Յարոսլավա Ստեցկո

Յարոսլավա Ստեցկո; ուկրաիներեն՝ Ярослава Йосипівна Стецько
Ծնվել է	մայիսի 14, 1920
Ծննդավայր	Romanivka, Q11825780?, Tarnopol Voivodeship, Լեհաստանի Երկրորդ Հանրապետություն
Մահացել է	մարտի 12, 2003 (82 տարեկան)
Մահվան վայր	Մյունխեն, Գերմանիա
Գերեզման	Բայկովո գերեզմանատուն
Քաղաքացիություն	Լեհաստանի Երկրորդ Հանրապետություն և Ուկրաինա
Կրթություն	«Լվովի պոլիտեխնիկա» ազգային համալսարան
Մասնագիտություն	քաղաքական գործիչ
Ամուսին	Յարոսլավ Ստեցկո
Զբաղեցրած պաշտոններ	Ուկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր, Ուկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր և Ուկրաինայի ժողովրդական պատգամավոր
Կուսակցություն	Congress of Ukrainian Nationalists?
Պարգևներ և ; մրցանակներ
Անդամություն	Ուկրաինայի 3-րդ գումարման Գերագույն Ռադա և Anti-Bolshevik Bloc of Nations?
	Slava Stetsko Վիքիպահեստում

Յարոսլավա Ստեցկո (ուկրաիներեն՝ Ярослава Йосипівна Стецько, իսկական անունը՝ Աննա Եվգենիա Մուզիկա, ամուսնական ազգանունը՝ Ստեցկո, մայիսի 14, 1920(1920-05-14), Romanivka, Q11825780?, Tarnopol Voivodeship, Լեհաստանի Երկրորդ Հանրապետություն - մարտի 12, 2003(2003-03-12)^[1], Մյունխեն, Գերմանիա), ուկրաինացի քաղաքական և հասարակական գործիչ, ՈւԱԿ պաշտոնյա, քաղաքական փախստական, հակախորհրդային ակտիվիստ, Ուկրաինայի ազգայնականների կոնգրեսի հիմնադիր։

Սոցիոլոգ, քաղաքագետ, հոգեբան և լրագրող Յարոսլավ Ստեցկոյի կինը։

Գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1930 թվականին ընդունվել է Լվովի պոլիտեխնիկական ինստիտուտ, 1938 թվականին միացել է Ուկրաինացի ազգայնականների կազմակերպությանը (իր համար ընտրել է Սլավա կեղծանունը), որտեղ էլ հանդիպել է ապագա ամուսնուն՝ Յարոսլավ Ստեցկոյին։ Կարիերան սկսել է Ուկրաինացի ազգայնականների կազմակերպությունից։ Միաժամանակ, երբ Յարոսլավ Ստեցկոն նշանակվել է Ստեպան Բանդերայի տեղակալ, նրա կինը գլխավորել է կանանց և Ուկրաինացի ազգայնականների կազմակերպության երիտասարդության հարցերի բաժինները։ 1943 թվականին Ուկրաինայի ապստամբական բանակի ստեղծումից հետո Յարոսլավա Ստեցկոն ակտիվորեն մասնակցել է Ուկրաինացի ազգայնականների կազմակերպության բժշկական ցանցի ստեղծմանը։ Չնայած այն հանգամանքին, որ ամուսինը 1941 թվականին ձերբակալվել էր գերմանացիների կողմից, Յարոսլավա Ստեցկոն ձերբակալվել է 1943 թվականին։ Վերխմատի նահանջից հետո Յարոսլավան փախել է Գերմանիա, որտեղ ներկալված էր ամուսինը, ով ազատ է արձակվել 1944 թվականին, և զույգը բնակություն է հաստատել Մյունխենում։

1946 թվականի ապրիլին Մյունխենում հիմնադրվել է Ազգերի հակաբոլշևիկյան դաշինքը (ԱՀԴ), որի կազմի մեջ են ներառվել Եվրոպայի և Ասիայի 15 հակակոմունիստական կազմակերպություններ։ Դաշինքի նախագահ է ընտրվել Յարոսլավ Ստեցկոն, իսկ Յարոսլավա Ստեցկոն դարձել է Ազգերի հակաբոլշևիկյան դաշինք կենտրոնական կոմիտեի անդամ։ 1948 թվականին Յարոսլավան դարձել է «АБН - Корреспонденция» օրգանի գլխավոր խմբագիրը և «Украинский обзор» ամսագրի խմբագիրը։ 1948-1953 թվականներին եղել է «Ուկրաինայի երիտասարդական խմբի» երիտասարդական կազմակերպության խորհրդի անդամ, միաժամանակ՝ Յարոսլավան ավարտել է Մյունխենի քաղաքական գիտությունների ինստիտուտը։ 1959 թվականին Ստեպան Բանդերայի սպանությունից հետո ամուսինը դարձել է Ուկրաինացի ազգայնականների կազմակերպության ղեկավար, իսկ Յարոսլավան՝ նրա տեղակալը^[2]։

1967 թվականին Համաշխարհային հակակոմունիստական լիգայի ստեղծումից և Ազգերի հակաբոլշևիկյան դաշինքի կազմ մտնելուց հետո Յարոսլավան այդ կազմակերպությունում դարձել է ԱՀԴ մշտական պատվիրակության անդամ։ 1968 թվականից ղեկավարել է Ուկրաինացի ազգայնականների կազմակերպության արտաքին քաղաքականության պատասխանատու։ 1986 թվականին՝ ամուսնու մահից հետո, ընտրվել է ՈւԱԿ և ԱՀԴ ղեկավար։

Հարկադրյալ գաղթից հետո առաջին անգամ Ուկրաինա է վերադարձել 1991 թվականի հունիսի 30-ին, երբ Լվովում նշվում էր «Ուկրաինայի անկախության վերականգնման հռչակման ակտի» 50-ամյակը։ Նույն տարում մշտական բնակության է տեղափոխվել Ուկրաինա։

Տիրապետել է անգլերեն, գերմաներեն, ֆրանսերեն, իսպաներեն, իտալերեն, լեհերեն, սլովակյան և բելառուսական լեզուների։