Լյուսիա Սանչես Սաորնիլ

Լյուսիա Սանչես Սաորնիլ;
Ծնվել է	դեկտեմբերի 13, 1895
Ծննդավայր	Մադրիդ, Իսպանիա
Մահացել է	հունիսի 2, 1970 (74 տարեկան)
Մահվան վայր	Վալենսիա, Իսպանիա
Քաղաքացիություն	Իսպանիա
Մասնագիտություն	լրագրող, բանաստեղծուհի, anarcho-syndicalist, գրող և women's emancipation
Կուսակցություն	Mujeres Libres?
Անդամություն	CNT
	Lucía Sánchez Saornil Վիքիպահեստում

Լյուսիա Սանչես Սաորնիլ (իսպ.՝ Lucía Sánchez Saornil, դեկտեմբերի 13, 1895(1895-12-13)^[1], Մադրիդ, Իսպանիա - հունիսի 2, 1970(1970-06-02)^[1], Վալենսիա, Իսպանիա), իսպանացի բանաստեղծ, անարխիստ և ֆեմինիստ։ Առավել հայտնի է որպես Ազատ կանանց (Mujeres Libres) կազմակերպության հիմնադիրներից մեկը, ինչպես նաև Աշխատանքի ազգային համադաշնության (CNT) և Միջազգային հակաֆաշիստական համերաշխության (SIA) աշխատանքներով։

Վաղ տարիներ

Լյուսիային մեծացրել է աղքատ, այրի հայրը։ Սովորել է Սան Ֆեռնանդոյի գեղարվեստի թագավորական ակադեմիայում։ Պատանի տարիքում սկսել է բանաստեղծություններ գրել և միացել է Ուլտրաիզմ զարգացող գրական ուղղությանը։ 1919 թվականին նրա ստեղծագործությունը տպագրվել է տարբեր հրապարակումներում, այդ թվում` Los Quijotes, Tableros, Plural, Manantial and La Gaceta Literaria: Աշխատել է արական կեղծանունով, ինչը հնարավորություն է տվել նրան ուսումնասիրել լեսբուհիներին վերաբերող թեմաներ, իսկ միասեռականությունն այդ ժամանակ եղել է գրաքննության և պատժի առարկա։

Քաղաքական գործունեություն

1931 թվականին Լյուսիա Սանչես Սաորնիլը, ով 1916 թվականից աշխատում էր որպես հեռախոսային օպերատոր, մասնակցել է Աշխատանքի ազգային համադաշնության անարխոսինդիկալիստ աշխատողների միության Telefónica ընկերության դեմ ուղղված գործադուլին։ Այս իրադարձությունը նրա կյանքում շրջադարձային էր` դառնալով քաղաքական գործունեության խթան։ Այս պահից Լյուսիան սկսում է պայքարել անարխիական սոցիալական հեղափոխության համար։

1933 թվականին Լյուսիան նշանակվել է Աշխատանքի ազգային համադաշնության Մադրիդի մասնաճյուղի քարտուղար` Իսպանիայում թողարկելով նրանց ամսագրերը նախքան քաղաքացիական պատերազմը։ 1938 թվականի մայիսին նա դարձավ գլխավոր Միջազգային հակաֆաշիստական համերաշխություն (SIA) անարխիստական կազմակերպության քարտուղար, որն իր գործառույթով նման էր Կարմիր խաչին և տրամադրում էր օգնություն և աջակցություն։

Լյուսիան տպագրվել է անարխիստական հրապարակումներում, ինչպիսիք են EarthandFreedo, WhiteMagazine և Workers' Solidarity և արտահայտել իր ֆեմինիստական տեսակետները։ Թեև նա կտրուկ չի խոսում ծնելիության հսկողության մասին, սակայն քննադատում է իսպանական հասարակության մեջ սեռական բաժանման կարևորությունը։ Այսպիսով, Լյուսիան ամրապնդեց իր կարգավիճակը որպես առավել արմատական անարխիստ՝ մերժելով տնային տնտեսուհու կերպարը։ Workers' Solidarity հոդվածների շարքում նա հերքում է մայրության բնորոշումը որպես կնոջ ինքնության հիմք, որն առաջ էր քաշել իսպանացի փիլիսոփա, պատմաբան Գրեգորիո Մարանյոնը (իսպ.՝ Gregorio Marañón):

