Էնրիկո Լետա

	Էնրիկո Լետա; իտալ.՝ Enrico Letta
Կուսակցություն՝	Դեմոկրատական կուսակցություն
Կրթություն՝	Պիզայի համալսարան (1994) և Սուրբ Աննայի առաջադեմ ուսումնասիրության դպրոց
Գիտական աստիճան՝	փիլիսոփայության դոկտոր
Մասնագիտություն՝	քաղաքական գործիչ, ակադեմիկոս և ոչ գեղարվեստական գրող
Դավանանք	Հռոմի Կաթոլիկ եկեղեցի
Ծննդյան օր	օգոստոսի 20, 1966 (58 տարեկան)
Ծննդավայր	Պիզա, Տոսկանա, Իտալիա
Քաղաքացիություն	Իտալիա
Ի ծնե անուն	իտալ.՝ Enrico Letta
Հայր	Giorgio Letta?
Ամուսին	Gianna Fregonara?
Կայք՝	enricoletta.it
Ինքնագիր
Պարգևներ
Enrico Letta

Էնրիկո Լետա (իտալ.՝ Enrico Letta, օգոստոսի 20, 1966(1966-08-20)^[2]^[3]^[4], Պիզա, Տոսկանա, Իտալիա^[5]), իտալացի քաղաքական և պետական գործիչ, Դեմոկրատական կուսակցության քարտուղարի տեղակալ։ Իտալիայի Նախարարների խորհրդի 83-րդ նախագահ (2013 թվականի ապրիլի 24-ից մինչև 2014 թվականի փետրվարի 14-ը)։

Կենսագրություն

Էնրիկոն ծնվել է 1966 թվականի օգոստոսի 20-ին Պիզայում, 1994 թվականին ավարտել է Պիզայի համալսարանը՝ քաղաքագիտության մասնագիտացմամբ^[7], և Սուրբ Աննայի հետազոտությունների դպրոցը, որտեղ նա 2001 թվականին ստացել է դոկտորի աստիճան՝ ըստ Եվրոպական միության օրենսդրության։ Երկար ժամանակ զբաղվել է գիտությամբ։ 2001-2003 թվականներին աշխատել է Կառլո Կատանեոյի մասնավոր համալսարանում (Կաստելանցա քաղաք), Սուրբ Աննայի անվան հետազոտությունների դպրոցում (2003 թվական)^[8], իսկ 2004 թվականին՝ Փարիզի բարձրագույն առևտրային դպրոցում՝ որպես հրավիրված պրոֆեսոր^[9]։

Էնրիկոյի հորեղբայրը՝ Ջաննի Լետտան, Բերլուսկոնիի բարձրաստիճան օգնականներից մեկն էր։

Ամուսնացած է, ունի երեք երեխա։

Քաղաքական գործունեություն

Էնրիկո Լետան քաղաքական գործունեություն է ծավալել 1990-ականների սկզբից՝ Քրիստոնեա-դեմոկրատական կուսակցության կազմում, իսկ 1994 թվականին՝ նրա փլուզումից հետո, Իտալիայի ժողովրդական կուսակցությունում։ 1991-1995 թվականներին եղել է Եվրոպական ժողովրդական կուսակցության երիտասարդության նախագահը։ 1994 թվականին անդամակցել է Իտալիայի ժողովրդական կուսակցությանը, որտեղ արագ գործունեություն է ծավալել՝ 1997 թվականին դառնալով կուսակցության քարտուղարի (ղեկավարի) տեղակալը, 1998 թվականին նշանակվել է Եվրամիության գործերի նախարար՝ Դ'Ալեմի աշխատասենյակում։ 2001 թվականի խորհրդարանական ընտրություններում առաջին անգամ ընտրվել է «Մարգարիտկա։ Դեմոկրատիան ազատություն է» կենտրոնամետ կուսակցությունից ընտրվել է պատգամավորների պալատ^[10]^[11]^[12]։

