«Շարիաթ»–ի խմբագրումների տարբերություն
չNo edit summary |
չNo edit summary |
||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
{{Իսլամ}} |
{{Իսլամ}} |
||
'''Շարիաթ''', ''շարիաթական օրենք'', '''իսլամական օրենք''' ({{lang-ar|شريعة}}, ''շարիա'' - ''ճշմարիտ ուղի, գործելակերպ''), [[իսլամ]]ի կրոնական և իրավական օրենքների ժողովածու, որը մշակվել է [[Արաբական խալիֆայություն]]ում՝ 7-12-րդ [[դար]]երում։ Կազմում է իսլամական ավանդույթի մասը։ |
'''Շարիաթ''', '''շարիաթական օրենք''', '''իսլամական օրենք''' ({{lang-ar|شريعة}}, ''շարիա'' - ''ճշմարիտ ուղի, գործելակերպ''), [[իսլամ]]ի կրոնական և իրավական օրենքների ժողովածու, որը մշակվել է [[Արաբական խալիֆայություն]]ում՝ 7-12-րդ [[դար]]երում։ Կազմում է իսլամական ավանդույթի մասը։ |
||
[[Մուսուլման]]ների կրոնական հիմնական պարտավորությունների մասին պատվիրաններից բացի, ընդգրկում է սեփականության, պետականության, պարտավորական, ժառանգական, քրեական, քաղաքացիական, ընտանեկան, դատավարական և իրավունքի այլ նորմեր։ Շարիաթի աղբյուր են՝ [[Ղուրան]]ը, [[Հադիս]]ը, սուննան, իջման (իսլամի քարոզիչների ասույթներ) և ղիյասը (Ղուրանի և սուննայի մեկնաբանություն)։ |
[[Մուսուլման]]ների կրոնական հիմնական պարտավորությունների մասին պատվիրաններից բացի, ընդգրկում է սեփականության, պետականության, պարտավորական, ժառանգական, քրեական, քաղաքացիական, ընտանեկան, դատավարական և իրավունքի այլ նորմեր։ Շարիաթի աղբյուր են՝ [[Ղուրան]]ը, [[Հադիս]]ը, սուննան, իջման (իսլամի քարոզիչների ասույթներ) և ղիյասը (Ղուրանի և սուննայի մեկնաբանություն)։ |
||
14:14, 19 փետրվարի 2017-ի տարբերակ
Շարիաթ, շարիաթական օրենք, իսլամական օրենք (արաբ․՝ شريعة, շարիա - ճշմարիտ ուղի, գործելակերպ), իսլամի կրոնական և իրավական օրենքների ժողովածու, որը մշակվել է Արաբական խալիֆայությունում՝ 7-12-րդ դարերում։ Կազմում է իսլամական ավանդույթի մասը։
Մուսուլմանների կրոնական հիմնական պարտավորությունների մասին պատվիրաններից բացի, ընդգրկում է սեփականության, պետականության, պարտավորական, ժառանգական, քրեական, քաղաքացիական, ընտանեկան, դատավարական և իրավունքի այլ նորմեր։ Շարիաթի աղբյուր են՝ Ղուրանը, Հադիսը, սուննան, իջման (իսլամի քարոզիչների ասույթներ) և ղիյասը (Ղուրանի և սուննայի մեկնաբանություն)։
Շարիաթը քարոզում է հնազանդություն տերերին, համբերություն, հավատարմություն, մարդու կողմից մարդու շահագործում, այլակրոն ազգերի և ժողովուրդների նկատմամբ կրոնական ու ազգային թշնամանք, կնոջը՝ անվերապահ հնազանդություն տղամարդուն։ Արաբ, թուրք, և պարսիկ նվաճողները շարիաթը օգտագործում էին իրենց տիրապետության տակ գտնվող ժողովուրդների (սլավոններ, հունգարացիներ, հույներ, հայեր, վրացիներ են) անօրինակ հարստահարումը, նրանց նկատմամբ ազգային անհանդուրժողականությունը հիմնավորելու նպատակով։
Իսլամադավան երկրների մեծ մասում (Պակիստան, Հյուսիսային Աֆրիկայի երկրներ, Իրան են) շարիաթի նորմերը ներառված են աշխարհիկ օրենսդրության մեջ։ Շարիաթը պահպանվում է որպես իրավունքի աղբյուր և իսլամի գաղափարախոսության հիմքերից է։
|
Սա իսլամի մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 467)։ 
|