Սովորել է Բոլոնիայի Գեղարվեստի ակադեմիայում (1907-1913), որտեղ դասավանդել է 1930-1956 թվականներին։ Կրել է Պոլ Սեզանի և կուբիզմի ազդեցությունը, հարել «մետաֆիզիկական գեղանկարչությանը» (1919-1922 թվականներին՝ «Վալորի պլաստիչի» խմբավորման անդամ)։ Նկարել է հիմնականում նատյուրմորտներ։ 1920-ական թթ․ կեսերին կերպարային կառուցվածքի մաքրախնդրությունը, իրերի երկրաչափական վերացականությունը («Մետաֆիզիկական նատյուրմորտ»,1918, Էրմիտաժ, Լենինգրադ) Մորանդիի արվեստում վերափոխվել են քնարականության, առարկայական աշխարհի զուգորդված ընկալման («Նատյուրմորտ», 1944)։ Մորանդիի գեղանկարչությանը բնորոշ է բանաստեղծական-հայեցողական տրամադրությունը, իրականության և նկարչի իդեալի յուրատիպ զուգորդումը։ Ստեղծել է նաև բնանկարներ, աշխատել օֆորտի տեխնիկայով։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 47)։