Մարիա Բոսկի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Մարիա Բոսկի
իտալ.՝ Maria Elena Boschi
 
Կուսակցություն՝ Italy Alive?
Կրթություն՝ Ֆլորենցիայի համալսարան[1]
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ, փաստաբան և իրավաբան
Դավանանք կաթոլիկություն
Ծննդյան օր հունվարի 24, 1981(1981-01-24)[1] (43 տարեկան)
Ծննդավայր Մոնտևարկի, Արեցո, Տոսկանա, Իտալիա[1]
Քաղաքացիություն  Իտալիա[2]
Ի ծնե անուն իտալ.՝ Maria Elena Boschi

Մարիա Էլենա Բոսկի (իտալ.՝ Maria Elena Boschi, հունվարի 24, 1981(1981-01-24)[1], Մոնտևարկի, Արեցո, Տոսկանա, Իտալիա[1]), իտալացի քաղաքական գործիչ, Ռենցիի կառավարության սահմանադրական բարեփոխումների և խորհրդարանի հետ կապերի նախարար (2014-2016 թվականներ), Ջենտիլոնիի կառավարության աշխատակազմի քարտուղար (2016-2018 թվականներ)։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վաղ տարիներ և քաղաքական գործունեության սկիզբ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մարիա Էլենա Բոսկին գործարար Պիեռ Լուիջի Բոսկիի (Pier Luigi Boschi) և Ստեֆանիա Ագրեստի (Stefania Agresti) դուստրն է, որը հետագայում դարձել է Լատերինայի փոխքաղաքապետ։ Ծնվել է Մոնտեարքում, սակայն մանկությունն ընտանիքի հետ անցկացրել է Լատերինում։ Սովորել է Պետրարկիի լիցեյում (Արեցցո), ապա Ֆլորենցիայի համալսարանում, կորպորատիվ իրավունքի վարպետ է, աշխատել է որպես իրավաբան։ 2009 թվականին Ֆլորենցիայի քաղաքապետի ընտրություններում պաշտպանել է հակառակորդի Մատեո Ռենցիի հակառակորդի՝ Միկելե Վենտուրայի թեկնածությունը։ Այնուամենայնիվ, ընտրություններում հաղթած Ռենցին նրան աշխատանքի է ընդունել որպես իրավախորհրդատու (մասնավորապես, Բոսկին համակարգել է Ֆլորենցիայի քաղաքային տրանսպորտային ընկերության՝ ATAF-ի սեփականաշնորհումը, որն ավելի ուշ վարորդների շրջանում բողոքի գործադուլ է հրահրել)։ 2013 թվականի դեկտեմբերին ընդգրկվել է Դեմոկրատական կուսակցության ազգային վարչության կազմում, որտեղ պատասխանատու էր ինստիտուցիոնալ բարեփոխումների համար։ Ակտիվ աջակցության համար Ռենցին Լեոպոլդի նախկին կայարանի շենքում «Մետաղի ջարդոն հավաքողների» (Movimento dei rottomatori) շարժման նիստերին ստացել է «Յագուար» (Giaguara) մականունը[3][4][5]։

Խորհրդարանի պատգամավոր (2013 թվականից)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2013 թվականին ընտրվել է Իտալիայի 17-րդ գումարման պատգամավորների պալատ՝ Տոսկանայի 12-րդ ընտրատարածքից դեմոկրատական կուսակցության ցուցակով, 2013 թվականի մայիսի 7-ից եղել է 1-ին հանձնաժողովում (Սահմանադրության, նախարարների խորհրդի և ներքին գործերի հարցեր), հանձնաժողովի նիստերում նրան փոխարինել է Մարկո Դի Մայոն[6]։

Սահմանադրական բարեփոխումների և խորհրդարանի հետ կապերի նախարար Ռենցիի կառավարությունում (2014-2016)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2014 թվականի փետրվարի 22-ին Բոսկին երդում է տվել որպես նախարար՝ առանց Ռենցիի կառավարության սահմանադրական բարեփոխումների և խորհրդարանի հետ կապերի պաշտոնի։

