Սովորել է Օքսֆորդի համալսարանում (1792-1794)։ 1795 թ. լույս է տեսել «Պոեմներ» առաջին ժողովածուն։ Սկսել է որպես արմատական («Ուոթ Թայլեր», 1794, հրտ․ 1817, դրամա), 1790-ական թվականների վերջին նրա ստեղծագործություններում գնալով մեծ դեր են խաղացել միստիկան, աստվածաբանական դիդակտիկան։ Այդ էվոլյուցիան արտացոլված է «Մեդոք» (1805), «Կեհամայի անեծքը» (1810), «Ռոդերիկը, գոթերից վերջինը» (1814) պոեմներում։ Սաութիի «Դատարանի տեսիլքը» (1821) պոեմը Ջորջ Բայրոնին առիթ է տվել ստեղծելու իր երգիծական համանուն պարոդիան։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 10, էջ 251)։