Jump to content

Սանկտ Գալլենի սիմպոզիում

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Սանկտ Գալլենի սիմպոզիում
Изображение логотипа
Տեսակկազմակերպություն
Երկիր Շվեյցարիա
Հիմնադրվածփետրվար 1970
Գլխադասային գրասենյակՍանկտ Գալլեն, Շվեյցարիա
Անձնակազմ9 մարդ
Կայքsymposium.org

Սանկտ Գալլենի սիմպոզիում, նախկինում հայտնի է եղել որպես Կառավարման միջազգային սիմպոզիում և ԿՄՍ-սիմպոզիում, ամենամյա գիտաժողով, որը տեղի է ունենում մայիսին Շվեյցարիայի Սենտ Գալլենի համալսարանում։ Այն հյուրընկալում է որոշում կայացնողների միջև տնտեսական, քաղաքական և սոցիալական զարգացումների վերաբերյալ միջսերնդային բանավեճեր[1]։

Սանկտ Գալլենի սիմպոզիումը հիմնադրվել է 1969 թվականին՝ որպես պատասխան 1968 թվականի միջազգային ուսանողական անկարգություններին և այդ ժամանակվանից կազմակերպվել է Ուսանողների միջազգային կոմիտեի կողմից, որը ուսանողական նախաձեռնություն է Սենտ Գալլենի համալսարանում[2]։ Երկխոսության հարթակը ամեն տարի հյուրընկալում է ավելի քան 1000 մասնակիցների՝ ավելի քան 70 ազգությամբ։ Նախկինում սիմպոզիումի մասնակիցներն են Քոֆի Անանը, Յոզեֆ Աքերմանը, Մոհամմադ Խաթամին, Լորենս Դ. Ֆինկը, Դոմինիկ Բարտոնը, Զիգմար Գաբրիելը և Քրիստին Լագարդը[3][4]։

Նպատակ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սանկտ Գալլենի համալսարանի համալսարանի շենքը Սանկտ Գալլենի 41-րդ սիմպոզիումի ժամանակ:

Սանկտ Գալլենի սիմպոզիումը որպես երկխոսության հարթակ հյուրընկալում է բանավեճեր ընթացիկ տնտեսական, քաղաքական և սոցիալական զարգացումների վերաբերյալ[5]։ Այս միջոցառումը հատուկ ուշադրություն է դարձնում միջսերունդների երկխոսությանը։ Այսպիսով, առանձնահատուկ ուշադրություն է դարձվում քննարկմանը ավելի փոքր, ավելի ոչ պաշտոնական միջավայրերում, որտեղ «Վաղվա առաջնորդները» կարող են հավասար հիմունքներով բանավիճել «Ավագ առաջնորդների (այսօրվա առաջնորդների)» հետ[6]։

Սիմպոզիումի թեման ընտրվում է ամեն տարի՝ ելնելով ընթացիկ իրադարձություններից և խնդիրներից։ Թեմաները զարգացել են ավելի բիզնեսին ուղղված լինելուց մինչև ավելի ամբողջական թեմաներ, օրիանկ՝ «Աճ՝ լավը, վատը և տգեղը» (2016), «Խափանման երկընտրանքը» (2017), «Աշխատանքի ավարտից այն կողմ» (2018) և «Վերադարձ դեպի ազատություն»[7][8][9]։

Պատմություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1970 թվականի փետրվարին Վոլֆգանգ Շյուրերը (Գերմանիա) հիմնադրել է Միջազգային ուսանողական կոմիտեն, որն Կլեմենս Էռնստ Բրենինկմայերի (Նիդեռլանդներ), Ֆրանց Կառլ Կրիգլերի (Գերմանիա), Ուրս Շնայդերի (Գերմանիա) և Տերիեր Վելներ-Հանսենի (Նորվեգիա) հետ միասին ամեն տարի սիմպոզիում է կազմակերպում Սանկտ Գալլենում՝ միմյանց հաջորդող թիմերով։ Սենթ Գալլենի համալսարանի հինգ ուսանողները հիմնադրել են ՄՈՒԿ-ը՝ որպես այլընտրանք 1968 թվականի միջազգային ուսանողական խռովություններին։ Հիմնական նպատակը որոշում կայացնողների և երիտասարդ սերնդի միջև կառուցողական և լուծումներին միտված երկխոսության հաստատումն ու խթանումն էր։ Այս նպատակը պահպանվել է մինչև այսօր։ Միջազգային Ուսանողների կոմիտե անվանումն ընտրվել է այն հինգ տարբեր երկրներից, որոնցից հիմնադիրները ծագել են՝ Ավստրիա, Գերմանիա, Նիդեռլանդներ, Նորվեգիա և Շվեյցարիա։ 1970 թվականի հունիսի 30-ին և հուլիսի 1-ին Սենտ Գալլենի համալսարանում տեղի է ունեցել Կառավարման առաջին միջազգային երկխոսությունը, որին մասնակցել են 100 ուսանող և նույնքան բիզնես առաջնորդներ[10][11][12]։

Առաջին տարիներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Քննարկում Սանկտ Գալլենի համալսարանում Սանկտ Գալլենի սիմպոզիումի ժամանակ

Առաջին «Միջազգային կառավարման Սեմինարը» անցկացնելուց հետո հիմնադիր նախագահներ Վոլֆգանգ Շյուրերը և Ուրս Շնայդերը հրատարակեցին գիրք՝ առաջին հանդիպմանը ներկայացված շնորհանդեսներով, որպես ապացույց թեմաների կարևորության, բանախոսների ելույթների որակի և լրատվամիջոցների արձագանքի արդյունքում առաջացած մեծ թվով հարցումների։ Այս առաջին ՄԿՍ միջոցառման վերաբերյալ դրական արձագանքները խրախուսեցին Վոլֆգանգ Շյուրերին, Ուրս Շնայդերի աջակցությամբ, իրականություն դարձնել այդ գաղափարը[13]։ Ընդհանուր առմամբ մասնակցել է 200 մարդ, որոնց կեսը տնտեսության վերին օղակներից են՝ 20 երկրներից։ Մասնակիցների մյուս կեսը եկել է Եվրոպայի 40 տարբեր համալսարաններից[14]։ Հաջորդ տարում երկրորդ «Internationales Management Gespräch»-ի անցկացմամբ սիմպոզիումն անցավ ևս մեկ փորձություն և հետագայում խրախուսվել է Սենտ Գալլենի համալսարանի ռեկտորատի կողմից[13]։