Բոսկիի օրենք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կառավարությունում աշխատանքի առաջին ամիսները նրա անունը սերտորեն կապել են խորհրդարանի միջոցով Պատգամավորների պալատի ընտրությունների և սահմանադրական բարեփոխումների մասին օրինագծի անցկացման հետ, որը վերաբերում էր Սենատի ձևավորման և լիազորությունների կարգին (մամուլում սահմանադրական բարեփոխումների մասին օրինագիծը սկսել են Բոսկի օրենք անվանել)[7]։

Բոսկին 2014 թվականի Եվրոպական նախընտրական քարոզարշավի ժամանակ

2015 թվականի մարտի 10-ին Պատգամավորների պալատը 357 կողմ, 125 դեմ, 7 ձեռնպահ ձայների հարաբերակցությամբ առաջին ընթերցմամբ հավանություն է տվել Սենատի բարեփոխման մասին «Բոսկիի օրենքին»։ Ընդ որում, թե դեմոկրատական կուսակցության խմբակցությունում, թե «Առաջ, Իտալիա» խմբակցությունում պառակտում է տեղի ունեցել՝ իշխող կուսակցության 3 ներկայացուցիչ ձեռնպահ է մնացել, իսկ 15-ը չեն մասնակցել քվեարկությանը։ Տեքստում արված փոփոխությունների պատճառով օրինագիծը կրկին վերադարձվել է Սենատ[8][9]։ Օրինագիծը ենթադրում էր Սահմանադրության երկրորդ մասի V-րդ գլխի վերանայում։ Սենատորների թիվը նվազել է մինչև 100-ի, Սենատի լիազորությունները կրճատվել են, այն պետք է ձևավորվեր ոչ թե ուղղակի ընտրությունների արդյունքում, այլ օրենսդիր ժողովների կողմից իրենց ներկայացուցիչներին պատվիրակելու միջոցով։ Հեշտացել է կառավարական օրինագծեր անցնելու ընթացակարգը, փոփոխվել է Իտալիայի նախագահի ընտրությունների քվորումը. չեղարկվել Է Տարածաշրջանների պատվիրակների քվեարկությանը մասնակցությունը (մնացել են միայն սենատորներն ու պատգամավորները), առաջին երեք փուլերում հաղթանակի համար պահանջվում էր ստանալ ընտրական վեհաժողովի թվաքանակի 2/3-ի մեծամասնությունը։ Բացի այդ, Իտալիայի վարչատարածքային բաժանման մեջ վերացվել են գավառները․ նոր խմբագրությամբ Սահմանադրության 119-րդ հոդվածը կպահանջեր նոր օրենքի ընդունում, որը կոչված էր տարանջատելու կոմունաների, քաղաքային մետրոպոլիաների և տարածաշրջանների լիազորությունները[10][11]։

2016 թվականի հունվարի 11-ին Պատգամավորների պալատը օրինագծի կրկնակի քննարկումից հետո այն հաստատել է 367 ձայների մեծամասնությամբ՝ 2015 թվականի հոկտեմբերի 15-ին Սենատի կողմից հավանության արժանացած 5 ձեռնպահ ձայների դեպքում, որից հետո այն կրկին վերադարձել է վերին պալատ[12]։

2016 թվականի հունվարի 20-ին Սենատը 180 կողմ, 112 դեմ և 1 ձեռնպահ ձայների հարաբերակցությամբ հավանություն է տվել օրինագծին և այն վերադարձել է պատգամավորների պալատ։ Դեմոկրատական կուսակցության ձախ փոքրամասնությունը համաձայնել է բարեփոխմանը աջակցել միայն սենատորների ուղղակի ընտրությունների մասին դրույթ մտցնելու պայմանով[13]։