«Ազատ կանայք» կազմակերպություն

Դժգոհ հանրապետական կուսակցության իր գործընկերների շովինիստական նախապաշարմունքներից, Լյուսիա Սանչես Սաորնիլը և նրա երկու դաշնակիցները՝ Մերսեդես Կոմապոսադան և Ամպարո Օաչ Գասկոն 1936 թվականին ստեղծեցին «Ազատ կանայք» կազմակերպությունը։ «Ազատ կանայք» կազմակերպությունը ինքնավար անարխիստ կազմակերպություն էր, որն ներառում էր կանանց, կանանց ազատության և սոցիալական հեղափոխության «կրկնակի պայքարի» համախոհների։ Լյուսիան և այլ «ազատ կանայք» հերքեցին գերիշխող տեսակետը, որ գենդերային հավասարությունը պետք է տեղի ունենա բնականաբար անդասակարգ հասարակությունում։ Քաղաքացիական պատերազմը բռնկվելուն պես կազմակերպության անդամների թիվն աճեց մինչև 30000, և նրանք սկսեցին կազմակերպել կանանց սոցիալական տարածքներ, դպրոցներ, թերթեր և մանկապարտեզների ծրագրեր։

1937 թվականին Վալենսիայում որպես Threshold ամսագրի խմբագիր աշխատելու ընթացքում Լյուսիան հանդիպել է Ամերիկա Բարոսոյի հետ, Ամերիկան, ով դարձավ նրա կյանքի մարտակիցը։

Աքսոր և պատսպարում

Իսպանիայի երկրորդ հանրապետության պարտության պատճառով Լյուսիան և Ամերիկան ստիպված էին փախչել Փարիզ, որտեղ Լյուսիան շարունակեց իր մասնակցությունը Միջազգային հակաֆաշիստական համերաշխության աշխատանքներին։ Ֆրանսիայի կապիտուլյացիայից հետո նրանք ստիպված 1941 թվականին վերադարձան Մադրիդ։

Մադրիդում Լյուսիան աշխատել է որպես ֆոտոխմբագիր, սակայն նա կրկին ստիպված է եղել փոխել իր բնակության վայրը, երբ ճանաչվել է որպես անարխիստական։ Նա և Ամերիկան մեկնել են Վալենսիա, որտեղ ապրում էր Ամերիկայի ընտանիքը։ Ֆաշիզմի և կաթոլիկ բարոյականության տարածման պատճառով նրանց կապն իրենց դրսևորում էր որպես պոտենցիալ վտանգավոր մարդիկ, ուստի նրանք թաքցնում էին իրենց հարաբերությունները։ Այս ընթացքում Ամերիկան Արգենտինայում աշխատել է որպես խորհրդատու, իսկ Լյուսիան շարունակել է աշխատել որպես խմբագիր, մինչև 1970 թվականին մահացել է քաղցկեղից։ Լյուսիայի այդ ժամանակաշրջանի պոեզիան արտահայտում է նրա կարծիքը պարտության վախի և շարունակելու պայքարի մասին։ Լյուսիան չի թողել ինքնակենսագրական գրառումները։

Լյուսիայի գերեզմանաքարի վրա գրված է. «Ճիշտ է, որ հույսը մահացել է» («¿Pero es verdad que la esperanza ha muerto?»):

Տես նաև

Անարխա-ֆեմինիզմ

Գրականություն

Ackelsberg, Martha A. Free Women of Spain: Anarchism and the Struggle for the Emancipation of Women. Bloomington, IN: Indiana University Press, 1991.
Enders and Radcliff. Constructing Spanish womanhood: female identity in modern Spain. SUNY Press, 1999.
Linhard, Tabea Alexa. Fearless women in the Mexican Revolution and the Spanish Civil War. University of Missouri Press, 2005.
Nash, Mary. Defying Male Civilization: Women in the Spanish Civil War. Denver, CO.: Arden Press, 1995.
Акельсберг М. "Самостоятельность и равенство"? Организация "Свободные женщины" и анархистские стратегии для женской эмансипации Արխիվացված 2020-08-03 Wayback Machine
Սանչես Սաորնիլ Լ. Ֆեմինիզմի խնդիրը(չաշխատող հղում)

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

Արտաքին հղումներ

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Լյուսիա Սանչես Սաորնիլ» հոդվածին։

[_691807e0355ed111-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[1]