Սանյա Միրզա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
 Ուշադրություն։
Հոդվածը պարունակում է չթարգմանված բաժիններ կամ հատվածներ։
Ոչ հայերեն հատված(ներ)ը անհրաժեշտ է թարգմանել կամ հեռացնել, հակառակ դեպքում հոդվածը կամ տվյալ բաժինը ենթակա է ջնջման։
Այս հոդվածը կարող է վիքիֆիկացման կարիք ունենալ Վիքիպեդիայի որակի չափանիշներին համապատասխանելու համար։
Դուք կարող եք օգնել հոդվածի բարելավմանը՝ ավելացնելով համապատասխան ներքին հղումներ և շտկելով բաժինների դասավորությունը, ինչպես նաև վիքիչափանիշներին համապատասխան այլ գործողություններ կատարելով։
Սանյա Միրզա
Դիմանկար
Ծնվել էնոյեմբերի 15, 1986(1986-11-15)[1] (37 տարեկան)
ԾննդավայրՄումբայ, Հնդկաստան[1]
Քաղաքացիություն Հնդկաստան[2]
Կրոնիսլամ
ԿրթությունՕսմանիա համալսարան և Nasr School?
Ազդվել էՇտեֆֆի Գրաֆ և Մահաթմա Գանդի
Մասնագիտությունթենիսիստ
ԱմուսինShoaib Malik?[3]
Պարգևներ և
մրցանակներ
 Sania Mirza Վիքիպահեստում

Սանյա Միրզա (Անգլերեն.՝ Sania Mirza, Ուրդու՝ ثانیہ مرزا), Հնդիկ թենիսիստուհի[4], աշխարհի նախկին առաջին ռակետ զուգախաղի վարկանիշում։ Մեծ սաղավարտի վեց մրցաշարերի հաղթող (երեքը կանանց զուգախաղերում և երեքը խառը զուգախաղերում); Մեծ Սաղավարտի հինգ մրցաշարերի եզրափակիչի մասնակից (մեկը զուգախաղում և չորսը խառը զուգախաղերում), WTA եզրափակիչ մրցաշարի կրկնակի հաղթող (2014, 2015) զուգախաղերում, WTA-ի 44 Ամփոփիչ մրցաշարիմրցաշարերի հաղթող (մեկը մենախաղում), Աշխարհի նախկին առաջին համարը պատանիների զուգախաղի վարկանիշում և նախկին մենախաղի վարկանիշում տասներորդը պատանիներ, Կանանց թենիսի ասոցիացիա «Մեծ սաղավարտի» զուգախաղի պատանեկան մեկ մրցաշարի հաղթող (Ուիմբլդոն 2003 թ.:

Ընդհանուր տեղեկություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Միրզան ծնվել է մահմեդական հնդկացիների ընտանիքում. հայրը՝ Իմրանը, երկար ժամանակ եղել է նրա գլխավոր մարզիչը։

2010 թվականի հունվարին նա հանդիպեցՊակիստանի կրիկետի թիմի ավագ Շոայբ Մալիկին։ Խզելով նշանադրությունը հնդիկ Սոհրաբ Միրզայի հետ՝ նա ամուսնացավ Մալիկի հետ նույն թվականի ապրիլի 15-ին։ 2018 թվականի հոկտեմբերի 30-ին զույգը ունեցավ որդի՝ Իզհան Միրզա Մալիկին[5]։

Սպորտային կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վաղ տարիներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նա թենիս է խաղացել վեց տարեկանից։ Նա խաղաց իր առաջին Թենիսի միջազգային ֆեդերացիա (ITF) մրցաշարը 2001 թվականին, իսկ հաջորդ տարի նա շահել է երեք ITF մրցաշար մենախաղում և մեկը՝ զուգախաղում։ Այս արդյունքը կրկնվել է 2003թ. նույն թվականին աղջիկների զուգախաղում հաղթել էՈւիմբլդոնի մրցաշարում (Ալիսա Կլեյբանովայի հետ)։ Այդ տարի Միրզայի համար առաջինն էր որպես պրոֆեսիոնալի։ Նա առաջին անգամ խաղաց Հայդերաբադում կայացած WTA մրցաշարի հիմնական խաղարկությունում։ 2004 թվականին նույն մրցաշարն առաջինն էր, որ նա հաղթեց զուգախաղում (Լիզել Հուբերի հետ)։ Բացի այդ, նա հաղթել էրITF-ի վեց մենախաղի և երկու զուգախաղի մրցաշարերում, և արդյունքում արժանացել էր հնդկական Arjuna Sports Award թենիսի նվաճումների համար 500,000 ռուփի չափով, դառնալով երկրորդ հնդիկ թենիսիստուհին, ով ստացել է այս մրցանակը (հաղթողները հիմնականում տղամարդիկ էին՝ թենիսիստներ), և միակը, ով այն ստացել է 2000 թվականից հետո։

Հաջորդ տարի, նաև Հայդերաբադում, նա նվաճեց իր առաջին WTA մենախաղի տիտղոսը։ Հայդարաբադում տարած հաղթանակից հետո առաջին անգամ մտավ համաշխարհային վարկանիշային աղյուսակի լավագույն հարյուրյակ, իսկ նույն թվականի օգոստոսին՝ լավագույն տասնյակից երկու թենիսիստուհիների նկատմամբ տարած հաղթանակներից հետո (փետրվարին Սվետլանա Կուզնեցովայի և օգոստոսի Նադեժդա Պետրովայի նկատմամբ) և մտել լավագույն 50 -ի մեջ։ Տարեվերջին նա ներկայացրեց իր լավագույն Մեծ սաղավարտ թենիսի մենախաղի ելույթները՝ դուրս գալով ԱՄՆ թենիսի բաց առաջնության16-րդ եզրափակիչ։ Միրզան այսպիսով դարձավ առաջին հնդիկուհին, ով հաղթեց WTA-ի մրցաշարում, առաջին հնդկուհին լավագույն 50-ում և առաջին հնդկուհին, ով մեկ տարվա ընթացքում դուրս եկավ Մեծ սաղավարտի մրցաշարերի չորրորդ փուլ։ 2005 թվականի սեզոնի վերջում նա արժանացել է WTA-ի լավագույն նորեկ մրցանակին։

