«Պոստիմպրեսիոնիզմ»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ r2.7.1) (Ռոբոտը ավելացնում է․: sh:Postimpresionizam |
չ r2.7.1) (Ռոբոտը ավելացնում է․: ko:후기인상주의 |
||
Տող 59. | Տող 59. | ||
[[ka:პოსტიმპრესიონიზმი]] |
[[ka:პოსტიმპრესიონიზმი]] |
||
[[kk:Постимпрессионизм]] |
[[kk:Постимпрессионизм]] |
||
[[ko:후기인상주의]] |
|||
[[lt:Postimpresionizmas]] |
[[lt:Postimpresionizmas]] |
||
[[lv:Postimpresionisms]] |
[[lv:Postimpresionisms]] |
11:31, 6 փետրվարի 2012-ի տարբերակ
Պոստիմպրեսիոնիզմ (լատ. post - հետո և իմպրեսիոնիզմ) - XIX դարի վերջի և XX դարի առաջին տարիների ֆրանսիական գեղանկարչության հիմնական ուղղությունների հավաքական պայմանական անվանումը:
Ծագումը
Պոստիմպրեսիոնիզմի ներկայացուցիչները, որոնք նախկինում հարում էին իմպրեսիոնիզմին, 1880-ական թվականների կեսից (նրա ճգնաժամի ժամանակ) ձգտել են գտնել իրենց կարծիքով դարաշրջանին առավել համահնչյուն արտահատչամիջոցներ, հաղթահարել գեղարվեստական մտածողության էմպիրիզմը և իմպրեսիոնիզմին հատուկ կյանքի առանձին ակնթարթների անմիջական սևեռակումից անցնել նրա հոգևոր և նյութական ինչ-որ չափով տևական վիճակների մարմնավորմանը:
Էությունը
Պոստիմպրեսիոնիզմում արտացոլում են գտել այդ շրջանի արևմտաեվրոպական մշակույթի ճգնաժամային գծերը, նրա բարդ, շրջադարձային պահը, արվեստագետների կողմից գաղափարաբարոյական կայուն արժեքների դժվարին ու հակասական որոնումները: Պոստիմպրեսիոնիզմի շրջանին բնորոշ է ուղղությունների և ստեղծագործական անհատական համակարգերի ակտիվ փոխացդեցությունը: Չնայած պոստիմպրեսիոնիզմի մի շարք ուղղություններ (նեոիմպրեսիոնիզմ, սիմվոլիզմ, «մոդեռն»-ի ֆրանսիական տարբերակը՝ «Նաբի»-ն) որակապեսներփակվում են վերոհիշյալ ժամանակահատվածում, նրա առաջատար վարպետների՝ Պոլ Սեզանի, Վան Գոգի, Պոլ Գոգենի, Անրի դը Թուլուզ-Լոտրեկի ստեղծագործությունը իր պրոբլեմատիկայով սկզբնավորել է XX դարի կերպարվեստի պատմությունը:[1]
Պատկերասրահ
-
Շառլ Անգրանդ ([1854]–1926)
Աղբյուրներ
- ↑ Հայկական Սովետական Հանրագիտարան
|