Մասնակից:Anzhel Melikbekyan/Ավազարկղ10

Anzhel Melikbekyan/Ավազարկղ10
Ֆլիտվուդ Մակ 1977. Ձախից աջ: Միք Ֆլիտվուդ, Քրիստին Մակվի, Ջոն Մակվի, Սթիվի Նիքս and Լինդսի Բաքինգեմ.
Հիմնական տվյալներ
Երկիր	Լոնդոն, Անգլիա
Ժանրեր	Rock pop rock folk rock soft rock blues rock art pop British blues
Գործունեություն	1967 (1967)–1995 (1995) 1997 (1997)–present
Լեյբլ	Blue Horizon Reprise Sire CBS Warner Bros. LMJS Productions
Կայք	fleetwoodmac.com
Անդամներ
Միք Ֆլիտվուդ Ջոն Մակվի Սթիվի Նիքս Մայք Քեմփբել Նեյլ Ֆինն
Նախկին անդամներ
Peter Green Jeremy Spencer Bob Brunning Danny Kirwan Christine McVie Bob Welch Bob Weston Dave Walker Lindsey Buckingham Billy Burnette Rick Vito Bekka Bramlett Dave Mason

Ֆլիտվուդ Մաք, բրիտանական-ամերիկյան ռոք խումբ է, որը ստեղծվել է Լոնդոնում 1967 թվականին կիթառահար և երգիչ Փիթեր Գրինի կողմից։ Գրինը հավաքագրեց թմբկահար Միք Ֆլիտվուդին, կիթառահար և երգիչ Ջերեմի Սփենսերին և բաս կիթառահար Բոբ Բրունինգին, իսկ Ջոն Մաքվին փոխարինեց Բրունինգին նրանց առաջին հրապարակային հայտնվելուց մի քանի շաբաթ անց։ Կիթառահար և երգիչ Դենի Քիրվանը միացել է խմբին 1968 թվականին։ Քրիստին Պերֆեկտը, ով աշխատել է որպես սեյսինգ երաժիշտ՝ սկսած խմբի երկրորդ ալբոմից, ամուսնացել է ՄքՎիի հետ և որպես պաշտոնական անդամ միացել Ֆլիտվուդ Մաքին 1970 թվականի հուլիսին՝ վոկալով և ստեղնաշարով, Գրինի հեռանալուց երկու ամիս անց, նա հայտնի դարձավ որպես Քրիստին Մաքվի։

Հիմնականում բրիտանական բլյուզ խումբն իր վաղ տարիներին՝ Ֆլիտվուդ Մաքը 1968 թվականին նվաճեց Մեծ Բրիտանիայի թիվ մեկը սինգլը գործիքային "Albatross", երգով և ունեցավ բրիտանական այլ լավագույն տասնյակ հիթեր "Man of the World", "Oh Well" (երկուսն էլ 1969թ․), և "The Green Manalishi (With the Two Prong Crown)" (1970թ․)։ Գրինի հեռանալուց հետո Սփենսերն ու Քիրվանը նույնպես հեռացան համապատասխանաբար 1971-ին և 1972-ին, Սփենսերը փոխարինվեց Բոբ Ուելչով, իսկ Քիրվանը փոխարինվեց Բոբ Ուեսթոնով և Դեյվ Ուոքերով։ 1974 թվականի վերջում Ուեսթոնը և Ուոքերը հեռացվեցին աշխատանքից, իսկ Ուելչը հեռացավ՝ խումբը թողնելով առանց կիթառահարի կամ տղամարդ վոկալիստի։ Մինչ Ֆլիտվուդը Լոս Անջելեսում սկաուտական ստուդիաներ էր անում, նա լսեց ամերիկյան ֆոլկ-ռոք դուսետը՝ Buckingham Nicks, որը բաղկացած էր կիթառահար և երգչուհի Լինդսի Բաքինգեմ և երգիչ Սթիվի Նիքսից։ 1974 թվականի դեկտեմբերին նա խնդրեց Բաքինգեմին միանալ Ֆլիտվուդ Մաքին, իսկ Բաքինգեմը համաձայնեց պայմանով, որ Նիքսը նույնպես կարող է միանալ։

Բաքինգեմի և Նիքսի ավելացումը խմբին ավելի շատ փոփ ռոք հնչողություն տվեց, և նրանց 1975 թվականի Fleetwood Mac ալբոմը գլխավորեց Billboard 200 չարթն ԱՄՆ-ում։ Խմբի հաջորդ՝ Rumours (1977) ալբոմը թողարկեց ԱՄՆ-ի չորս լավագույն 10 սինգլները և 31 շաբաթ մնաց Billboard 200-ի առաջին հորիզոնականում։ Այն նաև հասել է աշխարհի տարբեր երկրներում առաջին հորիզոնականին և 1978 թվականին արժանացել է Գրեմմի տարվա ալբոմի համար: Rumours-ը վաճառել է ավելի քան 40 միլիոն օրինակ ամբողջ աշխարհում՝ դարձնելով այն պատմության մեջ ամենաշատ վաճառված ալբոմների ցանկ։ Թեև ալբոմը ձայնագրելիս խմբի յուրաքանչյուր անդամ բաժանվել է (Ջոն և Քրիստին Մաքվի, Բաքինգեմ և Նիքս, և Ֆլիտվուդ և նրա կինը՝ Ջենի Բոյդը), նրանք շարունակել են գրել և ձայնագրել միասին։

Շարքը կայուն մնաց ևս երեք ստուդիական ալբոմների ընթացքում, բայց 1980-ականների վերջին սկսեցին քայքայվել։ 1987 թվականին Բաքինգեմի հեռանալուց հետո փոխարինեցին Բիլլի Բերնեթը և Ռիկ Վիտոն, չնայած Վիտոն Նիքսի հետ հեռացավ 1991 թվականին։ Նախագահ Բիլ Քլինթոնի առաջին երդմնակալության համար 1993-ին տեղի ունեցած միանվագ կատարումը վեց տարվա մեջ առաջին անգամ վերամիավորեց 1974-1987 թվականների դասական կազմը։ Չորս տարի անց տեղի ունեցավ ամբողջական վերամիավորում, և Ֆլիտվուդ Մաքը թողարկեց իրենց չորրորդ ԱՄՆ-ի թիվ 1 ալբոմը The Dance (1997), կեդանի ալբոմ,որը նշում էր Rumours-ի 20-ամյակը և խմբի կազմավորման 30-ամյակը։ Քրիստին Մաքվին հեռացավ 1998 թվականին և նրանք շարունակեցին որպես չորս կտոր՝ թողարկելով իրենց վերջին ստուդիական ալբոմը՝ Say You Will, 2003 թվականին։ Քրիստին Մաքվին նորից միացավ 2014 թվականին։ 2018 թվականին Բաքինգեմը հեռացվեց աշխատանքից և նրան փոխարինեց Մայք Քեմփբելը, ով նախկինում Tom Petty and the Heartbreakers-ը և Նեյլ Ֆիննը Split Enz և Crowded House։ Քրիստին Մաքվին մահացավ 2022 թվականին՝ կասկածի տակ դնելով խմբի ապագան։

Ֆլիտվուդ Մաքը վաճառել է ավելի քան 120 միլիոն ձայնասկավառակներ ամբողջ աշխարհում, ինչը նրանց դարձնում է աշխարհի ամենավաճառվող խմբերից մեկը։ 1979 թվականին խումբը Հոլիվուդի Փառքի ծառուղում արժանացել է աստղի: 1998 թվականին խումբը ընդգրկվեց Ռոքն-Ռոլի Փառքի սրահում և ստացավ Բրիտանական մրցանակ երաժշտության մեջ ակնառու ներդրման համար։ 2018-ին խումբը ստացավ MusiCares Person of the Year մրցանակը The Recording Academy-ից՝ ի նշան երաժշտության ոլորտում իրենց գեղարվեստական նվաճումների և բարեգործությանը նվիրվածության:

Պատմություն

1967–1970թթ․: Ձևավորում և վաղ տարիներ

Փիթեր Գրին, մարտի 18,1970

Fleetwood Mac-ը ստեղծվել է 1967 թվականի հուլիսին Լոնդոնում, Անգլիա, Փիթեր Գրինի կողմից այն բանից հետո, երբ նա լքեց British blues խումբը John Mayall & the Bluesbreakers-ը։ Գրինը նախկինում փոխարինել էր կիթառահար Էրիկ Կլեպտոնին Bluesbreakers-ում և արժանացել էր քննադատների գնահատանքի՝ իրենց «A Hard Road» ալբոմում կատարած աշխատանքի համար: Գրինը եղել է երկու խմբերում Միք Ֆլիտվուդի, Փիթեր Բի Լուներսի և հաջորդող Shotgun Express-ի հետ (որում հանդես է եկել երիտասարդ Ռոդ Ստյուարտը որպես վոկալիստ) , և առաջարկել է Ֆլիթվուդին որպես թմբկահար Էյնսլի Դանբարի փոխարինող, երբ Դանբարը լքել է Bluesbreakers-ը և միանալ Jeff Beck Group-ին: Ջոն Մեյալը համաձայնեց, և Ֆլիտվուդը միացավ Bluesbreakers-ին:

Այնուհետև Bluesbreakers-ը կազմված էր Գրինից, Ֆլիտվուդից, Ջոն Մաքվիից և Մեյալից։ Մեյալը Գրինին նվեր է տվել ձայնագրման անվճար ժամանակ, որը Ֆլիթվուդը, Մաքվին և Գրինը օգտագործել են հինգ երգ ձայնագրելու համար։ Հինգերորդ երգը գործիքային էր, որը Գրինը անվանեց ռիթմային հատվածի անունով՝ «Fleetwood Mac» («Mac»-ը McVie-ի կրճատումն է)։