«Հռոմի ակումբի» լայնորեն ճանաչված «Աճի սահմաններ» ուսումնասիրությունը[15], որը վերլուծում էր էքսպոնենցիալ աճի ազդեցությունը վերջավոր մոլորակի վրա, ներկայացվեց երրորդ սիմպոզիումին 1972 թվականին։ Աուրելիո Պեկչեի և Ներքին Սաքսոնիայի գիտության նախկին նախարար, պրոֆեսոր Էդուարդ Պեստելի հետ Հռոմի ակումբին տրվեց գերմանալեզու աշխարհում առաջին խոշոր ֆորումը[14]։ 1973 թվականի նավթային ճգնաժամի հետևանքով առաջացած համաշխարհային տնտեսական անկումը և ուսանողական նախաձեռնության շարունակականության ապահովման հետ կապված խնդիրները հանգեցրին նրան, որ սիմպոզիումը չկայացավ 1974 թվականին։ Ի պատասխան՝ Միջազգային Ուսանողների Կոմիտեի շարունակականությունը պաշտպանելու նպատակով հիմնադրվել է Միջազգային հետազոտությունների Սեն Գալլեն հիմնադրամը[16]։ Հիմնադրամից բացի ստեղծվել է հովանավոր շրջանակ։ Նրա անդամները մի քանի տարիների ընթացքում աջակցում են Միջազգային ուսանողական կոմիտեին։ 1977 թվականի Սենթ Գալլենի սիմպոզիումը գլխավոր էջերում հայտնվել է Գերմանիայի գործատուների նախագահ Հանս Մարտին Շլեյերի և ԳԴԲ-ի նախագահ Հայնց Օսկար Վետերի հետ կլոր սեղանի քննարկման շնորհիվ[17]։ Միջազգային հետազոտությունների Սանկտ Գալլեն հիմնադրամի հիմնադրամը ստեղծել է մի մոդել, որը երաշխավորում էր Սենթ Գալլենի սիմպոզիումների հաջող զարգացումը առաջիկա տասնամյակներում։ Միջազգային ճանաչված բանախոսների և գրավիչ ծրագրերի առկայության շնորհիվ Միջազգային ուսանողական կոմիտե իմպոզիումը կարողացավ դառնալ Եվրոպայում կառավարման խնդիրների վերաբերյալ առաջատար ֆորումներից մեկի մարմնավորումը[13]։

1980 ականներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Փոփոխությունը տեղի է ունեցել 1989 թվականին, երբ միջազգային ուսանողական կոմիտեն ստեղծել է Սենտ Գալլեն «Կատարելության թևեր» մրցանակը (այսօր էսսեների համաշխարհային մրցույթ է), որն այսօր համարվում է ուսանողական էսսեների ամենամեծ և ամենահայտնի մրցույթներից մեկը ամբողջ աշխարհում։ Այժմ ուսանողները պետք է ներկայացնեին էսսեներ, որոնցից միայն 100 լավագույններն էին ընտրվել Սանկտ Գալլենի սիմպոզիումին մասնակցելու համար։ Բացի այդ, լավագույն աշխատանքների հեղինակները պարգևատրվել են Սենտ Գալլեն «Կատարելության թևեր» մրցանակով և նրանց տրվել է 20,000 Շվեյցարական ֆրանկ դրամական մրցանակ և Սանկտ Գալլենի համալսարանում իրենց էսսեները ներկայացնելու հնարավորությամբ[2]։

1995-2010

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Քոֆի Անանը Մաքս Շմիդհեյնի հիմնադրամի Ազատության մրցանակին:

1990-ականների կեսերից Միջազգային ուսանողական կոմիտեն փորձել է բարձրացնել սիմպոզիումի միջազգային հեղինակությունը, ինչպես նաև բարելավել երկխոսության որակը։ Այս վերակառուցման ընթացքում ներկայացվեց նոր լոգո և «Միջազգային կառավարման սիմպոզիում» անվանումը փոխվեց ՄՈՒԿ-սիմպոզիում-ի։ Ավելին, Միջազգային ուսանողական կոմիտենն ֆինանսական աջակցություն է ցուցաբերել այս ընթացքում Սենթ Գալլենի համալսարանում Executive Campus HSG-ի կառուցման համար։

2002 թվականին Շվեյցարիայի Դաշնային խորհուրդը Միջազգային ուսանողական կոմինեին հանձնարարել է կազմակերպել Ֆեդերալիզմի վերաբերյալ միջազգային կոնֆերանսը` միաժամանակ պահպանելով սիմպոզիումի կառուցվածքը։ Համաժողովին մասնակցել են 8 պետությունների և կառավարությունների ղեկավարներ, 16 նախարարներ, 3 դաշնային խորհրդականներ, 20 կառավարությունների խորհրդականներ և նրանց պատվիրակություններ[18][19][20]։

Ներկայիս անունը՝ Սանկտ Գալլենի սիմպոզիում ներկայացվել է 2005 թվականին։ Հաջորդ տարի ՄԱԿ- ի գլխավոր քարտուղար Քոֆի Անանը ստացել է Մաքս Շմիդհայնի հիմնադրամի Ազատության մրցանակը, որն արդեն նրան շնորհվել էր 2003 թվականին[21][22]։

2008 թվականից մինչև 2010 թվականը սիմպոզիումը տեղի է ունեցել Սանկտ Գալլենի համալսարանի գրադարանի շենքի հետևում գտնվող ժամանակավոր վրանային քաղաքում՝ համալսարանի հիմնական մասնաշենքի և լսարանի լայնածավալ վերակառուցման շնորհիվ։

2010-2018

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2010 թ.-ին Սանկտ Գալլենի 40-րդ սիմպոզիումին ընդառաջ մշակվեց համապարփակ նոր հայեցակարգ, որն ուղղված էր սերունդների միջև երկխոսության ամրապնդմանը։ Բացի այդ, Միջոցառման տևողությունը օրվա կեսից կրճատվել է երկուսի, բանախոսների խումբը համալրվել է այսպես կոչված թեմատիկ ղեկավարներով, որոնք այժմ պատասխանատու են անհատական միջոցառումների մոդերացիայի համար, իսկ մասնակից ուսանողների ընտրությունն ընդլայնվել է այսպես կոչված գիտելիքի հիմնադրամի միջոցով։ Գիտելիքների հիմնադրամը բաղկացած է 100 հոգուց, որոնք հատուկ հրավիրված են ՄՈՒԿ-ի կողմից սիմպոզիումին, և դա հակակշիռ է Սենտ Գալլեն «Կատարելության թևեր» մրցանակի100 հաղթողներին[23]։

