Էմանուել Պետի

Էմանուել Պետի; ֆր.՝ Emmanuel Petit
Քաղաքացիությունը	Ֆրանսիա
Ծննդյան ամսաթիվ	սեպտեմբերի 22, 1970[…] (53 տարեկան)
Ծննդավայր	Դյեպ
Հասակ	185 սանտիմետր
Քաշ	79 կիլոգրամ
Դիրք	հենակետային կիսապաշտպան
Պարգևներ

Էմանուել Լորան Պետի (ֆր.՝ Emmanuel Laurent Petit, սեպտեմբերի 22, 1970(1970-09-22)^[1]^[2]^[3]^[…], Դյեպ), ֆրանսիացի ֆուտբոլիստ, խաղացել է հենակետային կիսապաշտպանի դիրքում, հանդես է եկել այնպիսի ակումբներում, ինչպիսիք են «Մոնակոն», Լոնդոնի «Արսենալը», «Բարսելոնան» և «Չելսին»։ Ֆրանսիայի ֆուտբոլի ազգային հավաքականի կազմում դարձել է 1998 թվականի Աշխարհի չեմպիոն, 2000 թվականի Եվրոպայի չեմպիոն։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պետին պրոֆեսիոնալ կարիերան սկսել է 1988 թվականին՝ «Մոնակո» ակումբում։ Նա ակումբ ժամանելուն պես անմիջապես ընդգրկվել է հիմնական կազմում։ Այդ ժամանակ «Մոնակոն» եղել է Ֆրանսիայի գործող չեմպիոն, իսկ այն գլխավորում էր սկսնակ մարզիչ Արսեն Վենգերը։ Այդ մրցաշրջանում Պետիի ակումբը գրավել է երրորդ տեղը, իսկ Ֆրանսիայի գավաթի եզրափակիչում ակումբը 3:4 հաշվով տանուլ է տվել «Օլիմպիկին»։ Հաջորդ մրցաշրջանում «Մոնակոն» Ֆրանսիայի առաջնությունում կրկին զբաղեցրել է երրորդ տեղը։ 1990/91 թվականների մրցաշրջանում «Մոնակոն» գավաթի եզրափակչում 1:0 հաշվով հաղթել է «Օլիմպիկին»։

Պետին «Մոնակոյում» հանդես է եկել 17 համարի մարզաշապիկով։ Հետագայում նա այդ համարով խաղացել է մյուս ակումբներում։

1990 թվականի օգոստոսի 14-ին երիտասարդ պաշտպանն իր նորամուտը նշել է Ֆրանսիայի հավաքականում՝ Լեհաստանի ֆուտբոլի ազգային հավաքականի հետ ընկերական խաղում (հաշիվը ՝ 0:0)։

1996/97 մրցաշրջանում «Մոնակոն» հաղթել է Ֆրանսիայի առաջնությունում։ Այդ ժամանակ Պետին եղել է թիմի ավագ։ Մրցաշրջանի ավարտից հետո «Մոնակոյի» ավագը տեղափոխվել է Լոնդոնի Արսենալ, որն այդ ժամանակ արդեն մեկ տարի գլխավորում էր Արսեն Վենգերը։

«Արսենալում» Վենգերը Պետիին տեղափոխել է կիսապաշտպանություն, որի կենտրոնում Էմանուելը համագործակցել է ֆրանսիացի Պատրիկ Վիեյրայի հետ։ Նոր թիմում Պետիի առաջին մրցաշրջանը եղել է հաղթական․ Արսենալը հաղթել է և՛ Պրեմիեր լիգայի առաջնությունում, և՛ Անգլիայի գավաթում։

1998 թվականի Աշխարհի առաջնությունում Պետին հինգ խաղում խփել է երկու գոլ՝ հաղթական գնդակը դանիացիների դարպասին (հաշիվ 2:1) և եզրափակչի վերջին րոպեին Ֆրանսիայի երրորդ գնդակը բրազիլացիների դարպասին (հաշիվ 3:0)։ Եզրափակչի առաջին գոլը Զիդանը խփել է Պետիի անկյունային փոխանցումից։

