20-րդ դարի սկզբին ուներ 873 (90 տուն) հայ բնակիչ։ Զբաղվում էին հացահատիկի մշակությամբ, այգեգործությամբ, անասնապահությամբ, արհեստներով։
1895 թվականին գյուղը կողոպտել են համիդեական հրոսակները։ 1915 թվականին, Մեծ եղեռնի ժամանակ այն հիմնահատակ կործանվել է։ Թուրքական կոտորածներից փրկվել են մի քանի հոգի, որոնք ապաստանել են Արևելյան Հայաստանում, մնացածը զոհվել է աքսորի ճանապարհին[1]։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։