Ասիայում Սանկտ Գալլեն սիմպոզիումն ուժեղացնելու նպատակով 2012 թվականին Սինգապուրում բացվել է գրասենյակ։

2017 թվականը նշանավորեց սիմպոզիումի ռազմավարական վերակառուցման գործընթացի մեկնարկը, որը ավարտվել է 2020 թվականին։ Վերակողմնորոշման նպատակն էր բարձրացնել մասնակիցների որակը, ուժեղացնել փոխանակումը մասնակիցների միջև սիմպոզիումի ընթացքում և ամուր հիմքեր դնել գալիք տարիների համար։ Ներդրվել է «Ձգտող առաջնորդների» նոր խումբը, ակտիվացավ ամբողջ տարվա ընթացքում համաշխարհային միջոցառումների անցկացումը, ինչպես նաև ճշգրտվեց առաջարկը։ Ձգտող առաջնորդները երիտասարդ որոշումներ կայացնողներ են, ովքեր հասել են իրենց կարիերայի առաջին հանգրվաններին և արդյունքում պետք է լրացնեն «Վաղվա առաջնորդների» և ավագ առաջնորդների միջև եղած բացը։ Շուրջ տարվա միջոցառումները (մոտ 10 Եվրոպայում և Ասիայում) իրականացնում են Սենթ Գալլենի սիմպոզիումի նպատակը՝ ղեկավարել սերունդների երկխոսությունը ողջ տարվա ընթացքում։ Ամենահայտնի օրինակներն են նոյեմբերին Սինգապուրի ընդունելությունը, հունվարին՝ Ցյուրիխի ընդունելությունը։

2019 թվականից

2019 թվականի սեպտեմբերից Սանկտ Գալլենի սիմպոզիումը հանդես է գալիս նոր, ժամանակակից տարբերանշանով։ Սա նպատակ ունի ընդգծելու նախաձեռնության առաջադեմությունը և ուսանողական բնույթը։ Նոր բրենդինգն ավելի ընդգծվեց «Որտեղ են ոգեշնչվում ձգտումները» կարգախոսով։ Սանկտ Գալլենի 49-րդ սիմպոզիումում ներկայացվեց նիստի նոր ձևաչափը՝ «Ինտերակտիվ նստաշրջան»։ Այն կրում է սեմինարի բնույթ, «Ինտերակտիվ նիստերը» անցկացվում են «փոխըմբռնման նիստերին» զուգահեռ։

50-րդ հոբելյանական սիմպոզիումի հետաձգում

COVID-19-ի բռնկման պատճառով Սանկտ Գալլենի 50-րդ սիմպոզիումը, որը պետք է տեղի ունենար 2020 թվականի մարտի 10-ին, պաշտոնապես հետաձգվել է մինչև 2021 թվականը։ Սա ընդամենը երկրորդ սիմպոզիումն, որը չի անցկացվել նախատեսված ժամանակ։

Նոր ձևաչափեր

Սանկտ Գալլենի սիմպոզիումի համար, որը տեղի է ունեցել 2021 թվականի մայիսի 5-ից 7-ը, իրականացվել է ֆիզիկական երկխոսության ռազմավարական զարգացում՝ օգտագործելով թվային տարրեր, ինչը երաշխավորում է մասնակիցների անվտանգությունն ու ավելի մեծ կայունությունը։ Վերջերս Սանկտ Գալլենի սիմպոզիումը տեղի ունեցավ նաև Նյու Յորքի և Սինգապուրի երկու կենտրոններում և աշխատեց ամբողջ աշխարհում Շվեյցարիայի 8 դեսպանատների հետ նոր ձևաչափերի վրա։

Քննարկումն ընդլայնելու համար, մենեջերներից, քաղաքական գործիչներից և գիտնականներից բացի, այլ մասնակիցներ («Վստահությունը կարևոր է» կարգախոսով) հրավիրվել էին 2021 թվականի մայիսին կայացած 50-րդ սիմպոզիում։ Սիմպոզիումին մասնակցել են կլիմայի փոփոխության դեմ պայքարի գերմանացի ակտիվիստ Լուիզա Նոյբաուերը, դահուկավազքի աշխարհի գավաթի ընդհանուր մրցաշարի հաղթող Ալեքսանդր Ամոդտ Կիլդեն և գերմանացի ճիզվիտ Կլաուս Մերտեսը, ովքեր օգնեցին բացահայտել կաթոլիկ եկեղեցու չարաշահման սկանդալները։ Կազմկոմիտեն ընտրել է մոտ 200 երիտասարդ տաղանդների («վաղվա առաջնորդներ»)։ 40 տոկոսով ավելի շատ կանայք են հրավիրվել որպես բանախոսներ, քան երբևէ[24]։

Ծրագիր և նիստեր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սանկտ Գալլենի սիմպոզիումը տեղի է ունենում մայիսի սկզբի երկու օրվա ընթացքում։ Պաշտոնական ծրագիրը ներառում էր տարբեր տեսակի նիստեր[25][26]՝