Պետին հավաքականի կազմում դարձել է 2000 թվականի Եվրոպայի չեմպիոն։ Նա մրցաշարում անցկացնել է 6 խաղ։

2000 թվականի ամռանը Պետին 7 միլիոն ֆունտ ստերլինգ տրանսֆերային գումարով Արսենալից տեղափոխվել է «Բարսելոնա»։ «Բարսելոնայում» նա հիմնականում խաղացել է պաշտպանի դիրքում։ 2000/01 մրցաշրջանի ընթացքում նա մի քանի անգամ վնասվածք է ստացել։ «Բարսելոնան» այդ մրցաշրջանում զբաղեցրել է 4-րդ հորիզոնականը։ Մրցաշրջանի ավարտից հետո Պետին 7,5 մլն․ ֆունտ ստերլինգի դիմաց տեղափոխվել է «Չելսի»։

2001/02 մրցաշրջանում Չելսին Պրեմիեր լիգայում զբաղեցրել է 6-րդ հորիզոնականը և հասել մինչև Անգլիայի գավաթի եզրափակիչ, որտեղ 0:2 հաշվով զիջել է Էմանուելի նախկին ակումբ «Արսենալին»։ 2002/03 մրցաշրջանում «Չելսին» առաջնությունում զբաղեցրել է չորրորդը տեղը։ Այդ երկու մրցաշրջաններում Պետին եղել է ակումբի հիմնական կազմի կենտրոնական կիսապաշտպան և համագործակցել է Ֆրենկ Լեմպարդի հետ։

Ֆրանսիացիների համար ձախողված 2002 թվականի աշխարհի առաջնությունում, քանի որ Ֆրանսիան խմբում զբաղեցրել է վերջին տեղը, Պետին խաղացել է երեքից երկու խաղ^[4]։ Ութ ամիս անց՝ 2003 թվականի փետրվարի 12-ին, Պետին իր վերջին հանդիպումն է անցկացրել ազգային հավաքականի կազմում՝ ընկերական հանդիպում Չեխիայի ֆուտբոլի ազգային հավաքականի հետ, որին ֆրանսիացիները պարտվել են 0:2 հաշվով։

2003/04 մրցաշրջանը վերջինն է եղել Պետիի համար։ Ծնկի մի քանի անընդմեջ վնասվածքի պատճառով Պետին ընդամենը վեց խաղ է անցկացրել։ 2004 թվականի ամռանը Պետին հեռացել է Չելսիից և դարձել ազատ ֆուտբոլիստ։ Ծնկի հետ կապված վնասվածքի պատճառով 2005 թվականի հունվարի 20-ին Էմանուել Պետին հայտարարել է իր մարզական կարիերայի ավարտի մասին^[5]^[6]^[7]։

Ֆուտբոլից հետո[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2011 թվականին Էմանուել Պետին դարձել է այդ տարի Փարիզում տեղի ունեցած Ֆուտբոլի անօթևանների աշխարհի գավաթի դեսպան^[8], 2016 թվականի մայիսից UFX.com կայքում սկսել է համագործակցել է առցանց բրոքերի հետ։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Էմանուել Պետին ամուսնացած է եղել ֆրանսիացի դերասանուհի Ագաթա դե լա Ֆոնտենի հետ^[9]։ Այդ ամուսնությունից նրանց դուստր է ծնվել՝ Զոյան։ Երկրորդ անգամ Պետին ամուսնացել է Մարիա Սերվելոյի հետ և նրանց 2007 թվականին դուստր է ծնվել՝ Վիոլետը։

Էմանուելն ուներ ֆուտբոլիստ եղբայր՝ Օլիվյեն, որը մահացել է 1988 թվականին խաղի ժամանակ։ Էմանուլը ծանր է տարել եղբոր մահը.^[10]^[11]։

Նվաճումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ակումբային[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Մոնակո»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ֆրանսիայի չեմպիոն (1996/97)
Ֆրանսիայի Գավաթակիր (1990/91)
Ֆրանսիայի գավաթի եզրափակչի մասնակից (1988/89, 1991/92)
Գավաթակիրների գավաթի եզրափակչի մասնակից (1991/92)

