«Արտավան Ե Պարթև»–ի խմբագրումների տարբերություն
չNo edit summary |
չNo edit summary |
||
Տող 1. | Տող 1. | ||
{{Տեղեկաքարտ Պետական գործիչ |
|||
{{անաղբյուր}} |
|||
| հայերեն անուն = Արտավան Ե Պարթև |
|||
{{Տեղեկաքարտ Միապետ|ծնունդ=մոտ 163|մահ=28 ապրիլ 224}} |
|||
| բնօրինակ անուն = {{lang-xpr|𐭍𐭐𐭕𐭓}} |
|||
'''Արտավան Ե Պարթև''', [[Պարթևաստան]] վերջին արքան [[209]]-[[224]] թթ. [[Արշակունիներ|Արշակունյաց հարստությունից]]։ |
|||
| պատկեր = |
|||
| նկարագրություն = |
|||
| պատկերի լայնություն = |
|||
| տիտղոս = [[Պարթևստան]]ի [[արքայից արքա]] |
|||
| դրոշ = |
|||
| կառավարման սկիզբ = |
|||
| կառավարման ավարտ = |
|||
| կառավարման ժամանակ = [[213]] - [[224]] |
|||
| նախորդող = [[Վաղարշ Ե Պարթև]] |
|||
| հաջորդող = [[Արտավազդ Պարթև]] |
|||
| ժառանգորդ = |
|||
| գահապահ1 = |
|||
| գահապահ1 կառավարման սկիզբ = |
|||
| գահապահ1 կառավարման ավարտ = |
|||
| ազգություն = |
|||
| դավանանք = |
|||
| ծննդյան օր = |
|||
| ծննդավայր = |
|||
| վախճանի օր = |
|||
| վախճանի վայր = |
|||
| թաղված = |
|||
| դինաստիա = |
|||
| ի ծնե անուն = |
|||
| հայր = |
|||
| մայր = |
|||
| ամուսին = |
|||
| զավակներ = |
|||
| ծառայության տարիներ = |
|||
| պատկանելություն = |
|||
| զորքի տեսակ = |
|||
| կոչում = |
|||
| հրամանատար էր = |
|||
| ճակատամարտեր = |
|||
| Վիքիպահեստ = |
|||
}} |
|||
'''Արտավան Ե Պարթև''' ({{lang-xpr|𐭍𐭐𐭕𐭓}}, Ardawān, {{ԱԾ}}), [[Պարթևաստան]]ի վերջին արքայից արքան (213-224), [[Վաղարշ Դ Պարթև|Վաղարշ Դ]]-ի կրտսեր որդին, [[Վաղարշ Ե Պարթև|Վաղարշ Ե]]-ի եղբայրը, [[Պարթև Արշակունիներ]]ի արքայական հարստությունից<ref name="ՀԺՊ">[http://serials.flib.sci.am/openreader/Hay%20joxovrdi%20patmutyun_%20h.2/book/Binder1.pdf «Հայ Ժողովրդի պատմություն», Երևան, 1984, հատոր 2, էջ 22-26, 28-29․]</ref>։ |
|||
== Կենսագրություն == |
|||
Երկար տարիներ նա պայքարել է իր հակառակորդների հետ գահին միանձնյա տիրելու համար։ [[220]]-ական թթ. ուժեղանում է [[Պարսկաստան|Պարսքում]] իշխող [[Սասանյաններ|Սասանյան]] տոհմը, որի առաջնորդ [[Արտաշիր Պապական]]ը ապստամբություն է բարձրացնում Արտավան Ե-ի դեմ։ [[224]] թ. Որմզդականի դաշտում տեղի է ունենում վճռական ճակատամարտ, որում Արտավան Ե-ի զորքերը պարտվում են, իսկ նա սպանվում է։ [[Պարթևաստան|Պարթևական կայսրությունը]] դադարում է գոյություն ունենալուց։ Պարթևական շատ իշխաններ անցնում են [[Սասանյաններ]]ի կողմը։ Արտավան Ե-ի որդի Արտավազդը ամրանում է [[Ատրպատական]]ում և մի քանի դիմադրում է [[Սասանյաններ]]ին հայոց արքա [[Խոսրով Ա Մեծ]]ի օգնությամբ, ով ստանձնել էր [[Արշակունիներ|Արշակունյաց արքայատան]] գլխավոր միապետի դերը։ |