Դրանից անմիջապես հետո Գրինը Ֆլիտվուդին առաջարկեց ստեղծել նոր խումբ։ Զույգը ցանկանում էր, որ McVie-ին բաս կիթառ նվագեր և խմբին անվանեցին «Fleetwood Mac»՝ նրան գայթակղելու համար, բայց McVie-ն որոշեց պահպանել իր կայուն եկամուտը Մեյալի հետ, այլ ոչ թե ռիսկի դիմել նոր խմբի հետ: Միևնույն ժամանակ, Գրինը և Ֆլիթվուդը միավորվեցին սլայդ կիթառահար Ջերեմի Սփենսերի և բաս կիթառահար Բոբ Բրունինգի հետ։ Բրունինգը խմբում էր այն գիտակցությամբ, որ ինքը կհեռանա, եթե Մաքվին համաձայնի միանալ: Խումբն իր դեբյուտը կատարեց 1967 թվականի օգոստոսի 13-ին, կիրակի օրը Վինձորի ջազ և բլյուզ փառատոնում (հետագայում հայտնի դարձավ որպես «Ռեդինգ փառատոն»), որը անվանվեց «Փիթեր Գրինի Ֆլիտվուդ Մաքը Ջերեմի Սփենսերի մասնակցությամբ»։ Բրունինգը ընդամենը մի քանի համերգ է նվագել Fleetwood Mac-ի հետ։ Նրանց առաջին շոուից մի քանի շաբաթվա ընթացքում Ջոն Մաքվին համաձայնեց միանալ խմբին որպես մշտական բաս կիթառահար։

Միք Ֆլիտվուդ , մարտի 18,1970

Fleetwood Mac-ի նույնանուն դեբյուտային ալբոմը թողարկվել է Blue Horizon լեյբլի կողմից 1968 թվականի փետրվարին: «Long Grey Mare» երգը ավելի վաղ ձայնագրվել է Բրունինգի հետ բասով, մինչդեռ ալբոմի մնացած մասը ձայնագրվել է Մաքվիի հետ։ Ալբոմը մեծ հաջողություն ունեցավ Մեծ Բրիտանիայում և հասավ թիվ 4, չնայած ոչ մի հետք չի թողարկվել որպես սինգլ։ Տարվա ավելի ուշ թողարկվեցին «Black Magic Woman» (հետագայում մեծ հիթ, երբ լուսաբանվում էր Santana-ի կողմից) և «Need Your Love So Bad» սինգլները, որոնք երկուսն էլ գերազանցեցին Մեծ Բրիտանիայի քառասունը։

Խմբի երկրորդ ստուդիական ալբոմը՝ Mr. Wonderful թողարկվել է 1968թ. օգոստոսին: Ալբոմը ձայնագրվել է ստուդիայում ուղիղ եթերում՝ միկրոֆոնային ուժեղացուցիչներով և PA համակարգով, այլ ոչ թե միացված լինելով տախտակի մեջ: Սեսիաներում հնչում էր շչակի հատվածը, ինչպես նաև խմբի ընկեր Քրիստին Պերֆեկտը Chicken Shack-ից, ստեղնաշարերի վրա: Այդ տարի ավելի ուշ Chicken Shack-ը բրիտանական հիթ կստեղծի Էտտա Ջեյմսի դասական «I'd Rather Go Blind» երգի շապիկով: Perfect-ով առաջատար վոկալի վրա: Perfect-ը նաև երկու անգամ կճանաչվի Անգլիայում տարվա կին արտիստ:

Mr. Wonderful-ի թողարկումից անմիջապես հետո 18-ամյա կիթառահար Դենի Քիրվանը միացավ խմբին՝ դարձնելով Ֆլիտվուդ Մաքի հինգ անդամներից բաղկացած խումբ՝ երեք կիթառահարներով։ Քիրվանը Հարավային Լոնդոնի «Բոյլերհաուս» բլյուզ եռյակում էր Թրևոր Սթիվենսի (բաս) և Դեյվ Թերրիի (հարվածային գործիքներ) հետ։ Գրինը և Ֆլիտվուդը դիտել էին Boilerhouse-ի փորձերը նկուղային կաթսայատան սենյակում, և Գրինն այնքան տպավորված էր, որ նա խմբին հրավիրեց նվագելու Fleetwood Mac-ի համար նախատեսված աջակցության սլոտները: Գրինը ցանկանում էր, որ Boilerhouse-ը դառնա պրոֆեսիոնալ խումբ, սակայն Սթիվենսն ու Թերրին պատրաստ չէին դառնալ պրոֆեսիոնալ, ուստի Գրինը փորձեց գտնել մեկ այլ ռիթմ հատված Քիրվանի համար՝ գովազդ տեղադրելով Melody Maker-ում: Կային ավելի քան 300 դիմորդ, բայց երբ Գրինը և Ֆլիթվուդը լսումներ անցկացրին Nag's Head-ում Բաթերսիում ( Mike Vernon Blue Horizon ակումբի տունը), Գրինը դժվարին հաճույք պատճառողին չկարողացավ գտնել բավական լավ որևէ մեկին: Ֆլիտվուդը Քիրվանին հրավիրեց միանալ Fleetwood Mac-ին որպես երրորդ կիթառահար:

Ջերեմի Սփենսեր, մարտի 18, 1970

Ջոն Մաքվի, մարտի 18, 1970

Դենի Քիրվան, մարտի 18, 1970

Գրինը հիասթափված էր, որ Ջերեմի Սփենսերը չի նպաստել իր երգերին: Քիրվանը՝ տաղանդավոր ինքնուսույց կիթառահար, ուներ հատուկ վիբրատո և յուրահատուկ ոճ, որը նոր հարթություն էր հաղորդում խմբի ձայնին։ 1968 թվականի նոյեմբերին խմբի կազմում Քիրվանի հետ նրանք թողարկեցին իրենց առաջին համար մեկ սինգլը Եվրոպայում՝ «Albatross»-ը, գործիքային երաժշտությունը՝ ինչպես Գրինի, այնպես էլ Քիրվանի առաջատար կիթառով։ Գրինը ավելի ուշ ասաց, որ «Albatross» հաջողությունը Քիրվանի շնորհիվ է։ «Եթե Դանին չլիներ, ես երբեք չէի ունենա թիվ մեկ հիթի ռեկորդ» : 1969 թվականի հունվարին նրանք թողարկեցին իրենց առաջին կոմպիլացիոն «Անգլերեն վարդ» ալբոմը, որը պարունակում էր Mr. Wonderful-ի կեսը և Քիրվանի նոր երգերը: Նրանց հաջորդ և ավելի հաջողակ «The Pious Bird of Good Omen» ալբոմը թողարկվեց օգոստոսին և պարունակում էր տարբեր սինգլներ, B-sides և երգեր, որոնք խումբը ձայնագրել էր Էդդի Բոյդի համար որպես կրկնօրինակ:

1969 թվականի հունվարին ԱՄՆ-ում հյուրախաղերի ժամանակ խումբը ձայնագրեց Fleetwood Mac in Chicago-ը (թողարկվեց դեկտեմբերին որպես կրկնակի ալբոմ) շուտով փակվող Chess Records ստուդիայում Չիկագոյի որոշ բլյուզի լեգենդների հետ, այդ թվում՝ Վիլի Դիքսոնի, Բադի Գայիի և Օտիս Սպանի հետ: Սրանք Fleetwood Mac-ի վերջին բոլոր-բլյուզ ձայնագրություններն էին, որտեղ խումբը ավելի շատ շարժվում էր դեպի ռոք: Ոճային փոփոխությանը զուգընթաց խումբն անցնում էր նաև պիտակային փոփոխություններով։ Մինչ այդ նրանք եղել են Blue Horizon լեյբլում, բայց քիրվանի հետ խմբում երաժշտական հնարավորությունները չափազանց բազմազան էին դարձել միայն բլյուզ լեյբլի համար: Խումբը պայմանագիր կնքեց Immediate Records-ի հետ և թողարկեց «Man of the World» սինգլը, որը դարձավ բրիտանական և եվրոպական հերթական հիթը։ B-side-ի համար Սփենսերը գլխավորել է Fleetwood Mac-ը «Earl Vince and the Valiants»-ի դերում և ձայնագրել «Somebody's Gonna Get Their Head Kicked In Tonite»-ը, որը բնորոշում է խմբի ավելի կատաղի ռոք-ն-ռոլ կողմը: Այնուամենայնիվ, Immediate Records-ը վատ վիճակում էր, ուստի խումբը գնումներ կատարեց նոր գործարքի շուրջ: The Beatles-ը ցանկանում էր, որ խումբը Apple Records-ում լինի (Միկ Ֆլիթվուդը և Ջորջ Հարիսոնը խնամիներ էին), բայց խմբի մենեջեր Քլիֆորդ Դևիսը որոշեց գնալ Warner Bros. Records Reprise Records-ի միջոցով՝ Ֆրենկ Սինատրայի հիմնադրած լեյբլի միջոցով), այն լեյբլը, որտեղ նրանք մնացել են այդ ժամանակվանից:

Reprise-ի թևի ներքո Fleetwood Mac-ը թողարկեց իրենց երրորդ ստուդիական ալբոմը՝ «Then Play On», 1969 թվականի սեպտեմբերին: Թեև այս ալբոմի ամերիկյան թողարկման սկզբնական ճնշումը նույնն էր, ինչ բրիտանական տարբերակը, այն փոխվեց՝ պարունակելով «Oh Well» երգը, որը հետևողականորեն ցուցադրվում էր կենդանի կատարումներում դրա թողարկման պահից մինչև 1997 թվականը և նորից սկսած 2009 թ։ Then Play On-ը, որը տեսավ, որ խումբը ընդլայնեց իր ոճը, որը հեռու էր ուղիղ բլյուզից, գրվեց Քիրվանի և Գրինի կողմից, ինչպես նաև Ֆլիտվուդի և Մաքվիի կողմից յուրաքանչյուր թրեք: Մինչդեռ Ջերեմի Սփենսերը ձայնագրել էր 1950-ականների ոճի ռոքնռոլ երգերի սոլո ալբոմ, որին աջակցում էին խմբի մնացած անդամները, բացի Գրինից։

