Ինչ պետք է անի Ռուսաստանը Ուկրաինայի հետ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ինչ պետք է անի Ռուսաստանը Ուկրաինայի հետ
ռուս.՝ Что Россия должна сделать с Украиной
Տեսակհոդված և news article?
ԺանրՊամֆլետ[1], Քարոզչություն[2][3] և էսսե
ՀեղինակՏիմոֆեյ Սերգեյցև[4]
Բնագիր լեզուռուսերեն[5]
Գրվել է2022
Հրատարակվել էապրիլի 3, 2022[6]
Թվային տարբերակria.ru/20220403/ukraina-1781469605.html​(ռուս.)

«Ինչ պետք է անի Ռուսաստանը Ուկրաինայի հետ», Տիմոֆեյ Սերգեցևի հոդվածը, որը հրապարակվել է 2022 թվականի ապրիլի 3-ին ռուսական ՌԻԱ Նովոստի պետական լրատվական գործակալության կողմից։ Հոդվածում առաջ են քաշվում Ուկրաինայի՝ որպես պետության ոչնչացման[7], ուկրաինացի ժողովրդի նկատմամբ բռնաճնշումների և էթնիկ զտումների, ինչպես նաև ցեղասպանության գաղափարները[8][9][10][11]։

Հետազոտողները հոդվածը անվանել են կարևոր օրինակ այն բանի, թե ինչպես են Ռուսաստանի պնդումները, որ նա «կանխում է ռուսների ցեղասպանությունն Ուկրաինայում», վերածվում «Ուկրաինայում ցեղասպանության իրականացման բացահայտ ճանաչման»[12]։

Պատմություն և համատեքստ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քաղաքական ենթատեքստ և հրապարակում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Ինչ պետք է անի Ռուսաստանը Ուկրաինայի հետ» հոդվածը հրապարակվել է 2022 թվականի ապրիլի 3-ին՝ Կիևի շրջանից Ռուսաստանի զինված ուժերի նահանջից և ռուս զինծառայողների կողմից Բուչայում սպանված խաղաղ բնակիչների մարմինների հայտնաբերումից անմիջապես հետո[13]։

Հոդվածի հրապարակումից երեք օր անց «ՌԻԱ Նովոստի»-ն հրապարակել է Վիկտորիա Նիկիֆորովայի «Ինչի համար է Ռուսաստանը պայքարում Ուկրաինայում» հոդվածը, որում Նիկիֆորովան հայտարարել է, որ «ռուսները եկել են իրենց հողը նացիստներից ազատելու», իսկ տեղի ունեցածի համար մեղադրում է արևմտյան երկրներին[14]։

Տեքստի հեղինակը Տիմոֆեյ Նիկոլաևիչ Սերգեևիչն է, ռուս քաղտեխնոլոգ և ՌԻԱ սյունակագիր[15]։

Բովանդակություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իր հոդվածում Տիմոֆեյ Սերգեյցևը ուկրաինական քաղաքականությունն ու եվրոպականացումը հավասարեցրել է նացիզմին։ Հեղինակի կարծիքով՝ «Ուկրաինայի ապազգայնացում» նշանակում է երկրի նկատմամբ ցեղասպանության քաղաքականության իրականացում. Ուկրաինան պետք է վերացվի որպես ազգ և որպես պետություն, և բաժանվի Ռուսաստանի վերահսկողության տակ գտնվող առանձին «ժողովրդական հանրապետությունների», իսկ «Ուկրաինա» անվանումը՝ արմատախիլ արվի, ուկրաինական քաղաքական դասը և Ուկրաինան պաշտպանող ցանկացած զինված խմբավորում պետք է ոչնչացվի, Ռուսաստանի կողմից օկուպացված Ուկրաինայի տարածքում պետք է իրականացվեն զանգվածային բռնաճնշումներ և էթնիկ զտումներ։ Հեղինակը դրա նախադրյալն է համարում այն, որ Ուկրաինան «ապազգայնացման» և դեևրոպեիզացիայի կարիք ունի, քանի որ «ժողովրդի զգալի մասը, ամենայն հավանականությամբ, մեծամասնությունը, հարմարվել է և նացիստական ռեժիմի մեջ ներքաշվել նրա քաղաքականության մեջ»՝ հայտարարելով, որ վարկածը՝ «մարդիկ լավն են, իսկ կառավարությունը վատը» չի աշխատում[11][16]։

Արձագանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ուկրաինա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վոլոդիմիր Զելենսկին հայտարարել է, որ հոդվածը ուկրաինացիների ցեղասպանության իրականացման վերաբերյալ Ռուսաստանի Դաշնության ղեկավարության ծրագրերի ապացույցն է։ Նա նշել է, որ ուկրաինացիների ցեղասպանությունը նշելու համար հոդվածում օգտագործվել են «դեուկրաինացում» և «դեևրոպեիզացիա» տերմինները։ Նրա կարծիքով՝ սա ապացույցներից մեկն է Ուկրաինայում Ռուսաստանի ռազմական հանցագործությունների դեմ ապագա տրիբունալի համար։

