Օդարկա Բանդրովսկայա
| Օդարկա Բանդրովսկայա | |
|---|---|
 | |
| Բնօրինակ անուն | ուկրաիներեն՝ Бандрівська Одарка Карлівна |
| Ծնվել է | մարտի 17, 1902 Grybów, Nowy Sącz County, Lesser Poland Voivodeship, Լեհաստան |
| Երկիր |  Ավստրո-Հունգարիա,  Արևմտաուկրաինական Ժողովրդական Հանրապետություն, Ուկրաինայի Ժողովրդական Հանրապետություն և .svg){kind=small} Լեհաստանի Երկրորդ Հանրապետություն |
| Մահացել է | մայիսի 5, 1981 (79 տարեկան) Լվով, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Գերեզման | Լիչակիվ գերեզմանատուն[1] |
| Մասնագիտություն | դաշնակահարուհի |
| Երգչաձայն | սոպրանո |
| Գործիքներ | դաշնամուր |
| Կրթություն | Լվովի արվեստների ազգային ակադեմիա |
Օդարկա (Սոֆյա) Կարլովնա Բանդրովսկայա (մարտի 17, 1902, Grybów, Nowy Sącz County, Lesser Poland Voivodeship, Լեհաստան - մայիսի 5, 1981, Լվով, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային ուկրաինացի կամերային երգչուհի (սոպրանո), դաշնակահար, մանկավարժ։ Լվովի Սալոմեա Կրուշելնիցկայայի թանգարանի հիմնադիր։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Օդարկան մայրական կողմից երգչուհի Սալոմեա Կրուշելնիցկայայի զարմուհին է։ Սովորել է Լվովի դասական գիմնազիայում։ 1922 թվականին ավարտել է Ն. Լիսենկոյի անվան բարձրագույն երաժշտական ինստիտուտի դաշնամուրի բաժինը (Մարիա Կրինիցկայայի դասարան), ուսումը շարունակել է Վիեննայում՝ պրոֆեսոր Ֆրանկի մոտ։ 1924-1928 թվականներին երգեցողություն է սովորել Լեհական երաժշտական ընկերության կոնսերվատորիայում՝ պրոֆեսոր Զ. Կոզլովսկայայի մոտ, ինչպես նաև ընդունվել է Լվովի համալսարանի հումանիտար գիտությունների ֆակուլտետ։ 1928 թվականին մեկնել է Իտալիա (Միլան և Վիարեջո), որտեղ Կրուշելնիցկայայի մոտ կատարելագործել է իր մեներգչական հմտությունները։ 1929 թվականին վերադառնալով Լվով, սկսել է հյուրախաղերը Ուկրաինական ԽՍՀ-ում, Լեհաստանում և Վիեննայում։ 1930-ական թվականներին նա ակտիվ ստեղծագործական գործունեություն է ծավալել որպես երգչուհի և դաշնակահարուհի։
1931-1939 թվականներին մեներգեցողություն է դասավանդել Ն. Լիսենկոյի անվան բարձրագույն երաժշտական ինստիտուտում։ 1940 թվականից եղել է Լվովի պետական կոնսերվատորիայի վոկալի ֆակուլտետի դոցենտ և դեկան։ 1944-1963 թվականներին կրկին զբաղեցրել է Լվովի կոնսերվատորիայի մեներգեցողության դոցենտի պաշտոնը։ Գրել է մի շարք գիտամեթոդական աշխատություններ։ Նրա ուսանողներից են եղել Միրոսլավ Անտոնովիչը, Իլյա Մացյուկը, Պ. Կրինիցկայան, Տ. Դիդիկը, Մ. Պրոցևյատը, Լ. Դորոնինան, Ն. Սաֆրոնովան, Բայկո քույրերի վոկալ եռյակը[2]։
Նրա կամերային վոկալ երգացանկը ներառել է Ռիխարդ Շտրաուսի, Հուգո Վոլֆի, Ռիխարդ Վագների, Յոհաննես Բրամսի, Յոհան Սեբաստիան Բախի, Նիկոլայ Լիսենկոյի, Յակով Ստեպովոյի, Վ. Բարվինսկու և այլ կոմպոզիտորների ստեղծագործությունները։ Կոնցերտմայստերներն էին` Վասիլի Բարվինսկին, Նեստոր Նիժանկովսկին, Գ. Լևիցկայան, Ռոման Սիմովիչը, Լ. Ումանսկայան, Ա. Երմակովան և Մ. Լիսենկոն (Նիկոլայ Լիսենկոյի դուստրը)։ Նա թողել է բազմաթիվ ձայնագրություններ՝ արևմտաեվրոպական դասականների, ուկրաինացի և գալիցիացի կոմպոզիտորների ստեղծագործությունների կատարումներով։
Օդարկան շատ ժամանակ և ջանք է գործադրել Սալոմեյա Կրուշելնիցկայայի հիշատակը վերականգնելու և նրա համբավը բարձրացնելու համար։ Նա հավաքել և պահպանել է երգչուհու արխիվը, որի հիման վրա Լվովում ստեղծվել է Սալոմեյա Կրուշելնիցկայայի երաժշտական հուշահամալիր թանգարանը (բացվել է 1991 թվականին)[3]։ Հեղինակ է արտիստուհու, Կրուշելնիցկայայաների ընտանիքի, ինչպես նաև Ս. Լյուդկևիչի, Իվան Ֆրանկոյի, Գ. Լևիցկայայի, Ա. Կարպատսկու մասին հուշագրությունների[4]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
|