1969 թվականին Գրինը օգտագործում էր LSD: Այդ տարվա վերջին եվրոպական շրջագայության ժամանակ նա վատ թթվային ճանապարհորդություն ապրեց Մյունխենի հիպի կոմունայում: Խմբի մենեջեր Քլիֆորդ Դևիսը այս միջադեպն առանձնացրեց որպես Գրինի մտավոր անկման վճռորոշ կետ: Նա ասաց. «Ճշմարտությունը Փիթեր Գրինի և այն մասին, թե ինչպես նա հայտնվեց, շատ պարզ է: Մենք շրջագայում էինք Եվրոպայում 1969-ի վերջին: Երբ մենք Գերմանիայում էինք, Պիտերն ինձ ասաց, որ իրեն հրավիրել են երեկույթի: Ես գիտեի, որ այնտեղ կան: Շատ թմրանյութեր են լինելու, և ես առաջարկեցի, որ նա չգնա: Բայց նա, այնուամենայնիվ, գնաց, և ես նրանից հասկանում եմ, որ նա վերցրեց այն, ինչ պարզվեց, որ շատ վատ, անմաքուր LSD էր: Նա երբեք նույնը չէր»: Գերմանացի գրող և կինոռեժիսոր Ռայներ Լանգանսն իր ինքնակենսագրության մեջ նշել է, որ ինքը և իր այն ժամանակվա ընկերուհին՝ մոդել Ուշի Օբերմայերը, հանդիպել են Գրինին Մյունխենում և հրավիրել են իրենց Highfisch-Kommune, որտեղ խմիչքները թթվով են լցված: Լանգհանսն ու Օբերմայերը ծրագրում էին բացօթյա «Բավարիական Վուդստոք» կազՄիքերպել, որի համար նրանք ցանկանում էին, որ Ջիմի Հենդրիքսն ու The Rolling Stones-ը լինեն գլխավոր դերակատարները ։ Արդեն շփվելով Հենդրիքսի հետ, նրանք հույս ունեին, որ Գրինը կօգնի իրենց կապ հաստատել The Rolling Stones-ի հետ:

Գրինի վերջին ստուդիական ձայնագրությունը Fleetwood Mac-ի հետ եղել է «The Green Manalishi (With the Two Prong Crown)» և դրա «B» կողմը՝ «World in Harmony»: Երգերը ձայնագրվել են Հոլիվուդում գտնվող Warner-Reprise ստուդիայում՝ խմբի երրորդ ԱՄՆ շրջագայության ժամանակ, 1970 թվականի ապրիլին, մի քանի շաբաթ առաջ, երբ Գրինը լքեց խումբը ։ Որպես սինգլ թողարկվել է հաջորդ ամիս, այն զբաղեցրել է 10-րդ տեղը Մեծ Բրիտանիայում։ Մինչ ստուդիայի ձայնագրումը, խումբը երգը նվագել էր ուղիղ եթերում 1970 թվականի փետրվարին Բոստոնի թեյախմության ժամանակ: Բոստոնյան թեյի երեկույթի երեք համերգների որոշ ձայնագրություններ (1970թ. փետրվարի 5/6/7) ի վերջո թողարկվեցին 1980-ականներին որպես Live in: Բոստոնի ալբոմ. Այս շոուների ավելի ամբողջական վերամշակված եռահատոր հավաքածուն թողարկվել է Snapper Music-ի կողմից 1990-ականների վերջին: «Կանաչ Մանալիշին» թողարկվեց, քանի որ Գրինի հոգեկան կայունությունը վատացել էր։ Նա ցանկանում էր, որ խումբն իր ողջ գումարը տրամադրի բարեգործությանը, սակայն խմբի մյուս անդամները չհամաձայնվեցին։ 1978 թվականին Ջուդաս Փրայստը ձայնագրեց «Green Manalishi» ալբոմը իրենց Hell Bent for Leather ալբոմի համար, իսկ կենդանի տարբերակը հաջորդ տարի հայտնվեց նրանց Unleashed in the East ալբոմում ։

1970 թվականի ապրիլին Գրինը որոշեց լքել խումբը եվրոպական շրջագայության ավարտից հետո։ Նրա վերջին շոուն Fleetwood Mac-ի հետ եղել է 1970թ. մայիսի 20-ին: Այդ շոուի ժամանակ խումբը անցավ իր հատկացված ժամանակին, և հոսանքն անջատվեց, թեև Միք Ֆլիտվուդը շարունակում էր թմբկահարել:

1970–1974թթ: Անցումային դարաշրջան

Մնացած չորս անդամները՝ Ֆլիտվուդը, Մաքվին, Սփենսերը և Քիրվանը, ձեռնամուխ եղան իրենց հաջորդ ալբոմի վրա աշխատելուն։ 1970 թվականի սեպտեմբերին Fleetwood Mac-ը թողարկեց իրենց չորրորդ ստուդիական ալբոմը՝ Kiln House, ընդհանուր առմամբ դրական արձագանքների արժանանալով։ Ալբոմում Քիրվանի երգերը խումբը շարժեցին դեպի մեղեդիական ռոք ուղղություն, մինչդեռ Սփենսերի ներդրումը կենտրոնացած էր 1950-ականների վերջի քանթրի երանգով «Sun Sound»-ի վերստեղծման վրա։ Քրիստին Պերֆեկտը, այժմ Քրիստին Մաքվին Ջոն Մաքվիի հետ ամուսնությունից հետո, հեռացել էր երաժշտական բիզնեսից մեկ անհաջող սոլո ալբոմից հետո, թեև նա ներդրում ունեցավ (տիտրերում նշված չէ) Kiln House-ում՝ երգելով կրկնօրինակ վոկալներ և նվագելով ստեղնաշար: Նա նաև նկարել է ալբոմի շապիկը ։ Kiln House-ից հետո Fleetwood Mac-ը առաջադիմում էր և զարգացնում նոր ձայն, և նրան հրավիրեցին միանալ խմբին, որպեսզի օգնի լրացնել ռիթմի բաժինը : Առաջին անգամ նա խմբի հետ կենդանի նվագել էր հյուրախաղերով Բրիստոլի համալսարանում, Անգլիա, 1969 թվականի մայիսին, հենց այն ժամանակ, երբ նա հեռանում էր Chicken Shack-ից , մինչդեռ նրա առաջին համերգը որպես խմբի պաշտոնական անդամ եղել է 1970 թվականի օգոստոսի 1-ին Նոր Օռլեան, Լուիզիանա։ 1971 թվականի սկզբին խումբը թողարկեց ոչ ալբոմային սինգլ՝ Դենի Քիրվանի «Dragonfly» բ/վ «The Purple Dancer» Մեծ Բրիտանիայում և որոշ եվրոպական երկրներում, բայց չնայած մամուլում լավ ծանուցումներին, այն հաջողություն չունեցավ։ 1971 թվականին CBS Records-ը, որն այժմ պատկանում էր Fleetwood Mac-ի օրիգինալ ձայնագրման Blue Horizon ընկերությանը (բացառությամբ ԱՄՆ-ի և Կանադայի), թողարկեց խմբի երրորդ հավաքածուն ալբոմը՝ The Original Fleetwood Mac-ը, որը պարունակում էր նախկինում չթողարկված նյութեր 1967 և 1968 թվականներին:

1971 թվականի փետրվարին ԱՄՆ հյուրախաղերի ժամանակ Ջերեմի Սփենսերն ասաց, որ գնում էր «ամսագիր ստանալու», բայց այդպես էլ չվերադարձավ: Մի քանի օր կատաղի որոնումներից հետո խումբը հայտնաբերեց, որ Սփենսերը միացել է կրոնական խմբին՝ Աստծո զավակներին: Խումբը պատասխանատվություն էր կրում շրջագայության մնացած շոուների համար և խնդրեց Փիթեր Գրինին մտնել որպես փոխարինող: Գրինը իր հետ բերեց իր ընկեր Նայջել Ուոթսոնին, ով նվագում էր կոնգաներ (քսանհինգ տարի անց Գրինը և Ուոթսոնը նորից համագործակցեցին Փիթեր Գրին Սփլինթեր խումբը ստեղծելու համար) և պնդեց, որ նվագարկի միայն նոր նյութեր և ոչ մի իր գրածը: Գրինը և Ուոթսոնը նվագել են շրջագայության վերջին շաբաթը, որտեղ ձայնագրվել է շոու Սան Բերնարդինոյում 1971 թվականի փետրվարի 20-ին։ Գրինը չցանկացավ մշտապես կրկին միանալ խմբին, և Սփենսերին փոխարինող կիթառահարի որոնումները սկսվեցին շրջագայության ավարտից հետո:

Պատկեր:Mysteryband2.jpg

Fleetwood Mac in 1973 with Christine McVie, Mick Fleetwood, Bob Weston, John McVie and Bob Welch.