2016 թվականի ապրիլի 12-ին Պատգամավորների պալատը 361 կողմ, 7 դեմ և 2 ձեռնպահ ձայների հարաբերակցությամբ վերջնական վեցերորդ ընթերցմամբ հավանություն է տվել օրինագծին, և օրինագիծն անցել է հաջորդ փուլ՝ հանրաքվե։ Տեքստում պահպանվել են սենատորների ուղղակի ընտրությունները չեղյալ հայտարարելու և Սենատի կողմից կառավարությանը վստահության օգտին քվեարկելու իրավունքից զրկելու մասին դրույթները։ Հինգ աստղերի շարժում, «Առաջ, Իտալիա», Հյուսիս լիգա խմբակցությունները և Իտալիայի եղբայրներ և «Իտալական ձախեր» (Sinistra Italiana) կուսակցությունները քվեարկությանը չեն մասնակցել[14]։

2016 թվականի դեկտեմբերի 4-ին տեղի է ունեցել սահմանադրական հանրաքվե՝ առաջարկված բարեփոխմանը հավանություն տալու հարցի շուրջ, որի արդյունքներով կառավարությունը պարտություն է կրել (ընտրողների 40,9 %-ը կողմ է քվեարկել, 59,1 %-ը՝ դեմ)[15]։ Նման արդյունքի մոտակա քաղաքական ճակատագիրը Ռենցիի կառավարության հրաժարականն էր։

Նույնասեռական զույգերի քաղաքացիական միության օրինականացում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բոսկին 2016 թվականի ապրիլի 1-ին Բոլոնիայում կայացած «բարեփոխում, որը կփոխի Իտալիան» խորհրդաժողովում:

Բրիտանական The Independent թերթի տեղեկություններով Բոսկին համագործակցել է «Առաջ, Իտալիա» կուսակցության հայտնի ներկայացուցիչ Մարա Կարֆանիայի հետ՝ ձգտելով Իտալիայի խորհրդարանի միջոցով Իտալիայում նույնասեռ զույգերի համար քաղաքացիական միության օրինականացման մասին օրենսդրության անցկացմանը[16]։

2016 թվականի մայիսի 11-ին Պատգամավորների պալատը 372 կողմ, 51 դեմ և 99 ձեռնպահ ձայների հարաբերակցությամբ վերջնական ընթերցմամբ հավանություն է տվել այդ օրենքին[17]։

Սկանդալ Banca Etruria-ի հետ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2015 թվականի դեկտեմբերի 9-ին մամուլում տեղեկություններ էին հայտնվել «Civitavecchia» քաղաքում տեղի ունեցած ողբերգության մասին, որտեղ ինքնասպանություն էր գործել այն թոշակառուն, որը կորցրել էր իր բոլոր խնայողությունները՝ 100 հազար եվրո՝ Banca Etruria-ում, թեև այդ հաստատությունը հայտնվել էր այն չորսի շարքում, որոնց կառավարությունը որոշել է օգնություն ցուցաբերել վարչական բնույթի միջոցներով[18]։ Այդ պահին բանկի փոխնախագահն էր Մարիա Էլենայի հայրը՝ Պիեռ Լուիջի Բոսկին, և նա հրապարակային հայտարարությամբ էր հանդես եկել, որ իրեն համարում է պարկեշտ մարդ, իսկ նրա հասցեին հնչած բոլոր մեղադրանքները պայմանավորված են գործող կառավարության նախարարի հետ նրա բարեկամական կապերի առկայությամբ[19]։ Մարիա Էլենա Բոսկիի նկատմամբ նույնպես մեղադրանքներ են առաջադրվել շահերի բախման առկայության համար, սակայն նրա պաշտպանությանն են բերվել հետևյալ փաստարկները. բանկերի փրկության մասին որոշումները պատրաստվել են Էկոնոմիկայի և ֆինանսների նախարարության կողմից և հաստատվել կառավարության կողմից, այսինքն՝ անձամբ Բոսկին նրանց հետ կապ չունի[20]։

Հինգ աստղերի շարժման խմբակցությունը պահանջել է անվստահության քվեարկում Բոսկայի նկատմամբ, և 2015 թվականի դեկտեմբերի 18-ին 373 կողմ և 129 դեմ ձայների մեծամասնությամբ պատգամավորների պալատը կողմ է արտահայտվել վստահության քվեին[21]։

Սկանդալ Ֆեդերիկա Գուիդիի հետ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մարիա Էլենա Բոսկին 2016 թվականին

