Էդի Սլիման

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Էդի Սլիման
ֆր.՝ Hedi Slimane
Դիմանկար
Ծնվել էհուլիսի 5, 1968(1968-07-05)[1][2][3][…] (55 տարեկան)
ԾննդավայրՓարիզի 19-րդ շրջան, Փարիզ
Քաղաքացիություն Ֆրանսիա[4]
ԿրթությունԼուվրի դպրոց և Պանթեոն-Ասսաս համալսարան
Մասնագիտությունլուսանկարիչ, նորաձևության դիզայներ և dressmaker
Կայքhedislimane.com
 Hedi Slimane Վիքիպահեստում

Էդի Սլիման (ֆր.՝ Hedi Slimane, հուլիսի 5, 1968(1968-07-05)[1][2][3][…], Փարիզի 19-րդ շրջան, Փարիզ), ֆրանսիացի լուսանկարիչ և դիզայներ։ 2000-2007 թվականներին նա զբաղեցրել է Christian Dior նորաձևության տան տղամարդկանց հագուստի գծի ստեղծագործական տնօրենի պաշտոնը։ 2012-2016 թվականներին Սլիմանը Yves Saint Laurent նորաձևության տան ստեղծագործական տնօրենն է[5][6]։ 2018 փետրվարի 1-ին Սլիմանը Celine նորաձևության տան ստեղծագործական, գեղարվեստական և իմիջի տնօրեն[7]։

2018 թվականի նեյեմբերին Էդի Սլիմանը գլխավորել է Vanity Fair «աշխարհի 50 ամենաազդեցիկ ֆրանսիացիների» ամենամյա ցանկը[8]։

Երիտասարդություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է Փարիզում՝ Ֆրանսիայում՝ թունիսցի հոր և իտալուհի մոր ընտանիքում[9]։ 11 տարեկան հասակում իր համար բացահայտել է լուսանկարչության արվեստը, ձեռք է բերել իր առաջին ֆոտոխցիկը և սովորել է սև-սպիտակ լուսալաբորատոր տպագրություն։ 16 տարեկանում սկսել է իր համար հագուստ կարել։ Նա արվեստի պատմություն է ուսումնասիրել Լուվրում և սովորել է դերձակի մոտ[10]։ Իր կարիերայի սկզբում Սլիմանը այցելել է Le Monde թերթի գրասենյակ, քանի որ ուզում էր դառնալ լրագրող և թղթակից։

Նորաձևություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1992-1995 թվականներին Սլիմանը օգնել է նորաձևության խորհրդատու Ժան Ժակ Պիկարին պատրաստել Louis Vuitton-ի «monogram canvas» նախագիծը։ Նախագիծը հրավիրել է յոթ նորաձևության դիզայների՝ Ազզեդին Ալայանին, Հելմուտ Լանգին, Սիբիլանին, Մանոլո Բլահնիկին, Իսահակ Միզրաչինին, Ռոմեո Ջիլիին և Վիվիեն Վեստվուդին[11]։

1996 թվականին Պիեռ Բերժեn Սլիմանին նշանակել է Yves Saint Laurent նորաձևության տան տղամարդկանց հագուստի բաժնի պետ, այնուհետև գեղարվեստական ղեկավար։ Black Tie աշուն / ձմեռ 2000-2001 հավաքածուից հետո նա որոշել է թողնել YSL-ը և ստանձնել Christian Dior-ի տղամարդկանց հագուստի բաժնի կրեատիվ տնօրենի պաշտոնը։ 2001 թվականի հունիսին Սլիմանը գլխավորել է Dior Homme առաջին բույրի թողարկումը, որը կոչվում էր Higher: Նա նախագծել է փաթեթավորումը, իսկ Ռիչարդ Ավեդոնը աշխատել է բուրմունքի գովազդային արշավի վրա[11]։ 2002 թվականի ապրիլին Սլիմանը դարձել է տղամարդու հագուստի առաջին դիզայները, ով ստացել է CFDA միջազգային դիզայնի մրցանակ։ Մրցանակը հանձնել է երգիչ Դեյվիդ Բոուիին, որին Սլիման հագցրել էր շրջագայության համար։

