Jump to content

Լյուսիա Սանչես Սաորնիլ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Լյուսիա Սանչես Սաորնիլ
Դիմանկար
Ծնվել էդեկտեմբերի 13, 1895(1895-12-13)[1]
ԾննդավայրՄադրիդ, Իսպանիա
Մահացել էհունիսի 2, 1970(1970-06-02)[1] (74 տարեկան)
Մահվան վայրՎալենսիա, Իսպանիա
Քաղաքացիություն Իսպանիա
Մասնագիտությունլրագրող, բանաստեղծուհի, anarcho-syndicalist, գրող և women's emancipation
ԿուսակցությունMujeres Libres?
ԱնդամությունCNT
 Lucía Sánchez Saornil Վիքիպահեստում

Լյուսիա Սանչես Սաորնիլ (իսպ.՝ Lucía Sánchez Saornil, դեկտեմբերի 13, 1895(1895-12-13)[1], Մադրիդ, Իսպանիա - հունիսի 2, 1970(1970-06-02)[1], Վալենսիա, Իսպանիա), իսպանացի բանաստեղծ, անարխիստ և ֆեմինիստ։ Առավել հայտնի է որպես Ազատ կանանց (Mujeres Libres) կազմակերպության հիմնադիրներից մեկը, ինչպես նաև Աշխատանքի ազգային համադաշնության (CNT) և Միջազգային հակաֆաշիստական համերաշխության (SIA) աշխատանքներով։

Լյուսիային մեծացրել է աղքատ, այրի հայրը։ Սովորել է Սան Ֆեռնանդոյի գեղարվեստի թագավորական ակադեմիայում։ Պատանի տարիքում սկսել է բանաստեղծություններ գրել և միացել է Ուլտրաիզմ զարգացող գրական ուղղությանը։ 1919 թվականին նրա ստեղծագործությունը տպագրվել է տարբեր հրապարակումներում, այդ թվում` Los Quijotes, Tableros, Plural, Manantial and La Gaceta Literaria: Աշխատել է արական կեղծանունով, ինչը հնարավորություն է տվել նրան ուսումնասիրել լեսբուհիներին վերաբերող թեմաներ, իսկ միասեռականությունն այդ ժամանակ եղել է գրաքննության և պատժի առարկա։

Քաղաքական գործունեություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1931 թվականին Լյուսիա Սանչես Սաորնիլը, ով 1916 թվականից աշխատում էր որպես հեռախոսային օպերատոր, մասնակցել է Աշխատանքի ազգային համադաշնության անարխոսինդիկալիստ աշխատողների միության Telefónica ընկերության դեմ ուղղված գործադուլին։ Այս իրադարձությունը նրա կյանքում շրջադարձային էր` դառնալով քաղաքական գործունեության խթան։ Այս պահից Լյուսիան սկսում է պայքարել անարխիական սոցիալական հեղափոխության համար։

1933 թվականին Լյուսիան նշանակվել է Աշխատանքի ազգային համադաշնության Մադրիդի մասնաճյուղի քարտուղար` Իսպանիայում թողարկելով նրանց ամսագրերը նախքան քաղաքացիական պատերազմը։ 1938 թվականի մայիսին նա դարձավ գլխավոր Միջազգային հակաֆաշիստական համերաշխություն (SIA) անարխիստական կազմակերպության քարտուղար, որն իր գործառույթով նման էր Կարմիր խաչին և տրամադրում էր օգնություն և աջակցություն։

Լյուսիան տպագրվել է անարխիստական հրապարակումներում, ինչպիսիք են EarthandFreedo, WhiteMagazine և Workers' Solidarity և արտահայտել իր ֆեմինիստական տեսակետները։ Թեև նա կտրուկ չի խոսում ծնելիության հսկողության մասին, սակայն քննադատում է իսպանական հասարակության մեջ սեռական բաժանման կարևորությունը։ Այսպիսով, Լյուսիան ամրապնդեց իր կարգավիճակը որպես առավել արմատական անարխիստ՝ մերժելով տնային տնտեսուհու կերպարը։ Workers' Solidarity հոդվածների շարքում նա հերքում է մայրության բնորոշումը որպես կնոջ ինքնության հիմք, որն առաջ էր քաշել իսպանացի փիլիսոփա, պատմաբան Գրեգորիո Մարանյոնը (իսպ.՝ Gregorio Marañón):