2016 թվականի ապրիլի 5-ին Բոսկին մեկուկես ժամվա ընթացքում պատասխանել է երեք մագիստրատուրայի հարցերին, որոնք քննում էին այդ պահին արդեն պաշտոնաթող եղած Ֆեդերիկա Գուիդիի (Իտալիայի տնտեսական զարգացման նախկին նախարար) և իր ընկեր Ջանլուկա Ջեմելիի հեռախոսազրույցի գաղտնալսումը, որում նա իբր խոստացել էր ապահովել կայունության օրենքում Ջեմելլիի համար շահավետ ուղղումը։ Ի թիվս այլ բաների, Գուիդին զրուցակցին հայտնել է, որ Բոսկին նույնպես աջակցում է հիշյալ օրենքում փոփոխություններ կատարելուն։ Ապրիլի 3-ի երեկոյան Մարիա Էլենե Բոսկին հաղորդել էր մագիստրատուրայի հետ նախատեսված հանդիպման ժամանակի և վայրի մասին, նա պատասխանել է բոլոր հարցերին։ Մամուլում ճշտվում էր, որ դա հարցաքննություն չի եղել, նախարարին միայն հարցաքննել են որպես քննությանը հետաքրքրող գործի մանրամասներին տեղյակ մարդ[22]։

Նոր լիազորություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2016 թվականի մայիսի 10-ին Բոսկին, ի լրացում իր նախկին պարտականությունների, հավասար հնարավորությունների ապահովման և միջազգային որդեգրման ոլորտում լիազորություններ է ստացել[23]։ Այս նոր կարգավիճակում նա գլխավորել է միջազգային որդեգրումների հանձնաժողովը այն բանից հետո, երբ նրան նախորդող՝ Սիլվիա Դելլա Մոնիկան, այդ պաշտոնից ազատվել է աջ կենտրոնամետ սենատոր Կառլո Ջովանարդիի նախաձեռնությամբ, քանի որ ըստ օրենքի՝ հանձնաժողովը պետք է գլխավորի կամ վարչապետը, կամ ընտանիքի գործերի նախարարը։ Այդ պահանջները Բոսկին նույնպես չի բավարարել (ընտանեկան քաղաքականության հարցերը նախարարի իրավասության մեջ են մտել առանց Էնրիկո Կոստայի պաշտոնը)։ Բացի այդ, կաթոլիկ շրջանակներում մտավախություն է առաջացել, որ այդ նշանակման հետևանքը կդառնա միասեռ ամուսնությունների որդեգրման օրինականացումը, սակայն վարչապետ Մատեո Ռենցին իր հրապարակային հայտարարության մեջ այդ պնդումները հերքել է[24]։

Ջենտիլոնիի կառավարության աշխատակազմի քարտուղար (2016-2018)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2016 թվականի դեկտեմբերի 12-ին Կառավարության հրաժարականից հետո Ռենցին ստանձնել է այդ օրը ձևավորված Ջենտիլոնիի կառավարության աշխատակազմի քարտուղարի պաշտոնը[25]։

Պատգամավորների պալատում (2018 թվականից)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2018 թվականի մարտի 4-ի խորհրդարանական ընտրությունները հաղթանակ բերեցին Դեմոկրատական կուսակցությանը, սակայն Բոսկին հաղթանակ տարավ Բոլցանո միամանդատ շրջանում ՝ ստանալով ընտրողների ձայների 41,23 %-ը[26]։ 2018 թվականի հունիսի 21-ին մտել է Պատգամավորների պալատի V հանձնաժողով (բյուջե, գանձապետարան և պլանավորում)։

2019 թվականի սեպտեմբերի 18-ին Բոսկին տեղափոխվել Է Մատեո Ռենցիի հիմնադրած «Իտալիա Վիվա» նոր կուսակցություն, որը դեմոկրատական կուսակցության հետ միասին պաշտպանել է Կոնտեի երկրորդ կառավարությունը[27]։ Սեպտեմբերի 24-ին Պատգամավորների պալատում գլխավորել է կուսակցական խմբակցությունը[28]։