1971 թվականի ամռանը խումբը լսումներ անցկացրեց փոխարինող կիթառահարի համար իրենց մեծ գյուղական տանը՝ «Benifold»-ում, որը նրանք համատեղ գնել էին իրենց մենեջեր Դևիսի հետ 23,000 ֆունտով նախքան Kiln House : շրջագայություն։ Խմբի ընկեր Ջուդի Վոնգը խորհուրդ տվեց իր ավագ դպրոցի ընկերոջը՝ Բոբ Ուելչին, ով այդ ժամանակ ապրում էր Փարիզում, Ֆրանսիա։ Խումբը մի քանի հանդիպում անցկացրեց Ուելչի հետ և որոշեց վարձել նրան, իրականում չխաղալով նրա հետ, երբ նրանք լսեցին նրա երգերի ժապավենը:

1971 թվականի սեպտեմբերին խումբը թողարկեց իր հինգերորդ ստուդիական ալբոմը՝ Future Games։ Ուելչի ժամանման և Սփենսերի հեռանալու արդյունքում ալբոմը տարբերվում էր այն ամենից, ինչ նրանք արել էին նախկինում. ձայն. Թեև այն դարձավ խմբի առաջին ստուդիական ալբոմը, որը բաց թողեց Մեծ Բրիտանիայի չարթերը, այն օգնեց ընդլայնել խմբի գրավչությունը Միացյալ Նահանգներում: Եվրոպայում CBS-ը թողարկեց Fleetwood Mac-ի առաջին Greatest Hits ալբոմը 1971 թվականի վերջին։

1972 թվականին՝ Future Games-ի թողարկումից վեց ամիս անց, խումբը թողարկեց իր վեցերորդ ստուդիական ալբոմը՝ Bare Trees։ Հիմնականում կազմված Քիրվանի կողմից, Bare Trees-ը ներկայացնում էր Ուելչի գրած «Sentimental Lady» սինգլը, որը շատ ավելի մեծ հիթ կլիներ Ուելչի համար հինգ տարի անց, երբ նա վերաձայնագրեց այն իր «French Kiss» մենահամերգի համար՝ Միք Ֆլիտվուդի և Քրիստին Մաքվիի աջակցությամբ: Bare Trees-ը նաև ցուցադրեց «Spare Me a Little of Your Love» երգը, Քրիստին Մաքվիի երգը, որը դարձավ խմբի կենդանի կատարման հիմնական մասը 1970-ականների սկզբից մինչև կեսերը:

Մինչ խումբը լավ էր աշխատում ստուդիայում, նրանց հյուրախաղերը սկսեցին խնդրահարույց լինել: 1972 թվականին Դենի Քիրվանը ալկոհոլից կախվածություն էր ձեռք բերել և օտարվել էր Ուելչից և ՄաքՎայից: 1972 թվականի օգոստոսին ԱՄՆ հյուրախաղերի համերգից առաջ Քիրվանը ջարդեց իր Gibson Les Paul Custom կիթառը և հրաժարվեց բեմ բարձրանալ: Խումբը շոուն նվագել է որպես քառյակ, որից հետո Քիրվանը քննադատել է նրանց ելույթը, և նա հետագայում հեռացվել է խմբից։ Ֆլիtվուդն ավելի ուշ ասաց, որ ճնշումը Qիրվանի համար չափազանց մեծ է դարձել, և նա վթարի է ենթարկվել:

Կիրվանի հեռանալուց հետո խումբը հավաքագրեց կիթառահար Բոբ Ուեսթոնին և վոկալիստ Դեյվ Ուոքերին, վերջինս նախկինում Savoy Brown-ից և Idle Race-ից : Բոբ Ուեսթոնը հայտնի էր որպես սլայդ կիթառահար և խմբին ճանաչում էր Լոնգ Ջոն Բալդրիի հետ իր հյուրախաղերի ժամանակաշրջանից: Ֆլիտվուդ Մակը նաև վարձեց Սավոյ Բրաունի ճանապարհային մենեջեր Ջոն Քուրիջին։ Ֆլիտվուդը, Մքվինը, Ուելչը, Ուեստոնը և Ուոլկերը ձայնագրեցին խմբի յոթերորդ ստուդիական ալբոմը՝ Penguin, որը թողարկվեց 1973-ի հունվարին: Հետագա շրջագայությունից հետո խումբը հեռացրեց Ուոքերին, քանի որ նրանք զգացին, որ նրա վոկալը և կատարողական ոճը լավ չեն համապատասխանում նվագախմբում մնացածներին։

Մնացած հինգ անդամները շարունակեցին և ձայնագրեցին խմբի ութերորդ ստուդիական ալբոմը՝ Mystery to Me, վեց ամիս անց։ Այս ալբոմը պարունակում էր Ուելչի «Hypnotized» երգը, որը հնչեց ռադիոյով։ Մինչ Mystery to Me-ն ի վերջո ստացավ RIAA-ի ոսկե վկայականը, խմբի ներսում անձնական խնդիրներ առաջացան: McVies-ի ամուսնությունը մեծ սթրեսի մեջ էր, ինչը սրվեց միմյանց հետ մշտական աշխատանքի և Ջոն Մաքվիի ալկոհոլի զգալի չարաշահման պատճառով:

1973 թվականի ընթացքում Ուեսթոնը սիրավեպ է ունեցել Ֆլիթվուդի կնոջ՝ Ջենի Բոյդի՝ Ջորջ Հարիսոնի առաջին կնոջ՝ Փեթի Բոյդի քրոջ հետ։ Ֆլիթվուդը իմացավ ԱՄՆ շրջագայությունից երկու շաբաթ անց, նրա ավերածությունները հանգեցրին նրան, որ Ուեսթոնը հեռացվեց աշխատանքից, իսկ շրջագայության մնացած 26 ժամկետները չեղարկվեցին: Վերջին անգամ նվագարկվել է Լինքոլնը, Նեբրասկա, 1973 թվականի հոկտեմբերի 20-ին: Այդ շոուից հետո ուշ երեկոյան հանդիպման ժամանակ խումբն իր ձայնային ինժեներին ասաց, որ շրջագայությունն ավարտվել է, և Ֆլիտվուդ Մաքը բաժանվում է:

19742թ․: Անվան վեճ և "կեղծ Ֆլիտվուդ Մաք"

1973 թվականի վերջին՝ ԱՄՆ շրջագայության փլուզումից հետո, խմբի մենեջեր Քլիֆորդ Դևիսը մնաց շրջագայության հիմնական պարտավորությունների հետ, որոնք պետք է կատարեին, բայց խումբ չկար: Fleetwood Mac-ը «ժամանակավորապես ցրվել» էր Նեբրասկայում, և նրա անդամները գնացել էին իրենց ճանապարհով: Դևիսը մտահոգված էր, որ շրջագայությունը չավարտելը կկործանի իր հեղինակությունը պատվիրատուների և պրոմոութերների մոտ : Նա խմբին նամակ է ուղարկել, որում ասել է, որ «տարիներ շարունակ ստրուկ չի եղել անպատասխանատու երաժիշտների քմահաճույքների պատճառով»: Դևիսը պնդում էր, որ իրեն է պատկանում «Fleetwood Mac» անունը և խմբի անդամների ընտրության իրավունքը, և նա հավաքագրել է Legs խմբի անդամներին, որը վերջերս թողարկել էր մեկ սինգլ Դևիսի ղեկավարությամբ, որպեսզի 1974 թվականի սկզբին շրջագայի ԱՄՆ-ում «The New Fleetwood Mac»" անվամբ և կատարել վերապլանավորված ամսաթվերը: Այս խումբը, որը նախկին վոկալիստ Դեյվ Ուոքերի խոսքերով, «շատ լավն էր», բաղկացած էր Էլմեր Գանտրիից (Դեյվ Թերի, նախկինում Velvet Opera-ից. վոկալ, կիթառ), Քիրբի Գրեգորին (նախկին Curved Air: կիթառ), Փոլ Մարտինեսը (նախկինում խմբից): Downliners Sect: bass), John Wilkinson (նաև հայտնի է որպես Dave Wilkinson keyboards) and Australian drummer Craig Collinge (նախկինում Manfred Mann Chapter Three, The Librettos, Procession և Third World War խմբերը): Այս խմբի անդամներին ասացին, որ Միք Ֆլիտվուդը կմիանա իրենց շրջագայությանը, որպեսզի հաստատի անվան օգտագործումը : Ավելի ուշ Ֆլիթվուդն ասաց, որ չի համաձայնել մասնակցել շրջագայությանը:

«Նոր Ֆլիթվուդ Մաք» շրջագայությունը սկսվեց 1974 թվականի հունվարի 16-ին Փենսիլվանիայի Փիթսբուրգ քաղաքում գտնվող Սիրիա մզկիթում և սկզբում հաջող էր: Խմբի անդամներից մեկն ասաց, որ առաջին համերգը «փոթորիկ է անցել»: Փրոմոութերը սկզբում կասկածամիտ էր, բայց հետո ասաց, որ ամբոխը սիրել է խումբը, և նրանք «իրականում իսկապես լավն են»: Հետևեցին ավելի հաջող համերգներ, բայց հետո լուրեր տարածվեցին, որ սա իրական Fleetwood Mac-ը չէ, և հանդիսատեսը թշնամացավ: Խումբը հեռացվեց մի քանի համերգներից, իսկ հաջորդ կես տասնյակը քաշվեցին փրոմոութերների կողմից: Խումբը պայքարում էր և նվագում հետագա ժամադրությունները՝ ի դեմս աճող թշնամանքի և ջղաձգության, ավելի շատ ժամադրություններ եղան, ստեղնաշար նվագարկիչը լքեց, և Էդմոնտոնում համերգից հետո, որտեղ շշեր էին նետվում բեմի վրա, շրջագայությունը փլուզվեց: Խումբը լուծարվեց, իսկ շրջագայության մնացած մասը չեղարկվեց:

Հայցը, որը հաջորդեց այն մասին, թե ում է պատկանում «Fleetwood Mac» անվանման իրավունքները, իսկական Fleetwood Mac-ը դադարեցրեց գրեթե մեկ տարի: Թեև խումբը կոչվել էր Միք Ֆլիթվուդի և Ջոն Մաքվիի անունով, նրանք, ըստ երևույթին, պայմանագրեր էին ստորագրել, որոնցում նրանք զրկվել էին անվան իրավունքից։ Նրանց ձայնագրման ընկերությունը՝ Warner Bros. Records, երբ բողոքարկեցին, ասացին, որ իրենք չգիտեն, թե ում է պատկանում այն։ Վեճը, ի վերջո, լուծվեց արտադատարանից՝ չորս տարի անց, ինչը նկարագրվեց որպես «ողջամիտ լուծում, որը անարդար չէր կողմերից ոչ մեկի համար»: Հետագա տարիներին Ֆլիտվուդն ասաց, որ, ի վերջո, ինքը երախտապարտ է Դևիսին, քանի որ դատական հայցն էր պատճառը, որ խումբը տեղափոխվեց Կալիֆոռնիա:

Այլընտրանքային կազմից ոչ ոք երբևէ չդարձավ իրական Fleetwood Mac-ի մաս, թեև նրանցից ոմանք հետագայում նվագեցին Դենի Քիրվանի ստուդիայի խմբում: Գանթրին և Գրեգորին դարձան Stretch խմբի անդամներ, որոնց 1975 թվականին բրիտանական հիթ «Why Did You Do It?» սինգլը գրվել է հյուրախաղային դեբակելի մասին։ Gantry-ն ավելի ուշ համագործակցեց Alan Parsons Project-ի հետ: Մարտինեսը շարունակեց նվագել Դիփ Փարփլ-ի շառավիղ Փեյս Էշթոն Լորդի, ինչպես նաև Ռոբերտ Փլանթի աջակցող խմբի հետ։

1974թ․: Վավերական Fleetwood Mac-ի վերադարձ

Մինչ կեղծ Fleetwood Mac-ը հյուրախաղերի էր, Ուելչը մնաց Լոս Անջելեսում և կապվեց ժամանցի փաստաբանների հետ: Նա հասկացավ, որ Fleetwood Mac-ն անտեսված էր Warner Bros-ի կողմից, և որ նրանք պետք է փոխեն իրենց գործունեության բազան Անգլիայից Ամերիկա, ինչին խմբի մնացած անդամները համաձայնեցին: Կեղծ Fleetwood Mac-ի առկայությունը նույնպես շփոթել էր իրերը։ Ռոքի պրոմոուտեր Բիլ Գրեհեմը նամակ գրեց Warner Bros-ին, որպեսզի համոզի նրանց, որ իրական Fleetwood Mac-ը Միք Ֆլիտվուդն է, Ջոն ՄաքՎին, Քրիստին ՄակՎին և Բոբ Ուելչը։ Սա չավարտեց իրավական պայքարը, բայց խումբը կարողացավ կրկին ձայնագրվել որպես Fleetwood Mac: Մեկ այլ մենեջերի վարձելու փոխարեն, Fleetwood Mac-ը, վերակազմավորվելով, դարձավ միակ խոշոր ռոք խումբը, որը ղեկավարվում էր հենց արտիստների կողմից:

1974 թվականի սեպտեմբերին Fleetwood Mac-ը նոր ձայնագրման պայմանագիր ստորագրեց Warner Bros-ի հետ, բայց մնաց Reprise լեյբլում։ Նույն ամսին խումբը թողարկեց իր իններորդ ստուդիական ալբոմը՝ Heroes Are Hard to Find: Սա առաջին դեպքն էր, երբ Fleetwood Mac-ն ուներ միայն մեկ կիթառահար: Շրջագայության ընթացքում նրանք համառոտ ավելացրին երկրորդ ստեղնաշարահար Դագ Գրեյվսին, որը եղել է «Heroes Are Hard to Find»-ի ինժեներ: 1980թ.-ին Քրիստին Մաքվին ասաց, որ Գրեյվսը եկել էր իրեն աջակցելու համար, բայց առաջին երկու կամ երեք համերգներից հետո որոշվեց, որ նա ավելի լավ է առանց նրա: «Խումբը ցանկանում էր, որ ես ընդլայնեի իմ դերը և մի քիչ ավելի ազատություն ունենայի, բայց նա չխաղաց այնպես, ինչպես ես էի անում»: Ստեղնաշարահար Ռոբերտ ("Bobby") Հանթը, ով 1970 թվականին Բոբ Ուելչի հետ եղել է Head West խմբում, փոխարինեց Գրեյվսին շրջագայության մնացած ամսաթվերի համար, բայց նրան չհրավիրեցին միանալու խմբին: Մինչ շրջագայության ավարտը (1974թ. դեկտեմբերի 5-ին Կալի պետական համալսարանում), Heroes ալբոմը հասել էր ավելի բարձր դիրքի։

1975–1987թթ․: Բաքինգեմի և Նիքսի միանալը և համաշխարհային հաջողությունը

Բոբ Ուելչի խոսքերով, Heroes are Hard to Find շրջագայությանը հետևելով «զզզզոցը, որը Mystery to Me խումբը սկսել էր ստեղծել... [վերացել էր]: Ես լիովին ուժասպառ էի գրելով, երգելով, հյուրախաղերով, բանակցելով, շարժվելով: Եվ, անկեղծ ասած, այդպես էին նաև Միքը, Ջոնը և Քրիսը: Մենք բոլորս հուսահատված էինք, որ «Հերոսները» ավելի լավ չէին գործում: Ինչ-որ բան պետք է փոխվի, բայց ի՞նչ... Կար նաև մի տեսակ հոգնածություն, զայրույթ և դառնություն, որ մեր կատարած ամբողջ աշխատանքը իրականում չի տվել իր արդյունքը, և մենք պարզապես գլուխներս օրորում էինք՝ ասելով «ինչ ենք անում հիմա»... Բոլորը գիտեին, որ մենք պետք է նոր ստեղծագործական հյութ գտնենք»: Ինքը՝ Ուելչը, հոգնել էր Fleetwood Mac-ի աշխատանքը պահպանելու մշտական պայքարից և բացահայտորեն մտածում էր խմբից հեռանալու մասին։

Մինչ Ֆլիտվուդը ստուգում էր Sound City Studios ստուդիան Լոս Անջելեսում 1974 թվականի աշնանը, տան ինժեներ Քեյթ Օլսենը նրան նվագեց իր ձայնագրած «Frozen Love» երգը Buckingham Nicks (1973) ալբոմից: Ֆլիտվուդը հավանեց այն և նրան ներկայացրին խմբի կիթառահար Լինդսի Բաքինգհեմը, ով այդ օրը Sound City-ում էր՝ ձայնագրելով դեմոները: Ֆլիթվուդը նրան խնդրեց միանալ Fleetwood Mac-ին, և Բուքինգհեմը համաձայնեց՝ պայմանով, որ իր երաժշտական գործընկերն ու ընկերուհին՝ Սթիվի Նիքսը, ընդգրկվեն։ Ուելչը մտածեց մնալ որպես այս ընդլայնված կազմի մաս, բայց որոշեց հեռանալ մենակատար կարիերայի համար: Բուքինգհեմը և Նիքսը խմբին միացան 1974 թվականի Ամանորի գիշերը։

1975 թվականին նոր կազմը թողարկեց իրենց առաջին համատեղ ալբոմը՝ Fleetwood Mac-ը, որն ընդհանուր առմամբ խմբի տասներորդ ստուդիական ալբոմն էր։ Ալբոմը բեկումնային դարձավ խմբի համար և դարձավ հսկայական հիթ՝ հասնելով ԱՄՆ-ի թիվ 1-ին և վաճառելով ավելի քան 7 միլիոն օրինակ։ Այս ալբոմի հիթ սինգլներից էին Քրիստին Մաքվիի "Over My Head" և "Say You Love Me" և Սթիվի Նիքսի "Rhiannon", երգերը, ինչպես նաև շատ հնչեցված «Landslide» ալբոմը, որի կենդանի կատարումը դարձավ հարվածեց քսան տարի անց The Dance ալբոմում:

In 1975, the new line-up released their first album together, the self-titled Fleetwood Mac, the band's tenth studio album overall. The album was a breakthrough for the band and became a huge hit, reaching No. 1 in the US and selling over 7 million copies. Among the hit singles from this album were Christine McVie's "Over My Head" and "Say You Love Me" and Stevie Nicks' "Rhiannon", as well as the much-played album track "Landslide", a live rendition of which became a hit twenty years later on The Dance album.

(աուդիո)
	[[:Պատկեր:{{{Ֆայլի անվանում}}}|{{{Անվանում}}}]]
	[[Պատկեր:{{{Ֆայլի անվանում}}}|180px|noicon]]

In 1976, the band was suffering from severe stress. With success came the end of John and Christine McVie's marriage, as well as Buckingham and Nicks's long-term romantic relationship. Fleetwood, meanwhile, was in the midst of divorce proceedings from his wife, Jenny, and had also begun an affair with Nicks. The pressure on Fleetwood Mac to release a successful follow-up album, combined with their new-found wealth, led to creative and personal tensions which were allegedly fuelled by high consumption of drugs and alcohol.

1977 trade ad for Rumours with Mick Fleetwood, John McVie, Christine McVie, Lindsey Buckingham and Stevie Nicks

The band's eleventh studio album, Rumours (the band's first release on the main Warner label after Reprise was retired and all of its acts were reassigned to the parent label), was released in February 1977. In this album, the band members laid bare the emotional turmoil they were experiencing at the time. Rumours was critically acclaimed and won the Grammy Award for Album of the Year in 1977. The album generated four Top Ten singles: Buckingham's "Go Your Own Way", Nicks' US No. 1 "Dreams", and Christine McVie's "Don't Stop" and "You Make Loving Fun". Buckingham's "Second Hand News", Nicks' "Gold Dust Woman", and "The Chain" (the only song written by all five band members) also received significant radio airplay. By 2003 Rumours had sold over 19 million copies in the US alone (certified as a diamond album by the RIAA) and a total of 40 million copies worldwide, bringing it to eighth on the list of best-selling albums. Fleetwood Mac supported the album with a lucrative tour.

On 10 October 1979, Fleetwood Mac were honoured with a star on the Hollywood Walk of Fame for their contributions to the music industry at 6608 Hollywood Boulevard.

Buckingham convinced Fleetwood to let his work on their next album be more experimental and to be allowed to work on tracks at home before bringing them to the rest of the band in the studio. The result of this, the band's twelfth studio album Tusk, was a 20-track double album released in 1979. It produced three hit singles: Buckingham's "Tusk" (US No. 8), which featured the USC Trojan Marching Band, Christine McVie's "Think About Me" (US No. 20), and Nicks' six-and-a-half minute opus "Sara" (US No. 7). "Sara" was cut to four-and-a-half minutes for both the single and the first CD release of the album in the 1980s, but the full version has since been restored on the 1988 Greatest Hits, the 1992 25 Years – The Chain box set, 2002's The Very Best of Fleetwood Mac and the 2004 remaster of Tusk. Original guitarist Peter Green also took part in the sessions of Tusk although his playing, on the Christine McVie track "Brown Eyes", is not credited on the album. In an interview in 2019 Fleetwood described Tusk as his "personal favourite" and said, "Kudos to Lindsey ... for us not doing a replica of Rumours."

