Մինինի և Պոժարսկու հուշարձան
![]() Մինինի (կանգնած) և Պոժարսկու (նստած) հուշարձանը Վասիլի Երանելու տաճարի ֆոնի վրա | |
![]() | |
![]() | |
Կոորդինատներ | 55°45′10″ հս․ լ. 37°37′21″ ավ. ե.HGЯO |
Գտնվում է | ![]() |
Կառուցվել է | 1918 |
Շինության ձևը | պղնձե, արույրե հուշարձան |
Կառուցել է | Նախագծի և կառուցման հեղինակ՝ Իվան Մարտոս |
Ներկա վիճակը | Կանգուն |
Մինինի և Պոժարսկու հուշարձան (ռուս.՝ Па́мятник Ми́нину и Пожа́рскому), Իվան Մարտոսի կողմից ստեղծված պղնձե և արույրե քանդակախումբ, որը գտնվում է Մոսկվայի Վասիլի Երանելու տաճարի դիմաց՝ Կարմիր հրապարակում։
Թեմա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հուշարձանը նվիրված է Կուզմա Մինինին և իշխան Դմիտրի Պոժարսկուն, ովքեր, հավաքելով համառուսական կամավորական բանակը և արտաքսելով լեհ-լիտվական համագործակցության ուժերին, վերջ դրեցին 1612 թվականի հոգսերի ժամանակաշրջանին։
Հարթաքանդակներ հուշարձանի պատվանդանին
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հուշարձանի կառուցման ֆինանսավորումն իրականացվել է Նիժնի Նովգորոդ քաղաքից, որտեղից Մինինը և Պոժարսկին եկել էին փրկելու Մոսկվան։ Կայսեր Ալեքսանդր I-ի որոշմամբ հուշարձանը պետք է տեղադրվեր Կարմիր հրապարակում՝ Մոսկվայի Կրեմլի հարևանությամբ։ 1808 թվականին քանդակագործ Իվան Մարտոսի առաջարկած նախագիծը ճանաչվել է լավագույնը և 1813 թվականին հավանության է արժանացել այրի կայսրուհի Մարիա Ֆյոդորովնայի և Ռուսաստանի գեղարվեստի ակադեմիայի կողմից։ Ձուլման աշխատանքներն իրականացվել են 1816 թվականին Սանկտ Պետերբուրգում՝ օգտագործելով 1100 ֆունտ պղինձ։ Ֆինլանդիայից բերված գրանիտե երեք մասերից բաղկացած պատվանդանը նույնպես կերտվել է Սանկտ Պետերբուրգում։ Հուշարձանը Մոսկվա է տեղափոխվել և աշխատանքներն ավարտին են հասցվել ձմռանը։ Պայմանավորված Նապոլեոնի ներխուժմամբ Ռուսաստան՝ հուշարձանը չի բացվել մինչև 1818 թվականը։
Հուշարձանի կրկնօրինակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- 2005 թվականի նոյեմբերի 4-ին Նիժնի Նովգորոդում բացվել է Զուրաբ Ծերեթելու կերտած Մինինի և Պոժարսկու հուշարձանը[1], որը Մոսկվայում գտնվող հուշարձանի կրկնօրինակն է՝ փոքր 5 սմ։ Այն տեղադրված է Նիժնի Նովգորոդի Կրեմլի պատի տակ, Հովհաննես Մկրտիչ եկեղեցու հարևանությամբ
- Մինինի և Պոժարսկու փոքրաքանդակ հուշարձանը (1818) գտնվում է Տագանրոգի գեղարվեստի թանգարանում
Որպես սիմվոլիկա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ռուսական նամականիշերի վրա հուշարձանի պատկերն առաջին անգամ հայտնվել է 1904 թվականին, Մինինի ու Պոժարսկու նամականիշը՝ 1946 թվականին։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Коваленская Н. Мартос (1752-1835) / Художник книги Н. Ю. Гитман. - М. - Л.: Гос. изд-во «Искусство», 1938. - 140, [2] с. - 5 000 экз. (в пер.)
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Новость об открытии восстановленного храма Рождества Иоанна Предтечи и памятника Минину и Пожарскому в Нижнем Новгороде (4 ноября 2005) — сайт 1 канала.
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Հուշարձանի վերակառուցման և վերականգնման հայեցակարգը Archived 2016-03-26 at the Wayback Machine.