  • Լիագումար նիստերը ծառայում են որպես հիմնական թեմաների ներածություն և բարձրացնում են վիճահարույց հարցեր, որոնք ծառայում են որպես մեկնարկային կետ քննարկման հաջորդ նստաշրջանների համար։ Լիագումար նիստերը բաժանվում են դեմ առ դեմ, երբ երկու հոգի հանդիպում են բեմում, քննարկման վահանակ՝ հիմնական զեկուցումներով, ավանդական խմբային քննարկում և հիմնական ելույթ, երբ բանախոսը ելույթ է ունենում։
  • Մոտավորապես 30 մտահոգության նիստերն անցկացվում են ավելի փոքր խմբերով՝ մոտ 25–35 մասնակիցներից և ծառայում են որպես լիագումար նիստերի շարունակություն։ Մտահոգության նիսերի հատկանիշը շատ անհատական շրջանակն է։ Բանախոսը նախաձեռնում է քննարկումը, մինչդեռ մտահոգության նիստերի հիմնական մասը բաղկացած է աշխույժ քննարկումից, որը վարում է թեմայի ղեկավարը։ Աշխույժ քննարկման հասնելու համար կիրառվում է չեթեմ հաուզի կանոնը։
  • Ինտերակտիվ նստաշրջաններն անցկացվում են մտահոգության նստաշրջանների հետ միաժամանակ։ Համեմատած մտահոգության նստաշրջանների հետ, ինտերակտիվ նստաշրջանների ուշադրության կենտրոնում բուն թեման է, այլ ոչ թե դրա ղեկավարը և բանախոսը։ Նման միջավայրում մասնակիցները կարող են հնարավոր լուծումներ մշակել Ինտերակտիվ և ինտիմ միջավայրում։ մտահոգության սեսիաները անցկացվում են փոքր դահլիճում, որին մասնակցում է ոչ ավելի, քան 20 մարդ ։
  • Սոցիալական նիստերը մասնակիցներին հնարավորություն են տալիս շարունակել ոչ պաշտոնական երկխոսության մեջ ներգրավվել պաշտոնական ծրագրից դուրս, օրինակ՝ ընթրիքի ժամանակ կամ լանչերին։
  • Հանրային քննարկումները նպատակ ունեն մասնակիցներին ծանոթացնել բարդ խնդիրների և տեսությունների հետ։ Հաճախ այդ քննարկումները միայն հեռավոր կապ ունեն Սանկտ Գալլենի սիմպոզիումի թեմայի հետ ։  Հանրային քննարկումները բաց են բոլոր նրանց համար, ովքեր հետաքրքրված են Սանկտ Գալլենի սիմպոզիումով և Նրա նախաձեռնությամբ։

Բացառությամբ բաց նիստերի, նիստերը բաց չեն հանրության համար։ Այնուամենայնիվ, առանձին լիագումար նիստերը ուղիղ հեռարձակվում են Սանկտ Գալլենի սիմպոզիումի YouTube-ի պաշտոնական ալիքով[27]։ Ավելին, Ria & Arthur Dietschweiler հիմնադրամի աջակցությամբ ամենամյա սիմպոզիումի հիմնական արդյունքները ներկայացվում և քննարկվում են Սանկը Գալլենի սիմպոզիումի հանրային ֆորումում:

Մասնակիցներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սանկտ Գալլենի սիմպոզիումն ունի երեք մասնակից խումբ՝ «Ավագ առաջնորդներ» (այսօրվա նախկին ղեկավարները), «վաղվա առաջնորդներ» և «ձգտող առաջնորդներ»[28][29]։

«Ավագ առաջնորդները» բաղկացած են 600 հոգուց՝ տնտեսական, քաղաքական, սոցիալական և ակադեմիական ոլորտներից։ Նրանք կարող են դասակարգվել խմբերի գործընկերների, մասնակիցների, հյուրերի, բանախոսների և թեմաների ղեկավարների, ովքեր վարում են քննարկումները[30]։

«Վաղվա առաջնորդները» 30 տարեկանից ցածր 200 մասնակիցներ են։ Նրանց որակավորումը գնահատվում է ըստ «Գլոբալ շարադրությունների մրցույթի» (նախկին «Սենթ Գալլեն թևերի գերազանցության մրցանակ») կամ Գիտելիքների ֆոնդի չափանիշների[31][32]։ Մասնակիցների վերջին խումբը հատուկ ընտրվում է այնպիսի չափանիշների հիման վրա, ինչպիսիք են թեմայի համապատասխանությունը և անցյալի կատարումը։ Սանկտ Գալլենի սիմպոզիումը նպատակ ունի վաղվա առաջնորդներին տրամադրել հարթակ, որտեղ նրանք կարող են քննարկել այսօրվա ղեկավարների հետ աչքերի մակարդակով և մարտահրավեր նետել նրանց, որպեսզի մտածողության և լուծումների նոր մոտեցումներ ի հայտ գան։

«Ձգտող առաջնորդները» մասնակիցներ են, ովքեր ունեն արդյունաբերության մեջ առաջատար դեր ստանձնելու ներուժ[33]։

