Սովորել է ՄոսկվայիԼազարյան ճեմարանում, եղել է ԹիֆլիսիՆերսիսյան դպրոցի վերատեսուչ։ 1849 թվականին անցել է Կոստանդնուպոլիս, զբաղվել ազգասիրական քարոզներով։ 1855 թվականին հաստատվել է Փարիզում, հիմնել տպարան, «Շար հայ պատմագրաց» մատենաշարով հրատարակել Ստեփանոս Տարոնեցու (Ասողիկ), Մովսես Կաղանկատվացու, Ստեփանոս Օրբելյանի, Սմբատ Սպարապետի, Թովմա Մեծոփեցու և ուրիշ պատմիչների երկերը։ Ֆրանսերեն է թարգմանել Ղևոնդի «Պատմությունը» (1856 թվական)։ 1862 թվականին մեկնել է Անգլիա և ստանձնել Մանչեստրի հայության հոգևոր առաջնորդի պաշտոնը։ 1863-1864 թվականներին Մանչեստրում հրատարակել է տեղի հայ առևտրականների շահերն արտահայտող «Երկրագունդ» լրագիրը։ Հեղինակ է «Դաշանց թղթոյ քննութիւն ու հերքումն» (1862 թվական), «Ուսումն քրիստոսական հաւատոց․․․» (1869 թվական), «Ծրագիր պատմություն Հայաստան աշխարհին և տեսություն հին Հայաստանի և նրա այժմյան վիճակին վրա» (ֆրանսերեն, հայերեն հրատարակություն, 1863 թվական) և այլ աշխատությունների։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 427)։