2006 թվականի Դոհայի Ասիական խաղերում Միրզան մենախաղում և խառը զուգախաղերում Մահեշ Բհուպատիի հետ արծաթ և ոսկինվաճեց (եզրափակչում պարտվեց Չժեն Ջիեին)։ Այդ տարի նա գերիշխող դեր ունեցավ երկու WTA-ի զուգախաղի մրցաշարերում և իր երրորդ հաղթանակը տարավ Տաշքենդի բաց առաջնությունում թոփ-տասը խաղացողի, այս անգամ Մարտինա Հինգիսի նկատմամբ։ 2006 թվականին Միրզան արժանացել է Հնդկաստանի չորրորդ բարձրագույն պարգևի՝ Պադմա Շրիի[6]:

Միրզան բաց թողեց 2007 թվականի մրցաշրջանի մի մասը՝ ծնկի վնասվածքի և հետագայում հաջորդած վիրահատության պատճառով։ Նրա վերադարձը համոզիչ էր։ Մայիսից նա զույգերով հաղթեց չորս մրցաշարերում, հասավ Սթենֆորդի (Կալիֆոռնիա) երկրորդ կարգի մրցաշարի եզրափակիչ, որտեղ պարտվեց Աննա Չակվետաձեին և վարկանիշի 70-րդ տեղից բարձրացավ ռեկորդային 31-րդ (և վարկանիշով 18-րդ) դուբլի խաղացողներ)։ Այնուամենայնիվ, մրցաշրջանի ավարտը նրա համար կրկին նշանավորվեց վնասվածքներով, որոնք թույլ չտվեցին նրան հիմնվել իր հաջողությունների վրա։

2008—2012 թթ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2008 թվականի սկզբին նա առաջին անգամ հասավ «Մեծ սաղավարտի» մրցաշարի եզրափակիչ։ Բհուպատիի հետ զույգով նրանք Ավստրալիայի թենիսի բաց առաջնություն եզրափակիչում պարտվեցին Սուն-Զիմոնջիչ միջազգային զույգին[7]։ Այնուամենայնիվ, այս մրցաշրջանում նրան նաև վնասվածքներ են պատճառում՝ ապրիլից օգոստոս ամիսներին նա անցկացնում է մեկ տասնյակից մի փոքր ավելի հանդիպումներ մենախաղերում և նույնքան զույգերով, իսկ մրցաշրջանի մնացած հատվածում նա ընդհանրապես ելույթ չի ունենում։ Սեզոնի նրա վերջին մրցաշարը Պեկինի Օլիմպիական խաղերն են, որտեղ նա առաջին շրջանում մենախաղում պարտվել է չեխ Իվետա Բենեսովային, իսկ հնդկական Միրզա-Ռաո զույգը պարտվել է առաջին ռակետ Կուզնեցովային և Սաֆինային։

2009 թվականի սկիզբը նշանավորեց Միրզայի հերթական վերադարձը ուշադրության կենտրոնում։ Նա և Բհուպատին հաղթեցին Ավստրալիայի բաց առաջնությունում խառը զուգախաղի տիտղոսը (դարձնելով նրան առաջին հնդկուհին, ով հաղթել է Մեծ սաղավարտի մրցաշարում), այնուհետև նա հասել է եզրափակիչ Պատտայայում և հաղթել Պոնտե Վեդրա լողափի զուգախաղի մրցաշարում։ Հուլիսին նա հաղթում է ITF-ի հաջորդ մրցաշարում։ Սեզոնի սկզբից նրան հաջողվել է վարկանիշի 126-րդ հորիզոնականից բարձրանալ 74-րդ հորիզոնական։ Օսակայում WTA մրցաշարի կիսաեզրափակիչ դուրս գալուց հետո նա մրցաշրջանն ավարտեց մենախաղի խաղացողների վարկանիշում 54-րդ տեղում, իսկ զույգերով հաստատվեց լավագույն հիսունների շարքում։

2010 թվականի մարտին Միրզան աջ ձեռքի վնասվածքի պատճառով հեռացավ Ինդիան Ուելսի և Մայամիի պրեմիերային մրցաշարերից։ Նա բաց թողեց ամբողջ ապրիլը և մայիսը, ներառյալ Ֆրանսիայի բաց առաջնությունը, և միայն հունիսին վերադարձավ Ուիմբլդոնի համար, որտեղ նա դուրս եկավ երկրորդ շրջան՝ Կարոլին Վոզնյացկիի հետ խաղին։ Վնասվածքը՝ տարեսկզբին հարսանիքի ու անհաջող ելույթների հետ մեկտեղ, նրան դուրս բերեցին ուժեղագույնների ցուցակից ինչպես մենախաղում, այնպես էլ զուգախաղում։ Նա սկսեց 2011 թվականի սեզոնը մենախաղի վարկանիշային աղյուսակում զբաղեցնելով 141-րդ տեղը և կարողացավ բարձրանալ միջին թոփ 100-ում՝Չարլսթոնում (Հարավային Կարոլինա/ քառորդ եզրափակիչ հասնելուց հետո։ Զույգերով, մրցելով ռուս Ելենա Վեսնինայի հետ, նա առաջին վեց ամսում հաղթել է երեք մրցաշարում, այդ թվում՝ Ինդիան Ուելսի սուպերմրցաշարը։ Բացի այդ, նրանք Դուլկո-Պենետա մրցաշարի առաջին զույգին հաղթելուց հետո հասել են Ֆրանսիայի թենիսի բաց առաջնության եզրափակիչ, իսկ Ուիմբլդոնի մրցաշարում հասել են կիսաեզրափակիչ։ Այս հաջողությունները թույլ տվեցին Միրզային մինչև աշուն իր կարիերայում առաջին անգամ մտնել զուգախաղով աշխարհի ուժեղագույն թենիսիստուհիների տասնյակը։