Անձնական կյանք և բնութագիր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բոսկիի պաշտոնական լուսանկարը՝ Պատգամավորների պալատի կայքում

Բոսկին կաթոլիկուհի է (իր հայրենիքում մասնակցել է Սուրբծննդյան ներկայացումներին, հանդես գալով Մարիամ Աստվածածնի դերում[29])։ Vanity Fair-ին տված հարցազրույցում նա խոստովանել է, որ երազում է մշտական զուգընկերոջ և երեք երեխաներ ունենալու մասին։ Նա հանդես է գալիս համասեռամոլ և հետերոսեքսուալ զույգերի հավասարության ճանաչման օգտին, իսկ ապագայում, երբ հասարակությունը պատրաստ լինի, կողմ է գեյ-ամուսնությունների պաշտոնական ճանաչմանը[30]։ Oggi շաբաթաթերթը հրապարակել է Բոսկիի անձնական կյանքի մասին տեղեկություններ։ Նախկինում նա կապ է ունեցել դերասան Անդրեա Սավելիի հետ, բայց նույնիսկ նրանց բաժանումից հետո պահպանվել են իրենց լավ հարաբերությունները։ Ռենցիի կառավարության աշխատանքը նույնպես դժվարություններ է ստեղծել, քանի որ ընթանում էր «ստախանովյան տեմպերով» (ritmi stakanovisti)[31]։

2013 թվականի հունիսի 4-ին Բոսկին, որպես խորհրդարանի պատգամավոր, գույքային դրության մասին հռչակագիր է ստորագրել, որում հայտարարել է Banca Etruria (10 %) և կոոպերատիվ Banca Valdarno (10%) վարկային բաժնետոմսերի սեփականության մասին, ինչպես նաև այն մասին, որ մինչև 2013 թվականի հունիսի 4-ը հանդիսացել է Publiacqua S. p.A ջրատար ընկերության տնօրենների խորհրդի անդամ[32]։

Նախարարական նշանակումից հետո համացանցում լայն տարածում է գտել մի լուսանկար, որտեղ նա, երդման տեքստը ստորագրելիս հենվելով սեղանի վրա, պատահաբար իբր ցուցադրել է իր ներքնազգեստների ծայրը։ Լուսանկարը հայտարարվել է կեղծ, և վերջինն այն հրապարակել է գերմանական Bild տաբլոիդը՝ մեկնաբանությամբ հանդերձ. «թեև նկարը իրական չէ, այն, այնուամենայնիվ, հաճելի է աչքերի համար»[33]։