Համար Կարգախոս Բանախոսներ (ընտրություն)
35 Ազատություն, վստահություն և պատասխանատվություն Շեյլա Դիքշիթ, Ֆրանց Ֆերենբախ, Գերդ Լայպոլդ, Բերնդ Պիշետսրիդեր, Յաապ դե Հոոպ Սխեֆֆեր, Պետեր Վուֆլի[34]
36 Ոգեշնչող Եվրոպա Դանուտա Հյուբներ, Ջոն Քորնբլում, Յան Կուլչիկ, Սերխիո Մարկիոնե, Ուլֆ Շնայդեր, Պետեր Վոսեր, Վերներ Վենինգ[35]
37 Բնական ռեսուրսների ուժը Գարի Բեքեր, Նիկոլաուս ֆոն Բոմհարդ, Ֆուջիո Չո, Մոհամմադ Չատամի, Յուլիուս Մայնլ, Նագիբ Սավիրիս, Յերուն վան դեր Վիր
38 Համաշխարհային կապիտալիզմ-տեղական արժեքներ Հայնց Ֆիշեր, Քրիստոֆ Ֆրանց, Ժաննա Կրեկե, Քրիստին Լագարդ, Միշել Պեբերո, Դիտեր Ցետշե[36]
39 Քաղաքական և տնտեսական սահմանների վերածնունդ Պաուլ Ահլայթներ, Ռոբերտ Աուման, Բրեդի Վ. Դուգան, Մաթիաս Դեպֆներ, Ջոն Էլկան, Թոոմաս Հենդրիկ Իլվես, Թարման Շանմուգարատնամ, Բորիս Տադիչ
40 Ձեռնարկատերերը փոփոխությունների ուղեցույցներն են Յոզեֆ Ակերման, Պաուլ Բուլկե, Նայլ Ֆերգյուսոն, Էնթոնի Գիդենս, Յուրգեն Համբրեխտ, Մորթեն Լունդ, Սամի Սավիրիս[37]
41 Պարզապես Ուժ Ռիբալ ալ-Ասադ, Բոբ Դադլի, Յոհան Գալթունգ, Օսվալդ Գրյուբել, Յոշիմասա Հայասի, Այաան Հիրսի Ալի, Էբերհարդ ֆոն Կերբեր, Յորմա Օլիլա[38]
42 Ռիսկի դիմելը Յուկիա Ամանո, Ուլրիխ Բեկ, Զեպ Բլատեր, Վալտեր Կիլհոլց, Կումի Նայդու, Յորգոս Անդրեա Պապանդրեու, Սևերին Շվան, Ժան-Կլոդ Տրիշե[39]
43 Պարգևատրում արիության համար Ալի Բաբաջան, Սերխիո Պ. Էրմոտի, Լոուրենս Դ. Ֆինկ, Դուգլաս Ֆլինտ, Քրիստին Լագարդ, Մոհամուդ Ահմեդ Նուր, Մարկուս Վալենբերգ[40]
44 Սերունդների բախում Դիդիե Բուրկհալտեր, Օբրի դե Գրեյ, Նայլ Ֆերգյուսոն, Իվան Գլազենբերգ, Լազար Կրստիչ, Ռագուրամ Ռաջան, Թոնի Տան Կենգ Յամ, Ռոբերտ Զելիկ[41]
45 Հպարտորեն փոքր Դարոն Աճեմօղլու, Թոմաս Ջորդան, Ուլրիխ Գրիլո, Զիգմունդուր Դավիդ Գունլաուգսոն, Պաուլ Կագամե, Պաուլ Պոլման, Անդերս Ֆոգ Ռասմուսեն, Տարման Շանմուգարատնամ[42]
46 Աճը լավ է, վատ և տգեղ Քսավիեր Բեթել, Պիտեր Բրաբեկ-Լեթմաթ, Բարոն Դավիդ Դե Ռոտշիլդ, Քրիստոֆ Ֆրանց, Դամբիսա Մոյո, Թիջան Տիամ, Չան Չունգ Սինգ, Մարսելա Էսկոբարի, Նիլս Սմեդեգաարդ Անդերսեն[43]
47 Ոչնչացման երկընտրանքը Չարլզ Օ ' Հոլիդեյ, Անդերս Սամուելսեն, Մարտին Բլեսինգ, Սանտյագո Կալատրավա, Ջ.Ռոուլինգ Էրիկ Ֆայրվալդ, Կերստի Կալյուլալդ, Նիլ Հարբիսոն, սըր Ջոն Սքարլեթ[44]
48 Աշխատանքի ավարտից հետո Դոմինիկ Բարտոն, Դենիս Մաքդոնոու, Մարկուս Վալենբերգ, Ալեն Դեհազե, Զիգմար Գաբրիել, Բոգոլո Կենևենդո, Ջերեմի Ռիֆկին, Սթիվ Ֆորբս, Մեծարգո Ադրիեն Քլարկսոն, Լոուրենս Վոնգ[45]
49 Կապիտալ նպատակների համար Նայլ Ֆերգյուսոն, Լինդա Հիլ, Դոմինիկ Բարտոն, Ֆաբիեն Կուրտո Միլետ, Դիրկ Հոկ, Թոմաս Ջորդան, Սիմոնա Սկարպալեջիա, Մարիանա Մացցուկատո, Փիթեր Վաֆլի, Լինդսի Ալդակո-Մաններ, Բոբի Ջոնս, Անկիտ Անանդ, Սայմոն Էվենետ[46][47]
50 Վստահությունը նշանակություն ունի Սատյա Նադելա, Անտուանետ Վեյբել, Քրիստոֆ Ֆրանց, Քրիստոֆ Հոյսգեն, Ջոն Լ. Հենեսի, Կարին Քելլեր-Սուտթեր, Կլաուս Մերտես, Կլաուս Ուելերշոֆ, Լիլի Բլադզուն, Մամֆելա Ռամֆելե, Մարիաննա Ջանիկ, Ուլֆ Շնայդեր, Օլա Ռիչարդ Մաուր, Պիտեր Վո Դեյվիդ Պրեխտ, Սիմոն Մենե, Թոմաս Գոտշտեյն[48]
51 Համագործակցության առավելությունը Ջասթին Թրյուդո, Կարոլինա էդ Ստադլեր, Բեն Վան Բուրդեն, Իգնացիո Կասիս, Մարիա Ռեսսա, Ֆրիդրիխ Մերց, Կլաուդիա Պլակոլմ
52 Նոր սերնդի պայմանագիր Նիկոլայ Տանգեն, Ալեքսանդրա Մատչիվյուկ, Գայ Պարմելին, Ռիկարդա Լանգ, Դեսմոնդ լի, Այո Տոմետի, Սալ Խան, Մամֆելա Ռամֆել, Թոմաս Ջորդան, Էկարտ ֆոն Հիրշհաուզեն, Էսթեր Վոյչիցկի, Լեոնհարդ Բիրնբաում, Ռենե Օբերման, Փիթեր Վոզեր, Փիթեր Վուֆլի, Յոհաննես Թեյսեն, Վանեսա Նակատե։

Մրցանակաբաշխություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ամեն տարի Սենթ Գալլենի սիմպոզիումի ընթացքում մրցանակներ են հանձնվում էսսեների համաշխարհային մրցույթի հաղթողներին (մինչև Սենթ Գալլեն Վինգս գերազանցության մրցանակը)։ Էսսեների գլոբալ մրցույթը էսսեների մրցույթ է ամբողջ աշխարհից ուսանողների համար[49]։ Բացի այդ, 1979 թվականից մինչև 2003 թվականը Սանկտ Գալլենի սիմպոզիումը հարթակ էր Մաքս Շմիդհայնի հիմնադրամի Ազատության մրցանակի շնորհման համար։