2004-2006 թվականներին եղել է Եվրախորհրդարանի պատգամավոր, Եվրոպական խորհրդարանում ընդգրկված է եղել լիբերալների և դեմոկրատների Եվրոպայի դաշինքի և տնտեսական և արժութային հարցերի կոմիտեի խմբում^[13]։ 2006 թվականին թողել Է Եվրախորհրդարանը և զբաղեցրել նախարարների խորհրդի քարտուղարի պաշտոնը՝ Պրոդիի երկրորդ կաբինետում։

Էնրիկոն դարձել Է Դեմոկրատական կուսակցության հիմնադիրներից մեկը, 2007 թվականին կուսակցության ղեկավարության ընտրություններում Լետան զբաղեցրել է երրորդ տեղը՝ ձայների 11 %-ով^[14]։

2013 թվականի ապրիլի 24-ին երկրի նախագահ Ջորջո Նապոլիտանոն Լետային առաջարկել է գլխավորել Իտալիայի կառավարությունը, որպեսզի վերջ դնի ճգնաժամային իրադրությանը, որն ստեղծվել էր 2013 թվականի փետրվարի 24-25-ի ընտրություններից հետո^[15]։

2013 թվականի ապրիլի 27-ին Էնրիկո Լետան երկրի նախագահ Ջորջո Նապոլիտանոյին ներկայացրել է կառավարության նոր կազմը, որում ընդգրկված էին 7 կանայք^[16]։ Հաջորդ օրը նոր կառավարությունը երդում է տվել։

2014 թվականի փետրվարի 14-ին Էնրիկո Լետան հայտարարություն է արել Իտալիայի վարչապետի պաշտոնից հրաժարական տալու մասին^[17]։ Նա հրաժարական է տվել այն բանից հետո, երբ դեմոկրատական կուսակցությունը պաշտպանել է կուսակցության առաջնորդ Մատտեո Ռենցիի առաջարկը՝ Իտալիայի կառավարության փոփոխության վերաբերյալ։ Ինքը՝ Լետան, ներկա չի եղել Կառավարության հրաժարականի հարցով կուսակցության անդամների քվեարկությանը՝ հայտարարելով, որ չի ցանկանում ազդել կուսակցության որոշման վրա^[18]։ Իտալիայի նախագահ Ջորջո Նապոլիտանոն ընդունել է Էնրիկո Լետայի հրաժարականը^[19]^[20]։

2017 թվականի մարտին հայտարարել է արդարադատության գործող նախարար Անդրեա Օռլանդոյի թեկնածությանն աջակցելու մասին դեմոկրատական կուսակցության նոր առաջնորդի ընտրություններում, որոնք նշանակվել էին Մատտեո Ռենցիի հրաժարականի պատճառով^[21]։

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 https://www.workwithdata.com/person/letta-enrico-1966
↑ ^2,0 ^2,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
↑ ^3,0 ^3,1 Munzinger Personen (գերմ.)
↑ ^4,0 ^4,1 Դավոս 2014 մասնակիցների ցանկ
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #1037919971 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
↑ https://www.tag24.it/342639-enrico-letta-moglie-chi-e-gianna-fregonara-eta-prima-moglie-vita-privata/
↑ Letta, Enrico (2013). «Curriculum Vitae» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2013 թ․ հունիսի 11-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 3-ին.
↑ «Enrico Letta: la bio del giovane dalla grande esperienza». Huffington Post (Italian). 2013 թ․ օգոստոսի 24. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 3-ին.{{cite news}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
↑ «Gli zii di Enrico Letta. Non solo Gianni: c'è anche Gian Paolo Bazzoni a Porto Torres». Sardinia Post. 2013 թ․ ապրիլի 25. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 2-ին.
↑ «Enrico Letta, il giovane Dc che deve far da paciere tra Pd e Pdl - IlGiornale.it». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 1-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 26-ին.
↑ «Pisano, milanista, baby-ministro. Ecco chi è Enrico Letta, l'eterno "giovane" del Pd - enrico letta, presidente del consiglio, governo, palazzo chigi, giorgio …». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 1-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 26-ին.
↑ «Chi è Enrico Letta, l'uomo scelto da Napolitano per il governo - Il Fatto Quotidiano». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 1-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 26-ին.
↑ «Enrico LETTA». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 1-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 26-ին.
↑ «Veltroni stravince con il 76% ma è la festa dei cittadini elettori - Politica - Repubblica.it». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 1-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 26-ին.
↑ Глава Италии попросил сформировать правительство одного из лидеров демократов
↑ «Правительство Италии теперь на треть состоит из женщин». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ փետրվարի 22-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 27-ին.
↑ Энрике Летта объявил об отставке с поста премьер-министра Италии | Forbes.ru
↑ Lenta.ru: Мир: Политика: Премьер-министр Италии подал в отставку
↑ Правительственный кризис в Италии: премьер Летта ушел в отставку | РИА Новости
↑ Lenta.ru: Мир: Политика: Итальянский премьер ушел в отставку
↑ «Letta scioglie la riserva: alle primarie voterà Orlando». La Stampa. 2017 թ․ մարտի 26. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 22-ին.

