Անատոլի Բուկրեև
| Անատոլի Բուկրեև Анато́лий Никола́евич Букре́ев | |
|---|---|
_%D0%90%D0%BD%D0%B0%D1%82%D0%BE%D0%BB%D0%B8%D0%B9_%D0%91%D1%83%D0%BA%D1%80%D0%B5%D0%B5%D0%B2.jpg) Անատոլի Բուկրեևը 1977 թվականին «Բիզենգի» ալպինիստական ճամբարում | |
| Ծնվել է | 1958 հունվարի 16 |
| Ծննդավայր | Կորկինո, Ռուսաստան, ԽՍՀՄ |
| Մահացել է | դեկտեմբերի 25, 1997 (տարիքը 39) |
| Մահվան վայր | Անապուռնա, Նեպալ |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ և  Ղազախստան |
| Կրթություն | Չելյաբինսկի Պետական Համալսարան |
| Մասնագիտություն | լեռնագնաց |
| Գործունեություն | 8000մ բարձրությունների 18 վերելքներ, 1996 թվականի Էվերեստի աղետի փրկարարական աշխատանքներ |
| Պարգևներ և մրցանակներ | |
 Anatoli Boukreev Վիքիպահեստում | |
Անատոլի Նիկոլաևիչ Բուկրեև (ղազ.՝ Анато́лий Никола́евич Букре́ев, հունվարի 16, 1958, Կորկինո, Չելյաբինսկի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - դեկտեմբերի 25, 1997, Annapurna, Gandaki Province, Նեպալ), խորհրդային ու ղազախ լեռնագնաց։ 8000 մետրից բարձր 14 բարձրունքներից 10-ը հաղթահարել է առանց հավելյալ թթվածնի։ 1989֊ից 1997 թվականները 8000 մետրից բարձր բարձրունքների 18 հաջողված վերելքներ է իրականացրել։
Բուկրեևը միջազգային շրջաններում էլիտար լեռնագնացի համբավ է ձեռք բերել 1993 թվականին Չոգորի գագաթը և 1995 թվականին Հյուսիսային Կող ճանապարհով Էվերեստը բարձրանալու համար, ինչպես նաև աշխարհի ամենաբարձր կետերի իր արագ սոլո վերելքներով։ Նա ավելի լայն ճանաչում է ձեռք բերել 1996 թվականի Էվերեստի աղետի ընթացքում մի քանի լեռնագնացների կյանքը փրկելու համար։
Բուկրեևը մահացել է 1997 թվականին Նեպալի Անապուռնա լեռան ձմեռային վերելքին ձնահյուսի հետևանքով[1]։ Բուկրեևի ընկերուհին՝ Լինդա Ուայլը, խմբագրել է նրա հուշերն ու 2002 թվականին հրատարակել «Ամպերից վեր․ բարձադիր լեռների լեռնագնացի օրագրերը» վերնագրով։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Բուկրեևը ծնվել է Կորկինոյում, Չելյաբինսկի շրջանում, Ռուսական ԽՖՍՀ-ում։ Նա «նառոդ»-ից՝ ժողովրդից մեկն էր, հասարակ ընտանիքից, երկու ծնողներն էլ աղքատ էին[2]։
1975 թվականին դպրոցն ավարտելուց հետո Բուկրեևը սովորում է Չելյաբինսկի Մանկավարժական Պետական համալսարանի ֆիզիկայի բաժնում, որն ավարտում է 1979 թվականին բակալավրի կոչումով։ Միաժամանակ Բուկրեևը ավարտում է դահուկավազքի մարզիչի որակավորման դասընթացներ։
21 տարեկանում համալսարանն ավարտելուց հետո՝ լեռները մագլցելու երազանքով Բուկրեևը տեղափսխվում է Ալմա Աթա՝ հարևան Ղազախական ԽՍՀ-ան (ներկայիս Ղազախստան) մայրաքաղաքը։ Ալմա Աթան գտնվում է Տյան Շան լեռնաշղթայում։ 1985 թվականից Բուկրեևը Ղազախստանի լեռնագնացության թիմի անդամ էր, և 1991 թվականին՝ Խորհրդային Միության փլուզումից հետո, դառնում է Ղազախստանի քաղաքացի։