Էսսեների համաշխարհային մրցույթ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Էսսեների միջազգային մրցույթը) էսսեների մրցույթ է մագիստրատուրայի կամ ասպիրանտուրայի ուսանողների համար։ Լավագույն 100 աշխատանքների հեղինակները հնարավորություն են ստանում մեկ շաբաթով մեկնել Սանկտ Գալլեն և մասնակցել Սանկտ Գալլենի սիմպոզիումին։ Քանի որ շարադրության թեման միշտ կապված է սիմպոզիումի քննարկման հիմնական թեմայի հետ, հինգ լավագույն հեղինակները հնարավորություն ունեն համաժողովի ընթացքում իրենց շարադրությունը ներկայացնել համաշխարհային լսարանին։ Դրա համար հատկացվում է 20 000 շվեյցարական ֆրանկ։ Ամեն տարի ավելի քան 1000 մասնակիցներ աշխարհի ավելի քան 60 տարբեր երկրներից շնորհում է այս մրցանակը, որն իր տեսակի մեջ ուսանողական էսսեների ամենամեծ մրցույթներից մեկն է[50][51]։ TԳնահատման գործընթացը լիովին անանուն է և իրականացվում է նախնական և հիմնական ժյուրիի կողմից։ Նախնական ժյուրիի կազմում ընդգրկված են Սանկտ Գալլենի համալսարանի, ինչպես նաև Ցյուրիխի բարձրագույն տեխնիկական դպրոցի ասպիրանտներ, մինչդեռ հիմնական ժյուրիի կազմում ընդգրկված են պրոֆեսորներ, կորպորատիվ ղեկավարներ, ձեռներեցներ և քաղաքական գործիչներ։ Ներկայումս նախնական ժյուրիի նախագահը Հայկե Բրուխն է, իսկ հիմնական ժյուրիի նախագահը՝ Գեորգ ֆոն Կրոգը։ Գլխավոր ժյուրիի մյուս անդամներն են Փիթեր Դեյը, Նայջել Ֆրեթուելը, Հայկե Բրուխը, Մարսելա Էսկոբարին և Ռիզ Խանը[52][53]։

Էսսեների համաշխարհային մրցույթն առաջին անգամ հայտարարվել է 1989 թվականին՝ սիմպոզիումի մասնակից ուսանողների ընտրության համար, և նախկինում այն մի քանի անգամ փոխվել է։ Ամենակարևոր փոփոխությունը 2009 թվականին ասպիրանտուրայի մրցույթի իրավասության սահմանափակումն էր և շարադրությունների մրցույթի հիման վրա հրավիրատոմսերի քանակի միաժամանակյա կրճատումը 200-ից 100 հրավերների։ Մնացած 100 ուսանողները այդ ժամանակից ի վեր հավաքագրվել են ՄՈՒԿ-ի կողմից, այսպես կոչված, գիտելիքների լողավազանի միջոցով[54]։

Մաքս Շմիդհեյնի հիմնադրամի Ազատության մրցանակ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1979 թվականից մինչև 2003 թվականը Մաքս Շմիդհայնի հիմնադրամը սիմպոզիումի ընթացքում ամեն տարի շնորհել է իր Ազատության մրցանակը։ Հեղինակավոր պարգևատրվողների թվում են Քոֆի Անանը, Նիկոլաս Հայեկը, Կարմիր Խաչի միջազգային կոմիտեն, Ջորմա Օլիլան և Մուհամմադ Յունուսը։ 2003 թվականին Մաքս Շմիդհայնի հիմնադրամը որոշեց կենտրոնանալ այլ գործունեության վրա և հրաժարվեց Ազատության մրցանակից։

Կազմակերպություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Միջազգային ուսանողների կոմիտե (ՄՈՒԿ)

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իր հիմնադրումից ի վեր՝ 1969 թվականին, Սանկտ Գալլենի սիմպոզիումը կազմակերպվում է միջազգային ուսանողական կոմիտեի, անկախ շահույթ չհետապնդող կազմակերպության և Սանկտ Գալլենի համալսարանի հավատարմագրված ասոցիացիայի կողմից։ Ամեն տարի մասնակցում է Սանկտ Գալլենի համալսարանի մոտ 30 ուսանողներից բաղկացած թիմ, ովքեր մեկ տարով դադարեցնում են իրենց ուսումը։ Այս թիմում ընդգրկված են նախորդ ՄՈՒԿ թիմի երեք (նախորդ տարիներին՝ երկու) անդամներ, որոնք ղեկավարում են կազմկոմիտեն։ Սիմպոզիումի ընթացքում ՄՈՒԿ-ին աջակցում է շուրջ 450 կամավորներից բաղկացած թիմ[2][55]։

Ներկայումս ՄՈՒԿ-ի շատ նախկին անդամներ զբաղեցնում են ղեկավար պաշտոններ։ ՄՈՒԿ-ի ամենահայտնի շրջանավարտներից են՝

  • Մարտին Բլեսինգ (Commerzbank-ի նախկին գործադիր տնօրեն)
  • Վալտեր Քիլհոլց (Swiss Re-ի նախագահ)
  • Դոկտոր Ստեֆան Լեյթներ ( Deutsche Börse Գործադիր խորհրդի անդամ)
  • Դոկտոր Քրիստոֆ Լուս (Հիլիթիի Խորհրդի նախագահ)
  • Դոկտոր Մաթիաս Իմբախ (համահիմնադիր և գլխավոր գործադիր տնօրեն Սինգապուրում)
  • Թիմ Բոթչ (Wefox-ի գլխավոր ֆինանսական տնօրեն,)
  • Կոնրադ Համլեր (Verwaltungsratspräsident-ի մասնավոր հաճախորդների բանկ ղեկավար)
  • Կլաուդիուս Սենսթ (Bild-ի գործադիր տնօրեն)

Սանկտ Գալլենի միջազգային հետազոտությունների հիմնադրամ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սանկտ Գալլենի միջազգային հետազոտությունների հիմնադրամի նախագահ Պիտեր Վոզերը Սանկտ Գալլենի 45-րդ սիմպոզիումում

Միջազգային հետազոտությունների Սանտկ Գալլեն հիմնադրամը հանդես է գալիս որպես վերահսկող մարմին և ապահովում է սիմպոզիումի շարունակականությունը՝ հաշվի առնելով ամեն տարի փոփոխվող կազմակերպչական թիմը[56]։ Հիմնադրամը բաղկացած է մոտ տասը անդամից, որոնց ներկայիս գործադիր տնօրենն է Բիթ Ուլրիխը։ Նախկին գործադիր տնօրենների թվում են՝ Ֆիլիպ Էրզինգերը (2008-2017), Անդրեաս Կիրխշլագերը (1997-2008), Յուգեն ֆոն Կելլերը (1995-1997), Ջերարդ և Ուրսուլա Ստուդմանը և Վոլֆգանգ Շյուրերը (1975-1993)։