|||
=== Գահակալական կռիվներ === |
|||
Արտավանի հոր՝ [[Վաղարշ Դ Պարթև|Վաղարշ Դ]]-ի մահից հետո (208), [[Պարթևստան]]ի գահին բազմում է նրա ավագ որդին՝ [[Վաղարշ Ե Պարթև|Վաղարշ Ե]]-ն։ 213 թվականին Արտավանը իրեն հռչակում է [[արքայից արքա]] և գահակալական կռիվներ է սկսում մղել եղբոր դեմ, որը ավարտվում է 222 թվականին՝ Արտավանի հաղթանակով<ref name="ՀԺՊ" />։ |
|||
Ըստ հայ պատմիչների, [[Մեծ Հայք]]ի արքա [[Խոսրով Ա]]-ն և նրա որդի [[Տրդատ Բ]]-ն Արտավանի դաշնակիցներն էին և նրա հետ միասին պայքարում էին Վաղարշ Ե-ի և [[Պարսք]]ում հեղաշրջում կատարած [[Պապակ]]ի և նրա որդու՝ [[Շապուհ (Պարսքի արքա)|Շապուհի]] դեմ։ Ըստ [[Ագաթանգեղոս]]ի և [[Մովսես Խորենացի|Մովսես Խորենացու]]՝ Խոսրով Ա-ն մի շարք արշավանքներ է ձեռնարկում դեպի հարավ՝ Պապակի դեմ և վերադառնում հարուստ ավարով<ref name="">«Պատմություն Հայոց», Ագաղթանգեղոս, գլ․ Ա․ 19 - էջ 16, 21, 22 - էջ 19, գլ․ Բ․ 23 - էջ 19․</ref>։ Հավանական է համարվում, որ Խոսրով Ա-ն արշավանքներ է ձեռնարկել նաև Արտավանի մրցակից Վաղարշ Ե-ի դեմ։ Ի վերջո, Վաղարշ Ե-ն պարտության է մատնվում եղբորը և հեռանում [[Տիզբոն]]ից։ Արտավան Ե-ն հաստատվում է մայրաքաղաք Տիզբոնում և փորձում է ամրացնել իր դիրքերը<ref name="ՀԺՊ" />։ |
|||
Բայց ի վերջո Արտավազդը պարտվում է և [[Ատրպատական]]ն էլ է նվաճվում Արտաշիր Պապականի կողմից։ |
|||
=== Հռոմեա-պարթևական պատերազմ === |
|||
⚫ | |||
{{հիմնական|Կարակալլայի արևելյան արշավանք}} |
|||
[[հռոմեական կայսրություն|Հռոմում]] [[Կարակալլա|Անտոնինոս Կարակալլային]] հաջորդած [[Մակրինոս]] կայսրը (217-218) փորձում է շարունակել վերջինիս [[Կարակալլայի արևելյան արշավանք|պատերազմը]] Արտավան Ե-ի դեմ։ [[Մծբին]]ի մոտ տեղի ունեցած [[Մծբինի ճակատամարտ (217)|ճակատամարտում]] Արտավանը կրկին պարտության է մատնում հռոմեական զորքերին։ Մակրինոս կայսրը ստիպված է լինում հաշտության պայմանագիր կնքել։ Ըստ պայամանգրի՝ հռոմեացիները վերադարձնում են պարթևական ռազմագերիներին<ref>Dio, LXXIX, գլ․ 26, 2, 5 (հայերեն թարգմ․, էջ 223)․</ref>, Մակրիանոսը Արտավանին վճարում է 5000 բյուր դրախմե ռազմատուգանք, քանի որ «ինքը պարտվել էր»<ref>Dio, LXXIX, գլ․ 27, 1-3 (հայերեն թարգմ․, էջ 224)․</ref>։ Երկու տերությունների միջև հաստատվում է խաղաղություն։ Հռոմին է անցնում [[Միջագետք]]ը, որով էլ սահմանափակվում են հռոմեացնիների հավակնությունները տարածաշրջանում։ Արտավան Ե-ի այս հաղթանակները, սակայն, պարթևների վերջին հաջողություններին էին՝ նրանց թագավորության անկման նախօրյակին<ref name="ՀԺՊ" />։ |
