Սանդրո Մացցոլա
 | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Քաղաքացիությունը |
 Իտալիա | ||
| Ծննդյան ամսաթիվ | նոյեմբերի 8, 1942[1] (78 տարեկան) | ||
| Ծննդավայր | Թուրին, Իտալիա | ||
| Հասակ | 179 սանտիմետր | ||
| Քաշ | 74 կիլոգրամ | ||
|
| |||
| Մասնագիտական կարիերա* | |||
| Տարի | Ակումբ | Խաղ (գոլ) | |
| 1960-1977 |
Ինտեր Միլան | 417 | (116) |
| Ազգային հավաքական | |||
| 1963-1974 |
Իտալիա | 70 | (22) |
|
| |||
|
* Մասնագիտական կարիերայում ընդգրկված են միայն առաջնության խաղերը և գոլերը: | |||
Ալեսսանդրո «Սանդրո» Մացցոլա(իտալ.՝ Alessandro "Sandro" Mazzola, նոյեմբերի 8, 1942[1], Թուրին, Իտալիա), իտալացի ֆուտբոլիստ, Իտալիայի հավաքականի և «Միլանի» կիսապաշտպան, Եվրոպայի չեմպիոն (1968), Իտալիայի քառակի չեմպիոն (1963, 1965, 1966, 1971), Չեմպիոնների լիգայի կրկնակի չեմպիոն (1965), (1966), Իտալիայի լավագույն ֆուտբոլիստ (1964), Իտալիայի լավագույն ռմբարկու (1965, 17 գնդակ)։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սանդրոն ծնվել է 1942 թվականին։ Հայրը՝ Վալենտինո Մացցոլան եղել է Իտալիայի հավաքականի անդամ և «Տորինոյի» ավագը, եղբայը՝ Ֆերրուչչոն նույնպես եղել է ֆուտբոլիստ։ Սանդրոյի ծնողների ամուսնալուծությունից հետո եղբայրը մնացել է մոր խնամակալության տակ, իսկ Սանդրոն՝ հոր։ Սանդրոն միշտ ներկա է եղել հոր մարզումներին։ 1949 թվականի մայիսի 4-ին հայրը, ինչպես նաև «Տորինոյի» ամբողջ կազմը դառնում են ավիավթարի զոհ։ Հոր մահից հետո Սանդրոյի և Ֆերրուչչոյի խնամակալությամբ զբաղվել է Բենիտո Լորենցին, որը եղել է նրանց հոր ընկերը և երկուսն էլ խաղացել են Իտալիայի հավաքականի կազմում։ Լորենցին եղել է «Ինտերի» անդամ, և եղբայրները հայտնվում են Ինտերի մանկական կազմում, որի ղեկավարը եղել է լեգենդար Ջուզեպպե Մեացցան[2]։ Եղբայրները ապրում էին «Ինտերին» պատկանող տարածքում։ Ֆերրուչչոյին ավելի տաղանդավոր էին համարում, քան Սանդրոյին, սակայն Սանդրոն ավելի մեծ հռչակ ձեռք բերեց։ Առաջին խաղը 1961 թվականի հունիսի 10-ին էր, Յուվենտուսի հետ, որի ժամանակ «Ինտերը» 9։1 հաշվով պարտություն կրեց[3]։
Հավաքականում առաջին խաղը 1963 թվականի մայիսի 12-ին էր։ Այդ օրը Իտալիայի հավաքականը ընկերական հանդիպում ունեցավ Բրազիլիայի հավաքականի հետ և հաղթեց 3-0 հաշվով։ Իտալացիների երկրորդ գոլի հեղինակը Մացցոլան էր։ 1963 թվականին Եվրոպայի առաջնության ընտրական փուլում, ԽՍՀՄ-ի դեմ խաղի ժամանակ Մացցոլան չի կարողացել գրավել Լև Յաշինի պաշտպանած դարպասը։ Հետագայում Մացցոլան նշել է, որ Յաշինը ավելի լավ է ֆուտբոլ խաղում, քան ինքը[4]։ Մացցոլան ընդհանուր հաշվով անց է կացրել 565 խաղ և խփել 160 գոլ[5], որից 418 խաղ և 116 գոլ՝ Սերիա A-ում[6]։ Միլանյան դերբիի պատմության ընթացքում ամենաարագ գոլը Մացցոլան է խփել (13-րդ վայրկյան,24 փետրվար, 1963 թվական)[7]։
Նվաճումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ինտեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Սերիա A. 1962–63, 1964–65, 1965–66, 1970–71
- Եվրոպական գավաթ. 1963–64, 1964–65
- Միջմայրցամաքային գավաթ. 1964, 1965
Իտալիայի հավաքական[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Եվրոպայի առաջնություն. 1968
- Աշխարհի առաջնություն. երկրորդ տեղ 1970
Անհատական[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Սերիա A-ի տարվա լավագույն ռմբարկու. 1964-1965 (17 գոլ)
- Եվրոպական գավաթի տարվա լավագույն ռմբարկու. 1963-1964 (Վլադիմիր Կովաչևիչի ու Ֆերենց Պուշկաշի հետ, 7 գոլ)
- ՖԻՖԱ-ի տարվա խորհրդանշական հավաքական. 1967
- Եվրոպայի առաջնության խորհրդանշական հավաքական. 1968
- Ոսկե գնդակ (2-րդ տեղ). 1971
- Իտալիայի ֆուտբոլի պատմության փառքի սրահ. 2014
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 Transfermarkt.com(բազմ․) — 2000.
- ↑ Первым учителем был Меацца
- ↑ Статистика встреч Ювентус (Турин), Италия – Интер (Милан), Италия
- ↑ Экс-полузащитник сборной Италии Сандро Маццола: Яшин закрывал собой все ворота!
- ↑ МАЦЦО́ЛА,Большая российская энциклопедия
- ↑ ТОП-10 игроков по сыгранным матчам и забитым голам
- ↑ АЛЕССАНДРО МАЦЦОЛА
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
| ||||||||||||||||