Ուկրաինայի մշակույթի և տեղեկատվական քաղաքականության նախարար Ալեքսանդր Տկաչենկոն հոդվածը մեկնաբանել է հետևյալ կերպ. Երբ մենք տեսնում ենք հայելային հակառակ փաստեր. Ռուսաստանը զանգվածաբար ոչնչացնում է ուկրաինացիներին՝ ըստ ազգային պատկանելության։ «Եվ ինչպե՞ս անվանել սա։ Կարող եմ անմիջապես պատասխանել. «Ուկրաինացի ժողովրդի ցեղասպանություն Ռուսաստանի կողմից»»[17]։

Անտոն Շեխովցովը հոդվածն անվանել է «Ցեղասպանության ծրագիր», նա կարծում է, որ հոդվածում շարադրված «ֆաշիզմ» բառի ըմբռնումն արմատավորված է խորհրդային քարոզչության մեջ, որտեղ «ֆաշիզմ» բառը դարձել է հակասովետիզմ բառի հոմանիշը[18]։

Միջազգային հանրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ուկրաինայում Կանադայի նախկին դեսպան Ռոման Վաշչուկը հայտարարել է, որ «դա, ըստ էության, հռետորական թույլտվություն է ուկրաինացիներին սպանելու համար»[13]։

Բունդեսթագի պատգամավոր Թոմաս Հայլմանը հայց է ներկայացրել հոդվածի հեղինակի դեմ։ Ըստ Հայլմանի՝ հոդվածը կարող է լինել ցեղասպանության հանցագործությունը կանխարգելելու և պատժելու մասին կոնվենցիայի խախտում[19]։

Ռուսաստանի հարցերով Օքսֆորդի փորձագետ Սամուել Ռամանիի խոսքով՝ հոդվածը ներկայացնում է Կրեմլում տարածված մտածողությունը[20]։

Ջոն Հոփքինսի համալսարանի դոցենտ, ցեղասպանության պատմությամբ զբաղվող պատմաբան Եվգենի Ֆինկելը կարծում է, որ նման հոդվածների միջոցով ռուսական քարոզչությունը փորձում է արդարացնել կատարված ռազմական հանցագործությունները ռուսական հասարակության առջև․ «դա պարզապես պարզ, բավականին մտածված ձևանմուշ է, թե ինչ պետք է տեղի ունենա։ Այս հոդվածը հատել է ներխուժման մասին խոսելու և մտածելու սահմանը՝ որպես պատերազմական հանցագործությունների մի շարք, շատ ավելի համակարգված բանի մեջ»[13]։

Սլովենացի մշակութաբան և սոցիալական փիլիսոփա Սլավոյ Ժիժեկը «պատերազմն առանց սկզբունքների աշխարհում» հոդվածում սերգեյցևի հոդվածն անվանել է «խելահեղ զառանցանք», որը հանգում է այն պնդմանը, որ «Ուկրաինան երկու հայր ունի»՝ Լենինը, որը հորինել է այն, և Հիտլերը, որն այսօրվա «ուկրոնացիստներին» ոգեշնչել է իրականացնել Լենինյան հորինվածքը։ Այժմ տարածքը կազատագրվի այն բնակեցնող ժողովրդի կամքին հակառակ, որին պետք է վերադաստիարակել կամ այլ կերպ լուծարել։ Դրանով հավատքը դառնում է ավելի կարևոր, քան գիտելիքն ու փաստերը։ Ըստ «հատուկ ռուսական ճշմարտության»՝ Բուչայում և ուկրաինական այլ քաղաքներում խաղաղ բնակիչների դիակների հետ ռուս զինվորները կապ չունեն[16].

Պատմաբան Թիմոթի Սնայդերը հոդվածն անվանել է «Ցեղասպանության վերաբերյալ ռուսական ձեռնարկ»՝ հայտարարելով, որ «սա իմ երբևէ տեսած ամենաանկեղծ ցեղասպանական փաստաթղթերից մեկն է»[15][21]։