Արտաքին հղումներ

Personal profile of Enrico Letta in the European Parliament's database of members
Declaration (PDF) of financial interests (իտալ.)

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էնրիկո Լետա» հոդվածին։

[_3907da3ef29db5b7-1] 1,0 ^1,1 https://www.workwithdata.com/person/letta-enrico-1966

[_b702d295098a2bff-2] 2,0 ^2,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)

[_d4593524c43c07db-3] 3,0 ^3,1 Munzinger Personen (գերմ.)

[_2879fe3c28b6fea0-4] 4,0 ^4,1 Դավոս 2014 մասնակիցների ցանկ

[_ea51d33f63d93bab-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #1037919971 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.

[_19f0cd404dd4e613-6] ttps://www.tag24.it/342639-enrico-letta-moglie-chi-e-gianna-fregonara-eta-prima-moglie-vita-privata/

[GovBiografia-7] Letta, Enrico (2013). «Curriculum Vitae» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2013 թ․ հունիսի 11-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 3-ին.

[Huffington-Bio2013-8] «Enrico Letta: la bio del giovane dalla grande esperienza». Huffington Post (Italian). 2013 թ․ օգոստոսի 24. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 3-ին.{{cite news}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)

[SardiniaPost2013-9] «Gli zii di Enrico Letta. Non solo Gianni: c'è anche Gian Paolo Bazzoni a Porto Torres». Sardinia Post. 2013 թ․ ապրիլի 25. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 2-ին.

[10] «Enrico Letta, il giovane Dc che deve far da paciere tra Pd e Pdl - IlGiornale.it». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 1-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 26-ին.

[11] «Pisano, milanista, baby-ministro. Ecco chi è Enrico Letta, l'eterno "giovane" del Pd - enrico letta, presidente del consiglio, governo, palazzo chigi, giorgio …». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 1-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 26-ին.

[12] «Chi è Enrico Letta, l'uomo scelto da Napolitano per il governo - Il Fatto Quotidiano». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 1-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 26-ին.

[13] «Enrico LETTA». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 1-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 26-ին.

[14] «Veltroni stravince con il 76% ma è la festa dei cittadini elettori - Politica - Repubblica.it». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 1-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 26-ին.

[15] Глава Италии попросил сформировать правительство одного из лидеров демократов

[16] «Правительство Италии теперь на треть состоит из женщин». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ փետրվարի 22-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 27-ին.

[17] Энрике Летта объявил об отставке с поста премьер-министра Италии | Forbes.ru

[18] Lenta.ru: Мир: Политика: Премьер-министр Италии подал в отставку

[19] Правительственный кризис в Италии: премьер Летта ушел в отставку | РИА Новости

[20] Lenta.ru: Мир: Политика: Итальянский премьер ушел в отставку

[21] «Letta scioglie la riserva: alle primarie voterà Orlando». La Stampa. 2017 թ․ մարտի 26. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 22-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]