Jump to content

Ֆիլիպ Վիլյե դե Լիլ Ադամ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ դե Վիլյե (այլ կիրառումներ)
Ֆիլիպ Վիլյե դե Լիլ Ադամ
ֆր.՝ Philippe de Villiers de L'Isle-Adam
Դիմանկար
Ծնվել է1464[1]
ԾննդավայրԲովե, Ֆրանսիա
Մահացել էօգոստոսի 21, 1534
Մահվան վայրՌաբաթ, Մալթա
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա
Կրոնկաթոլիկություն
Մասնագիտությունwarrior monk
Ծնողներհայր՝ Jacques de Villiers de l'Isle-Adam?, մայր՝ Jeanne de Clermont-Nesle?
Զբաղեցրած պաշտոններGrand Master of Order of Saint John of Jerusalem?
 Philippe de Villiers de L’Isle-Adam Վիքիպահեստում

Ֆիլիպ դե Վիլյե դե Լիլ Ադամ (ֆր.՝ Philippe de Villiers de L'Isle-Adam, 1464[1], Բովե, Ֆրանսիա - օգոստոսի 21, 1534, Ռաբաթ, Մալթա), ֆրանսիացի ազնվական, Հիվանդախնամների միաբանության մեծ մագիստրոս։

Ֆիլիպ դե Վիլյեն հին ազնվական ընտանիքից էր, որը հողեր ուներ Իլ դը Ֆրանսում։ Նրա պապը` Ժան դե Վիլյե դե Լիլ Ադամը, կռվել է բուրգունդցիների կողմից, Փարիզը պաշտպանել Ժաննա դ'Արկից, իսկ հետո միացել է Կարլ VII-ի կուսակցությանը։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ֆիլիպ դե Լիլ Ադամը 1521 թվականի հունվարին ընտրվել է միաբանության մեծ մագիստրոս։ Մինչ այդ նա ղեկավարել է միաբանության նավատորմը, իսկ 1513 թվականից զբաղեցրել Է Ֆրանսիայի մեծ ծովակալի պաշտոնը։

1522 թվականին հիվանդախնամները ստիպված են եղել դիմակայել ծանր փորձությանը. Հռոդոսում, որտեղ այն ժամանակ զետեղված էին ասպետները, թուրքական հսկայական բանակ է տեղակայվում` Սուլեյման Քանունու հրամանատարության ներքո։ Հռոդոսի ամրոցի պաշտպանությունը գլխավորում է դե Լիլ Ադամը։ Չնայած թուրքերի թվային տպավորիչ գերազանցությանը (մոտ 100 000 պաշարողներ 600 հիվանդախնամների և 5000 հույն զինված խմբավորումների դեմ)` նրանք կարողանում են գրավել Հռոդոսը միայն վեցամսյա պաշարումից հետո. 1522 թվականի դեկտեմբերի 20-ին մեծ մագիստրոսը, տեսնելով բոլոր ռեսուրսների լիակատար սպառումը, համաձայնում է կապիտուլյացիայի։ Ըստ նրա պայմանների` բերդի ողջ մնացած պաշտպանները կարող էին ազատորեն լքել կղզին` իրենց հետ տանելով Հռոդոսի եկեղեցիների դրոշները, թնդանոթները և մասունքները։ Սրբազան Հռոմեական կայսրության կայսր Կառլոս V-ը, իմանալով Հռոդոսի հանձնման մասին, ասել է. «Ոչ մի ճակատամարտ այդքան արժանապատվորեն տանուլ չի տրվել»[2]։

Կորցնելով իրենց մշտական կացարանը` ասպետները մի քանի տարի թափառում էին Իտալիայում։ Մագիստրոսը ժամանակ էր անցկացնում Եվրոպայի տիրակալների հետ բանակցություններում` ձգտելով նոր նստավայր գտնել միաբանության համար։ 1530 թվականին Հռոմի պապ Կղեմես VII-ի օգնությամբ Դե Լիլ Ադամը հասնում է նրան, որ Կառլոս V-ը հիվանդախնամներին է տրամադրում Մալթա և Գոցո կղզիները, որոնք դառնում են միաբանության տիրակալությունը հաջորդ 250 տարվա համար։

Ֆիլիպ դե Լիլ Ադամը մահացել է 1534 թվականին Մալթայի Ռաբաթ քաղաքի Աստվածամոր վանքում[3]։ Թաղված է Մալթայի Ֆորտ Սանտ Անջելո քաղաքի Սուրբ Աննայի մատուռում։ 1577 թվականին՝ Սուրբ Հովհաննես տաճարի կառուցումից հետո, նրա մարմինը տեղափոխվել է վերջինիս ծխատուն, որտեղ և հանգչում է առ այսօր[4]։

Իմանալով նրա մահվան մասին` Սուլեյման I-ը, որը միշտ հիանում էր այդ բացառիկ անձնավորության որակներով, նրա պատվին արտասանել է իր կայսրության մզկիթներում հրապարակված պանեգիրիկը. «Հավատացյալնե'ր, անհավատից սովորեք, թե ինչպես է մարդը կատարում իր պարտքը, մինչև իր թշնամիների կողմից հիացմունքի և հարգանքի արժանանալը»։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1,0 1,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. Ա. Անդրեև, Վ. Զախարով Մալթայի միաբանության պատմությունը
  3. «Grand Master L'Isle Adam's room open for viewing». Times of Malta. 2011 թ․ նոյեմբերի 20. Վերցված է 2014 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.
  4. Mallia-Milanes, Victor (2008). The Military Orders: History and heritage. Aldershot: Ashgate Publishing Limited. էջ 62. ISBN 9780754662907. Վերցված է 2014 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ֆիլիպ Վիլյե դե Լիլ Ադամ» հոդվածին։