2012 թվականի հունվարին, Ելենա Վեսնինայի հետ Ավստրալիայի բաց առաջնության կիսաեզրափակիչ դուրս գալուց հետո, Միրզան բարձրացավ յոթերորդ հորիզոնական կանանց զուգախաղի վարկանիշում, որն ամենաբարձրն էր իր կարիերայի սկզբից ի վեր։ Այնուհետև նա պահպանեց բավականին բարձր մակարդակ, թեև մրցաշրջանում եղան ընդամենը երկու հաղթանակ և ևս երեք եզրափակիչ, այդ թվում՝ երկուսը բարձրագույն կարգի WTA Premier պարտադիր մրցաշարերում։ Այս արդյունքները ձեռք են բերվել չորս տարբեր գործընկերների հետ, ուստի հնդիկ թենիսիստը չի նվաճել WTA-ի եզրափակիչ մրցաշարի ուղեգիրը, սակայն մրցաշրջանն ավարտել է 12-րդ տեղում՝ ընդամենը մեկ տեղով ցածր, քան մեկ տարի առաջ։ Սեզոնի մեկ այլ նվաճում էր նրա երկրորդ «Մեծ սաղավարտի» տիտղոսը խառը զուգախաղերում. Մահեշ Բհուպատիի հետ զույգով նա զբաղեցրեց յոթերորդ տեղը Ֆրանսիայի բաց առաջնությունում, բայց քառորդ եզրափակիչում նա հաղթեց մրցաշարի երկրորդ զույգին Պադմա Բհուշան (Կվետա Պեշկե - Մայք Բրայան) և ապա երկու չսերմավորված զույգ[8]։

2013 Միրզան խաղացել է միայն զուգախաղով։ Նա այն սկսեց ամերիկուհի Բեթանի Մատթեք-Սանդսի հետ, որի հետ սեզոնի առաջին ամիսներին երեք անգամ հասավ WTA-ի պրեմիերային մրցաշարերի եզրափակիչ՝ երկու հաղթանակ տանելով՝ Բրիսբենում և Դուբայում։ Միևնույն ժամանակ, Ավստրալիայի բաց առաջնությունում նրանք մեկնարկում պարտվեցին շատ ավելի քիչ հայտնի մրցակիցներին։ Կավե սեզոնի մեկնարկից հետո Միրզայի և Մատտեկ-Սանդսի հաջողությունները սկսեցին նվազել, իսկ Ֆրանսիայի բաց առաջնության երրորդ շրջանում կրած պարտությունից հետո զույգը բաժանվեց։ Ամռանը Միրզան, խաղալով չինացի Չժեն Ցզիի հետ, հաղթեց սեզոնի երրորդ պրեմիերական մրցաշարը Նյու Հեյվենում, իսկ US Open-ում նա առաջին անգամ դուրս եկավ կիսաեզրափակիչ՝ ճանապարհին հաղթելով վեցերորդ և չորրորդ կարգում դասակարգված զույգերին։ Արդյունքում նրանք պարտվեցին նույնքան անսպասելիորեն հաջողակ՝ Էշլի Բարտիին և Քեյսի Դելակվային։ Աշնան առաջին կեսին Միրզան ևս երկու տիտղոս ավելացրեց իր առաջնակարգ մրցաշարի տիտղոսներին (զուգակցված բարձր փորձառու Կարա Բլեկի հետ)։ Չնայած նա չմասնակցեց տարվա եզրափակիչ մրցաշարին՝ ունենալով հաջողություններ տարբեր գործընկերների հետ ամբողջ մրցաշրջանում, նա առաջին անգամ տարին ավարտեց WTA-ի զուգախաղի վարկանիշային աղյուսակի լավագույն տասնյակում։ Տարեվերջին Միրզան հայտարարեց, որ պատրաստվում է շարունակել իր համագործակցությունը Բլեկի հետ հաջորդ սեզոնում[9]։

Sanya at the US Open. 2006

Բլեքն ու Միրզան Ավստրալիայի բաց առաջնությունն ավարտեցին 2014 թվականի քառորդ եզրափակիչում՝ պարտվելով մրցաշարի վերջնական հաղթողին՝ Ռոբերտա Վինչի-Սառա Էրրանի աշխարհի առաջնության առաջին զույգին։ Խառը զուգախաղերում Միրզան էլ ավելի հաջող հանդես եկավ՝ ռումինուհի Հորիա Տեկաուի հետ զույգով դուրս եկավ եզրափակիչ։ 2014 թվականի գարնանը նա և Բլեքը երեք անգամ խաղացել են WTA մրցաշարերի եզրափակիչներում՝ պարտվելով Ինդիան Ուելսի (երկրորդ և ութերորդ զույգերի նկատմամբ հաղթանակներից հետո) և Շտուտգարտի պրեմիերային մրցաշարերի եզրափակիչներում, ապա հաղթելով Պորտուգալիայի բաց առաջնությունում։