Tusk sold four million copies worldwide. Fleetwood blamed the album's relative lack of commercial success on the RKO radio chain having played the album in its entirety prior to release, thereby allowing mass home taping.

The band embarked on an 11-month tour to support and promote Tusk. They travelled around the world, including the US, Australia, New Zealand, Japan, France, Belgium, Germany, the Netherlands, and the United Kingdom. In Germany, they shared the bill with reggae superstar Bob Marley. On this world tour, the band recorded music for their first live album, which was released at the end of 1980.

The band's thirteenth studio album, Mirage, was released in 1982. Following 1981 solo albums by Nicks (Bella Donna), Fleetwood (The Visitor), and Buckingham (Law and Order), there was a return to a more conventional approach. Buckingham had been chided by critics, fellow band members, and music business managers for the lesser commercial success of Tusk. Recorded at Château d'Hérouville in France and produced by Richard Dashut, Mirage was an attempt to recapture the huge success of Rumours. Its hits included Christine McVie's "Hold Me" and "Love in Store" (co-written by Robbie Patton and Jim Recor, respectively), Nicks' "Gypsy", and Buckingham's "Oh Diane", which made the Top 10 in the UK. A minor hit was also scored by Buckingham's "Can't Go Back".

In contrast to the Tusk Tour the band embarked on only a short tour of 18 American cities, the Los Angeles show being recorded and released on video. They also headlined the first US Festival, on 5 September 1982, for which the band was paid $500,000 ($Կաղապար:Inflation today). Mirage was certified double platinum in the US.

Following Mirage the band went on hiatus, which allowed members to pursue solo careers. Nicks released two more solo albums (1983's The Wild Heart and 1985's Rock a Little). Buckingham issued Go Insane in 1984, the same year that Christine McVie made an eponymous album (yielding the Top 10 hit "Got a Hold on Me" and the Top 40 hit "Love Will Show Us How"). All three met with success, Nicks being the most popular. During this period Fleetwood had filed for bankruptcy, Nicks was admitted to the Betty Ford Clinic for addiction problems and John McVie had suffered an addiction-related seizure, all of which were attributed to the lifestyle of excess afforded to them by their worldwide success. It was rumoured that Fleetwood Mac had disbanded, but Buckingham commented that he was unhappy at allowing Mirage to remain the band's last effort.

The Fleetwood/J.McVie/C.McVie/Buckingham/Nicks line-up of Fleetwood Mac recorded one more album, their fourteenth studio album, Tango in the Night, in 1987. The recording started off as a Buckingham solo album before becoming a full group project. The album went on to become their best-selling release since Rumours, especially in the UK where it hit No. 1 three times in the following year. The album sold three million copies in the US and contained four hits: Christine McVie's "Little Lies" and "Everywhere" ("Little Lies" being co-written with her new husband, Eddy Quintela), Sandy Stewart and Nicks' "Seven Wonders", and Buckingham's "Big Love". "Family Man" (Buckingham and Richard Dashut) and "Isn't It Midnight" (Christine McVie) were also released as singles.

1987–1995: Departure of Buckingham and Nicks

With a ten-week tour scheduled, Buckingham held back at the last minute, saying he felt his creativity was being stifled. A group meeting at Christine McVie's house on 7 August 1987 resulted in turmoil. Tensions were coming to a head. Fleetwood said in his autobiography that there was a physical altercation between Buckingham and Nicks. Buckingham left the band the following day. After Buckingham's departure, Fleetwood Mac added two new guitarists to the band, Billy Burnette and Rick Vito, again without auditions.

Burnette was the son of Dorsey Burnette and nephew of Johnny Burnette, both of The Rock and Roll Trio. He had already worked with Fleetwood in Zoo, with Christine McVie as part of her solo band, had done some session work with Nicks, and backed Buckingham on Saturday Night Live. Fleetwood and Christine McVie had played on his Try Me album in 1985. Vito, a Peter Green admirer, had played with many artists from Bonnie Raitt to John Mayall, to Roger McGuinn in Thunderbyrd and worked with John McVie on two Mayall albums.

The 1987–88 "Shake the Cage" tour was the first outing for this line-up. It was successful enough to warrant the release of a concert video, also titled Tango in the Night, which was filmed at San Francisco's Cow Palace arena in December 1987.

Capitalising on the success of the Tango in the Night album, the band released a Greatest Hits album in 1988. It featured singles from the 1975–1988 era and included two new compositions, "No Questions Asked" written by Nicks and Kelly Johnston, and "As Long as You Follow", written by Christine McVie and Quintela. 'As Long as You Follow' was released as a single in 1988 but only made No. 43 in the US and No. 66 in the UK, although it reached No.1 on the US Adult Contemporary charts. The Greatest Hits album, which peaked at No. 3 in the UK and No. 14 in the US (though it has since sold over 8 million copies there) was dedicated by the band to Buckingham, with whom they were now reconciled.

In 1990, Fleetwood Mac released their fifteenth studio album, Behind the Mask. With this album, the band veered away from the stylised sound that Buckingham had evolved during his tenure (which was also evident in his solo work) and developed a more adult contemporary style with producer Greg Ladanyi. The album yielded only one Top 40 hit, Christine McVie's "Save Me". Behind the Mask only achieved Gold album status in the US, peaking at No. 18 on the Billboard album chart, though it entered the UK Albums Chart at No. 1. It received mixed reviews and was seen by some music critics as a low point for the band in the absence of Buckingham (who had actually made a guest appearance playing on the title track). But Rolling Stone magazine said that Vito and Burnette were "the best thing to ever happen to Fleetwood Mac". The subsequent "Behind the Mask" tour saw the band play sold-out shows at London's Wembley Stadium. In the final show in Los Angeles, Buckingham joined the band onstage. The two women of the band, McVie and Nicks, had decided that the tour would be their last (McVie's father had died during the tour), although both stated that they would still record with the band. In 1991, however, Nicks and Rick Vito left Fleetwood Mac altogether.

In 1992, Fleetwood arranged a 4-CD box set, spanning highlights from the band's 25-year history, entitled 25 Years – The Chain (a cut-down 2-CD box set, Selections from 25 Years – The Chain, was also released). A notable inclusion in the box set was "Silver Springs", a Nicks composition that was recorded during the Rumours sessions but was omitted from the album and used as the B-side of "Go Your Own Way". Nicks had requested use of this track for her 1991 best-of compilation TimeSpace, but Fleetwood had refused as he had planned to include it in this collection as a rarity. The disagreement between Nicks and Fleetwood garnered press coverage and was believed to have been the main reason for Nicks leaving the band in 1991. The box set also included a new Nicks/Vito composition, "Paper Doll", which was released in the US as a single and produced by Buckingham and Richard Dashut. There were also two new Christine McVie compositions, "Heart of Stone" and "Love Shines". "Love Shines" was released as a single in the UK and elsewhere. Buckingham also contributed a new song, "Make Me a Mask". Fleetwood also released a deluxe hardcover companion book to coincide with the release of the box set, titled My 25 Years in Fleetwood Mac. The volume featured notes written by Fleetwood detailing the band's 25-year history and many rare photographs.

The classic 1974–1987 line-up reunited in 1993 at the request of US President Bill Clinton for his first Inaugural Ball. Clinton had made Fleetwood Mac's "Don't Stop" his campaign theme song. His request for it to be performed at the Inauguration Ball was met with enthusiasm by the band, although this line-up had no intention of reuniting permanently.

Inspired by the new interest in the band, Mick Fleetwood, John McVie, Christine McVie, and Billy Burnette recorded another album as Fleetwood Mac, with Bekka Bramlett, who had worked a year earlier with Fleetwood's Zoo, joining the band. Solo singer-songwriter/guitarist and original Traffic member Dave Mason, who had worked with Bekka's parents Delaney & Bonnie twenty-five years earlier, was also added.

Although she remained an official band member and would be part of the next studio album, Christine McVie chose to take a break from touring around this time. The other five members (Fleetwood, J. McVie, Burnette, Bramlett and Mason) toured in 1994, opening for Crosby, Stills, & Nash, and in 1995 as part of a package with REO Speedwagon and Pat Benatar. This tour saw the band perform classic Fleetwood Mac songs spanning the band's whole history to that point. In 1995, at a concert in Tokyo, the band was greeted by former member Jeremy Spencer, who performed a few songs with them.

On 10 October 1995, Fleetwood Mac released their sixteenth studio album, Time, which was not a success. Although it hit the UK Top 50 for one week, the album had zero impact in the US. It failed to graze the Billboard Top 200 albums chart, a reversal for a band that had been a mainstay on that chart for most of the previous two decades. Shortly after the album's release, Christine McVie informed the band that the album would be her last. Bramlett and Burnette subsequently formed a country music duo, Bekka & Billy.

1995–2007: Reformation, reunion, and Christine McVie's departure

Just weeks after disbanding Fleetwood Mac, Mick Fleetwood started working with Lindsey Buckingham again. John McVie was added to the sessions, and later Christine McVie. Stevie Nicks also enlisted Buckingham to produce a song for a soundtrack. In May 1996, Fleetwood, John McVie, Christine McVie, and Nicks performed together at a private party in Louisville, Kentucky, prior to the Kentucky Derby, with Steve Winwood filling in for Buckingham. A week later, the Twister film soundtrack was released, which featured the Nicks-Buckingham duet "Twisted", with Fleetwood on drums. This eventually led to a full reunion of the Rumours line-up, which officially reformed in March 1997.