2022 թվականի հունիսին Տիմոֆեյ Սերգեյցևը, որպես ռուս քարոզիչ, հայտնվել էր Եվրամիության պատժամիջոցների տակ[22]։ Եվրամիությունը նշում է, որ Սերգեյցևը «կառավարական քարոզչության կենտրոնական դեմքն է» և հոդվածների հեղինակ, որոնք ժխտում են Ուկրաինայի պետականության իրավունքը և կոչ են անում «ապազգայնացնել», ինչպես նաև «ապաուկրաինացնել» երկիրը՝ առաջ մղելով այն գաղափարը, որ «Ուկրաինան պետք է Ռուսաստանի անբաժանելի մասը լինի»[23][24]։ Նաև ներառվել է Կանադայի, Ուկրաինայի և Շվեյցարիայի պատժամիջոցների ցուցակներում՝ որպես ապատեղեկատվության ռուսական գործակալ[24][25]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ https://www.brusselstimes.com/opinion/215076/bucha-highlights-our-moral-obligation
  2. ↑ https://meduza.io/en/live/2022/03/25/russia-s-war-against-ukraine
  3. ↑ https://web.archive.org/web/20220407084655/https://nv.ua/ukr/world/geopolitics/viyna-v-ukrajini-ta-namiri-putina-na-maybutnye-oglyad-zahidnih-zmi-novini-ukrajini-50231659.html
  4. ↑ https://www.theguardian.com/world/live/2022/apr/04/russia-ukraine-war-latest-zelenskiy-calls-russian-forces-butchers-after-civilian-mass-graves-found-around-kyiv-live?page=with%3Ablock-624ae9888f08fd70369ddbcc
  5. ↑ https://ria.ru/20220403/ukraina-1781469605.html
  6. ↑ https://archive.ph/FoMBp
  7. ↑ «Why did Russia invade Ukraine and has Putin's war failed?». BBC News. 2021 թ․ ապրիլի 12. Վերցված է 2022 թ․ նոյեմբերի 17-ին.
  8. ↑ Gastbeitrag bei russischer Nachrichtenagentur: „Ria Novosti“ ruft zur Vernichtung der Ukraine auf - Politik // Der Tagesspiegel
  9. ↑ «Геноцид против украинского народа можно доказать». ГОЛОС АМЕРИКИ (ռուսերեն). Վերցված է 2022 թ․ հուլիսի 8-ին.
  10. ↑ «Российский историк: Путин хочет разорить Украину и привести к ее депопуляции». PolskieRadio.pl. Վերցված է 2022 թ․ հուլիսի 8-ին.
  11. ↑ 11,0 11,1 «"Явка с повинной". Рунет читает "манифест российского фашизма"». Радио Свобода (ռուսերեն). Վերցված է 2022 թ․ հուլիսի 8-ին.
  12. ↑ Oksana Dudko A conceptual limbo of genocide: Russian rhetoric, mass atrocities in Ukraine, and the current definition’s limits // Canadian Slavonic Papers. — 2022-07-03. — В. 2-3. — Т. 64. — С. 133–145. — ISSN 0008-5006. — doi:10.1080/00085006.2022.2106691
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 Brown, Chris (2022 թ․ ապրիլի 5). «A Kremlin paper justifies erasing the Ukrainian identity, as Russia is accused of war crimes». Canadian Broadcasting Corporation. Վերցված է 2022 թ․ ապրիլի 5-ին.
  14. ↑ «Сумели повторить». istories.media (ռուսերեն). Վերցված է 2022 թ․ հուլիսի 10-ին.
  15. ↑ 15,0 15,1 «Что грозит пропагандистам Соловьеву и Симоньян. Уроки истории». Dron Media (ռուսերեն). 2022 թ․ հոկտեմբերի 21. Վերցված է 2023 թ․ հունիսի 4-ին.
  16. ↑ 16,0 16,1 Slavoj Žižek (2022 թ․ ապրիլի 18). «War in a World that Stands for Nothing». Project Syndicate.
  17. ↑ «Етнічні чистки: на державному російському сайті вийшла стаття "Що Росія має зробити з Україною"». suspilne.media (ուկրաիներեն). 2022 թ․ ապրիլի 4.
  18. ↑ «The shocking inspiration for Putin's atrocities in Ukraine». Гаарец. 2022 թ․ ապրիլի 13.
  19. ↑ Лебедева О. (2022 թ․ ապրիլի 8). «Немецкий депутат подал иск на автора статьи о денацификации Украины в РИА «Новости»». Deutsche Welle (ռուսերեն).
  20. ↑ «'Genocide masterplan': Experts alarmed after Kremlin intellectual calls for 'cleansed' Ukraine». news.yahoo.com.
  21. ↑ Timothy Snyder (2022 թ․ ապրիլի 8). «Russia's genocide handbook». Thinking about... Վերցված է 2023 թ․ հունիսի 4-ին.
  22. ↑ «ЕС ввёл санкции против основателя «Яндекса» Аркадия Воложа и Алины Кабаевой». zona.media. Медиазона. 2022 թ․ հունիսի 3.
  23. ↑ «Official Journal L 153/2022». eur-lex.europa.eu. Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 7-ին.
  24. ↑ 24,0 24,1 «Сергейцев Тимофей Николаевич». Война и санкции (ռուսերեն). Портал «Война и санкции» (Украина). Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 7-ին.
  25. ↑ «SERGEYTSEV Timofey Nikolaevich». OpenSanctions (անգլերեն). Վերցված է 2023 թ․ հունիսի 18-ին.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ինչ_պետք_է_անի_Ռուսաստանը_Ուկրաինայի_հետ&oldid=9794033» էջից