Օեյրաս[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նրանք ավարտեցին գարնանային սեզոնը՝ դուրս գալով Ֆրանսիայի բաց առաջնության քառորդ եզրափակիչ, որտեղ նրանց կանգնեցրին Սի Շուվեյը և Պեն Շուայը, ովքեր այն ժամանակ գլխավորում էին համաշխարհային զուգախաղի վարկանիշը։ Օգոստոսին Կարան և Սանյան հասան Կանադայի բաց առաջնության եզրափակիչ, որտեղ նրանք կրկին պարտվեցին Վինչիին և Էրրանիին, իսկ US Open-ում նրանք դուրս եկան կիսաեզրափակիչ, որտեղ պարտվեցին Մարտինա Հինգիսին և Ֆլավիա Պենետային։ Խառը զուգախաղերում Միրզան զբաղեցրել է առաջին տեղը՝ բրազիլացի Բրունո Սոարեշի հետ խաղի արդյուքնում։ նրանք հաստատեցին այս դիրքի վավերականությունը՝ նվաճելով խառը զուգախաղի երկրորդ տիտղոսը հնդիկ թենիսիստուհու «Մեծ սաղավարտի» մրցաշարերում[10]։ Աշնանը Բլեքն ու Միրզան ևս երկու անգամ խաղացին WTA-ի պրեմիերային մրցաշարերի եզրափակիչում՝ հաղթելով Տոկիոյում և պարտվելով Պեկինում։ Այս արդյունքներն ապահովեցին նրանց մասնակցությունը տարվա եզրափակիչ մրցաշարին[10]։ Այնտեղ նրանց հաջողվեց փրկել Կատարինա Սրեբոտնիկի և Կվետա Պեշկեի դեմ կիսաեզրափակիչ հանդիպումը՝ պարտվելով սուպերթայբրեյքերում 9-6 հաշվով, իսկ եզրափակչում 6-1, 6- հաշվով հաղթեցին նախորդ տարվա չեմպիոններ Սիե Շուեյին և Պենգ Շուային[11]։ Այս խաղը վերջինն էր միասին թե՛ Միրզայի, թե՛ Բլեկի համար (ով հայտարարել էր թոշակի անցնելու և իր 2-ամյա որդուն[12] մեծացնելու իր մտադրության մասին), և նրանց մրցակիցների համար[[13]։

2015-2016 թթ. Աշխարհի առաջին ռակետը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Միրզայի հաջորդ զուգընկերը կորտում պետք է լիներ Սիե Շուվեյը[14], սակայն կարճատև համատեղ ելույթներից հետո հնդիկ թենիսիստուհին զույգ է կազմել Մարտինա Հինգիսի հետ, ով վստահորեն վերադարձել էր զուգախաղի թենիս։ Նրանք միասին հաղթեցին երեք առաջնակարգ մրցաշարեր անընդմեջ, այդ թվում՝ երկու Պրեմիեր Պարտադիր (Ինդիան Ուելսում և Մայամիում), իսկ 2015 թվականի ապրիլի կեսերին Միրզան առաջին անգամ գլխավորեց WTA-ի զուգախաղի վարկանիշը՝ դառնալով առաջին հնդկուհին՝ անկախ կատեգորիայից[15]։ Հուլիսի սկզբին Միրզան և նրա գործընկերը հաղթեցին Մեծ Սաղավարտի իրենց առաջին համատեղ մրցաշարը՝ Ուիմբլդոնում, որտեղ նրանք երկարաձգված եզրափակիչում հաղթեցին Եկատերինա Մակարովա-Ելենա Վեսնինա դաշինքին։ Ուիմբլդոնին հաջորդեց ԱՄՆ-ի բաց առաջնությունում հաղթանակը (եզրափակչում մրցաշարի չորրորդ զույգը՝ Յարոսլավ Շվեդով-Քեյսի Դելլակուան, հաղթեցին ուղիղ սեթերում)[7], իսկ աշնանը Միրզան և Հինգիսը երեք անընդմեջ հաղթանակ տարան Չինաստանում, այդ թվում՝ երկրորդ հաղթանակը Պեկինի սուպերմրցաշարում Միրզայի կարիերայում (առաջինը նվաճել է 2013 թվականին Բլեքով)։ Նրանք մրցաշրջանն ավարտեցին որպես աշխարհի առաջին զույգ՝ մրցաշրջանի եզրափակիչ մրցաշարում ոչ մի սեթ չկորցնելով մրցակցին։ Ընդամենը մեկ տարվա ընթացքում Միրզան հաղթեց տասը մրցաշարում (ինը զույգ Հինգիսի հետ, որի հետ նա տարավ 55 հաղթանակ և միայն յոթ պարտություն) և վաստակեց ավելի քան մեկուկես միլիոն դոլար մրցանակային գումարով։ 2015 թվականի օգոստոսին նա դարձավ Հնդկաստանի բարձրագույն սպորտային մրցանակի դափնեկիր՝ Ռաջիվ Գանդի Խել Ռատնա, իսկ հաջորդ տարվա հունվարին նրան շնորհվեց ևս մեկ շքանշան՝ այս անգամ՝ Պադմա Բհուշան[16]։

Միրզան և Հինգիսը 2016 թվականը սկսեցին այնպես, ինչպես ավարտեցին նախորդ տարի՝ հաղթելով Բրիսբենում և Սիդնեյում մրցաշարերում, նախքան 2016 թվականի Ավստրալիայի բաց առաջնությունում իրենց երրորդ անընդմեջ տիտղոսը նվաճելով Մեծ Սաղավարտի մրցաշարերում։ Այսպիսով, նրանց մնում էր միայն հաղթել Ֆրանսիայի բաց առաջնությունում, որպեսզի դառնան ոչ դասական Մեծ սաղավարտի կանանց զուգախաղի տերեր։ Այնուամենայնիվ, Փարիզի մրցաշարից քիչ առաջ հաղթելով Իտալիայի բաց առաջնությունում, հնդկա-շվեյցարական զույգը, որը երկրպագուներին հայտնի է որպես «Սանտինա» (Սուն և Մարտինի անուններից), դուրս մնաց Ռոլան Գարոսի պայքարից հենց երրորդ շրջանում[17]։ Միրզայի համար որոշակի մխիթարություն էր Իվան Դոդիգի հետ խառը զուգախաղերում եզրափակիչ հասնելը, ում հետ նրանք արդեն եղել էին Ավստրալիայի բաց առաջնության կիսաեզրափակիչում։ Փարիզում, սակայն, նրանց տիտղոսը նվաճելուն խանգարեց այն զույգը, որին նրանք նախկինում հաղթել էին Մելբուռնում՝ Հինգիս և Լեանդեր Պաես[18]։

