Մանոլո (քանդակագործ)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Jump to navigation Jump to search
Մանոլո
Ramon Casas-Retrat de Manolo Hugué.jpeg
Ծնվել էապրիլի 29, 1872(1872-04-29)[1]
ԾննդավայրԲարսելոնա, Իսպանիա
Վախճանվել էնոյեմբերի 17, 1945(1945-11-17)[1] (73 տարեկանում)
Մահվան վայրԿալդես դե Մոնտբուի, Վալլես Օրիենտալ
ՔաղաքացիությունԻսպանիա
Մասնագիտություննկարիչ և քանդակագործ
ՄեկենասներDaniel-Henry Kahnweiler?
ԱնդամակցությունՍանտ Ժորդիի գեղեցիկ արվեստների թագավորական ակադեմիա
Manolo Hugué Վիքիպահեստում
Manolo Hugué, Repòs, 1929, avenue Josep Tarradellas, Barcelone
Dona asseguda de Manolo Hugué, 1929-1930, Museu Abelló deMollet del Vallès.
Mujer sentada - Manolo Hugué.jpg

Մանուել Մարտինես Հուգո (կատալոնական արտասանությամբ՝ Ուգե), առավել հայտնի է Մանոլո անունով (իսպ.՝ Manuel Martinez Hugué ապրիլի 29, 1872(1872-04-29)[1], Բարսելոնա, Իսպանիա - նոյեմբերի 17, 1945(1945-11-17)[1], Կալդես դե Մոնտբուի, Վալլես Օրիենտալ), կատալոնացի նկարիչ և քանդակագործ, նովեսենտիզմ շարժման ականավոր ներկայացուցիչ[2]: Եղել է մեծահամբավ նկարիչ Պաբլո Պիկասոյի մտերիմներից, սակայն իր արվեստով առավել հոգեհարազատ է Արիստիդ Մայոլին[3][4][5]:

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մանոլոն ծնվել է 1872 թվականին, Բարսելոնում, բարձրաստիճան զինվորականի ընտանիքում: Երբ սկսվել է Տասնամյա պատերազմը, գեներալ հայրը մեկնել է ռազմաճակատ[6]։ Վաղ մանկական տարիքում տղան զրկվել է մորից, ապրել է դժվարին մանկություն:

Երիտասարդությունն անց է կացրել բոհեմական կյանքով. եղել է Կատալոնիայի մայրաքաղաքի նշանավոր «Չորս կատու» սրճարանի մշտական հաճախորդներից, մտերմացել այդ սրճարանն իրենց հանդիպատեղի դարձրած արվեստագետների՝ Պաբլո Պիկասոյի, Սանտյագո Ռուսինյոլի, Ժոակին Միրի, Իսիդրո Նոնելի հետ: 1900 թվականին մեկնել է Փարիզ, որտեղ անց է կացրել շուրջ տասը տարի: Այստեղ նա ծանոթացել ու մտերմացել է Ժան Մորեասի, Գիյոմ Ապոլիների հետ, սկսել է արձանիկներ պատրաստել, ոսկերչական աշխատանքներ կատարել՝ այդ կերպ վաստակելով ապրուստի միջոցներ: Մանոլոն այն արվեստագետների շարքում էր, ովքեր ողջունել են Պիկասոյի ժամանումը Փարիզ և օգնել, որ նա մուտք գործի արվեստագետների շրջան:[6]. Այդ ընթացքում ավելի է սերտացել նրա մտերմությունը Պիկասոյի, ինչպես նաև Ապոլիների ու Մաքս Ժակոբի հետ:

1910 թվականին նա ամուսնացել է Ժաննա դը Ռոշետի հետ, ով ավելի հայտնի է Տոտոտ անունով[6] (ամուսինները որդեգրած մի աղջիկ են ունեցել՝ Ռոզիտան)[7]. Ի դեպ, 1954 թվականին Պիկասոն նկարել է Ռոզիտային ու Տոտոտին[4]:

Այդ նույն տարում՝ 1910 թվականին Մանոլոն Ֆրենկ Բերտի Հևիլենդի ու Դեոդ դը Սևերակի հետ մեկնել է Սերա, ուր՝ կարճ ժամանակ անց եկել-հավաքվել են նաև կուբիստ արվեստագետներից շատերը, այդ թվում՝ Պիկասոն, Ժորժ Բրակը, Մաքս Ժակոբը, Խուան Գրիսը: Մանոլոն կնոջ հետ զբաղեցրել է Հևիլենդի գնած տան երկրորդ, Պիկասոն՝ առաջին հարկը[6]: Քանդակագործը, որ արդեն հասցրել էր մասնակցել մի քանի ցուցահանդեսների, սկսել է մեծամասշտաբ գործերի վրա աշխատել: 1923 թվականին ստեղծել է Դեոդ դը Սևրակի, հաջորդ տարում՝ «Հուշարձան զոհվածներին»[2] գործերը, բայց առողջական խնդիրների, առաջին հերթին՝ արթրիտի պատճառով հարկադրված է եղել ընդհատել աշխատանքը: Այդուհանդերձ, գնահատելով արդեն իսկ ստեղծածը, նրան ընտրել են գեղարվեստի Սանտ Ժորդի թագավորական ակադեմիայի անդամ[5]:

1932 թվականին կազմակերպվել է Մանոլոյի աշխատանքների մեծ ցուցահանդեսը Փարիզի Մեծ պալատում:

Տաղանդավոր արվեստագետը մահացել է Կալդես դե Մոնբուիում, 1945 թվականի նոյեմբերի 17-ին[5]: Կալդեսում գտնվող նրա տունը վերածվել է թանգարանի, որը կրում է Thermalia անվանումը: Այս թանգարանում է պահվում Մանոլոյի ֆոնդը, որը, արվեստագետի աշխատանքների հետ մեկտեղ, իր մեջ ամփոփում է տեղեկություններ նրա կյանքի մասին, ինչպես նաև՝ Պիկասոյի հեղինակած շուրջ հարյուր աշխատանք[2][7]: Իսկ փաստաթղթերն ու անձնական բնույթի այլ թղթեր, այդ թվում՝ նամակները, պահպանության են հանձնվել Կատալոնիայի գրադարանին:

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • BLANCH, Montserrat, Manolo, Ed. Polígrafa, Barcelona, 1972.
  • Manolo Hugué, Museu d'Art Modern de Barcelona, Barcelona, 1990.
  • Gran Enciclopèdia Catalana. Enciclopèdia Catalana S.A., Barcelona 2003, ISBN 84-85194-81-0
  • PIA, Pascal, Manolo, collection Sculpteurs nouveaux, NRF, Paris, 1930.
  • CASTRE, Victor, Manolo, éditions Cahiers du Sud, Marseille, 1933.
  • BENET, Rafael, El escultor Manolo Hugué, éditions Argos, Barcelone, 1942.
  • PLA, Josep, Vida de Manolo contada per ell mateix, éditions Destino, Barcelone, 1947; Libros del Asteroide, 2008 (en espagnol).
  • Manuel Martinez Hugué, dit Manolo, Sculptures, gouaches, dessins, Paris, galerie Louise Leiris, 1961.
  • Manolo Manuel Hugué, éditions Tramontane, Perpignan 1967.
  • Exposición homenaje a Manolo Hugué, Ajuntament de Caldes de Montbui i amics de Manolo, 1969.
  • BLANCH, Montserrat, Manolo. Escultura. Pintura. Dibujo, éditions Polígrafa, Barcelone, 1972.
  • BLANCH, Montserrat et CORREDOR, José, Poesias Manolo Hugué, éditions Saturno, Barcelone, 1972.
  • BLANCH, Montserrat, Manolo, de Ceret a Caldes de Montbui, Diputació de Barcelona, 1973.
  • Manolo, Sculptures, Peintures, Dessins, éditions Cercle d'art, Paris, 1974.
  • Manolo, Ajuntament de Caldes de Montbui, Caldes de Montbui, 1988.
  • Manolo Hugué, Museu d'Art Modern de Barcelona, Barcelona, 1990.
  • Manolo Hugué, Fundació Caixa de Catalunya i Ajuntament de Barcelona, Barcelona, 1990.
  • Manolo, Musée Tavet-Delacour, Pontoise, 1995.
  • Manolo Hugué Escultura, Pintura y Dijubo, Centro Cultural del Conde Duque, Madrid, 1997.
  • BLANCH, Montserrat, Manolo, Ed. Polígrafa, Barcelona, 1972.
  • Manolo, Ajuntament de Caldes de Montbui, Caldes de Montbui, 1988.
  • PLA, Josep, Vida de Manolo contada per ell mateix, Edicions Destino, Barcelo-na, 1988.
  • Manolo Hugué, Museu d’Art Modern de Barcelona, Barcelona, 1990.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Benezit Dictionary of Artists — 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7, 978-0-19-989991-3
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Fons Mas Manolo»։ Ajuntament de Caldes de Montbui։ Արխիվացված օրիգինալից-ից 2013-01-15-ին։ Վերցված է 6 March 2012 
  3. ↑ Salmon André (2005)։ André Salmon on French Modern Art։ Cambridge University Press։ էջ 214։ ISBN 978-0-521-85658-4։ Վերցված է 6 March 2012 
  4. ↑ 4,0 4,1 Richardson John (2001)։ The Sorcerer's Apprentice: Picasso, Provence, and Douglas Cooper (2 ed.)։ University of Chicago Press։ էջ 328։ ISBN 978-0-226-71245-1։ Վերցված է 6 March 2012 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Manuel Martinez Hugué dit MANOLO»։ Galeria Malaquais։ Վերցված է 6 March 2012 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Penrose Roland (1981)։ Picasso, his life and work (3 ed.)։ University of California Press։ էջ 517։ ISBN 978-0-520-04207-0։ Վերցված է 6 March 2012 
  7. ↑ 7,0 7,1 «Picasso network: the first joint venture with Thermalia»։ Picasso Museum։ Վերցված է 6 March 2012 (չաշխատող հղում)

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Notices d'autoritéVoir et modifier les données sur Wikidata : Fichier d’autorité international virtuel • International Standard Name Identifier • Union List of Artist Names • Bibliothèque nationale de France (données) • Système universitaire de documentation • Bibliothèque du Congrès • Gemeinsame Normdatei • Service bibliothécaire national • Bibliothèque nationale d’Espagne • Bibliothèque royale des Pays-Bas • Bibliothèque nationale de Catalogne • Id RKDartists • WorldCat

  • Ressources relatives aux beaux-arts : AGORHA • Artnet • Bénézit • Invaluable • Musée d'Orsay • Musée national centre d'art Reina Sofía • Museum of Modern Art • Répertoire de sculpture française
Դիտել այս կաղապարը
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Չափորոշչային վերահսկողություն
BNC: a10437344 · BNE: XX954997 · BNF: 119379746 · GND: 118577212 · ICCU: IT\ICCU\SBLV\001495 · ISNI: 0000 0001 2095 7975 · LCCN: n91126043 · NTA: 127483160 · SUDOC: 027309460 · VIAF: 27073317 · ULAN: 500036426 · FAST: 296372
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մանոլո_(քանդակագործ)&oldid=6356830» էջից