«Ազատ կանայք» կազմակերպություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Լյուսիա Սանչես Սաորնիլը և Էմմա Գոլդմանը

Դժգոհ հանրապետական կուսակցության իր գործընկերների շովինիստական նախապաշարմունքներից, Լյուսիա Սանչես Սաորնիլը և նրա երկու դաշնակիցները՝ Մերսեդես Կոմապոսադան և Ամպարո Օաչ Գասկոն 1936 թվականին ստեղծեցին «Ազատ կանայք» կազմակերպությունը։ «Ազատ կանայք» կազմակերպությունը ինքնավար անարխիստ կազմակերպություն էր, որն ներառում էր կանանց, կանանց ազատության և սոցիալական հեղափոխության «կրկնակի պայքարի» համախոհների։ Լյուսիան և այլ «ազատ կանայք» հերքեցին գերիշխող տեսակետը, որ գենդերային հավասարությունը պետք է տեղի ունենա բնականաբար անդասակարգ հասարակությունում։ Քաղաքացիական պատերազմը բռնկվելուն պես կազմակերպության անդամների թիվն աճեց մինչև 30000, և նրանք սկսեցին կազմակերպել կանանց սոցիալական տարածքներ, դպրոցներ, թերթեր և մանկապարտեզների ծրագրեր։

1937 թվականին Վալենսիայում որպես Threshold ամսագրի խմբագիր աշխատելու ընթացքում Լյուսիան հանդիպել է Ամերիկա Բարոսոյի հետ, Ամերիկան, ով դարձավ նրա կյանքի մարտակիցը։

Աքսոր և պատսպարում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իսպանիայի երկրորդ հանրապետության պարտության պատճառով Լյուսիան և Ամերիկան ստիպված էին փախչել Փարիզ, որտեղ Լյուսիան շարունակեց իր մասնակցությունը Միջազգային հակաֆաշիստական համերաշխության աշխատանքներին։ Ֆրանսիայի կապիտուլյացիայից հետո նրանք ստիպված 1941 թվականին վերադարձան Մադրիդ։

Մադրիդում Լյուսիան աշխատել է որպես ֆոտոխմբագիր, սակայն նա կրկին ստիպված է եղել փոխել իր բնակության վայրը, երբ ճանաչվել է որպես անարխիստական։ Նա և Ամերիկան մեկնել են Վալենսիա, որտեղ ապրում էր Ամերիկայի ընտանիքը։ Ֆաշիզմի և կաթոլիկ բարոյականության տարածման պատճառով նրանց կապն իրենց դրսևորում էր որպես պոտենցիալ վտանգավոր մարդիկ, ուստի նրանք թաքցնում էին իրենց հարաբերությունները։ Այս ընթացքում Ամերիկան Արգենտինայում աշխատել է որպես խորհրդատու, իսկ Լյուսիան շարունակել է աշխատել որպես խմբագիր, մինչև 1970 թվականին մահացել է քաղցկեղից։ Լյուսիայի այդ ժամանակաշրջանի պոեզիան արտահայտում է նրա կարծիքը պարտության վախի և շարունակելու պայքարի մասին։ Լյուսիան չի թողել ինքնակենսագրական գրառումները։

Լյուսիայի գերեզմանաքարի վրա գրված է. «Ճիշտ է, որ հույսը մահացել է» («¿Pero es verdad que la esperanza ha muerto?»):

Գրականություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Լյուսիա Սանչես Սաորնիլ» հոդվածին։