տնտեսական քաղաքականությունը և տնտեսական զարգացման բարձր տեմպերը հնարավորություն կտան առաջիկա տասնամյակում երկիրը դարձնելու աշխարհի խոշորագույն տնտեսություններից մեկը։ Երեք տարի անց, 2010 թվականին Ռուսաստանի Համախառն ներքին արդյունքը (ՀՆԱ) ըստ գնողունակության համարժեքության աշխարհի երկրների շարքում զբաղեցրեց 6-րդ տեղը[66][67]։

2011 թվականին՝ Կրասնոյարսկի տնտեսական ֆորումի ժամանակ նա նկարագրելով Ռուսաստանի տնտեսական խնդիրները և զարգացման հեռանկարները՝ վկայակոչեց նավթի և գազի ռիսկերի կախվածությունը։

2011 թվականի դեկտեմբերին Կուդրինի պաշտոնից հրաժարվելուց հետո, Ռուսաստանի վարչապետ Վլադիմիր Պուտինը հայտարարեց, որ Կուդրինը «շատ բան է արել երկրի տնտեսության ամրապնդման համար»։ Պուտինը հպարտացավ, որ իր կառավարության կազմում Կուդրինի նման մարդ է աշխատել։

2017 թվականի մայիսին իշխանությունները սկսեցին քննարկել 2018 թվականից սկսած տնտեսական բարեփոխումների ծրագրի փորձագիտական զարգացումները և Ալեքսեյ Կուդրինը, «Կոմերսանտ» թերթի հոդվածում նշեց, որ իր կարծիքով որ սկզբունքները չեն կարող կիրառվել հետագա բարեփոխումներում[68]։

2017 թվալանի հունիսի 6-ին առաջարկեց 2018-2024 թթ. մոտ 30% -ով նվազեցնել պետական ապարատի ծախսերը, պետական կառավարման համար ստեղծել թվային տվյալների էկոհամակարգ, իսկ կառավարությունում՝ փոխվարչապետի կողմից կառավարվող «ռազմավարական դաշինք»[69]։

Կուդրինի տնտեսական քաղաքականության հակառակորդները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1992-1994թթ և 1998-2002 թթ Ռուսաստանի բանկի նախագահ Վիկտոր Գերարշենկոն 2016 թվականին չափազանց բացասաբար գնահատեց ֆինանսների նախարարի պաշտոնում Կուդրինի կողմից իրականացվող տնտեսական քաղաքականությունը։
  • Ռազմավարական հետազոտությունների կենտրոնի աշխատանքներին զուգահեռ 2016 և 2017 թվականներին Ստոլպին ակումբը աշխատում էր Ռուսաստանի համար նոր տնտեսական ռազմավարության վրա։ 2016 թվականի օգոստոսի 15-ին Ռուսաստանի նախագահի խորհրդական և այդ ժամանակաշրջանի Ստոլիպինի տնտեսական ակումբի անդամ Սերգեյ Գլազևը քննադատեց Կուդրինի տնտեսական ծրագիրը, որը մշակվել էր 2016 թվականի սկզբին։ Ըստ նրա, առաջարկվող միջոցառումների իրականացումը կհանգեցնի տնտեսության քայքայման և բնակչության կենսամակարդակի անկման։ Սակայն օգոստոսի 17-ին, Գլազևը դուրս եկավ Ստոլպինի ակումբից` Բորիս Տիտովի կուսակցության հետ համագործակցելու պատճառով[70]։
  • ՌԴ տնտեսության արդյունաբերական զարգացման և մրցունակության հարցերով Ռուսաստանի Դաշնության Առևտրաարդյունաբերական պալատի խորհրդի նախագահ Կոնստանտին Բաբկինը Ա. Կուդրինի տնտեսական ծրագրերը գնահատեց որպես «Ռուսաստանի քայքայման ռազմավարություն»[71]։
  • Ռուսաստանի Գիտությունների ակադեմիայի ակադեմիկոս, Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի խորհրդական Սերգեյ Գլազևը Ա. Կուդրինի տնտեսական ռազմավարությունը բնութագրեց հետևյալ կերպ. «Սա ոչ ռազմավարություն է, ոչ ծրագիր, այլ մի շարք հայտարարություններ, որոնք նման են մայիսմեկյանյան ցույցերի աշխատողների և թոշակառուների կարգախոսներին»[72]։
  • «Ռուսաստանի գործարարների իրավունքների պաշտպան Բորիս Տիտովը գտնում է, որ Կուդրինի «բյուջետային տեսակետը չի կարելի անվանել ռազմավարություն»[73]։

Մատենագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տնտեսագիտության և ֆինանսների բնագավառում ավելի քան 40 գիտական աշխատության հեղինակ է[74]։

Մրցանակներ և պատվավոր կոչումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» III աստիճանի շքանշան (2010 թվականի սեպտեմբերի 30)՝ պետական ֆինանսական քաղաքականության վարման մեծ ներդրման և երկար տարիների ջանասիրաբար աշխատանքի համար[75]։
  • «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» IV աստիճանի շքանշան (2005 թվականի հոկտեմբերի 12)՝ պետական ֆինանսական քաղաքականության վարման մեծ ներդրման և երկար տարիների ջանասիրաբար աշխատանքի համար[76]։
  • Բարեկամության շքանշան (2012 թվական)[77]։
  • Ռուսաստանի Դաշնության Նախագահի պատվոգիր (2008 թվականի դեկտեմբերի 12)` Ռուսաստանի Դաշնության Սահմանադրության նախագծի նախապատրաստմանն ակտիվ մասնակցության և Ռուսաստանի Դաշնության ժողովրդավարական հիմքերի զարգացման գործում ունեցած մեծ ավանդի համար[78]։
  • Ռուսաստանի Դաշնության Նախագահի երախտագիտություն (1997 թվականի մարտի 11)՝ 1997 թվականի Դաշնային ժողովում Ռուսաստանի Դաշնության Նախագահի ուղերձի պատրաստման գործում ակտիվ մասնակցության համար[79]։
  • Ռուսաստանի Դաշնության Նախագահի երախտագիտություն (2004 թվականի ապրիլի 12)`օրենսդրական գործունեության մեջ ակտիվ մասնակցություն ունենալու համար[80]։
  • Պ. Ա. Ստոլպինի I աստիճանի մեդալ (2010 թվականի հոկտեմբերի 5)՝ Ռուսաստանի Դաշնության սոցիալ-տնտեսական զարգացման հիմնական ուղղությունների զարգացման գործում ակտիվ մասնակցություն ունենալու համար[81]։
  • Ռուսաստանի Դաշնության Կառավարության պատվոգիր (2000 թվականի հոկտեմբերի 10)`պետական բեղմնավոր գործունեության համար։
  • Ռուսաստանի Դաշնության Կառավարության երախտագիտություն (12 հոկտեմբեր, 2005 թվական)` Ֆինանսական և տնտեսական գործունեության բնագավառներում մատուցած ծառայությունների համար
  • «Արխանգելսկ քաղաքին մատուցած ծառայությունների համար» շքանշան (2009 թվական)։
  • 2007 թվականի սեպտեմբերի 11-ին դարձավ «Արժանապատվություն» անվանակարգում «Ռուսական ադամանդ» մրցանակի դափնեկիր։
  • «Տնտեսությունում ձեռքբերումների համար» Վ. Վ. Լեոնտևի մեդալ` Ռուսաստանի ֆինանսական համակարգի կայունացման գործում ունեցած մեծ ավանդի համար։
  • «Իտալիայի Հանրապետությանը մատուցած ծառայությունների համար» պատվավոր հրամանատարի շքանշան (փետրվարի 8, 2011 թվական, Իտալիա)։
  • «Բյուրեղյա խխունջ»՝ Սանկտ Պետերբուրգի եվրոպական համալսարանի կողմից (2018 թվական)։

