Օրել Նիկոլե
| Օրել Նիկոլե | |
|---|---|
| Ծնվել է | հունվարի 22, 1926[1][2] Նևշատել, Շվեյցարիա[3] |
| Երկիր |  Շվեյցարիա |
| Մահացել է | հունվարի 29, 2016[4][5][1] (90 տարեկան) Ֆրայբուրգ իմ Բրայսգաու, Բադեն-Վյուրթեմբերգ, Գերմանիա |
| Ժանրեր | դասական երաժշտություն |
| Մասնագիտություն | երաժիշտ, դպրոցի ուսուցիչ, երաժշտագետ և ֆլեյտահար |
| Գործիքներ | Ֆլեյտա |
| Աշխատավայր | Բեռլինի գեղարվեստի համալսարան և Ֆրայբուրգի բարձրագույն երաժշտական դպրոց |
| Կրթություն | Փարիզի կոնսերվատորիա |
| Անդամակցություն | Բեռլինի ֆիլհարմոնիկ նվագախումբ |
| Պարգևներ | |
| Կայք | answers.com/topic/aurele-nicolet |
Օրել Նիկոլե (ֆր.՝ Aurèle Nicolet, հունվարի 22, 1926[1][2], Նևշատել, Շվեյցարիա[3] - հունվարի 29, 2016[4][5][1], Ֆրայբուրգ իմ Բրայսգաու, Բադեն-Վյուրթեմբերգ, Գերմանիա), շվեյցարացի ֆլեյտահար և մանկավարժ[6][7]։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է 1926 թվականի հունվարի 22-ին Նյոշատելում (Շվեյցարիա)։
Արժանացել է Փարիզի կոնսերվատորիայի առաջին մրցանակի (1947), երկու անգամ ստացել է Ժնևում կատարողների միջազգային մրցույթի մրցանակ (1942, 1948)։ 1950-1959 թվականներին եղել է Բեռլինի ֆիլհարմոնիկ նվագախմբի առաջին ֆլեյտահարը, ուր նրան հրավիրել էր Վիլհելմ Ֆուրտվենգլերը։
Օրել Նիկոլեն մահացել է 2016 թվականի հունվարի 29-ին[8] Ֆրայբուրգ իմ Բրայսգաուում (Գերմանիա)[6][9]։
Ստեղծագործական կապեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծավալել է համերգային լայն գործունեություն։ Ելույթ է ունեցել անսամբլում Բորիս Բերմանի, Հայնց Հոլիգերի, Քրիստիանա Ժակոտեի, Թոմաս Դեմենգայի և այլոց հետ։
Մանկավարժական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ստացել է Բեռլինի կոնսերվատորիայի պրոֆեսորի կոչում (1952-1965)։ Վարել է վարպետության դաս Ֆրայբուրգի երաժշտության բարձրագույն դպրոցում (1965-1981)։ Նրա հայտնի աշակերտների թվում է եղել Իրենա Գրաֆենաուերը։
Ճանաչում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Օրել Նիկելոին ստեղծագործություններ են նվիրել Տորու Տակեմիցուն, Դյորդ Լիգետին, Էդիսոն Դենիսովը։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
- ↑ 2,0 2,1 Historische Lexikon der Schweiz, Dictionnaire historique de la Suisse, Dizionario storico della Svizzera (գերմ.) — Bern: 1998.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #134473205 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 https://web.archive.org/web/20160130124854/https://www.codalario.com/aurele-nicolet/noticias/muere-aurele-nicolet--el-titan-de-la-flauta-que-discutio-con-herbert-von-karajan_3662_3_10057_0_1_in.html
- ↑ 5,0 5,1 5,2 http://www.tdg.ch/culture/musique/aurele-nicolet-laisse-flutistes-orphelins/story/13837567
- ↑ 6,0 6,1 Johannes Adam: Aurèle Nicolet: Grandseigneur der Flöte. Nachruf in: Badische Zeitung vom 2. Februar 2016.
- ↑ Hommage ä Aurèle Nicolet. Արխիվացված 2016-05-17 Wayback Machine In: Flöte aktuell 1/2016, Deutsche Gesellschaft für Flöte (PDF).
- ↑ Kreis, Mariel (2016 թ․ հունվարի 29). «Der Klang seiner Flöte war warm und trug eine Botschaft». SRF: Schweizer Radio und Fernsehen. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 30-ին.
- ↑ Hommage ä Aurèle Nicolet. Արխիվացված 2016-05-17 Wayback Machine In: Flöte aktuell 1/2016, Deutsche Gesellschaft für Flöte (PDF).
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
| ||||||||||||||||||||