|||
=== Սասանյանների ապստամբություն === |
|||
220-ական թվականներին ուժեղանում է [[Պարսք]]ում իշխող [[Սասանյաններ|Սասանյան]] տոհմը, որի առաջնորդ և հիմնադիր [[Արտաշիր Պապական]]ը ապստամբություն է բարձրացնում Արտավան Ե-ի դեմ։ Արտաշիր Պապականը չորս տարավա ընթացքում կարողանում է ջլատել թուլացած պարթև Արշակունիների վերջին ուժերը։ 224 թվականի ապրիլի 28-ին տեղի ունեցած [[Որմիզդականի ճակատամարտ]]ում պարտվում և սպանվում է Պարթևստանի վերջին թագավոր Արտավան Ե-ն, որով կործանվում է Պարթևստանը և սկզբնավորվում է [[Սասանյան տերություն]]ը<ref>Herodianus, VI, 2 (Z)</ref><ref name="ՀԺՊ" />։ |
|||
Պարթևական շատ իշխաններ անցնում են [[Սասանյաններ]]ի կողմը։ Արտավան Ե-ի որդի [[Արտավազդ Պարթև|Արտավազդը]] ամրանում է [[Ատրպատական]]ում և մի քանի տարի դիմադրում է Սասանյաններին՝ Մեծ Հայքի արքա [[Տրդատ Բ]]-ի օգնությամբ, ով ստանձնել էր [[Արշակունիներ|Արշակունյաց արքայատան]] գլխավոր միապետի դերը։ Բայց ի վերջո Արտավազդը պարտվում է և Ատրպատականն էլ է նվաճվում Արտաշիր Պապականի կողմից։ |
|||
{{Bio-stub}} |
|||
== Ծանոթագրություններ == |
|||
{{ծանցանկ}} |
|||
{{Wikidata/Ancestors}} |
|||
{{Wikidata/FamilyTree}} |
|||
⚫ |
03:44, 3 Մարտի 2021-ի տարբերակ
Արտավան Ե Պարթև պարթ.` 𐭍𐭐𐭕𐭓 | ||
| ||
---|---|---|
213 - 224 | ||
Նախորդող | Վաղարշ Ե Պարթև | |
Հաջորդող | Արտավազդ Պարթև | |
Մասնագիտություն՝ | միապետ | |
Ծննդյան օր | 2-րդ դար | |
Ծննդավայր | Parthia Satrapy | |
Վախճանի օր | 224 | |
Վախճանի վայր | Parthia Satrapy | |
Դինաստիա | Պարթև Արշակունիներ | |
Հայր | Վաղարշ Դ Պարթև | |
Զավակներ | Արտավազդ Պարթև, Archak? և Murrod? | |
Արտավան Ե Պարթև (պարթ.` 𐭍𐭐𐭕𐭓, Ardawān, 2-րդ դար, Parthia Satrapy - 224, Parthia Satrapy), Պարթևաստանի վերջին արքայից արքան (213-224), Վաղարշ Դ-ի կրտսեր որդին, Վաղարշ Ե-ի եղբայրը, Պարթև Արշակունիների արքայական հարստությունից[1]։
Կենսագրություն
Գահակալական կռիվներ
Արտավանի հոր՝ Վաղարշ Դ-ի մահից հետո (208), Պարթևստանի գահին բազմում է նրա ավագ որդին՝ Վաղարշ Ե-ն։ 213 թվականին Արտավանը իրեն հռչակում է արքայից արքա և գահակալական կռիվներ է սկսում մղել եղբոր դեմ, որը ավարտվում է 222 թվականին՝ Արտավանի հաղթանակով[1]։
