Jump to content

Իմրան Կասումով

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Կասումով (այլ կիրառումներ)
Իմրան Կասումով
ադրբ.՝ İmran Haşım oğlu Qasımov
Ծնվել էնոյեմբերի 25, 1918(1918-11-25)
ԾննդավայրԲաքու, Ադրբեջանի Ժողովրդավարական Հանրապետություն
Վախճանվել էապրիլի 20, 1981(1981-04-20) (62 տարեկան)
Վախճանի վայրԲաքու, Ադրբեջանական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
ԳերեզմանՊատվո հուղարկավորության պուրակ
Մասնագիտությունգրող, քաղաքական գործիչ, դրամատուրգ և սցենարիստ
Քաղաքացիություն Ադրբեջանի Ժողովրդավարական Հանրապետություն և  ԽՍՀՄ
Ժանրերդրամա և պիես
ԿուսակցությունԽՄԿԿ
Պարգևներ
Լենինի շքանշան Աշխատանքային Կարմիր դրոշի շքանշան «Պատվո նշան» շքանշան «1941-1945 թթ. Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ անձնվեր աշխատանքի համար» մեդալ
People's Writer of the Azerbaijan SSR Ադրբեջանական ԽՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ և Ադրբեջանական ԽՍՀ պետական մրցանակ
 Imran Gasimov Վիքիպահեստում

Իմրան Հաշիմ օղլի Կասումով (նոյեմբերի 25, 1918(1918-11-25), Բաքու, Ադրբեջանի Ժողովրդավարական Հանրապետություն - ապրիլի 20, 1981(1981-04-20), Բաքու, Ադրբեջանական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ադրբեջանցի խորհրդային գրող, դրամատուրգ, հասարակական գործիչ։ Ադրբեջանի ԽՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ (1960 թ.)։ ԽՄԿԿ անդամ 1946 թվականից։ 1961-1975 թվականներին՝ Ադրբեջանի գրողների միության վարչության քարտուղար, 1975 թվականից՝ առաջին քարտուղարը։ ԽՍՀՄ գրողների միության քարտուղար (1976 թ.)։

Նրա սցենարներով ստեղծվել են «Ծովը նվաճողները» (1958, լենինյան մրցանակ, 1961), «Պատմվածք Կասպիի նավթագործների մասին» (1959, երկուսն էլ Ռ. Կարմենի հեղինակակցությամբ), «Մեր փողոցը» (1963 թ.) և այլ կինոնկարներ։ ժամանակակից մարդու աշխատանքային սխրանքներին, նրա ներաշխարհի բացահայտմանն են նվիրված «Երազանք» (1938), «Ծովը սիրում է խիզախներին» (1954 թ.), «Ինչի համար ես ապրում» (1959, երկուսն էլ Հ. Սեիդբեյլիի հետ), «Հեքիաթի սկիզբը» (1972), «Մենք այնքան քիչ ենք ապրում» (1973) և այլ պիեսներ, որոնք բեմադրվել են Բաքվում, Մոսկվայում և այլուր։ Երևանի Գաբրիել Սունդուկյանի անվան դրամատիկական թատրոնը 1976 թվականին բեմադրել է Կասումովի «Գլուխդ բարձր, զինվոր» դրաման։ Կասումովը հեղինակ է «Ֆրանսիական գոբելեն» (1970 թ.) և «Իտալական խճանկար» (1972) փաստագրական վիպակների։

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Իմրան Կասումով» հոդվածին։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 5, էջ 278