Ուիմբլդոնում Միրզան ու Հինգիսը հասան միայն քառորդ եզրափակիչ, իսկ օգոստոսին հայտարարվեց, որ նրանք այլեւս միասին չեն մրցելու։ Հինգիսից բաժանվելուց հետո Միրզան երկու մրցաշար անընդմեջ հաղթեց՝ Ցինցինատիում, որտեղ նրա հետ մրցում էր Բարբորա Ստրիկովան, և Նյու Հեյվենում, որտեղ նրա գործընկերուհին Մոնիկա Նիկուլեսկուն էր։ Միաժամանակ Ցինցինատիում նա և Ստրիկովան եզրափակչում հաղթեցին Հինգիսին և Կոկո Վանդևեգեին[19]։ Ստրիկովայի հետ համագործակցությունն այնուհետև Միրզային բերեց ԱՄՆ բաց առաջնության քառորդ եզրափակիչ և երկու եզրափակիչ՝ Տոկիոյում և Ուհանում։ Ճապոնիայում նրանք հաղթեցին մրցակիցների բավականին համեստ կազմի դեմ (միայն մեկ զույգի հետ, որոնց հանդիպեցին, ընդհանուր վարկանիշը 100-ից պակաս էր), իսկ Չինաստանում նրանք պարտվեցին հինգերորդ դասակարգված Լյուսիա Սաֆարովային և Բեթանի Մատտեկ-Սանդսին։ Միրզան վերամիավորվել է Հինգիսի հետ տարվա եզրափակիչ մրցաշարի համար. այնտեղ նրանք հաջողությամբ ավարտեցին առաջին շրջանը, սակայն կիսաեզրափակիչում պարտվեցին օլիմպիական չեմպիոններ Մակարովային և Վեսնինային։ Այնուամենայնիվ, Միրզան երկրորդ տարին անընդմեջ զբաղեցրեց աշխարհի առաջին համարը զուգախաղում։

Ելույթների ավարտը 2017—2018 թթ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2017 թվականը սկսելով որպես աշխարհի առաջնության առաջին համարը՝ Միրզան հաղթեց նոր սեզոնի առաջին մրցաշարում Բրիսբենում, որտեղ նրա գործընկերն էր Մատտեկ-Սանդսը։ Մեկ շաբաթ անց նա Սիդնեյում հասավ եզրափակիչ Բարբորա Ստրիկովայի հետ, բայց հետո Ավստրալիայի բաց առաջնությունում նրանք սայթաքեցին երրորդ շրջանում։ Սակայն հնդիկ մարզիկը հատուցեց այս անհաջողությունը՝ Իվան Դոդիգի հետ խառը զուգախաղում դուրս գալով եզրափակիչ։ Նրանք երկրորդ տեղն էին զբաղեցնում, բայց եզրափակիչում պարտվեցին Աբիգեյլ Սփիրսի և Խուան Սեբաստիան Կաբալի անմեղ զույգին[20]։ Մարտին Միրզան և Ստրիկովան դարձան Մայամիի Premier Mandatory մրցաշարի ֆինալիստները՝ կիսաեզրափակիչում հաղթելով Միրզայի նախկին գործընկեր Մարտինա Հինգիսին և Թայվանը ներկայացնող Ժանգ Յոնգրանին։ Սրանից հետո, սակայն, նրանք բաժանվեցին։ Ֆրանսիայի բաց առաջնությունից առաջ Միրզան փորձել է տանդեմ խաղալ Յարոսլավա Շվեդովայի հետ, սակայն չորս համատեղ մրցաշարերում նրանք հաղթել են ընդամենը երեք խաղում, իսկ խոտածածկ սեզոնից առաջ պարզվել է, որ ղազախ մարզուհին առողջական խնդիրների պատճառով չի կարողանա ավարտել մրցաշրջանը։ . Այնուհետև փոխելով մի քանի զուգընկեր՝ հնդիկ թենիսիստուհին զույգ կազմեց Պենգ Շուայի հետ, որի հետ նա չորս անգամ հասավ կիսաեզրափակիչ խոշոր մրցաշարերում, ներառյալ US Open-ը, մինչև սեզոնի ավարտը[21]։ Ընդ որում, վերջին երեք մրցաշարերում նրանց ամեն անգամ տեղավորել են Հինգիսն ու Ժանը։ Հոկտեմբերի սկզբին Չինաստանի բաց առաջնությունից հետո Միրզան հայտարարեց, որ նա հեռանում է մրցաշրջանից՝ ծնկի ցավի պատճառով, որը պատուհասել էր իրեն վերջին ամսվա ընթացքում, որը, հնարավոր է, վիրահատության նախադրյալն էր։ Արդյունքում, 2012 թվականից ի վեր առաջին անգամ նա ավարտեց մրցաշրջանը վարկանիշային աղյուսակի լավագույն տասնյակից դուրս։ 2018 թվականի ապրիլին հայտնի դարձավ, որ Սանյան և նրա ամուսինը երեխայի են սպասում[22]։ Տղան ծնվել է հոկտեմբերի վերջին, իսկ Միրզան 2018 թվականի ընթացքում երբեք թենիսի պաշտոնական մրցաշարի չի մասնակցել[5]։