Ըստ հայ պատմիչների, Մեծ Հայքի արքա Խոսրով Ա-ն և նրա որդի Տրդատ Բ-ն Արտավանի դաշնակիցներն էին և նրա հետ միասին պայքարում էին Վաղարշ Ե-ի և Պարսքում հեղաշրջում կատարած Պապակի և նրա որդու՝ Շապուհի դեմ։ Ըստ Ագաթանգեղոսի և Մովսես Խորենացու՝ Խոսրով Ա-ն մի շարք արշավանքներ է ձեռնարկում դեպի հարավ՝ Պապակի դեմ և վերադառնում հարուստ ավարով[2]։ Հավանական է համարվում, որ Խոսրով Ա-ն արշավանքներ է ձեռնարկել նաև Արտավանի մրցակից Վաղարշ Ե-ի դեմ։ Ի վերջո, Վաղարշ Ե-ն պարտության է մատնվում եղբորը և հեռանում Տիզբոնից։ Արտավան Ե-ն հաստատվում է մայրաքաղաք Տիզբոնում և փորձում է ամրացնել իր դիրքերը[1]։
Հռոմեա-պարթևական պատերազմ
Հռոմում Անտոնինոս Կարակալլային հաջորդած Մակրինոս կայսրը (217-218) փորձում է շարունակել վերջինիս պատերազմը Արտավան Ե-ի դեմ։ Մծբինի մոտ տեղի ունեցած ճակատամարտում Արտավանը կրկին պարտության է մատնում հռոմեական զորքերին։ Մակրինոս կայսրը ստիպված է լինում հաշտության պայմանագիր կնքել։ Ըստ պայամանգրի՝ հռոմեացիները վերադարձնում են պարթևական ռազմագերիներին[3], Մակրիանոսը Արտավանին վճարում է 5000 բյուր դրախմե ռազմատուգանք, քանի որ «ինքը պարտվել էր»[4]։ Երկու տերությունների միջև հաստատվում է խաղաղություն։ Հռոմին է անցնում Միջագետքը, որով էլ սահմանափակվում են հռոմեացնիների հավակնությունները տարածաշրջանում։ Արտավան Ե-ի այս հաղթանակները, սակայն, պարթևների վերջին հաջողություններին էին՝ նրանց թագավորության անկման նախօրյակին[1]։
Սասանյանների ապստամբություն
220-ական թվականներին ուժեղանում է Պարսքում իշխող Սասանյան տոհմը, որի առաջնորդ և հիմնադիր Արտաշիր Պապականը ապստամբություն է բարձրացնում Արտավան Ե-ի դեմ։ Արտաշիր Պապականը չորս տարավա ընթացքում կարողանում է ջլատել թուլացած պարթև Արշակունիների վերջին ուժերը։ 224 թվականի ապրիլի 28-ին տեղի ունեցած Որմիզդականի ճակատամարտում պարտվում և սպանվում է Պարթևստանի վերջին թագավոր Արտավան Ե-ն, որով կործանվում է Պարթևստանը և սկզբնավորվում է Սասանյան տերությունը[5][1]։
Պարթևական շատ իշխաններ անցնում են Սասանյանների կողմը։ Արտավան Ե-ի որդի Արտավազդը ամրանում է Ատրպատականում և մի քանի տարի դիմադրում է Սասանյաններին՝ Մեծ Հայքի արքա Տրդատ Բ-ի օգնությամբ, ով ստանձնել էր Արշակունյաց արքայատան գլխավոր միապետի դերը։ Բայց ի վերջո Արտավազդը պարտվում է և Ատրպատականն էլ է նվաճվում Արտաշիր Պապականի կողմից։
Ծանոթագրություններ
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Հայ Ժողովրդի պատմություն», Երևան, 1984, հատոր 2, էջ 22-26, 28-29․
- ↑ «Պատմություն Հայոց», Ագաղթանգեղոս, գլ․ Ա․ 19 - էջ 16, 21, 22 - էջ 19, գլ․ Բ․ 23 - էջ 19․
- ↑ Dio, LXXIX, գլ․ 26, 2, 5 (հայերեն թարգմ․, էջ 223)․
- ↑ Dio, LXXIX, գլ․ 27, 1-3 (հայերեն թարգմ․, էջ 224)․
- ↑ Herodianus, VI, 2 (Z)