Հոգաբարձուների խորհուրդը վերահսկում է Սանկտ Գալլեն միջազգային հետազոտությունների հիմնադրամը, որի նախագահն է Փիթեր Վոսերը։ Հետագա անդամներն են Մանուել Ամմանը, Թոմաս Բուբերլը, Քրիստիան Մումենթալերը, Քրիստոֆ Լոսը, Կլաուդիա Սուսմութ Դայկերհոֆը և Ուլրիկե Լանդֆեստերը[57]։ Յոզեֆ Աքերմանը խորհրդի պատվավոր նախագահն է և նախկին անդամ[58]։

Ֆինանսավորում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1974 թվականին ստեղծված Բարերարների Շրջանակը հանդիսանում է ոչ առևտրային կազմակերպության ֆինանսավորման հիմնական տարրը։ Ներկայումս այն ներառում է ավելի քան 400 ընկերություն, որոնք պարտավորվում են երեք տարի շարունակ աջակցել Սանկտ Գալլենի սիմպոզիումին որոշակի ֆինանսական գումարով։ Այս երկարաժամկետ հարաբերությունների հաստատմամբ ապահովվում է շարունակականությունը, և կարելի է կանխել մի իրավիճակ, ինչպես 1974 թվականին, երբ սիմպոզիումը պետք է չեղարկվեր։ Բացի Սանկտ Գալլեն սիմպոզիումին մասնակցելուց, այս գործընկերները հրավեր են ստանում Բարերարների շրջանակի ընթրիքին[59]։

Այս շրջանակում ներկայումս կան յոթ գլխավոր գործընկերներ, որոնք հատուկ աջակցություն են ցուցաբերում իրենց համապատասխան ոլորտներում՝ ABB, Accenture, BCG, UBS HCL Tech, Swiss Re, Omega և Max Schmidheiny Foundation:

Սանկտ Գալլենի սիմպոզիումը համագործակցություն և համագործակցություն է հաստատել Մաքս Շմիդհեյնի հիմնադրամի, ինչպես նաև Սանկտ Գալլենի համալսարանի հետ, որն ամեն տարի սիմպոզիումի տրամադրության տակ է դնում իր ենթակառուցվածքները։ Սանկտ Գալլենի սիմպոզիումի հանրային ֆորումն անցկացվում է Սանկտ Գալլենում գործող ՌԻԱ և Արթուր Դիտշվայլեր հիմնադրամի աջակցությամբ[60]։

Ավելին, կան բազմաթիվ դոնորներ, ովքեր նպաստում են ֆինանսավորմանը[61]։

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
 Սանկտ Գալլենի սիմպոզիում
էջը Վիքիպահեստում

