Մեմ

Մեմ (անգլ.՝ meme [miːm]), մշակութային նշանակություն ունեցող ինֆորմացիոն միավոր է։

Մեմը ցանկացած գաղափար, խորհրդանիշ, եղանակ, իրավիճակ կամ գործողության ընթացք է, որը գիտակցաբար կամ անգիտակցաբար փոխանցվում է մարդուց մարդու խոսքի, գրի, տեսանյութի, ծեսերի, ժեստերի և այլ միջոցներով։ «Մեմ» տերմինը և դրա հասկացողությունը ներկայացվել են էվոլյուցիոն կենսաբան Ռիչարդ Դոքինզի կողմից 1976 թվականի «Էգոիստական գեն» ֆիլմում։ Դոքինզն առաջ բերեց այն գաղափարը, որ մշակութային նշանակություն ունեցող ողջ տեղեկատվությունը բաղկացած է հիմնական միավորներից՝ մեմերից, ճիշտ ինչպես կենսաբանական ինֆորմացիան բաղկացած է գեներից և ինչպես գեները, մեմերը ենթակա են բնական ընտրության, մուտացիայի և արհեստական ընտրության։ Դոքինզի այս գաղափարից առաջացել է մեմետիկայի դիսցիպլինան, որը ներկայումս ունի հակասական գիտական կարգավիճակ։

Ընդհանուր տեղեկություն

Անգլիացի գիտնական Ռիչարդ Դոքինզը, ով ստեղծել է «մեմ» բառը 1976 թվականին

Մեմերի խնդիրը առաջին անգամ ուրվագծվել է Ռիչարդ Դոքինզը 1976 թվականին իր ««Էգոիստական գենԷգոիստական գեն«» գրքում, այնուհետև զարգացել է իր հաջորդ գրքում՝ «Ընդլայնված ֆենոտիպը», 1982 թվականին։ «Մեմ» տերմինը ստեղծել է Դոքինզը, որպես հիմք ընդունելով հունարեն μίμημα - «նմանություն»։

Ըստ Դոքինսի, ինչպես գեները, այնպես էլ մեմերը վերարտադրողներ են (անգլ.՝ replicators ), այսինքն՝ առարկաներ, որոնք կրկնօրինակում են իրենց՝ վերարտադրման համար։ Մեմերը կարող են վերարտադրվել ըստ կամքի կամ հակառակ իրենց կրողի կամքին։ Մեմերի համար գոյատևումը կախված է առնվազն մեկ հաղորդավարի առկայությունից, իսկ վերարտադրության հաջողությունը կախված է շրջակա մշակութային միջավայրից և այնպիսի հյուրընկալողի առկայությունից, որը միտումնավոր փորձում է տարածել մեմը։ Որոշակի մեմերի տեղեկատվական բովանդակությունը նույնպես ազդում է այն պատճենվելու հավանականության վրա։ Մեմերը կարող են մուտացիայի ենթարկվել, միավորվել և առանձնանալ՝ ձևավորելով նոր մեմեր։ Նրանք մասնակցում են միմյանց հետ պայքարին ռեսուրսների համար (մարդ կրողների միտքը) և, արդյունքում, ենթակա են բնական ընտրության։

Մեմերը այս առումով հասկացվում են որպես տեղեկատվություն, որի գործունեությունը վարքագծային դրսևորումներ ունի։

Դոքինզն առաջարկեց ԴՆԹ-ի կրկնապատկման հայեցակարգը, որը կիրառվում էր սոցիալ-մշակութային գործընթացներում, չնայած կենսաբաններ Էդվարդ Օսբորն Ուիլսոնը և Չարլզ Լամսդենը նույն տարիներին առաջարկեցին մշակութային գենի հայեցակարգը, որը հիմնված է նաև գենետիկ և մշակութային տեղեկատվության փոխանցման մեխանիզմների նմանեցման վրա։

Դեռ 1898-ին Վ. Մ. Բեխտերևը «Առաջարկության դերը սոցիալական կյանքում» հոդվածում գրել է «հոգեկան մանրէների» մասին, որոնք «իսկական ֆիզիկական մանրէների նման գործում են ամենուր և փոխանցվում են շրջապատի մարդկանց խոսքերով ու ժեստերով, գրքերով, թերթերով և այլն»։

Մեմերի ուղղահայաց փոխանցումը անձի կողմից նախորդ սերունդներից «ժառանգված» որոշակի մեմերի ստացումն է` հեղինակավոր նախորդներից, ծնողներից կամ դաստիարակներից այս կամ այն կերպ, բանավոր, գրքերի և այլ արտեֆակտների միջոցով։ Գաղափարների հորիզոնական փոխանցումը տեղի է ունենում նույն սերնդի մարդկանց միջև, որոնք կապված չեն մենթոր-աշակերտ հարաբերություններով։

Դոքինզի կողմից տրված մեմերի օրինակներ են մեղեդիները, կայուն լեզվական արտահայտությունները, նորաձևությունը և կամարակապ պահոցների կառուցման տեխնոլոգիան։