Պատվավոր կոչումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 2003 թվականին ներդրողների և բանկատերերի շրջանում Emerging Markets բրիտանական հրատարակության կողմից անցկացված հարցման համաձայն, Կուդրինը դարձավ Կենտրոնական և Արևելյան Եվրոպայի տարվա լավագույն ֆինանսների նախարար[82][83]։ Հրատարակությունն ընդգծեց, որ երկրի տնտեսության զարգացման մեջ Կուդրինը զգալի ներդրում է ունեցել վերջին տարիներին Ռուսաստանի ձեռք բերված տնտեսական հաջողությունների համար. տարեկան կայուն 5% տնտեսական աճ, բյուջեի ավելցուկ, խոշոր ներդրողների ներգրավում[84][85]։
  • Տոմսկի շրջանի պատվավոր քաղաքացի (2004 թվականի սեպտեմբերի 2)`Տոմսկի շրջանի սոցիալ-տնտեսական զարգացման գործում ունեցած մեծ ներդրման համար, Տոմսկ քաղաքի 400-ամյակի տոնակատարության նախապատրաստման և անցկացման համար[84]։
  • 2004 թվականին Ա. Կուդրինը դարձավ «The Banker» բրիտանական ամսագրի «Տարվա ֆինանսների նախարար» անվանակարգի մրցանակակիր`հաղթելով երկու անվանակարգերում` «Տարվա համաշխարհային ֆինանսների նախարար» և «Եվրոպական երկրներիի տարվա ֆինանսների նախարար»։
  • 2006 թվականին բրիտանական «Emerging markets» թերթը Ալեքսեյ Կուդրինին անվանեց լավագույն ֆինանսների նախարար`եվրոպական երկրների զարգացող շուկա ունեցող երկրների շարքում։
  • 2010 թվականին Euromoney բրիտանական ամսագիրը Ալեքսեյ Կուդրինին շնորհեց տարվա լավագույն ֆինանսների նախարար մրցանակ[86]։ Ըստ «Պադրաիկ Ֆելոն» ամսագրի հրատարակչի, Կուդրինը առաջին հերթին պարգևատրվել է այն պատճառով, որ «շոշափելի քաղաքական ճնշումը հաղթահարելով, նա հասավ Պահուստային հիմնադրամի ստեղծմանը, որը թույլ տվեց Ռուսաստանին դուրս գալ համաշխարհային ֆինանսական ճգնաժամից ավելի լավ վիճակում, քան ակնկալում էին փորձագետները»[87]։ «Euromoney» ամսագիրը նշել է, որ Կուդրինն արժանի է կոչվելու ամենաբարձր մակարդակի կառավարիչ և արդարացիորեն գնահատվել է Ռուսաստանում «հարկային և բյուջետային բարեփոխումներում իր նվիրվածության համար»[88]։
  • Էկոնոմիկայի բարձրագույն դպրոցի պատվավոր պրոֆեսոր։
  • Մ. Վ. Լոմոնոսովի անվան Հյուսիսային (Արկտիկայի) դաշնային համալսարանի պատվավոր դոկտոր։
  • Բուրյատսկի պետական համալսարանի պատվավոր պրոֆեսոր[89]։
  • Դաղստանի պետական համալսարանի պատվավոր պրոֆեսոր (2011 թվականի ապրիլի 28)[90] :
  • Էդինբուրգի համալսարանի պատվավոր պրոֆեսոր[91]։

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ամուսնացել է 2 անգամ։ Առաջին կինը՝ Սանկտ-Պետերբուրգի առևտրական Վերոնիկա Շարովան է[92]։ Երկրորդ կինը `Իրինա Տինտյակովան առաջին մասնագիտությամբ լրագրող է, իսկ մինչ ամուսնությունը աշխատել է աշխատել է որպես մամուլի քարտուղար։ Այժմ նա զբաղվում է բարեգործությամբ, ղեկավարում է «Հյուսիսային Թագ» ռուսական հիմնադրամը՝ օգնելով մանկատներին և գիշերօթիկ դպրոցներին[93]։ Նրա խոսքով, ընտանիքը նախընտրում է ձմեռային տոներն անցկացնել ավստրիական լեռնադահուկային հանգստավայրերում։ Առաջին ամուսնությունից ունի աղջիկ՝ Պոլինա Կուդրինան, ով «Գրան Պրի արվեստի կենտրոն» ՍՊԸ-ի հիմնադիրն է[94]: Որկորդ ամուսնությունից ունի որդի՝ Արտյոմ Կուդրինը։