Երիտասարդությունը և Բոսկիի արտաքինը նրան մեծ ուշադրություն են ենթարկում և, հավանաբար, խանգարում են մարդկանց ընկալել նրան որպես քաղաքականություն։ Նույնիսկ մկրտված քահանա Ալբերտո Գալորինին նրա մասին ասում է․ «գեղեցիկ և հանելուկային»։ Բայց մյուսները Մարիա Էլենի մասին ասում են, որ նա կատեխիզիսի գիտակ է, նույնիսկ եկեղեցում դասեր է անցկացրել, մշտապես զբաղված է եղել գործով, հետաքրքրասեր է։ Հայտնի է Բեռլուսկոնիի հայտարարությունը․ «Դուք կոմունիստ լինելու համար չափազանց գեղեցիկ եք», ինչին ի պատասխան Բոսկին ասել է․ «Վարչապետ, կոմունիզմն այլևս չկա»։ La Stampa թերթի լրագրող Անդրեա Մալագուտին կարծում է, որ նա հաճախ է հաջողության հասնում հանրային բանավեճերում, քանի որ տրամաբանությանն է դիմում այնտեղ, որտեղ մրցակիցները դիմում են առողջ բանականությանը[3]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 http://www.governo.it/governo/gentiloni-paolo/sottosegretari-pcm/maria-elena-boschi
  2. ↑ Գերմանիայի ազգային գրադարանի կատալոգ (գերմ.)
  3. ↑ 3,0 3,1 Giorgio Dell’Arti (2014 թ․ փետրվարի 26). «Maria Elena Boschi» (իտալերեն). Corriere della Sera: Cinquantamila giorni. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հուլիսի 24-ին. Վերցված է 2014 թ․ հունիսի 23-ին.
  4. ↑ Salvatore Mannino (2013 թ․ դեկտեմբերի 11). «Maria Elena Boschi nella segreteria Pd, sarà la "Giaguara" a occuparsi di riforme istituzionali: è partita da Laterina, figlia del vicesindaco. Agresti Adesso racconta: dal liceo Petrarca fino a Roma» (իտալերեն). la Nazione. Վերցված է 2014 թ․ հունիսի 23-ին.
  5. ↑ David Allegranti (2013 թ․ դեկտեմբերի 20). «Maria Elena Boschi, la scalata della giaguara di Renzi da dalemiana a fedelissima del sindaco» (իտալերեն). Huffington Post. Վերցված է 2014 թ․ հուլիսի 19-ին.
  6. ↑ «BOSCHI Maria Elena - PD Scheda del deputato (XVII Legislatura)» (իտալերեն). Camera dei Deputati. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հունիսի 29-ին. Վերցված է 2014 թ․ հունիսի 22-ին.
  7. ↑ «Ddl Boschi approda in Senato, possibili modifiche in arrivo» (իտալերեն). TG24 Sky. 2014 թ․ հուլիսի 14. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հուլիսի 15-ին. Վերցված է 2014 թ․ հուլիսի 18-ին.
  8. ↑ «Riforma Senato, la Camera dà l'ok. Berlusconi: "Fi compatta sul no, basta protagonismi"» (իտալերեն). la Repubblica. 2015 թ․ մարտի 10. Վերցված է 2015 թ․ մարտի 10-ին.
  9. ↑ .html «Riforme, ok alla Camera ma Fi e Pd sono divisi» (իտալերեն). la Stampa. 2015 թ․ մարտի 10. Վերցված է 2015 թ․ մարտի 10-ին. {{cite web}}: Check |url= value (օգնություն)(չաշխատող հղում)
  10. ↑ Giovanni Cedrone (2015 թ․ մարտի 10). «Scheda/Nuovo Titolo V e fine bicameralismo perfetto, ecco come cambia la Costituzione» (իտալերեն). la Repubblica. Վերցված է 2015 թ․ մարտի 10-ին.
  11. ↑ «Il vademecum delle riforme costituzionali Titolo V, nuovo Senato, referendum» (իտալերեն). Corriere della Sera. 2015 թ․ մարտի 10. Վերցված է 2015 թ․ մարտի 10-ին.
  12. ↑ «Riforme, sì della Camera al ddl Boschi. Il testo ritorna al Senato» (իտալերեն). la Repubblica. 2016 թ․ հունվարի 11. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 11-ին.
  13. ↑ «Il Senato approva la riforma, Renzi ringrazia» (իտալերեն). la Stampa. 2016 թ․ հունվարի 20. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 21-ին.
  14. ↑ Dino Martirano (2016 թ․ ապրիլի 12). «Riforme: sì definitivo della Camera al ddl Boschi, l'ultima parola al referendum» (իտալերեն). Corriere della Sera. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 12-ին.
  15. ↑ Piera Matteucci (2016 թ․ դեկտեմբերի 5). «Referendum, vince il No. Renzi si dimette: "Ho perso io, la poltrona che salta è la mia"» (իտալերեն). la Repubblica. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 5-ին.