Մուտքը հավաքականի կազմ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2019 թվականի դեկտեմբերին՝ ծննդաբերությունից 13 ամիս անց, հայտարարվեց, որ Միրզան կվերադառնա պրոֆեսիոնալ շրջագայության 2020 թվականի սկզբին. կորտում նրա գործընկերները պետք է լինեին Նադեժդա Կիչենոկը կանանց զույգերում և Ռաջիվ Ռամը խառը զուգախաղերում[23]։ Հնդիկ թենիսիստոհին, իրոք, վերադարձավ մրցում 2020 թվականի հունվարին՝ անմիջապես հաղթելով WTA International-ում Հոբարտում Կիչենոկի հետ, բայց հետո նրանք պարտվեցին Ավստրալիայի բաց առաջնության առաջին շրջանում և հաջորդ երկու մրցաշարերում վաղաժամ հեռացան[24]։ Անհաջողությունը կապված էր Միրզայի կոճի վնասվածքի հետ։ Նա չի մասնակցել մրցաշրջանի մնացած հատվածին, որը կրճատվել է COVID-19 համաճարակի պատճառով[25]։

2021-ը սկսելով վարկանիշային աղյուսակի երրորդ հարյուրյակի վերջում՝ Միրզան մարտին հասավ Կատարի Պրեմիեր մրցաշարի կիսաեզրափակիչ, որտեղ նա խաղաց Անդրեա Կլեպաչի հետ։ Ուիմբլդոնում, ԱՄՆ բաց առաջնությունում և Տոկիոյի Օլիմպիական խաղերում նա խաղում էր տարբեր զուգընկերների հետ, բայց ամեն անգամ վաղ փուլերում դուրս էր մնում պայքարից։ Միևնույն ժամանակ, օգոստոսին Քրիստինա Մաքհեյլի հետ նրան հաջողվեց հասնել Քլիվլենդի (Օհայո) հիմնական կարգի մրցաշարի եզրափակիչ, իսկ սեպտեմբերին նա Օստրավայում (Չեխիա) Չժան Շուայի հետ հաղթեց պրեմիերային մրցաշարում, որտեղ նրանք երկրորդ տեղն զբաղեցրին։ Մրցաշրջանի ավարտին հնդիկ թենիսիստը վերադարձել է WTA-ի զուգախաղի վարկանիշային աղյուսակի 100-յակ[26]։

Նա 2022 թվականը սկսեց Նադեժդա Կիչենոկի հետ զույգով, սակայն Ավստրալիայի բաց առաջնության առաջին շրջանում պարտվելուց հետո չեխ Լյուսիա Հրադեցկան դարձավ Միրզայի գործընկերը։ Ապրիլին և մայիսին Հնդկաստան-Չեխիա զույգը երկու անգամ հասել է WTA մրցաշարերի եզրափակիչ, իսկ Դոհայում և Հռոմում անցկացվող պրեմիերական մրցաշարերում հասել է կիսաեզրափակիչ։ Պրեմիերական մրցաշարի մեկ այլ կիսաեզրափակիչում՝ Տորոնտոյում, Միրզան պարտություն կրեց ամերիկացի Մեդիսոն Քիզից[27]։ Ամառվա երկրորդ կեսին հնդկուհին մոտ էր զուգախաղի վարկանիշային աղյուսակի լավագույն 20-յակ վերադառնալուն, սակայն հենց այդ ժամանակ էր, որ աջ ձեռքի ջիլի վնասվածքը ստիպեց նրան դուրս գալ US Open-ից։ Արդյունքում մարզիկը, ով ծրագրում էր ավարտել կարիերան 2022 թվականի մրցաշրջանից հետո, վաղաժամ ավարտեց ուսումը, սակայն վերջնական վարկանիշում պահպանեց 24-րդ տեղը։ Միրզան պաշտոնապես հեռացավ իր խաղային կարիերայից 36 տարեկանում 2023 թվականի փետրվարին՝ Դուբայի առաջնությունից հետո։ Այս իրադարձության նախօրեին նա վերջին անգամ խաղաց Մեծ Սաղավարտի մրցաշարերի եզրափակիչում։ Դա տեղի ունեցավ Ավստրալիայի բաց առաջնությունում խառը զուգախաղերում, որտեղ Միրզան և Ռոհան Բոպաննան պարտվեցին ավստրալացի Լուիզ Ստեֆանի/Ռաֆայել Մատուս զույգին[28]։

Ելույթներ ազգային հավաքականի համար

Իր տրամադրության տակ ունենալով թենիսիստների ոչ այնքան մեծ ընտրանի՝ Հնդկաստանի հավաքականի մարզչական շտաբը 16 տարեկանից սկսեց գրավել Սանյային՝ Ֆեդերացիայի գավաթ խաղալու թիմում։ Այդ ժամանակվանից նա գրեթե ամեն տարի մասնակցել է այս մրցաշարի հանդիպումներին՝ օգնելով թիմին հավասարակշռել գոտիական մրցաշարի առաջին և երկրորդ խմբերի եզրին։ Այս ժամանակահատվածում լավագույն մրցաշրջանը տեղի ունեցավ 2006 թվականին, երբ Շիխա Ուբերոյի աջակցությամբ Միրզան թիմին գլխավորեց առաջին խմբում երկրորդ տեղ[29]։ 2014 թվականից ի վեր, ազգային հավաքականում հանդես գալուն զուգահեռ՝ որպես խաղացող, Սանյան հաշվառվում էր նաև որպես թիմի ավագ։ Հնդկաստանի ներկայացուցիչը նաև ակտիվորեն ընդունում է ազգային ֆեդերացիայի առաջարկը՝ երկիրը ներկայացնելու տարբեր ազգային խաղերում. նա մի քանի մասնակցություն ունի թենիսի օլիմպիական, ասիական խաղերի և Համագործակցության խաղերում։ Թենիսը 2016 թվականի Ամառային օլիմպիական խաղերում Միրզան և Ռոհան Բոպաննան հասան կիսաեզրափակիչ՝ այնտեղ պարտվելով Վենուս Ուիլյամսին և Ռաջև Ռամին, իսկ բրոնզե մեդալի համար պայքարում՝ Լյուսիա Հրադեցկային և Ռադեկ Ստեպանեկին; Երկրորդ և երրորդ մրցումներում նա նվաճեց մի քանի մեդալ, այդ թվում՝ ոսկե 2006 թվականի Ասիական խաղերում Լեանդեր Պաեսի հետ խառը զուգախաղերում։