The regrouped Fleetwood Mac performed a live concert on a soundstage at Warner Bros. Burbank, California, on 22 May 1997. The concert was recorded and filmed, and from this performance came the 1997 live album and video The Dance, which brought the band back to the top of the US album charts for the first time in 10 years. The Dance returned Fleetwood Mac to a superstar status they had not enjoyed since Tango in the Night. The album was certified 5 million units by the RIAA. An arena tour followed the MTV premiere of The Dance video and kept the reunited Fleetwood Mac on the road throughout much of 1997, the 20th anniversary of Rumours. With additional musicians Neale Heywood on guitar, Brett Tuggle on keyboards, Lenny Castro on percussion and Sharon Celani (who had toured with the band in the late 1980s) and Mindy Stein on backing vocals, this would be the final appearance of the classic line-up including Christine McVie for 16 years. Neale Heywood and Sharon Celani remain touring members to this day.

Stevie Nicks and Lindsey Buckingham on the Say You Will Tour, 2003

In 1998 Fleetwood Mac were inducted into the Rock and Roll Hall of Fame. Members inducted included the 1968–1970 band, Mick Fleetwood, John McVie, Peter Green, Jeremy Spencer, and Danny Kirwan, and Rumours-era members Christine McVie, Stevie Nicks, and Lindsey Buckingham. Bob Welch was not included, despite his key role in keeping the band alive during the early 1970s. The Rumours-era version of the band performed both at the induction ceremony and at the Grammy Awards programme that year. Peter Green attended the induction ceremony but did not perform with his former bandmates, opting instead to perform his composition "Black Magic Woman" with Santana, who were inducted the same night. Neither Jeremy Spencer nor Danny Kirwan attended. Fleetwood Mac also received the "Outstanding Contribution to Music" award at the Brit Awards (British Phonographic Industry Awards) the same year. Shortly after this, Christine McVie officially left the band.

2002 saw the release of The Very Best of Fleetwood Mac, issued as a 21-track single CD in the UK and a 40-track double CD in the US. Christine McVie's departure left Buckingham and Nicks as the two singer-songwriters on the band's seventeenth studio album, Say You Will, released in 2003 (although Christine contributed some backing vocals and keyboards as a guest). The album debuted at No.3 on the Billboard 200 chart (No. 6 in the UK) and yielded chart hits with "Peacekeeper" and the title track, and a successful world arena tour which lasted through 2004. The tour grossed $27,711,129 and was ranked No. 21 in the top 25 grossing tours of 2004.

Around 2004–05 there were rumours of a reunion of the early line-up of Fleetwood Mac involving Peter Green and Jeremy Spencer. While these two apparently remained unconvinced, in April 2006 bassist John McVie, during a question-and-answer session on the Penguin Fleetwood Mac fan website, said of the reunion idea:

If we could get Peter and Jeremy to do it, I'd probably, maybe, do it. I know Mick would do it in a flash. Unfortunately, I don't think there's much chance of Danny doing it. Bless his heart.

In interviews given in November 2006 to support his solo album Under the Skin, Buckingham stated that plans for the band to reunite once more for a 2008 tour were still in the cards. Recording plans had been put on hold for the foreseeable future. In an interview Nicks gave to the UK newspaper The Daily Telegraph in September 2007, she stated that she was unwilling to carry on with the band unless Christine McVie returned.

2008–2013: Unleashed tour and Extended Play

In March 2008, it was mooted that Sheryl Crow might work with Fleetwood Mac in 2009. Crow and Stevie Nicks had collaborated in the past and Crow had stated that Nicks had been a great teacher and inspiration to her. Later, Buckingham said that the potential collaboration with Crow had "lost its momentum" and the idea was abandoned.

Fleetwood Mac in Saint Paul, Minnesota in 2009

In March 2009, Fleetwood Mac started their "Unleashed" tour, again without Christine McVie. It was a greatest hits show, although album tracks such as "Storms" and "I Know I'm Not Wrong" were also played. During their show on 20 June 2009 in New Orleans, Louisiana, Stevie Nicks premiered part of a new song that she had written about Hurricane Katrina. The song was later released as "New Orleans" on Nicks's 2011 album In Your Dreams with Mick Fleetwood on drums. In October 2009 and November, the band toured Europe, followed by Australia and New Zealand in December. In October, 2002's The Very Best of Fleetwood Mac was re-released in the UK, this time using the US 2-CD track listing, entering at number six on the UK Albums Chart. On 1 November 2009 a one-hour documentary, Fleetwood Mac: Don't Stop, was broadcast in the UK on BBC One, featuring recent interviews with all four current band members. During the documentary, Nicks gave a candid summary of the current state of her relationship with Buckingham, saying, "Maybe when we're 75 and Fleetwood Mac is a distant memory, we might be friends."

On 6 November 2009, Fleetwood Mac played the last show of the European leg of their Unleashed tour at London's Wembley Arena. Christine McVie was in the audience. Nicks paid tribute to her from the stage to a standing ovation from the audience, saying that she thought about her former bandmate "every day", and dedicated that night's performance of "Landslide" to her. On 19 December 2009, Fleetwood Mac played the second-to-last show of their Unleashed tour to a sell-out crowd in New Zealand, at what was intended to be a one-off event at the TSB Bowl of Brooklands in New Plymouth. Tickets, after pre-sales, sold out within twelve minutes of public release. Another date, Sunday 20 December, was added and also sold out. The tour grossed $84,900,000 and was ranked No. 13 in the highest grossing worldwide tours of 2009. On 19 October 2010, Fleetwood Mac played a private show at the Phoenician Hotel in Scottsdale, Arizona for TPG (Texas Pacific Group).

On 3 May 2011, the Fox Network broadcast an episode of Glee entitled "Rumours" that featured six songs from the band's 1977 album. The show sparked renewed interest in the band and its most commercially successful album, and Rumours re-entered the Billboard 200 chart at No.11 in the same week that Nicks's solo album In Your Dreams debuted at No.6. (She was quoted by Billboard saying that her new album was "my own little Rumours.") The two recordings sold about 30,000 and 52,000 units respectively. Music downloads accounted for 91 per cent of the Rumours sales. The spike in sales for Rumours represented an increase of 1,951%. It was the highest chart entry by a previously issued album since The Rolling Stones' reissue of Exile On Main St. re-entered the chart at No. 2 on 5 June 2010. In an interview in July 2012 Nicks confirmed that the band would reunite for a tour in 2013.

Original Fleetwood Mac bassist Bob Brunning died on 18 October 2011 at the age of 68. Former guitarist and singer Bob Weston was found dead on 3 January 2012 at the age of 64. Former singer and guitarist Bob Welch was found dead from a self-inflicted gunshot wound on 7 June 2012 at the age of 66. Don Aaron, a spokesman at the scene, stated, "He died from an apparent self-inflicted gunshot wound to the chest." A suicide note was found. Welch had been struggling with health issues and was dealing with depression. His wife discovered his body.

The band's 2013 tour, which took place in 34 cities, started on 4 April in Columbus, Ohio. The band performed two new songs ("Sad Angel" and "Without You"), which Buckingham described as some of the most "Fleetwood Mac-ey"-sounding songs since Mirage. "Without You" was rerecorded from the Buckingham-Nicks era. The band released their first new studio material in ten years, Extended Play, on 30 April 2013. The EP debuted and peaked at No. 48 in the US and produced one single, "Sad Angel".

On 25 and 27 September 2013, the second and third nights of the band's London O2 shows, Christine McVie joined them on stage for "Don't Stop". "[Buckingham's] words to us were, 'She can't just come and go,'" Nicks recalled. "That's important to him, but it's not so important to me... Much as Lindsey adores her – and he does; she's the only one in Fleetwood Mac he was ever really willing to listen to – he doesn't want the first-night reviews to be all about Christine's one song, rather than the set we rehearsed for two months. But it will be wonderful to have her back up there – and, from there, who knows?"

On 27 October 2013, the band cancelled their New Zealand and Australian performances after John McVie had been diagnosed with cancer so that he could undergo treatment. They said: "We are sorry not to be able to play these Australian and New Zealand dates. We hope our Australian and New Zealand fans as well as Fleetwood Mac fans everywhere will join us in wishing John and his family all the best." Also in October 2013, Stevie Nicks appeared in American Horror Story: Coven with Fleetwood Mac's song "Seven Wonders" playing in the background. In November 2013, Christine McVie expressed interest in a return to Fleetwood Mac, and also affirmed that John McVie's prognosis was "really good".

2014–present: Return of Christine McVie, departure of Buckingham, and death of Christine McVie

Fleetwood Mac performing Sacramento, California in 2014

On 11 January 2014, Mick Fleetwood confirmed that Christine McVie would be rejoining Fleetwood Mac. On with the Show, a 33-city North American tour, opened in Minneapolis, Minnesota, on 30 September 2014. A series of May–June 2015 arena dates in the United Kingdom went on sale on 14 November, selling out in minutes. High demand caused additional dates to be added to the tour, including an Australian leg.

In January 2015, Buckingham suggested that the new album and tour might be Fleetwood Mac's last, and that the band would cease operations in 2015 or soon afterwards. He said work would continue on the new album, and solo work would "take a back seat for a year or two". Fleetwood said the new album might take a few years to complete and that they were waiting for contributions from Nicks, who had been ambivalent about committing to a new record.

In August 2016, Fleetwood said that while the band had "a huge amount of recorded music", virtually none of it featured Nicks. Buckingham and Christine McVie, however, had contributed many songs to the new project. He told Ultimate Classic Rock: "[McVie] wrote up a storm. She and Lindsey could probably have a mighty strong duet album if they want... I hope it will come to more than that." Nicks explained her reluctance to record another album with Fleetwood Mac. "Do you want to take a chance on [spending a year recording an album with] a bunch of arguing people? And then not wanting to go on tour because you just spent a year arguing?"

On 9 June 2017, Buckingham and Christine McVie released a new album, titled Lindsey Buckingham/Christine McVie, which included contributions from Mick Fleetwood and John McVie. The album was preceded by the single "In My World". A 38-date tour to support the album began on 21 June and concluded 16 November. Fleetwood Mac also planned to embark on another tour in 2018. The band headlined the second night of the Classic West concert on 16 July 2017 at Dodger Stadium in Los Angeles, and the second night of the Classic East concert at New York City's Citi Field on 30 July 2017.