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ «About». St. Gallen Symposium (անգլերեն). 2018 թ․ սեպտեմբերի 23. Վերցված է 2018 թ․ նոյեմբերի 22-ին.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 St. Galler Tagblatt, 13 May 2011, St. Gallen Symposium.
  3. ↑ Dünnenberger, Sabrina (2010 թ․ մայիսի 16). «Handfeste Praxis anstatt ECTS-Punkte 28 Studierende der Universität St. Gallen unterbrechen ihr Studium, um ein Symposium zu organisieren». NZZ Neue Zürcher Zeitung. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
  4. ↑ St. Galler Tagblatt, Ab und zu ein Lächeln entlocken, retrieved 10 December 2011.
  5. ↑ Citizen Lab, Munk School of Global Affairs, University of Toronto, Rafal Rohozinski and Rex Hughes on Cybercrime at the 41st St. Gallen Symposium, retrieved 11 December 2011.
  6. ↑ Handelsblatt News am Abend, 12 May 2011, St. Gallen stellt die Machtfrage.
  7. ↑ Lichtensteiner Volksblatt, 8 May 2010, Zukunftsmärkte Brauchen Technologie und Innovation.
  8. ↑ «Highlights». St. Gallen Symposium (անգլերեն). 2015 թ․ դեկտեմբերի 12. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 11-ին. Վերցված է 2018 թ․ նոյեմբերի 22-ին.
  9. ↑ 'Freedom Revisited' – Announcing the 50th St. Gallen Symposium in 2020 (անգլերեն), Արխիվացված օրիգինալից 2024 թ․ մայիսի 10, Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 30-ին{{citation}}: CS1 սպաս․ bot: original URL status unknown (link)
  10. ↑ International Students' Committee, About us: History(չաշխատող հղում), retrieved 22 November 2011.
  11. ↑ «St. Gallen ist so ganz anders als Davos». Handelszeitung (գերմաներեն). Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
  12. ↑ Allen, Matthew. «Student symposium spans two eras of unrest». SWI swissinfo.ch (անգլերեն). Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 Niederer, Erich. Der Dialog. St. Gallen: St. Galler Stiftung für Internationale Studien.
  14. ↑ 14,0 14,1 Fiedler-Winter, Rosmarie (1977 թ․ մայիսի 20). «"Sage mir, wie du das machst"». ZEIT ONLINE. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 2-ին.
  15. ↑ Meadows, Donella H; Meadows, Dennis L; Randers, Jørgen; Behrens III, William W (1972). The Limits to Growth; A Report for the Club of Rome's Project on the Predicament of Mankind. New York: Universe Books. ISBN 0876631650. Վերցված է 2017 թ․ նոյեմբերի 26-ին. Կաղապար:Verify source
  16. ↑ International Students' Committee, About us: History(չաշխատող հղում), retrieved 22 November 2011.
  17. ↑ Horn, Karen. «ISC-Symposion: Praktisches Management in der Villa Kunterbunt». Frankfurter Allgemeine Zeitung (գերմաներեն). ISSN 0174-4909. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
  18. ↑ news aktuell, Internationale Föderalismuskonferenz 2002 an der Universität St. Gallen Արխիվացված 9 Ապրիլ 2014 Wayback Machine, retrieved 22 November 2011.
  19. ↑ swissinfo.ch, S. W. I.; Corporation, a branch of the Swiss Broadcasting. «Internationale Föderalismus-Konferenz». SWI swissinfo.ch (գերմաներեն). Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
  20. ↑ «Internationale Föderalismuskonferenz 2002 an der Universität St. Gallen (27.-30. August) | Medienmitteilung International Students' Committee». 2014 թ․ ապրիլի 9. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ ապրիլի 9-ին. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
  21. ↑ Max Schmidheiny Stiftung, Preisträger 2003: Kofi Annan Արխիվացված 25 Հունվար 2016 Wayback Machine, retrieved 22 November 2011.
  22. ↑ Kofi Annan in St. Gallen (անգլերեն), Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ դեկտեմբերի 21-ին, Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 30-ին
  23. ↑ Kurokawa, Kiyoshi (2011 թ․ մայիսի 14). «St Gallen Symposium». kiyoshikurokawa.com (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
  24. ↑ Ackermann, Jürg (2021 թ․ մայիսի 4). «Staatschefs, Manager und Klimaaktivistinnen: Kaum je war das St.Gallen Symposium so gut besetzt wie in diesem Jahr». St. Galler Tagblatt. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 2-ին.
  25. ↑ Walliser Bote, 14 May 2011, Energiesicherheit hat einen hohen Preis.
  26. ↑ International Students' Committee, Programm(չաշխատող հղում), retrieved 11 December 2011.
  27. ↑ St. Galler Tagblatt, HSG bereit für Symposium, retrieved 11 December 2011.
  28. ↑ HSG Alumni, 40. St. Gallen Symposium Արխիվացված 27 Օգոստոս 2011 Wayback Machine, retrieved 11 December 2011.
  29. ↑ Neue Zürcher Zeitung, 9 May 2011, Prominenz in St. Gallen.
  30. ↑ Swiss Embassy China, 14 May 2010, St. Gallen Symposium reaches out in China.
  31. ↑ wirtschaft.ch, St. Gallen Wings of Excellence Award, retrieved 11 December 2011.
  32. ↑ Semestra.ch, 40 Jahre St. Gallen Symposium(չաշխատող հղում), retrieved 12 December 2011.
  33. ↑ «Communities». St. Gallen Symposium (անգլերեն). 2015 թ․ դեկտեմբերի 12. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ նոյեմբերի 22-ին. Վերցված է 2018 թ․ նոյեմբերի 22-ին.
  34. ↑ «St. Gallen Symposium - Speakers of the 35th St. Gallen Symposium». archive.fo. 2012 թ․ հուլիսի 19. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հուլիսի 19-ին. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
  35. ↑ «St. Gallen Symposium - Speakers of the 36th St. Gallen Symposium». 2012 թ․ հունիսի 7. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հունիսի 7-ին. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
  36. ↑ «St. Gallen Symposium - Speakers of the 38th St. Gallen Symposium». 2010 թ․ հոկտեմբերի 22. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ հոկտեմբերի 22-ին. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
  37. ↑ «Faculty» (անգլերեն). 6–7 May 2010. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2023 թ․ հուլիսի 15-ին.
  38. ↑ «Faculty» (անգլերեն). 12–13 May 2011. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2023 թ․ հուլիսի 15-ին.
  39. ↑ «Faculty» (անգլերեն). 3–4 May 2012. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2023 թ․ հուլիսի 14-ին.
  40. ↑ «Faculty» (անգլերեն). 2–3 May 2013. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ մարտի 29-ին. Վերցված է 2023 թ․ հուլիսի 13-ին.
  41. ↑ «44th St. Gallen Symposium / St. Gallen Symposium». 2014 թ․ հոկտեմբերի 6. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 6-ին. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
  42. ↑ «Faculty» (անգլերեն). 7–8 May 2015. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2023 թ․ հուլիսի 12-ին.
  43. ↑ «Faculty» (PDF) (անգլերեն). 11–13 May 2016. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2017 թ․ սեպտեմբերի 4-ին. Վերցված է 2023 թ․ հուլիսի 10-ին.
  44. ↑ «Faculty» (PDF) (անգլերեն). 3–5 May 2017. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2018 թ․ ապրիլի 17-ին. Վերցված է 2023 թ․ հուլիսի 10-ին.
  45. ↑ «Faculty 2018 | St. Gallen Symposium». 2018 թ․ ապրիլի 17. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ ապրիլի 17-ին. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
  46. ↑ «Programme | St. Gallen Symposium». 2019 թ․ ապրիլի 11. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ ապրիլի 11-ին. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
  47. ↑ «Executive summary 49th St. Gallen Symposium». St. Gallen Symposium (անգլերեն). Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 31-ին.
  48. ↑ «Speakers». St. Gallen Symposium. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 2-ին.
  49. ↑ «Pre-Register for the Global Essay Competition 2020 | St. Gallen Symposium». www.symposium.org (անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ սեպտեմբերի 27-ին. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
  50. ↑ Japan Times, Young urged to pursue St. Gallen Forum(չաշխատող հղում), retrieved 11 December 2011.
  51. ↑ e-fellows.net, St. Gallen Wings of Excellence Award, retrieved 12 December 2011.
  52. ↑ International Students' Committee, Vorjury Արխիվացված 9 Սեպտեմբեր 2012 Wayback Machine, retrieved 11 December 2012.
  53. ↑ International Students' Committee, «Award Jury / St. Gallen Symposium». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 9-ին. Վերցված է 2014 թ․ սեպտեմբերի 29-ին., retrieved 29 September 2014.
  54. ↑ Market Magazine, 24 August 2010, Architekten unserer Zukunft – Interview mit Shama Kabani.
  55. ↑ Frankfurter Allgemeine Zeitung, ISC-Symposium: Praktisches Management in der Villa Kunterbunt, retrieved 12 December 2011.
  56. ↑ International Students' Committee, St. Galler Stiftung für Internationale Studien Արխիվացված 16 Ապրիլ 2014 Wayback Machine, retrieved 11 December 2011.
  57. ↑ International Students' Committee, Stiftungsrat Արխիվացված 29 Մարտ 2014 Wayback Machine, retrieved 15 April 2014.
  58. ↑ International Students’ Committee, Changes in the Board of Trustees(չաշխատող հղում), retrieved 28 May 2012.
  59. ↑ International Students' Committee, Fördererkreis Արխիվացված 22 Հունվար 2012 Wayback Machine, retrieved 11 December 2011.
  60. ↑ «Supporting Institutions». St. Gallen Symposium (անգլերեն). 2018 թ․ ապրիլի 28. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ նոյեմբերի 22-ին. Վերցված է 2018 թ․ նոյեմբերի 22-ին.
  61. ↑ «Donors». St. Gallen Symposium (անգլերեն). 2015 թ․ դեկտեմբերի 12. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ նոյեմբերի 22-ին. Վերցված է 2018 թ․ նոյեմբերի 22-ին.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սանկտ Գալլենի սիմպոզիում» հոդվածին։
VIAF: 309724579 · WorldCat VIAF: 309724579
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Սանկտ_Գալլենի_սիմպոզիում&oldid=9974559» էջից