WTA վարկանիշային աղյուսակի վերջին տեղը ըստ տարիների[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տարի Միայնակ

վարկանիշ

Զուգախաղի վարկանիշ
2022 24
2021 62
2020 237
2017 12
2016 1
2015 1
2014 6
2013 9
2012 280 12
2011 88 11
2010 166 61
2009 58 37
2008 99 61
2007 32 18
2006 66 24
2005 31 111
2004 206 178
2003 399 346
2002 837 955
2001 987

Ելույթներ մրցաշարերում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

WTA Միայնակ խաղերում եզրափակիչներ՝ 4, մեկ հաղթանակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հաղթանակ (1)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լեգենդը մինչև 2009թ. Լեգենդ 2009թ. ից սկսած
Մեծ սաղավարտի մրցաշարեր
Օլիմպիադա
WTA եզրափակիչ խաղ (0+2)
1-я категория (0) Premier Mandatory / WTA 1000 Mandatory (0+5)
2-я категория (0+2) Premier 5 / WTA 1000 (0+4)
3-я категория (0+3) Premier / WTA 500 (0+15)
4-я категория (1+2) International / WTA 250 (0+7)
5-я категория (0)
1/2 П 1/4 1/2 - 1Р - - 1 / 13 31-12
Итог 0 / 0 0 / 3 0 / 4 0 / 4 0 / 2 0 / 4 0 / 3 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 2 / 4 1 / 4 0 / 4 0 / 1 0 / 2 0 / 3 0 / 1 3 / 55
В/П в сезоне 0-0 1-3 5-4 7-4 5-2 3-4 3-3 11-4 8-4 8-4 11-4 16-2 14-3 8-4 0-1 1-2 2-3 1-1 104-52
Олимпийские игры
Летняя олимпиада - Не проводился 2Р[30] Не проводился 1Р Не проводился 1Р Не проводился 1Р Не проводился 0 / 4 0-4
Итоговые турниры
Итоговый турнир WTA - - - - - - - - - - П П 1/2 - НП - - - 2 / 3 9-1

К — проигрыш в квалификации. Կաղապար:Конец скрытого блока

Կաղապար:Начало скрытого блока

Турнир 2005 2006 2007 2008 2009 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2021 2022 2023 Итог В/П за
карьеру
Турниры Большого шлема
Открытый чемпионат Австралии - 1P 1P Ф[31] П - 1/2 1/4 Ф 1/2 1/2 Ф - 1/4 1 / 11 29-10
Открытый чемпионат Франции - 1Р 2Р - 1Р 1Р П 1Р 2Р 1Р Ф 1/4 - 2Р - 1 / 11 14-10
Уимблдонский турнир 2Р 3Р 2Р 2Р 3Р 1/4 2Р 1/4 3Р 1/4 2Р 3Р 3Р 1/2[32] - 0 / 14 17-14
Открытый чемпионат США - 1Р 1/4 - 2Р 1Р 1/4 1Р П 1Р 2Р 1Р 1Р - - 1 / 11 11-10
Итог 0 / 1 0 / 4 0 / 4 0 / 2 1 / 4 0 / 3 1 / 4 0 / 4 1 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 2 0 / 3 0 / 0 3 / 47
В/П в сезоне 1-1 2-4 4-4 3-2 7-3 2-3 10-3 4-4 11-3 5-4 8-4 7-4 2-2 5-3 0-0 71-44
Олимпийские игры
Летняя олимпиада Не проводился - Не проводился 1/4 Не проводился 1/2 НП - Не проводился 0 / 2 3-3

