Լուիջի Սերաֆինի
| Լուիջի Սերաֆինի | |
|---|---|
| Ծնվել է | օգոստոսի 4, 1949[1] (74 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Հռոմ, Իտալիա |
| Քաղաքացիություն |  Իտալիա |
| Մասնագիտություն | ճարտարապետ, նկարազարդող և գրող |
 Luigi Serafini Վիքիպահեստում | |
Լուիջի Սերաֆինի (օգոստոսի 4, 1949[1], Հռոմ, Իտալիա), իտալացի նկարիչ, ճարտարապետ և արդյունաբերական դիզայներ։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սերաֆինին լայնորեն հայտնի է դարձել որպես «Կոդեքս Սերաֆինիանուսի» ստեղծող, մի գրքի, որը լույս է տեսել 1981 թվականին։ «Կոդեքս Սերաֆինիանուս» գիրքը ստեղծելու համար Սերաֆինին ոգեշնչվել է Վոյնիչի ձեռագրից։ 360 էջանոց «Կոդեքս Սերաֆինիանուսը» համարվում է երևակայական աշխարհի հանրագիտարան, որը գրված է «անհայտ լեզվով» և պարունակում է սյուռեալիստական, վառ պատկերազարդումներ։ Գիրքը գրավել է փիլիսոփա Ռոլան Բարտի ուշադրությունը, 1984 թվականին դրա մասին էսսե է գրել Իտալո Կալվինոն։
2009 թվականին մայիսի 11-ին Օքսֆորդի համալսարանի Գրքասերերի ընկերության ժողովի նիստում Սերաֆինին պնդել է, որ Կոդեքսի ցանկում որևէ թաքնված իմաստ չկա, այն ասեմիկ է և գրելաձևն ավելի շատ նման է անգիտակցական գրի։ Նա ցանկացել է, որ իր այբուբենը ընթերցողին փոխանցի այն նույն զգացողությունը, որն զգում է կարդալ չիմացող երեխան, որը նայում է գրքին, որում գրվածն ինչպես ինքը գիտի, հասկանալի է մեծահասակների համար։
1984 թվականին Սերաֆինին ստեղծել է էլ ավելի հազվագյուտ գիրք՝ Pulcinellopedia (piccola) (ռուսերեն տառադարձությունով հայտնի որպես Полишинелепедия), իտալական կատակերգության հերոս Պուլչինելլայի մասին մատիտանկարներով։
1980-ական թվականներին աշխատել է որպես ճարտարապետ և դիզայներ Միլանում։ Սերաֆինիի արվեստի գործերը առանձնանում են մետալեզվությամբ (օրինակ՝ Սանթա և Սուսփիրալ բազկաթոռները, Artemide դիզայներական ընկերության համար նախագծված լապտերներն ու հայելիները)։
Աշխատել է Լա Սկալայում Ֆրեդերիկ Էշթոնի բեմադրած «The Jazz Calender» բալետի համար նախատեսված դեկորացիաների, լուսավորության և զգեստների վրա, ինչպես նաև Piccolo Teatro di Milano-ի համար։ Համագործակցել է իտալական հեռուստատեսության հետ՝ հեռուստաալիքների համար լոգոտիպեր ստեղծելով։ Ստեղծել է Ֆեդերիկո Ֆելլինիի վերջին՝ «Լուսնի ձայնը» ֆիլմի նախնական դեկորացիաները։ Որպես հյուր նկարիչ աշխատել է Բանֆ կենտրոնում (Ալբերտա նահանգ, Կանադա)։
Ումբրիայում բացել է խեցեգործական լաբորատորիա։ Պարբերաբար ցուցադրվում է իտալական խոշոր պատկերասրահներում (Fondazione Mudima di Milano, XIII Quadriennale, ժամանակակից արվեստի ազգային պատկերասրահ (Հռոմ))։ 2003 թվականին Նեապոլի «Mater Dei » մետրոյի կայարանում տեղադրվել են Սերաֆինիի պոլիխրոմային բրոնզե «Carpe Diem» արձանն ու խորաքանդակները։
2007 թվականի մայիսին Միլանի ժամանակակից արվեստի տաղավարում, որի համասեփականատերը նաև Սերաֆինին է, անցկացվել է Luna Pac «օնտոլոգիական ցուցահանդեսը»։
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Լուիջի Սերաֆինի» հոդվածին։ |
| ||||||||||||