Հոբբի[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ալեքսեյ Կուդրինը սիրում է ջազ և նվագում է հարվածային գործիքներ[95]։

Աստիճաններ և կոչում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Ռուսաստանի Դաշնության դեպարտամենտի 1-ին դասի խորհրդական (դեկտեմբերի 3, 1996 թվական)[96]։
  • Ֆոնդային փոխգնդապետ, հրետանավոր[97][98]։

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Система Кудрина. История ключевого экономиста путинской России. — М.: «Манн, Иванов и Фербер», 2013. — С. 256. — ISBN 978-5-91657-784-6
  • Алексеев М., Пачкалов А. Министры финансов: От Российской империи до наших дней. М., 2019.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Munzinger Personen (գերմ.)
  2. ↑ 2,0 2,1 Դավոս 2014 մասնակիցների ցանկ
  3. ↑ «Госдума назначила Кудрина на должность главы Счетной Палаты». РИА Новости (ռուսերեն). Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 22-ին.
  4. ↑ Комитет гражданских инициатив. «Члены КГИ». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 7-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  5. ↑ Гайдаровский форум, организационный комитет Արխիվացված 2019-02-24 Wayback Machine//Официальный сайт Гайдаровский форум
  6. ↑ «Russia's foreign debt down 31.3% in Q3—finance ministry». RIA Novosti. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ փետրվարի 15-ին. Վերցված է 27 Dec. 2007-ին.
  7. ↑ Debt — external Արխիվացված 2019-03-17 Wayback Machine, CIA World Factbook. Accessed on 22 May 2010.
  8. ↑ «Kudrin and Fischer honoured by Euromoney and IMF/World Bank meetings in Washington». Euromoney. Վերցված է 2011 թ․ մարտի 4-ին.
  9. ↑ Miriam Elder (2011 թ․ սեպտեմբերի 26). «Alexei Kudrin leaves Russian government after Medvedev row». The Guardian.
  10. ↑ Alexei Anishchuk (2011 թ․ սեպտեմբերի 26). «Russian Finance Minister Kudrin ousted in power struggle». Reuters. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ նոյեմբերի 26-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  11. ↑ Michael Schwirtz (2011 թ․ սեպտեմբերի 26). «Russian President Fires Finance Minister for Insubordination». The New York Times.
  12. ↑ «Московская Биржа - О бирже - Наблюдательный совет ПАО Московская Биржа». Московская Биржа. Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
  13. ↑ Путин и Кудрин поспорили об экономической программе
  14. ↑ О чем поспорили Кудрин с Путиным?
  15. ↑ «Комитет по стратегическому планированию». www.sberbank.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ դեկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 14-ին.
  16. ↑ Кудрин предложил подумать о досрочных выборах президента
  17. ↑ «Единая Россия» увидела в заявлении Кудрина угрозу стабильности в стране
  18. ↑ Орешкин сменил Кудрина на посту главы совета Центра стратегических разработок
  19. ↑ «Биография из личной страницы Кудрина А.К.».
  20. ↑ Комсомолец Алексей Кудрин. Еженедельник «Аргументы и Факты» № 44 29/10/2008
  21. ↑ «Мир как глобальный супермаркет»: Алексей Кудрин развивает либеральное образование в «столице Поморья» //Regnum 26.05.2013
  22. ↑ 22,0 22,1 Н. Башлыкова (2016 թ․ սեպտեմբերի 27). «Комсомольцы и добровольцы. Кто из российской элиты прошел школу ВЛКСМ?». Аргументы и факты. Վերցված է 2018 թ․ նոյեմբերի 18-ին.
  23. ↑ «Кудрин посетовал на нехватку честных работников». // www.lenta.ru. Վերցված է 2011 թ․ սեպտեմբերի 26-ին.
  24. ↑ Официальная биография на сайте Министерства финансов.
  25. ↑ Кудрин, Алексей Леонидович. Сравнимость в механизме реализации отношений экономического соревнования : автореферат дис. ... кандидата экономических наук : 08.00.01 / АН СССР. Ин-т экономики. — Москва, 1988. — 19 с.
  26. ↑ Кудрин Алексей Леонидович // Российская академия народного хозяйства и государственной службы при Президенте Российской Федерации