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Collins B. The Bud Collins History of Tennis: An Authoritative Encyclopedia and Record Book — 2 — NYC: New Chapter Press, 2010. — P. 700. — ISBN 978-0-942257-70-0
  2. ↑ WTA կայքէջ
  3. ↑ https://sports.ndtv.com
  4. ↑ Collins B. The Bud Collins History of Tennis (англ.): An Authoritative Encyclopedia and Record Book — 2 — New York City: New Chapter Press, 2010. — P. 700. — ISBN 978-0-942257-70-0
  5. ↑ 5,0 5,1 «Mirza gives birth to baby boy». WTA. 2018 թ․ հոկտեմբերի 30. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ նոյեմբերի 3-ին. Վերցված է 2018 թ․ նոյեմբերի 4-ին.
  6. ↑ «Padma Bhushan: Sania Mirza, Saina Nehwal, Deepika Kumari to be conferred with India's third highest civilian award». Zee News. 2016 թ․ հունվարի 26. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 11-ին. Վերցված է 2016 թ․ մարտի 7-ին.
  7. ↑ 7,0 7,1 «Happy Birthday, Sania Mirza!». WTA. 2015 թ․ նոյեմբերի 14. Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ նոյեմբերի 16-ին. Վերցված է 2015 թ․ նոյեմբերի 28-ին.
  8. ↑ Турнирная сетка и результаты Открытого чемпионата Франции 2012 года в смешанном парном разряде Արխիվացված է Հունիս 25, 2012 Wayback Machine-ի միջոցով: на сайте ITF(անգլ.)
  9. ↑ Mihir Vasavda. (2013 թ․ դեկտեմբերի 22). «After impressive year, Sania Mirza 'boots' up with Cara Black for 2014». The Indian Express. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ դեկտեմբերի 29-ին. Վերցված է 2013 թ․ դեկտեմբերի 22-ին.
  10. ↑ Турнирная сетка Открытого чемпионата США в смешанном парном разряде, 2014 год Արխիվացված է Նոյեմբեր 29, 2014 Wayback Machine-ի միջոցով: на сайте ITF(անգլ.)
  11. ↑ «Black & Mirza Rewarded For Consistency». WTA Finals. 2014 թ․ հոկտեմբերի 13. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ նոյեմբերի 29-ին. Վերցված է 2014 թ․ նոյեմբերի 25-ին.
  12. ↑ Matt Cronin. (2014 թ․ հոկտեմբերի 27). «Doubles star Cara Black may retire». Tennis.com. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ նոյեմբերի 29-ին. Վերցված է 2014 թ․ նոյեմբերի 25-ին.
  13. ↑ «Black-Mirza win doubles title». ESPN. 2014 թ․ հոկտեմբերի 26. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ նոյեմբերի 3-ին. Վերցված է 2014 թ․ նոյեմբերի 25-ին.
  14. ↑ Andre Terry. (2014 թ․ նոյեմբերի 24). «Sania Mirza´s new partner will be former world No.1 Su-Wei Hsieh». Tennis World. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ նոյեմբերի 29-ին. Վերցված է 2014 թ․ նոյեմբերի 25-ին.
  15. ↑ «Мирза — новая первая ракетка мира в паре». Спорт-Экспресс. 2015 թ․ ապրիլի 12. Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ դեկտեմբերի 8-ին. Վերցված է 2015 թ․ ապրիլի 13-ին.
  16. ↑ «Sania Mirza conferred with Rajiv Gandhi Khel Ratna award». Indian Express. 2015 թ․ օգոստոսի 29. Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ հոկտեմբերի 1-ին. Վերցված է 2016 թ․ մարտի 7-ին.
  17. ↑ «Hingis and Mirza lose chance to complete 'Santina Slam'». Reuters. 2016 թ․ մայիսի 29. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 20-ին. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 14-ին.
  18. ↑ «Sania prevails: Mirza-Dodig outclass Paes-Hingis to reach Aus Open mixed doubles semifinal». First Post. 2016 թ․ հունվարի 29. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 14-ին.
    «Hingis and Paes complete career mixed slam». Roland Garros. 2016 թ․ հունիսի 3. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ հունիսի 4-ին. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 14-ին.
  19. ↑ Kamakshi Tandon. «Report: Martina Hingis and Sania Mirza will no longer play doubles together». Tennis.com. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 20-ին. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 14-ին.
  20. ↑ Турнирная сетка Открытого чемпионата Австралии 2017 года в смешанном парном разряде Արխիվացված է Հունվար 5, 2018 Wayback Machine-ի միջոցով:(անգլ.) на сайте ITF
  21. ↑ Prajwal Hegde. (2017 թ․ հոկտեմբերի 8). «Injury woes: Sania Mirza ends season after semis loss». The Times of India. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հունվարի 5-ին. Վերցված է 2018 թ․ հունվարի 4-ին.
  22. ↑ «Sania Mirza to become mother in October: Father». Times of India. 2018 թ․ ապրիլի 23. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ հունվարի 12-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 9-ին.
  23. ↑ Stephanie Livaudais (2019 թ․ դեկտեմբերի 24). «WTA Scouting Report: Sania Mirza taking baby steps in 2020 return» (անգլերեն). WTA. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ դեկտեմբերի 25-ին. Վերցված է 2019 թ․ դեկտեմբերի 27-ին.
  24. ↑ «Sania Mirza Birthday Special: Interesting Facts About the Six-Time Grand Slam Winner». Latestly (անգլերեն). 2020 թ․ նոյեմբերի 14. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ նոյեմբերի 25-ին. Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 5-ին.
  25. ↑ «Sania Mirza wins first title of 2021 season in Ostrava». The Times of India (անգլերեն). 2021 թ․ սեպտեմբերի 26. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ հունվարի 4-ին. Վերցված է 2022 թ․ հունվարի 4-ին.
  26. ↑ Wriddhaayan Bhattacharyya (2022 թ․ օգոստոսի 23). «Injured Sania Mirza pulls out of US Open, puts retirement plans on hold». International Olympic Committee (անգլերեն). Վերցված է 2024 թ․ հունվարի 5-ին.
  27. ↑ Victoria Chiesa (2023 թ․ հունվարի 26). «Sania Mirza says goodbye to Grand Slam tennis with runner-up finish in Australian Open mixed doubles». US Open (անգլերեն). Վերցված է 2024 թ․ հունվարի 5-ին.
  28. ↑ «Stefani, Matos defeat Mirza, Bopanna for Australian Open mixed title». WTA (անգլերեն). 2023 թ․ հունվարի 27. Վերցված է 2024 թ․ հունվարի 6-ին.
  29. ↑ «Rio 2016: Sania Mirza Suggests Olympic Career Over After Bronze Flop». News 18. 2016 թ․ օգոստոսի 15. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 20-ին. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 14-ին.
  30. ↑ Не играла матч первого раунда
  31. ↑ Не играла матч 1/4 финала
  32. ↑ Не играла матч второго раунда

Ծանոթագրություններ

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սանյա Միրզա» հոդվածին։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Սանյա_Միրզա&oldid=9821195» էջից