Համերգ (մուլտֆիլմ, 1935)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Համերգ
անգլ.՝ The Band Concert
Տեսակկարճամետրաժ մուլտիպլիկացիոն ֆիլմ
Ժանրկինոկատակերգություն
ԿերպարներՄիկի Մաուս, Դոնալդ Դաք, Clarabelle Cow?, Գուֆի, Horace Horsecollar? և Peter Pig?
Շարքի մասն էՄիկի Մաուս[1]
ՌեժիսորՈւիլֆրեդ Ջեքսոն[2][3]
ՍցենարիստHugh Hennesy?[4] և Terrell Stapp?[4]
ՀնչյունավորումՈւոլթ Դիսնեյ, Կլերենս Նեշ, Պինտո Կոլվիգ և Բիլլի Բլեթչեր
ՊրոդյուսերՈւոլթ Դիսնեյ[3]
ԵրաժշտությունԼի Հերլայն[3]
Երկիր ԱՄՆ
Լեզուանգլերեն
ԸնկերությունՈւոլթ Դիսնեյ ընկերություն[3]
ԴիստրիբյուտորUnited Artists[3] և Դիսնեյ+
Տևողություն9 րոպե
ՇարքՄիկի Մաուս[1]
Թվականփետրվարի 23, 1935[4]

«Համերգ» (անգլ.՝ The Band Concert), կարճ մուլտֆիլմ Միկի Մաուսի մասին, որը 1935 թվականի ստեղծել է Ուոլթ Դիսնեյ ընկերությունը։ Սա առաջին ֆիլմն է Միկի Մաուսի մասին, որը կատարվել է եռագույն «Տեխնիկոլոր» (անգլ.՝ Technicolor) տեխնիկայով։ Մուլտֆիլմը 3-րդ տեղն է զբաղեցնում անիմացիայի պատմության մասնագետ Ջերի Բեքի 1994 թվականին կազմած 50 լավագույն մուլտֆիլմերի ցանկում։

Սյուժե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Միկի Մաուսի՝ այգում ելույթ ունեցող նվագախումբը կատարում է Ջոակինո Ռոսսինի «Վիլհելմ Տելլ» օպերայի նախերգանքը։ Պաղպաղակավաճառ Դոնալդ բադը այցելուներին բարձրաձայն առաջարկում է իր ապրանքը՝ այդ կերպ խանգարելով նվագախմբի դիրիժոր Միկի Մաուսին կենտրոնանալ։ Այնուհետև Դոնալն առանց հրավերի բարձրանում է բեմ, հանում իր ֆլեյտան ու սկսում է կատարել «Turkey in the Straw» այն նույն տեմպով, ինչ նվագախումբը։ Շուտով նվագախումբն սկսում է նվագակցել Դոնալդ բադին։ Բարկացած Միկին փորձում է ազատվել նոր կատարողից՝ կոտրելով նրա ֆլեյտան, սակայն Դոնալդը հանում է նորը և շարունակում նվագել։ Շուտով Միկին հասկանում է, որ Դոնալդն ունի տասնյակ ֆլեյտա, որոնցից մի քանիսը վերցնում է օդից։

Երբ նվագախումբն անցնում է նախերգանքի հաճորդ՝ «Storm» հատվածին, տորնադո է բարձրանում, և վախեցած հանդիսատեսը փախչում է այգուց։ Տորնադոն իր ճանապարհին հայտնված ամեն բան կլանում է՝ ներառյալ բեմը, որտեղ տեղակայված էին կատարողները, սակայն նվագախմբի մասնակիցները շարունակում են նվագել օդում։ Վերջապես տորնադոն խմբին շպրտում է ծառի վրա, և նախերգանքը մոտենում է իր ավարտին։ Հանդիսատեսներից միակ մնացածը Դոնալդ բադն էր, որը մեծ ոգևորությամբ ծափահարում է նվագախմբին։ Ապա հանում է ֆլեյտան և սկսում է կատարել իր մեղեդին, բայց խումբը երաժշտական գործիքները շպրտում է նրա վրա, քանի որ վերջիններս հոգնել էին այդ ամենից։

Նվագախմբի անդամներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 1935 թվականին ֆիլմը մասնակցել է Վենետիկի կինոփառատոնին (Venice Film Festival) և հաղթել, իսկ Ուոլթ Դիսնեյը ստացել է լավագույն անիմացիայի համար մրցանակ[5]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]