«Գլիցերին»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Content deleted Content added
չ clean up, փոխարինվեց: )- → ), (2), ՈՒ → Ու oգտվելով ԱՎԲ
Տող 149. Տող 149.
== Ծանոթագրություններ ==
== Ծանոթագրություններ ==
{{ծանցանկ}}
{{ծանցանկ}}
{{Սպիրտներ}}


[[Կատեգորիա:Բազմատոմ սպիրտներ]]
[[Կատեգորիա:Բազմատոմ սպիրտներ]]
[[Կատեգորիա:Քիմիական միացություններ]]

03:51, 27 Հոկտեմբերի 2014-ի տարբերակ

Գլիցերին
Ընդհանուր տեղեկություններ
Դասական անվանակարգումՊրոպանտրիոլ-1,2,3
Ավանդական անվանումԳլիցերին
Քիմիական բանաձևHOCH2-CH(OH)-CH2OH
Ռացիոնալ բանաձևC3H5(OH)3
Մոլային զանգված1,5E−25 կիլոգրամ[1] գ/մոլ
Խտություն1,26 ± 0,01 գ/սմ³[2] գ/սմ³
Ջերմային հատկություններ
Հալման ջերմաստիճան18 °C
Կազմալուծման ջերմաստիճան554 ± 1 ℉[2]
Եռման ջերմաստիճան290 °C
Այրման ջերմաստիճան320 ± 1 ℉[2] և 160 °C
Գոլորշու ճնշում0,003 ± 0,001 mm Hg[2]
Օպտիկական հատկություններ
Բեկման ցուցիչ1,4729
Դասակարգում
CAS համար56-81-5
PubChem753
EINECS համար200-289-5
SMILESOCC(O)CO
ЕС200-289-5
RTECSMA8050000
ChEBI733
Եթե հատուկ նշված չէ, ապա բոլոր արժեքները բերված են ստանդարտ պայմանների համար (25 °C, 100 կՊա)

Գլիցերին,(1,2,3-տրիօքսիպրոպան, պրոպանտրիոլ-1,2,3), եռատոմ սպիրտների պարզ ներկայացուցիչ: Իրենից ներկայացնում է մածուցիկ, թափանցիկ հեղուկ:

Ֆիզիկական հատկություններ

Գլիցերինը անգույն, մածուցիկ, շատ հիգրոսկոպիկ հեղուկ է: Ունի քաղցր համ, այստեղից էլ ստացել է իր անվանումը(գլիկոս-քաղցր):

Քիմիական հատկություններ

Գլիցերինը ունի տիպիկ բազմատոմ սպիրտներին բնորոշ քիմիական հատկություններ: Գլիցերինի փոխազդեցությունը հալոգենաջրածինների կամ ֆոսֆորի հալոգենիդների հետ ընթանում է մոնո- և դիհալոգենացմամաբ: Գլիցերինը փոխազդում է կարբոնաթթուների և հանքային թթուների հետ: Օրինակ ազոտական թթվի հետ փոխազդելիս, գլիցերինն առաջացնում է եռնիտրատ-նիտրոգլիցերին(ստացել է Ասկանյո Սոբրերոն, 1847 թվականին), օգտագործվում է մեր ժամանակներում անծուխ վառոդ ստանալու նպատակով: Գլիցերինը դեհիդրատացնելիս այն վեր է ածվում թունավոր ակրոլեինի.

  • HOCH2CH(OH)-CH2OH H2C=CH-CHO + 2 H2O

Այն օքսիդանում է մինչև գլիցերինային ալդեհիդ CH2OHCHOHCHO, դիհիդրօքսիացետոն CH2OHCOCH2OH կամ գլիցերինաթթու CH2OHCHOHCOOH: Գլիցերինի և բարձրագույն կարբոնաթթուների եթերները՝ ճարպերը հանդիսանում են շատ կարևոր միացություններ մարդու համար, կարևոր կենսաբանական դեր են խաղում նաև ֆոսֆոլիպիդները:

Ստացում

Գլիցերին առաջին անգամ ստացել է Շելեն 1779 թվականին, ճարպերի օճառացմամբ: Գլիցերինի հիմնական մասը ստանում են ճարպերի օճառացումից: Գլիցերինի ստացման սինթետիկ եղանակների հիմնական մասը հիմնված է պրոպիլենի օգտագործման վրա: 450-500 °C ջերմաստիճաններում պրոպիլենի քլորացումից ստանում են ալիլքլորիդ, HClO-ի հետ միանալիս առաջանում են քլորհիդրիններ, օրինակ՝ CH2ClCHOHCH2Cl, որը ալկալիով մշակելիս առաջանում է գլիցերին: Գլիցերին կարելի է ստանալ նաև օսլայի հիդրոլիզի միջոցով, առաջացած մոնոսախարիդների հիդրատացմամբ կամ շաքարների սպիրտային խմորումից:

Գլիցերինի մոլեկուլը

Գլիցերինի ածանցյալներ

Գլիցերիդներ

Եռգլիցերիդները հանդիսանում են գլիցերինի ածանցյալներ: Եռգլիցերիդները հանդիսանում են կարևոր բաղադրիչ՝ կենդանի օրգանիզմներում նյութափոխանակության գործընթացներում:

Ճարպեր և յուղեր

Ճարպերը և յուղերը հիդրոֆոբ միացություններ են, ջրում անլուծելի, այնպես ինչպես գլիցերինի մոլեկուլում հիդրօքսիլ խմբերը փոխարինված են ճարպաթթուների մնացորդներով:

Կիրառություն

Գլիցերինի կիրառության ոլորտները շատ բազմազան են: Օգտագործվում է սննդային հավելանյութերում, լվացող և կոսմետիկ միջոցներում, պլաստմասսաների արտադրությունում, ներկանյութերի արտադրությունում, էլեկտրատեխնիկայում, ռադիոտեխնիկայում և այլն: Համարակալված է որպես սննդային հավելում [3]: Գլիցերինը օգտագործվում է նաև դինամիտի ստացման համար:

Կայքեր

Ռուսերեն և անգլերեն լեզուներով.

Անգլերեն լեզվով.

Ծանոթագրություններ