Արսենալ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անգլիայի Չեմպիոն (1997/98) Անգլիայի գավաթակիր (1997/98) ՈՒԵՖԱ-ի գավաթի եզրափակչի մասնակից (1999/2000)

Ազգային հավաքականում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անձնական[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Եվրոպայի երրորդ խաղացող՝ ըստ ֆրանսիական «Onze d'Or» ամսագրի (1998)
Պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլի ասոցացիայի վարկածով ընդգրկվել է «Տարվա թիմում» (1998/99)
Պատվո լեգեոնի շքանշանակիր (1998)

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 Transfermarkt.com(բազմ․) — 2000.
↑ ^2,0 ^2,1 Enciclopèdia de l'esport català (կատ.) — Grup Enciclopèdia, 2012.
↑ ^3,0 ^3,1 GeneaStar
↑ Bland, Gareth (2015 թ․ հուլիսի 28). «The story of France's failure at World Cup 2002». These Football Times. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հունիսի 19-ին.
↑ «Petit calls time on his career». The Guardian. 2005 թ․ հունվարի 21. Վերցված է 2014 թ․ օգոստոսի 6-ին.
↑ «Petit career ended by knee injury». BBC Sport. 2005 թ․ հունվարի 21. Վերցված է 2014 թ․ օգոստոսի 6-ին.
↑ «Injury forces Petit to retire». The Daily Telegraph. 2005 թ․ հունվարի 21. Վերցված է 2014 թ․ օգոստոսի 6-ին.
↑ «Archived copy». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ փետրվարի 17-ին. Վերցված է 2015 թ․ փետրվարի 19-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ արխիվը պատճենվել է որպես վերնագիր (link)
↑ «Emmanuel Petit tells of world of swinging...». The Daily Telegraph. 2008 թ․ հունիսի 12. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ հուլիսի 5-ին. Վերցված է 2010 թ․ օգոստոսի 11-ին.
↑ www.telegraph.co.uk – "Moment of quiet reflection for Arsenal's flexible friend
↑ «Moment of quiet reflection for Arsenal's flexible friend». Արխիվացված օրիգինալից 2008 թ․ դեկտեմբերի 1-ին. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 29-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էմանուել Պետի» հոդվածին։

[_80c834d7a205a818-1] 1,0 ^1,1 Transfermarkt.com(բազմ․) — 2000.

[_9bbcb85068647496-2] 2,0 ^2,1 Enciclopèdia de l'esport català (կատ.) — Grup Enciclopèdia, 2012.

[_84dde50bcbca7e0d-3] 3,0 ^3,1 GeneaStar

[4] Bland, Gareth (2015 թ․ հուլիսի 28). «The story of France's failure at World Cup 2002». These Football Times. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հունիսի 19-ին.

[5] «Petit calls time on his career». The Guardian. 2005 թ․ հունվարի 21. Վերցված է 2014 թ․ օգոստոսի 6-ին.

[6] «Petit career ended by knee injury». BBC Sport. 2005 թ․ հունվարի 21. Վերցված է 2014 թ․ օգոստոսի 6-ին.

[7] «Injury forces Petit to retire». The Daily Telegraph. 2005 թ․ հունվարի 21. Վերցված է 2014 թ․ օգոստոսի 6-ին.

[8] «Archived copy». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ փետրվարի 17-ին. Վերցված է 2015 թ․ փետրվարի 19-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ արխիվը պատճենվել է որպես վերնագիր (link)

[9] «Emmanuel Petit tells of world of swinging...». The Daily Telegraph. 2008 թ․ հունիսի 12. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ հուլիսի 5-ին. Վերցված է 2010 թ․ օգոստոսի 11-ին.

[10] www.telegraph.co.uk – "Moment of quiet reflection for Arsenal's flexible friend

[11] «Moment of quiet reflection for Arsenal's flexible friend». Արխիվացված օրիգինալից 2008 թ․ դեկտեմբերի 1-ին. Վերցված է 2022 թ․ մարտի 29-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]