Պրադո թանգարան (Մադրիդ)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Պրադո թանգարան
Изображение логотипа
Տեսակպատկերասրահ, ազգային թանգարան, կազմակերպություն, տեսարժան վայր և տուրիստական վայր
Երկիր Իսպանիա[1]
ՏեղագրությունՄադրիդ[1][2]
ՎայրVillanueva building?[3] և Madrid city?
Կազմված էHall 056B?, hall 026?, hall 025?, Prado hall 024?, hall 051A?, hall 008B?, hall 012? և Prado hall 077?
Հիմնադրվել է1819[3]
ՀիմնադիրCharles III of Spain?[4]
Այցելուներ3 497 345 մարդ (2019)[5] և 1 175 296 մարդ (2021)[6]
ՏնօրենMiguel Falomir Faus?
Հավաքածուի չափս8637 գծանկար[7], 7825 գեղանկար[8], 981 Լուսանկար[8], 932 քանդակ[8], 155 քարտեզ[8] և 4 գիրք[8]
Կայքmuseodelprado.es(իսպ.)
Քարտեզ
Քարտեզ
Պրադո թանգարան
Թանգարանի հատակագիծը առանց ընդլայնման

Պրադո թանգարան (իսպ.՝ Museo Nacional del Prado, Prado՝ մարգագետին), գտնվում է Մադրիդում և համարվում է աշխարհի ամենանշանակալի ու հարուստ արվեստի թանգարաններից մեկը։

Թանգարանը հիմնադրվել է որպես քանդակների և գեղանկարչության հավաքածու, այսօր այն ընդգրկում է ավելի քան 5000 գեղանկարներ, 2000 գրաֆիկական աշխատանքներ, 1000 մեդալիոններ և 2000 դեկորատիվ արվեստի նմուշներ։ Քանդակների հավաքածուն ընդգրկում է ավելի քան 700 նմուշներ և պատառիկներ։ Պրադոյի թանգարանը իսպանական գեղանկարչության ամենամեծ հավաքածուն է։ Ցուցադրվում են նաև իտալական վերածննդի նկարիչների ստեղծագործություններ, Բոտիչելլի, Կարավաջո, ինչպես նաև գերմանացի և հոլանդացի վարպետների ստեղծագործություններ, Ռեմբրանդտ, Դյուրեր և ուրիշներ։

Պրադո թանգարանի գեղարվեստական ֆոնդի հիմքը Իսպանիայի թագավորների հավաքածուներն են, որոնք հետագայում համալրվել են եկեղեցիների ազգայնացված հավաքածուներով և նվիրաբերումներով։

Թանգարանը տեղավորված է Պրադո այգում (այստեղից էլ՝ թանգարանի անվանումը)՝ 1785 թվականին կառուցված նախկին բնագիտական թանգարանի շենքում։ Նապոլեոնի արշավանքների ժամանակ (1808–1809 թվականներ) վնասվել են թանգարանի շենքը և հավաքածուն։ 1814 թվականին Իսպանիայի Ֆերդինանդ VII թագավորը որոշել է բացել հանրային թանգարան. 1818 թվականին հիմնադրվել է Գիտության և արվեստի թանգարանը, որը հետագայում անվանվել է Պրադոյի թանգարան։ 1819 թվականին հավաքածուում եղել է ընդամենը 311 նկար։ 1826–1827 թվականներին Պրադոյին է հանձնվել Սան Ֆեռնանդո ակադեմիայի, նաև Իսպանիայի Կառլոս V, Ֆիլիպ II, Ֆիլիպ IV թագավորների հավաքածուները։ 1828 թվականին գիտական խորհուրդը հավաքածուն դասակարգել և ցուցադրել է։ 1836 թվականին Իսպանիայում փակվել են վանքերը և եկեղեցական ուսումնական հաստատությունները. արվեստի բռնագրավված արժեքները տեղավորվել են Լա Տրինիդադ վանքում, որտեղ 1838 թվականին բացված Ազգային թանգարանի հավաքածուն 1871 թվականին նույնպես հանձնվել է Պրադոյին։ 1868 թվականին Պրադոն թագավորական թանգարանից վերածվել է Մադրիդ քաղաքի թանգարանի։ Հետագայում Պրադոյի մի շարք գործեր (հատկապես 19-րդ դարի իսպանացի նկարիչների) տեղափոխվել են Նոր արվեստի (1894 թվական) և Ժամանակակից արվեստի ազգային (1951 թվական) թանգարաններ։ 1936 թվականի քաղաքացիական պատերազմի ժամանակ թանգարանը փակվել է, նկարները տարհանվել են Շվեյցարիա։ 1939 թվականին վերաբացվել է ոչ ամբողջական ցուցանմուշներով (նկարների որոշ մասը ցուցադրվում էր Ժնևում)։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի (1939–1945 թվականներ) սկզբին մնացած կտավները Ժնևից տեղափոխվել են Իսպանիա։ 1971 թվականին Կասոն դել Բուեն Ռետիռո շենքում բացվել է Պրադոյի մասնաճյուղը, որտեղ ցուցադրված են հիմնականում 19-րդ դարի իսպանական գեղանկարչության լավագույն գործերը։

Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 9, էջ 419