Մեմերի գաղափարն օգտագործել է Դուգլաս Ռաշկովը «Մեդիա վիրուս. Ինչպես է փոփ մշակույթը գաղտնի կերպով ազդում ձեր մտքի վրա»։ Գիրքն ուսումնասիրում է մեմերը՝ կապված զանգվածային հաղորդակցության ուղիներով և մասնավորապես համացանցով տարածվելու նրանց ունակության հետ՝ առաջացնելով սոցիալապես նշանակալի հետևանքներ (օրինակ՝ ազդել քաղաքական գործիչների ընտրությունների վրա, փոխել հանրային համոզմունքները, ազդել երեխաների լսարանի վրա և այլն)։

Բարդ մեմ

Մեմերը հաճախ կազմում են խմբեր՝ բարդ մեմեր, որոնք միավորում են մի քանի մեմ, որտեղ համատեղ կրում են իրենց կրողների մտքերը և ամրապնդվում են։ Բարդ մեմը կոչվում է նաև «մեմպլեկս» (անգլ.՝ memeplex ) - այս հապավումը առաջացել է «մեմետիկ կոմպլեկս» բառերից։

Բարդ մեմերի լավագույն օրինակները կրոնական կամ քաղաքական դոկտրիններն են։ Այսպիսով, մենք կարող ենք ասել, որ քրիստոնեությունը քրիստոնեական մեմեպլեքսի զարգացման հետևանք է, որը հիմնականում ներառում է հետմահու կյանքի, մեղքի, աղոթքի, հարության վերաբերող մեմերը, իսկ ավելի մակերեսային մակարդակում՝ տարբեր կրոնական ծեսերի, տոների, կանոնների և դոգմաների վերաբերող մեմեր։

Քրիստոնեական «մեմեպլեքս»-ի մշակման գործընթացում այն կլանեց հեթանոսական կրոններին վերաբերող բազմաթիվ առանձին մեմեր և կորցրեց հուդայականությանը վերաբերող շատ մեմեր, որոնք ի սկզբանե գոյություն ունեին դրանում։ Այնուհետև հավատքների (Կաթոլիկություն, Ուղղափառություն, Բողոքականություն) բաժանման գործընթացում հավատացյալները փոխեցին, ավելացրին և ջնջեցին տարբեր մակերեսային մեմեր, ինչը հանգեցրեց քրիստոնեության հիմնական մեմեպլեքսում նոր անկախ բարդ մեմերի ձևավորմանը։

Դոքինզը իր «Աստծո մոլորությունը» (2006) գրքում մանրամասնորեն քննարկել է այսպես կոչված «կրոնական մեմերը»՝ դրանք անվանելով «հոգեկան վիրուսներ»։

Մեմետիկա

Մեմերի հայեցակարգը և տեսությունը մշակվում է մեմետիկայի դեռևս չճանաչված գիտության շրջանակներում, որի կողմնակիցները ձգտում են պարզել մեմերի առաջացման պատճառները և դրանց տարածման մեխանիզմները։ Մեմետիկան նաև ուսումնասիրում է, թե որքանով են մարդիկ ենթակա մեմերի ազդեծությանը։

Ինտերնետ և ֆիդոնետ մեմեր

Հանրային համակարգչային ցանցերի (նախ՝ Fidoneta, ապա ինտերնետ) հանրահռչակման հետ մեկտեղ մեմերը ստացան տարածման նոր միջոց և հիմք հանդիսացան հատուկ սոցիալական երևույթի՝ համացանցային մեմերի։ Համացանցային մեմերը տեղեկատվություն են (հղումներ, տեքստեր, նկարներ, նույնիսկ խոսակցական կառույցներ), որոնք սովորաբար օգտվողների կողմից միմյանց փոխանցվում են անմիջապես ցանցի միջոցով։ Սա սովորաբար արվում է ժամանցային նպատակներով, սակայն այլ տեղեկություններ կարող են տարածվել նույն կերպ, այդ թվում՝ սադրիչ կամ չարամիտ բնույթ ունեցող (օրինակ՝ ինտերնետ խարդախություն)։

Ինտերնետային մեմերի բաշխման միջոցը հիմնականում սոցիալական ցանցերն են, ներառյալ բլոգերը և ֆորումները, բայց մեմերը կարող են տարածվել նաև վեբ էջերի միջոցով։ Օգտագործվում է նաև «մեդիավիրուս» հասկացությունը)։

Ինտերնետային «Պրեվեդ» մեմը 2000-ականների կեսերին նկատելի հասարակական դժգոհություն առաջացրեց։

Մեդիա վիրուսներ

Ի թիվս այլ բաների, մեմերը («մեդիա մեմեր» տերմինը երբեմն օգտագործվում է նաև այս համատեքստում) կարող են տարածվել զանգվածային լրատվության միջոցների միջոցով։ Երևույթի այս ասպեկտն ուսումնասիրել է ամերիկացի մեդիա հետազոտող Դուգլաս Ռաշկոֆը, ով օգտագործել է «մեդիա վիրուս» տերմինը և հրատարակել «Մեդիա վիրուս։ Ինչպես է փոփ մշակույթը գաղտնի ազդում ձեր մտքի վրա» գիրքը 1994 թվականին։

