Սալչիպապա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Սալչիպապա
Պերուական խոհանոց
Տեսակճաշ
ԵնթատեսակԱրագ սնունդ, կարտոֆիլով ուտեստ և Փողոցային սնունդ
 Salchipapa Վիքիպահեստում

Սալչիպապա (իսպ.՝ salchipapa կամ salchipapas), պերուական ֆաստ-ֆուդ ուտեստ, հիմնականում օգտագործում են որպես փողոցային ուտելիք, որպես կանոն, բաղկացած է տապակած տավարի նրբերշիկներից և երշիկներից, ֆրի կարտոֆիլից, կաղամբով աղցանից[1]։ Ուտեստի անվանումը իսպաներեն salchicha բառի կոնտամինացիա է (երշիկ/նրբերշիկներ) և papa (կարտոֆիլ)։ Ուտեստը մատուցվում է տարբեր սոուսների հետ, ինչպիսին են կետչուպը և մանանեխը, crema de aceituna (ձիթապտղի սոուս), ինչպես նաև ախի սոուսը կամ չիլի պղպեղը։ Երբեմն վերջում ավելացնում են ձու և պանիր․ սալչիպապան կարելի է մատուցել լոլիկով և աղցանով՝ օրեգանոյով զարդարված։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

A basket with food on top of a table
Սալչիպապա ուտեստը հայտնի է դարձել լատինաամերիկական խոհանոցներում

Սալչիպապան ստեղծվել է Լիմայում և Պերույում որպես փողոցային սնունդ։ Տարիների ընթացքում ուտեստը տարածվել է ամբողջ Պերույի շրջանում[2]։ Լատինական Ամերիկայում ուտեստի համբավը դուրս եկավ պերուական խոհանոցից, և հիմա նա հայտնի է նաև Էկվադորի և Բոլիվիայի խոհանոցներում։ Ուտեստը վաճառվում է արգենտինական փողոցներում և շուկաներում[3][4]։ Ուտեստը շարունակում է հայտնի դառնալ Բոլիվիայի ներգախթի շնորհիվ, ԱՄՆ-ում և Չիլիում կան կոլումբիական և պերուական ճաշարաններ[5]։ Կա տարբերակ, որը հայտնի է որպես «չորիպապաս» (պատրաստված է չորիսոից երշիկի փոխարեն)։ Ուտեստը կարելի է գտնել նաև Մեքսիկայում[6]։

Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Dan Perlman (2009). SaltShaker Spanish-English-Spanish Food & Wine Dictionary - Second Edition. Lulu.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ դեկտեմբերի 13-ին. Վերցված է 2023 թ․ հուլիսի 11-ին.
  2. Jenkins, Dilwyn (2003). Rough Guide to Peru. Rough Guides. ISBN 978-1-84353-074-9. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ դեկտեմբերի 13-ին.
  3. Adés, Harry; Melissa Graham (2003). The Rough Guide to Ecuador. Rough Guides. ISBN 978-1-84353-109-8. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ դեկտեմբերի 13-ին.
  4. Donadío, Pablo (2008). Un paso en el camino. Página12. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ դեկտեմբերի 13-ին.
  5. Canelo, Brenda (2011). Procesos transnacionales y Estado subnacional en una ciudad latinoamericana. Comisión Económica para América Latina y el Caribe (CEPAL). Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ դեկտեմբերի 13-ին. Վերցված է 2023 թ․ հուլիսի 11-ին.
  6. Lozano, Fernando (2011). Salchipapas y churros: ¿cómo se comen estos platos en México?. El Comercio. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 31-ին. Վերցված է 2023 թ․ հուլիսի 11-ին.