Պիեռ դը Կուբերտեն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
(Վերահղված է Պիեր դը Կուբերտենից)
Բարոն Պիեռ դը Կուբերտեն
Pierre de Frédy, Baron de Coubertin
Պիեռ դը Կուբերտենը 1925 թվականին
Միջազգային օլիմպիական կոմիտեի երկրորդ նախագահ
1896 - 1925
Նախորդող Դեմիտրիուս Վիկելաս
Հաջորդող Անրի դը Բայե-Լատյուր
Գոդֆրոյ դը Բլոնե (փաստացի)
 
Կրթություն՝ Քաղաքական գիտությունների ազատ դպրոց
Մասնագիտություն՝ պատմաբան, մանկավարժ, ուսուցիչ, գրող, rugby union match official, քաղաքական գործիչ, մարզական պաշտոնյա և կազմակերպության հիմնադիր
Ազգություն Ֆրանսիա
Ծննդյան օր 01 հունվար 1863
Ծննդավայր Փարիզ
Վախճանի օր 02 սեպտեմբեր 1937
Վախճանի վայր Ժնև
Թաղված Բուա դե Վո գերեզմանատուն
Քաղաքացիություն  Ֆրանսիա
Ի ծնե անուն ֆր.՝ Charles Pierre Frédy de Coubertin[1]
Հայր Շառլ Լուի դե Ֆրեդի, Բարոն դե Կուբերտեն
Մայր Marie Marcelle Gigault de Crisenoy?
Ամուսին Մարի Ռոթան
 
Ինքնագիր Изображение автографа
 
Պարգևներ
Order of Orange-Nassau, Ֆրանց Յոզեֆի շքանշան, «Ռումինիայի աստղ» շքանշան, Ռումինիայի թագի շքանշան, Թագի շքանշան, Փյունիքի շքանշան, Լեոպոլդ II-ի շքանշան, Սուրբ Օլաֆ շքանշանի ասպետ, Ֆինլանդական Սպիտակ Վարդի շքանշան, Knight 1st Class of the Order of the Polar Star,

Glory of sport?

և

World Rugby Hall of Fame? (2007)

Պիեռ[2] դը Ֆրեդի, Բարոն դը Կուբերտեն (հունվարի 1, 1863(1863-01-01)[4][5][6][…], Փարիզի 7-րդ շրջան, Փարիզ[1] - սեպտեմբերի 2, 1937(1937-09-02)[3][4][5][…], Ժնև, Շվեյցարիա[3]), ֆրանսիացի մանկավարժ և պատմաբան, նաև Միջազգային օլիմպիական կոմիտեի հիմնադիրը և երկրորդ նախագահը։ Նա համարվում է ժամանակակից Օլիմպիական խաղերի հայրը։ Ծնվել է ֆրանսիացի ազնվականների ընտանիքում, եղել է գիտնական, ուսումնասիրել է շատ գիտություններ, մեծ մասամբ պատմություն և մանկավարժություն։

Վաղ կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պիեր դը Ֆրեդին ծնվել է 1863 թվականի հունվարի 1-ին Փարիզում, կայացած ազնվականների ընտանիքում[7]։ Նա Բարոն Ճառլս Լւոի դը Ֆրեդիի և Մարի Մարսել դը Կրեսենոյի չորրորդ երեխան է[8]։ Ընտանիքի ավանդույթի համաձայն Ֆրեդի անունը առաջին անգամ հիշատակվել է 15-րդ դարում և ւնտանիքին այս անվանումը տվել է Լյուդովիկոս XI-ը 1477 թվականին։ Նրա ընտանիքի տարբեր ճյուղերի ներկայացուցիչներ Ֆրանսիայի պատմության ընթացքում եղել են նշանավոր անձիք, ռազմական առաջնորդներ, թագավորի խորհրդականներ և արքայազներ[9]։

Պիեր դը Կուբերտենը երեխա ժամանակ (աջից), իր քույրերից մեկի հետ, նկարված հոր կողմից 1869 թվական:

Նրա հայրը վառ Ռոյալիստ էր և փորձառու նկարիչ, ում գործերը մրցանակների էին արժանացել Փարիզյան սալոնի կողմից։ Նրա նկարների հիմնական թեմաներն էին Հռոմի Կաթոլիկ եկեղեցին, դասականությունը և նշանակալիությունը, որը վերաբերվում էր այն առարկաներին, որը նրա կարծիքով ամենակարևորն էին[10]։

Կուբերտենը մեծացել է Ֆրանսիայի համար շատ կարևոր պատմական շրջանում. Ֆրանս-պրուսական պատերազմի, Փարիզի կոմունայի և Ֆրանսիայի երրորդ հանրապետության տարիներին[11]։ Սակայն նրա պատանեկությունը անցկացվել է առավել խաղաղ ժամանակաշրջանում։ 1874 թվականին նրա ծնողները նրան ուղարկում են ճիզվիտների դպրոց, որը դեռևս կառուցվում էր առաջին հինգ տարիների ընթացքում։ Մինչդեռ այդ ժամանակ շատ դպրոցներում ցերեկային ստացիոնար ուսուցում էր, Կուբերտենի դպրոցում դասավանդում էր ճիզվիտ հոգևորական և նրա ծնողները հույս ունեին որ նրանց որդին կդառնա հոգևոր և բարոյական անձնավորություն[12]։ Նա առաջադիմությամբ առաջին երեք ուսանողներից մեկն էր և ընդունվեց դպրոցի էլիտար ակադեմիա գերազանց արդյունքներով։

Որպես ազնվական Կուբերտենը լավ շանսեր ուներ կարիերան սկսել որպես քաղաքական կամ ռազմական գործիչ։ Սակայն նա ընտրեց ստեղծագործողի կարիերան, այնուհետև սովորելով կրթություն, պատմություն, գրականություն և սոցիոլոգիա[7]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 ծննդական
  2. Պիեռ դը Կուբերտենի անվան գրությունը ՀՍՀ-ի «Օլիմպիական խաղեր» հոդվածում
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Кубертен Пьер де // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  4. 4,0 4,1 4,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  5. 5,0 5,1 5,2 MacAloon J. J. Encyclopædia Britannica
  6. Nationalencyklopedin (շվեդերեն) — 1999.
  7. 7,0 7,1 Hill, p. 5
  8. «Ancestry of Pierre de Coubertin». Roglo.eu. Վերցված է 2011 թ․ հոկտեմբերի 9-ին.
  9. MacAloon, pp 8–10
  10. MacAloon, pp 17–19
  11. MacAloon, p 21
  12. MacAloon, pp 32–33