  27. ↑ «Кудрин Алексей Леонидович. Биографии членов Правительства РФ. Мониторинговая экспертная группа, 22.04.2011». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հունիսի 17-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  28. ↑ «Следователь Андрей Зыков: «Кто же даст привлечь к ответственности Путина, Кудрина?» ЗАКС.ру, 06.09.2011». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ սեպտեմբերի 11-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  29. ↑ «Финансисты команды Анатолия Собчака, «Советская Россия», 27.04.1996». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հունիսի 17-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  30. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 26 марта 1997 года № 264 «О Кудрине А. Л.»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հուլիսի 31-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  31. ↑ Ъ-Газета — Top news
  32. ↑ Ъ-Газета — Правительство
  33. ↑ Ъ-Газета — Примаков сдал, Чубайс принял
  34. ↑ «Распоряжение Правительства Российской Федерации от 6 мая 1997 года № 620-р «О назначении заместителя управляющего от Российской Федерации в Европейском банке реконструкции и развития»». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  35. ↑ «Распоряжение Правительства Российской Федерации от 22 марта 1999 года № 446-р «О назначении заместителя управляющего от Российской Федерации в Европейском банке реконструкции и развития»». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  36. ↑ Алексей Кудрин. Три задачи на два года Газета «Коммерсантъ» № 47 от 21.03.2018, стр. 1
  37. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 29 апреля 1997 года № 435 «О назначении заместителя управляющего от Российской Федерации в Международном валютном фонде»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հուլիսի 31-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  38. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 6 апреля 1999 года № 435 «О назначении заместителя управляющего от Российской Федерации в Международном валютном фонде»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հուլիսի 31-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  39. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 13 ноября 1998 года № 1374 «ОБ утверждении представителей Российской Федерации в Исполнительном Комитете Союза Беларуси и России»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հուլիսի 31-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  40. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 25 сентября 1999 года № 1269 «О внесении изменений в состав представителей Российской Федерации в Исполнительном Комитете Союза Беларуси и России»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հուլիսի 31-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  41. ↑ «Постановление Правительства Российской Федерации от 14 января 1999 года № 56 «О Кудрине А. Л.»». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  42. ↑ «Указ президента Российской Федерации от 12 мая 2008 года № 732». Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ մայիսի 13-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  43. ↑ «Постановление Правительства Российской Федерации от 31 мая 1999 года № 578 «О первом заместителе Министра финансов Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  44. ↑ «Указ президента Российской Федерации от 18 мая 2000 года № 898 «О заместителе председателя Правительства Российской Федерации — министре финансов Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հուլիսի 31-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  45. ↑ «Указ президента Российской Федерации от 9 марта 2004 года № 329 «О министре финансов Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հուլիսի 31-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  46. ↑ «Указ президента Российской Федерации от 7 мая 2008 года № 717 «О сложении полномочий Правительством Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հուլիսի 31-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  47. ↑ Принципиальные основания для отставки появились у Кудрина в феврале 2011 года, когда был опубликован указ президента об одобрении Государственной программы вооружений на 2011—2020 годы. Указ был датирован 31 декабря 2010 года, но или был подписан «задним числом», или же правительство РФ не было поставлено в известность об уже принятых решениях. Многие политические карьеры так начинаются, «Коммерсант-Online», 28.09.2011.
