«Անտառապահի կինը» (1884-1886), «Եժո Վլկոլինսկի» (1890), «Գաբոր Վլկոլինսկի» (1897-1899) պոեմներում պատկերել է ազնվականների ու գյուղացիների փոխհարաբերությունները, «Բուտորան ու Չուտորան» (1888) և այլ չափածո պատմվածքներում՝ գյուղի կյանքը։ 1909 թվականին հրատարակել է «Տերովդեսը և Տերովդեան» (1909) ողբերգությունը։ Հայրենասիրական քաղաքացիական քնարերգությունում («Ամառային շիվեր» շարքը, 1885-1895) հանդես է եկել ժողովրդի պաշտպանությամբ։ «Արյունոտ սոնետներ» (1914) ժողովածուն ուղղված է իմպերիալիստական պատերազմների դեմ։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 6, էջ 612)։
Չեխոսլովակիա
Pavol Országh Hviezdoslav Վիքիպահեստում