  16. ↑ Michael Day (2015 թ․ մայիսի 26). «Pin-up girls of the right and left team up to fight for equal marriage in Italy» (անգլերեն). The Independent. Վերցված է 2015 թ․ մայիսի 27-ին.
  17. ↑ Piera Matteucci (2016 թ․ մայիսի 11). «Unioni civili, storico sì alla Camera: sono legge. Renzi: "Lotta da fare senza contare voti"» (իտալերեն). la Repubblica. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 12-ին.
  18. ↑ «Salvabanche, pensionato si suicida dopo aver perso centomila euro» (իտալերեն). la Repubblica. 2015 թ․ դեկտեմբերի 9. Վերցված է 2015 թ․ դեկտեմբերի 11-ին.
  19. ↑ «Banche, Boschi: "Mio padre perbene. Dal governo nessun favoritismo"» (իտալերեն). la Repubblica. 2015 թ․ դեկտեմբերի 10. Վերցված է 2015 թ․ դեկտեմբերի 11-ին.
  20. ↑ Gianluca Paolucci (2015 թ․ դեկտեմբերի 16). «I legami tra Banca Etruria e la famiglia Boschi» (իտալերեն). la Stampa. Վերցված է 2015 թ․ դեկտեմբերի 16-ին.
  21. ↑ «Boschi resta, sfiducia respinta: "Se ci fossero favoritismi, sarei la prima a dimettermi"» (իտալերեն). la Repubblica. 2015 թ․ դեկտեմբերի 18. Վերցված է 2015 թ․ դեկտեմբերի 18-ին.
  22. ↑ Jacopo Iacoboni (2016 թ․ ապրիլի 5). «Il giorno più duro della ministra. Da sola di fronte ai tre magistrati» (իտալերեն). la Stampa. Վերցված է 2016 թ․ ապրիլի 5-ին.
  23. ↑ «Cdm, alla Boschi anche le Pari opportunità. Renzi: "De Vincenti sentito dai pm di Potenza"» (իտալերեն). la Repubblica. 2016 թ․ մայիսի 10. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 11-ին.
  24. ↑ Paolo Gallori (2016 թ․ մայիսի 11). «Delega a Boschi sulle adozioni, polemica destra cattolica: "Favorevole alla stepchild"» (իտալերեն). la Repubblica. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 12-ին.
  25. ↑ «Gentiloni ha accettato l'incarico, nasce il suo governo . Alfano agli Esteri, Minniti all'Interno, Boschi sottosegretario» (իտալերեն). la Stampa. 2016 թ․ դեկտեմբերի 12. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 12-ին.
  26. ↑ «Elezioni 2018, Maria Elena Boschi vince nell'uninominale a Bolzano» (իտալերեն). Sky TG24. 2018 թ․ մարտի 5. Վերցված է 2018 թ․ սեպտեմբերի 20-ին.
  27. ↑ ««Italia Viva»: la lista dei (primi) 41 parlamentari che seguono Renzi» (իտալերեն). il Sole 24 Ore. 2019 թ․ սեպտեմբերի 18. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 22-ին.
  28. ↑ «Maria Elena Boschi eletta capogruppo alla Camera di Italia Viva» (իտալերեն). Corriere della Sera. 2019 թ․ սեպտեմբերի 24. Վերցված է 2019 թ․ դեկտեմբերի 18-ին.
  29. ↑ «Maria Elena Boschi, ecco com'era qualche anno fa» (իտալերեն). Libero Quotidiano. 2014 թ․ փետրվարի 24. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հունիսի 7-ին. Վերցված է 2014 թ․ հուլիսի 17-ին.
  30. ↑ Paola Jacobbi. «Maria Elena Boschi: «Sogno un compagno e tre figli»» (իտալերեն). Vanity Fair. Վերցված է 2014 թ․ հունիսի 22-ին.
  31. ↑ «La ministra in pillole: dall'ex (attore) a Palazzo Chigi» (իտալերեն). Corriere della Sera. 2014 թ․ հուլիսի 16. Վերցված է 2014 թ․ հուլիսի 16-ին.
  32. ↑ «Dichiarazione per pubblicita della situazione patrimoniale» (PDF). BOSCHI Maria Elena (XVII Legislatura) (իտալերեն). Camera dei Deputati. Վերցված է 2014 թ․ հուլիսի 19-ին.
  33. ↑ «Il ministro Maria Elena Boschi in perizoma al giuramento, il fake finisce sulla Bild» (իտալերեն). Fanpage. 2014 թ․ մարտի 26. Վերցված է 2014 թ․ հուլիսի 17-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մարիա Բոսկի» հոդվածին։
Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Չափորոշչային վերահսկողություն
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մարիա_Բոսկի&oldid=9524069» էջից