In January 2018, Fleetwood Mac received the MusiCares Person of the Year award and reunited to perform several songs at the Grammy-hosted gala honouring them. In April 2018, the song "Dreams" re-entered the Hot Rock Songs chart at No. 16 after a viral meme had featured it. This chart re-entry came 40 years after the song had topped the Hot 100. The song's streaming totals also translated into 7,000 "equivalent album units", a jump of 12 per cent, which helped Rumours to go from No. 21 to No. 13 on the Top Rock Albums chart.

Neil Finn (left) and Mike Campbell (right) performing with Fleetwood Mac in 2018. Both joined the band following Lindsey Buckingham's departure that same year.

In April 2018 Buckingham departed from the group a second time, having reportedly been dismissed. The reason was said to have been a disagreement about the nature of the tour, and in particular the question of whether newer or less well-known material would be included, as Buckingham wanted. Fleetwood stated on CBS This Morning on 25 April 2018 that Buckingham would not sign off on a tour that the group had been planning for a year and a half and they had reached a "huge impasse". When asked if Buckingham had been fired, he said, "We don't use that word because I think it's ugly." He said Buckingham's work in Fleetwood Mac was, and always would be, hugely respected.

In October 2018, Buckingham filed a lawsuit against Fleetwood Mac for breach of fiduciary duty, breach of oral contract, and intentional interference with prospective economic advantage, among other claims. He said later that a settlement had been reached and he was happy with it. Buckingham also provided his version of what had led to his departure from the band. He said that after their performance at the MusiCares event, the band's manager, Irving Azoff, had told him that, among other things, Nicks was not happy about his reaction to the intro music for their acceptance speech being "Rhiannon"; and about the way he had allegedly "smirked" during her thank-you speech. Buckingham conceded the first point. "It wasn't about it being 'Rhiannon'. It just undermined the impact of our entrance." Azoff subsequently told him that Nicks had given the rest of the band an ultimatum: either Buckingham went or she would.

Fleetwood Mac in October 2018

Former Tom Petty and the Heartbreakers guitarist Mike Campbell and Neil Finn of Crowded House were named to replace Buckingham. On CBS This Morning, Fleetwood said that Fleetwood Mac had been reborn and that "This is the new lineup of Fleetwood Mac." Aside from touring, the band planned to record new music with Campbell and Finn in the future. The band's "An Evening with Fleetwood Mac" tour started in October 2018. The band launched the tour at the iHeartRadio Music Festival on 21 September 2018 at the T-Mobile Arena in Las Vegas.

On 8 June 2018, former Fleetwood Mac guitarist Danny Kirwan died at the age of 68 in a hostel for homeless alcoholics in London, after contracting pneumonia earlier in the year. Mojo quoted Christine McVie as saying: "Nobody else could play like him. He was a one-off. Danny was a perfectionist; a fantastic musician and a fantastic writer." One of Kirwan's songs, "Tell Me All the Things You Do" from Kiln House, was included in the set of the "An Evening with Fleetwood Mac" tour.

On 28 May 2020, Neil Finn, featuring Nicks and McVie with Campbell on guitar, released the song "Find Your Way Back Home" for the Auckland homeless shelter Auckland City Mission.

Founding member Peter Green died on 25 July 2020 at the age of 73.

In October 2020, Rumours again entered the Billboard top 10. The album received 30.6 million streams on streaming platforms the week of 15 October, which was in part due to a viral video featuring the song "Dreams".

On 30 November 2022, Christine McVie died at the age of 79. In February 2023, when asked about further activity from the band, Fleetwood replied, "I think right now, I truly think the line in the sand has been drawn with the loss of Chris. I'd say we're done, but then we've all said that before. It's sort of unthinkable right now." He said the other surviving members were keeping themselves busy with musical pursuits outside the band and that he intended to do the same. In an October 2023 interview, Nicks stated that she saw no reason to continue the band after McVie's death.

Tours

• Early gigs (1967)
• First Tour (1968)
• Mr. Wonderful Tour (1968–1969)
• Then Play On Tour (1969–1970)
• Kiln House Tour (1970–1971)
• Future Games Tour (1971)
• British Are Coming Tour (1972)
• Bare Trees Tour (1972)
• Penguin Tour (1973)
• Mystery to Me Tour (1973)
• Heroes Are Hard to Find Tour (1974)
• Fleetwood Mac Tour/Summer Tour '76 (1975–1976)
• Rumours Tour (1977–1978)
• Tusk Tour (1979–1980)
• Mirage Tour (1982)
• Shake the Cage Tour (1987–1988)
• Behind the Mask Tour (1990)
• Another Link in the Chain Tour (1994–1995)
• The Dance Tour (1997)
• Say You Will Tour (2003–2004)
• Unleashed Tour (2009)
• Fleetwood Mac Live Tour (2013)
• On with the Show Tour (2014–2015)
• An Evening with Fleetwood Mac Tour (2018–2019)

Band members

Հիմնական հոդված՝ List of Fleetwood Mac members

• Mick Fleetwood – drums, percussion (1967–1995, 1997–present)
• John McVie – bass (1967–1995, 1997–present)
• Stevie Nicks – vocals (1975–1991, 1997–present)
• Mike Campbell – lead guitar, vocals (2018–present)
• Neil Finn – vocals, rhythm guitar (2018–present)

Timeline

Կաղապար:Transcluded section List of Fleetwood Mac members

Discography

Հիմնական հոդված՝ Fleetwood Mac discography

Studio albums

• Fleetwood Mac (1968, also known as Peter Green's Fleetwood Mac)
• Mr. Wonderful (1968)
• Then Play On (1969)
• Kiln House (1970)
• Future Games (1971)
• Bare Trees (1972)
• Penguin (1973)
• Mystery to Me (1973)
• Heroes Are Hard to Find (1974)
• Fleetwood Mac (1975)
• Rumours (1977)
• Tusk (1979)
• Mirage (1982)
• Tango in the Night (1987)
• Behind the Mask (1990)
• Time (1995)
• Say You Will (2003)

Awards and nominations

Grammy Awards

Year	Category	Recording	Result
1978	Album of the Year	Rumours	Հաղթանակ
	Best Pop Performance By a Duo or Group		Առաջադրված
	Best Arrangement of Voices	"Go Your Own Way"	Առաջադրված
1998	Best Pop Vocal Album	The Dance	Առաջադրված
	Best Pop Performance By a Duo or Group	"Silver Springs"	Առաջադրված
	Best Rock Performance By a Duo or Group	"The Chain"	Առաջադրված
2003	Grammy Hall of Fame Award	Fleetwood Mac	Հաղթանակ

Sources

• Berkery, Patrick. "The Return of the Mac Daddy: Mick Fleetwood". Via ProQuest. Modern Drummer, Sep 2015. Web. Jul 2016.
• Bob Brunning, Blues: The British Connection, Helter Skelter Publishing, London 2002, 1-900924-41-2 – First edition 1986 – Second edition 1995 Blues in Britain
• Bob Brunning, The Fleetwood Mac Story: Rumours and Lies, Omnibus Press London, 1990 and 1998, 0-7119-6907-8
• Bob Brunning, Fleetwood Mac: The First 30 Years, Omnibus Press, London, 1998, 978-0-71196-907-0
• Caillat, Ken and Steve Steifel: Making Rumours: The Inside Story of the Classic Fleetwood Mac Album. New Jersey: Wiley, 2012. Print
• Carol Ann Harris, Storms: My Life with Lindsey Buckingham and Fleetwood Mac, Chicago Review Press, 2007, 978-1-55652-660-2
• Christopher Hjort, Strange brew: Eric Clapton and the British blues boom, 1965–1970, foreword by John Mayall, Jawbone 2007, 1-906002-00-2
• Dick Heckstall-Smith, The safest place in the world: A personal history of British Rhythm and blues, 1989 Quartet Books Limited, 0-7043-2696-5 – Second Edition : Blowing The Blues – Fifty Years Playing The British Blues, 2004, Clear Books, 1-904555-04-7
• Evans, Mike, Fleetwood Mac: The Definitive History, Sterling New York, 2011, 978-1-4027-8630-3
• Fancourt, L., (1989) British blues on record (1957–1970), Retrack Books.
• Fleetwood, Mick, Stephen Davis and Frank Harding. My Twenty-Five Years in Fleetwood Mac. New York, NY: Hyperion, 1992. Print.
• Fleetwood, Mick, and Bozza, Anthony. Play On. New York, NY: Little, Brown, 2014. 0316403407
• Fortner, Stephen. "Filling Some Mightily High Heels with Fleetwood Mac". ProQuest. Keyboard, Jan 2016. Web. Jul 2016
• Martin Celmins, Peter Green – Founder of Fleetwood Mac, Sanctuary London, 1995, foreword by B.B. King, 1-86074-233-5
• Mick Fleetwood with Stephen Davis, Fleetwood – My Life and Adventures in Fleetwood Mac, William Morrow and Company, 1990, 0-688-06647-X
• Shapiro, Harry, Alexis Korner: The Biography, Bloomsbury Publishing PLC, London 1997, Discography by Mark Troster, 0-7475-3163-3
• Unterberger, Richie, Fleetwood Mac: The Complete Illustrated History. Voyageur Press, 2017. 1627889752
• Mike Vernon, The Blue Horizon story 1965–1970 vol. 1, notes of the booklet of the Box Set (60 pages)
• Paul Myers, Long John Baldry and the Birth of the British Blues, Vancouver 2007, GreyStone Books, 1-55365-200-2

Further reading

• Silver, Murray When Elvis Meets the Dalai Lama, (Bonaventure Books, Savannah, 2005) in which the author recounts his days as a concert promoter in Atlanta, Ga., and having brought Fleetwood Mac to town for the first time in December 1969.
• Stephen Thomas Erlewine, Allmusic
• The Rolling Stone Encyclopedia of Rock & Roll (Simon & Schuster, 2001)

External links

• Պաշտոնական կայք
• Fleetwood Mac on the Internet Archive
• Կաղապար:Curlie
• Anzhel Melikbekyan/Ավազարկղ10 Internet Movie Database կայքում