1990-ականներին Բուկրեևը աշխատում է որպես լեռնագնացության մասնավոր գիդ։ 1996 թվականի Էվերեստի աղետին Բուկրեևը աշխատում էր Սքոթ Ֆիշերի «Լեռնային Խելագարություն» արկածային զբոսաշրջության կազմակերպությունում[3]։ Նա ոչ միայն կարողանում է ողջ մնալ, այլև առանցքային դեր է ունենում շատ այլ լեռնագնացների՝ ներառյալ Նյու Յորքցի գրող Սենդի Հիլ Փիթմանի կյանքը փրկելու հարցում[4]։
Մագլցման ձեռքբերումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Հիշարժան վերելքներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]1987
- Լենինի պիկ (7,134 մ) – առաջին սոլո վերելք
1989
- Ապրիլի 15 Կանչենջանգա (8,586 մ) – նոր ճանապարհ սովետական երկրորդ Հիմալայան արշավախմբի հետ
- Ապրիլի 30 - Մայիսի 2 Կանչենջանգա – լեռնազանգվածի չորս 8000 մետրանոց գագաթների առաջին հատումը
1990
1991
- Մայիսի 10 Դհաուլագիրի – արևմտյան պատին, նոր ուղով, Ղազախստանի առաջին Հիմալայան արշավախմբի հետ
- Հոկտեմբերի 7 Էվերեստ – Հարավային Կոլ ուղի
1993
1994
- Ապրիլի 29 Մակալու II (8,460 մ)
- Մայիսի 15 Մակալու (8,476 մ)
1995
- Մայիսի 17 Էվերեստ – Հյուսիսային Կող ուղի
- Հունիսի 30 Աբայ բարձրունք (4,010 մ) – որպես Ղազախստանի նախագահի ուղեցույց
- Հոկտեմբերի 8 Դհաուլագիրի (8,176 մ) – վերելքի արագության ռեկորդ (17 ժամ 15 րոպե)
- Դեկտեմբերի 8 Մանասլու (8,156 մ) – Ղազախստանի երկրորդ Հիմալայան արշավախմբի հետ
1996
- Մայիսի 10 Էվերեստ – Հարավային Կոլ ուղի
- Մայիսի 17 Լհոցե – սոլո վերելք, հիմքի ճամբարից գագաթ առանց հավելյալ թթվածնի օգտագործման արագության ռեկորդ (21 ժամ 16 րոպե)
- Սեպտեմբերի 25 Չո Օյու (8,201 մ) – Ղազախստանի երրորդ Հիմալայան արշավախմբի հետ
- Հոկտեմբերի 9 Շիշապանգմայի Հյուսիսայի գագաթ (8,008 մ)
1997
- Ապրիլի 24 Էվերեստ (8,848 մ) – Հարավային Կոլ ուղի, որպես Ինդոնեզիայի ռազմական արշավախմբի ուղեցույց
- Մայիսի 23 Լհոցե (8,516 մ)
- Հուլիսի 7 Լայն գագաթ (8,047 մ) – սոլո վերելք
- Հուլիսի 14 Գաշերբրում II (8,035 մ) – սոլո վերելք
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Լենե Գամմելգաարդ; Փրես Սիլ (2000, հունիսի 20). Բարձր մագլցելով․ Էվերեստի աղետը վերապրած կնոջ պատմությունը. ՀարպերՔոլինզ. էջ 207. ISBN 978-0-06-095361-4. Վերցված է 2012, սեպտեմբերի 25-ին.
- ↑ Բուկրեև, Անատոլի; Ուայլ, Լինդա (2001, հոկտեմբերի 10). Ամպերից վեր. էջ 7. ISBN 0312269706.
- ↑ Թիմ Էգան (1998, մարտի 11). «Մագլցողները մահանում են, Էվերեստի հմայքը՝ աճում». Նյու Յորք Թայմս.
- ↑ «The Real Story of Sandy Hill Pittman, Everest's Socialite Climber». Vanity Fair. 1996, հուլիսի 31.