  48. ↑ «Коммерсантъ FM», 27.09.2011: Алексей Кудрин объяснился
  49. ↑ «Путин: Кудрин — полезный и нужный человек». REGNUM. 7 октября 2011. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ փետրվարի 15-ին. Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 12-ին.
  50. ↑ «Д. Медведев лично приказал А. Кудрину покинуть все госпосты :: Политика :: Top.rbc.ru». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հոկտեմբերի 13-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  51. ↑ Сайт Председателя Правительства Российской Федерации В. В. Путина — События — В прямом эфире телеканалов «Россия 1», «Россия 24» и «РТР-Планета», радиостанций «Маяк», «Вести FM» … (չաշխատող հղում — պատմություն, կրկնօրինակ)
  52. ↑ «Кудрин призвал провести досрочные парламентские выборы». Lenta.ru. 24 декабря 2012. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 24-ին.
  53. ↑ Переговорщик «Lenta.ru», 09.01.2012
  54. ↑ Сергей Гавров Кудрин и Прохоров — у страны должен быть шанс. Финам 17.07.2013 Արխիվացված 2013-07-21 Wayback Machine
  55. ↑ «Кремль получил предложения по кандидатам на пост главы Счетной палаты». Коммерсант (ռուսերեն). Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 30-ին.
  56. ↑ «Кудрин согласился возглавить Счетную палату». Первый Канал (ռուսերեն). Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 30-ին.
  57. ↑ «Путин внес в Госдуму кандидатуру Кудрина для назначения главой Счетной палаты». Интерфакс (ռուսերեն). Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 30-ին.
  58. ↑ «Алексей Кудрин утвержден в должности председателя Счетной палаты». rg.ru (ռուսերեն). Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 30-ին.
  59. ↑ «О проекте постановления Государственной Думы № 470131-7 "О назначении Кудрина Алексея Леонидовича на должность Председателя Счетной палаты Российской Федерации" (по решению Совета Государственной Думы)». vote.duma.gov.ru (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մայիսի 25-ին. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 30-ին.
  60. ↑ «Кандидатуру Алексея Кудрина на должность главы Счетной палаты согласовали в партии «Единая Россия»». Первый Канал (ռուսերեն). Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 30-ին.
  61. ↑ «Кудрину предложили важный пост». Взгляд (ռուսերեն). Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 30-ին.
  62. ↑ «Володин представил Кудрина коллективу Счетной палаты». ТАСС (ռուսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մայիսի 27-ին. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 30-ին.
  63. ↑ https://web.archive.org/web/20110830072839/http://www1.minfin.ru/common/img/uploaded/library/2007/05/taxpoltend.pdf
  64. ↑ Ъ-Online — Что сделал Алексей Кудрин
  65. ↑ «Արխիվացված պատճենը» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2013 թ․ հոկտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  66. ↑ «Попечительский совет Института экономической политики имени Е. Т. Гайдара». Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հունվարի 18-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  67. ↑ ВЫСТУПЛЕНИЕ А. Л. КУДРИНА НА VIII КРАСНОЯРСКОМ ЭКОНОМИЧЕСКОМ ФОРУМЕ
  68. ↑ Пять опасных мифов // Газета "Коммерсантъ". — 2017-05-22. — В. 88. — С. 1.
  69. ↑ Материал портала «Накануне.ru»: «Константин Бабкин: Каждый Московский экономический форум приближает отставку Правительства и позитивные изменения», 29.03.2017
  70. ↑ «ВИКТОР ГЕРАЩЕНКО : «НУ, ВЕРНИТЕ КУДРИНА, ЕСЛИ ХОТИТЕ И ДАЛЬШЕ В ДЕРЬМЕ ЖИТЬ!»». Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 5-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  71. ↑ Фаляхов Рустем. Стратегия Кудрина: 7 несбыточных желаний // Газета.ru, 12.04.2018
  72. ↑ Алексей Кудрин советует уволить треть чиновников // Газета "Коммерсантъ". — 2017-07-06. — С. 1.
  73. ↑ Цит. по: «Борис Титов: Ни у Кудрина, ни у Орешкина нет стратегии развития России» (информация сайта телеканала Царьград ТВ), 07.09.2017