Որպես մեդիա վիրուսի ռուսական օրինակ՝ կարելի է մեջբերել Սերգեյ Կուրյոխինի «Լենինը սունկ է» հանրահայտ նախագիծը, ով հարցազրույց է տվել Սերգեյ Շոլոխովի «Հինգերորդ անիվը» լրագրողական հեռուստատեսային ծրագրի շրջանակներում և ցուցադրվել 1990 թվականին Լենինգրադի հեռուստատեսությամբ։

Մեմի հայեցակարգը ժողովրդական մշակույթում

Մեմերը դարձել են ժողովրդական մշակույթի մի մասը։ «Մեմ» և «մեմետիկա» հասկացությունները այս կամ այն ձևով հանդիպում են բազմաթիվ արվեստի գործերում։

«Մտքի վիրուսներ»-ը տարբեր գիտաֆանտաստիկ ստեղծագործությունների հիմնական սյուժեի տարրն են։ Այսպիսով, Ալասթեր Ռեյնոլդսի «Digital to analogue» պատմվածքը նկարագրում է երաժշտական ստեղծագործությունների միջոցով տարածվող «մեմետիկ համաճարակը«: Նույն հեղինակի «Absolution Gap» վեպը պատմում է մի կրոնական շարժման մասին, որի անդամներն օգտագործում են կենսաբանական վիրուսներ որպես մեմեր վաճառողներ։

Քննադատություն

Չնայած «մեմ» հասկացության լայն տարածմանը, մեմ հասկացությունը ներկայումս անճանաչելի է գիտական լայն շրջանակներում։ Մեմետիկան ունի և՛ հակառակորդներ, և՛ կողմնակիցներ, և նրա գիտության կարգավիճակը հակասական է։ Մասնավորապես, «The Skeptic Encyclopedia of Pseudoscience»-ում հոգեբան Ջեյմս Պոլիչակի հոդվածի հետ միաժամանակ. «Մեմերը որպես կեղծ գիտություն» ներկայացվված էպարահոգեբան և թերահավատ Սյուզան Բլեքմորի «Մեմերը որպես լավ գիտություն» հոդվածը։ Մեմետիկան հաճախ քննադատվում է գիտական հանրության և հրապարակախոսների կողմից, որոնցից շատերը համարում են այն կեղծ գիտություն։

Ավելի հաճախ քննադատները նշում են մեմի հստակ սահմանման բացակայությունը, ներառականության ցանկությունը և գենետիկայի հետ չափազանց բառացի անալոգիան։

«Journal of Memetics - տեղեկատվության փոխանցման էվոլյուցիոն մոդելներ» մասնագիտացված ամսագիրը գոյություն է ունեցել 1997-ից 2005 թվականներին։ Վերջին թողարկումը հրապարակել է Բրյուս Էդմոնդսի հոդվածը «Գեն-մեմերի անալոգիայի բացահայտված աղքատությունը. ինչու մեմետիկան ինքնին չի տվել էական արդյունքներ», որտեղ նա բացատրել է մեմետիկայի ձախողումը և հետազոտողների հետաքրքրության կորուստը այս ոլորտում։ Շուտով ամսագրի հրատարակումը դադարեց։

Տես նաև

• Շղթա նամակ
• Ֆլեշմոբ

Գրականություն

• Докинз Ричард. Эгоистичный ген. — М.: Мир, 1993. — С. 318. — ISBN 5-03-002531-6 (рус.)
• Броди Ричард. Психические вирусы. — М.: ИВЦ Маркетинг, 2002. — С. 192.
• Бретт Томас (Brett Thomas). Meme Manual: A Cybernaut's User's Guide to Mind Viruse ("Руководство по мемам: путеводитель пользователя по вирусам сознания"). — 1995.
• Дементьева К. В. Медиамем и его роль в формировании полиэтнического общества // Вестник Томского государственного университета. Филология. 2018. № 53. С. 257—278.

Արտաքին հղումներ

• Քրիստոֆ Հենկե. Memetik und Recht, HFR 2007, S. 13 et seqq.(գերմ.) )
• Առաջարկ այսօր և 100 տարի առաջ Արխիվացված 2011-09-08 Wayback Machine, V. M. Bekhterev, Բնություն. 1990. Թիվ 7։
• Մեմը «խելքի վիրուս է» Տիրոն Ելենա, Գովազդաբանություն։ Ru, 13.07.2009թ
• Մեմեր և մեդիա վիրուսներ - ամենահայտնի մեմերի վերլուծություն Արխիվացված 2011-11-22 Wayback Machine «MEDIA VIRUS. ՌԴ» </link>< Категория:Википедия:Статьи с утверждениями, основанными на неавторитетном источнике /link>
• Սավիցկայա Տ. Ե. Ինտերնետային մեմերը որպես զանգվածային մշակույթի երևույթ