  74. ↑ «Кудрин Алексей Леонидович — биография. — 24News.ru». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հունիսի 17-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  75. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 30 сентября 2010 года № 1185 «О награждении орденом „За заслуги перед Отечеством" III степени Кудрина А. Л.»». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ ապրիլի 5-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  76. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 12 октября 2005 года № 1199 «О награждении орденом „За заслуги перед Отечеством“ IV степени Кудрина А. Л.»
  77. ↑ Пресс-служба Амана Тулеева сообщила, что Владимир Путин наградил Алексея Кудрина орденом Дружбы (фото)(չաշխատող հղում)
  78. ↑ «Распоряжение Президента Российской Федерации от 12 декабря 2008 года № 777-рп «О награждении Почётной грамотой Президента Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հուլիսի 31-ին. Վերցված է 2011 թ․ սեպտեմբերի 26-ին.
  79. ↑ «Распоряжение Президента Российской Федерации от 11 марта 1997 года № 70-рп «О поощрении активных участников подготовки Послания Президента Российской Федерации Федеральному Собранию 1997 года»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հուլիսի 31-ին. Վերցված է 2011 թ․ սեպտեմբերի 26-ին.
  80. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 12 апреля 2004 года № 154-рп «О поощрении»
  81. ↑ «Распоряжение Правительства Российской Федерации от 5 октября 2010 года № 1669-р «О награждении медалью Столыпина П. А. I степени Кудрина А. Л.»». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  82. ↑ Информация\ на сервере Василия Васильевича Леонтьева
  83. ↑ «Распоряжение Правительства Российской Федерации от 12 октября 2005 года № 1639-р «Об объявлении благодарности Правительства Российской Федерации Кудрину А. Л.»». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  84. ↑ 84,0 84,1 Grande Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana Dott. Aleksei Leonidovich Kudrin(իտալ.)
  85. ↑ Алексей Кудрин награждён знаком «За заслуги перед городом Архангельском»
  86. ↑ «Почётное звание «Почётный гражданин Томской области»». Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ հունվարի 8-ին. Վերցված է 2008 թ․ դեկտեմբերի 23-ին.
  87. ↑ Финам.ru — Лучший министр финансов: Алексея Кудрина наградили за создание Резервного фонда — Экономика : Главные новости
  88. ↑ BBC Russian — Россия — Euromoney назвал Кудрина лучшим министром финансов
  89. ↑ Почётный профессор Бурятского государственного университета
  90. ↑ РИА НОВОСТИ
  91. ↑ «Alexei Kudrin announced as Honorary Professor | The University of Edinburgh». www.ed.ac.uk. Վերցված է 2015 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  92. ↑ «Родственники и бизнес-интересы Алексея Кудрина. Доклад «Власть Семей-2011. Правительство»». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հունիսի 17-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  93. ↑ «Ирина Тинтякова-Кудрина: «Я ссылалась на статус мужа» Ведомости, 12 октября 2009». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հունիսի 17-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  94. ↑ Ирина Кудрина делает жизнь «вкуснее» Политический журнал Архив № 8 (103) от 06 марта 2006
  95. ↑ Кудрин сыграл на ударных в коллективе Игоря Бунтмана
  96. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 3 декабря 1996 года № 1613 «О присвоении квалификационных разрядов федеральным государственным служащим Администрации Президента Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հուլիսի 31-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 2-ին.
  97. ↑ Путин предложил отправить Кудрина в армию за командный голос Արխիվացված 2016-03-06 Wayback Machine, lenta.ru
  98. ↑ Портянки для подполковника Кудрина, gazeta.aif.ru

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ալեքսեյ Կուդրին» հոդվածին։
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ալեքսեյ_Կուդրին&oldid=9796161» էջից