Սլիմանի շնորհիվ Christian Dior ապրանքանիշը 2002 թվականին 41 տոկոսով մեծացրել է ծավալն ու եկամուտը։ Ամերիկացի դերասան Բրեդ Փիթը Սլիմանին խնդրել է կարել Ջենիֆեր Էնիսթոնի հետ հարսանիքի հարսանեկան զգեստները[12]։ Չնայած Սլիմանը երբեք չի ստեղծել կանացի հագուստի հավաքածու, իր՝ Dior-ում գտնվելու ընթացքում նա հագցրել է կանանց՝ հայտնիների, ներառյալ՝ Մադոննային և Նիկոլ Քիդմանին[13]։ Բացի այդ, նա ստեղծել է այնպիսի խմբերի բեմական հագուստը, ինչպիսիք են The Libertines-ը, Daft Punk-ը, Franz Ferdinand-ը և The Kills-ը, նաև այնպիսի արտիստների համար, ինչպիսիք են Միք Ջագերը, Բեք Հենսեն և Ջեք Ուայթը։

Սլիմանը պատվիրել է օրիգինալ սաունդթրեքներ Dior Homme-ի ցուցադրությունների համար, որոնք ստեղծվել են այնպիսի արտիստների կողմից, ինչպիսիք են Բեքը, Readymade FC-ն և այնպիսի խմբեր, ինչպիսիք են Phoenix-ը, The Rakes-ը և Razorlight-ը։ Սլիմանը հայտնի էր նրանով, որ աշխատում էր սկսնակ ավանգարդ արվեստագետների հետ, նա ստեղծել է նոր արական ուրվագիծ, որը լայնորեն վերակերտվել է նորաձևության և գովազդի մեջ։

2007 թվականի հուլիսին Սլիմանը չի երկարաձգել Dior Homme-ի հետ պայմանագիրը։ Նորաձևության տունը քննարկել է Slimane սեփական լեյբլի ֆինանսավորումը, սակայն բանակցությունները հաջողությամբ չեն պսակվել։ Նա իր կայքում գրել է, որ չի ցանկանում կորցնել վերահսկողությունն իր անվան և սեփական ապրանքանիշի կառավարման վրա։ Նա վերադարձել է նորաձևությանը և դիմանկարային լուսանկարչությանը։

2011 թվականի մարտին՝ Ջոն Գալյանոյի՝ Dior-ից հեռանալուց հետո Սլիմանը դարձել է Dior-ի ստեղծագործական տնօրենը[11]։ 2012 թվականի մարտին Yves Saint Laurent ընկերությունը և նրա մայր PPR ընկերությունը պաշտոնապես հայտարարել էին, որ Սլիմանը կփոխարինի Ստեֆանո Պիլատիին Yves Saint Laurent-ի կրեատիվ տնօրենի պաշտոնում վերջինիս հեռանալուց հետո, որն այդ պաշտոնը զբաղեցրել է գրեթե ութ տարի[14]։ Նա հիմնադրել է իր ստեղծագործական ստուդիան Լոս Անջելեսում։ 2016 թվականի ապրիլին Սլիմանին Yves Saint Laurent-ի կրեատիվ տնօրենի պաշտոնում փոխարինել է Էնթոնի Վակարելոյին։

2018 թվականի հունվարին LVMH ընկերությունը հայտարարել էր, որ Սլիմանը կզբաղեցնի Céline նորաձևության տան կրեատիվ տնօրենի պաշտոնը[15]։

2018 թվականի ապրիլին նա 8 միլիոն եվրո է շահել Kering S. A. դեմ դատական գործընթացում։ Այն բանից հետո, երբ նրան 10 միլիոն եվրոյի փոխարեն վճարել են միայն 667 000 եվրո[16]։

Ցուցահանդեսներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 2004 — Berlin at Kunstwerke, Berlin
  • 2004 — Berlin at MOMA/PS1, New York
  • 2004 — Berlin at Koyanagi Gallery, Tokyo
  • 2004 — Stage at Almine Rech Gallery, Paris
  • 2005 — Robert Mapplethorpe curated by Hedi Slimane, at Thaddeus Ropac Gallery, Paris
  • 2005 — Thank You For The Music group show, Spruth Magers Gallery, Munich
  • 2006 — As Tears Go By at Almine Rech Gallery, Paris
  • 2006 — I Love My Scene group show curated by Jose Freire, Mary Boone Gallery, New York
  • 2006 — Portrait of A Performer at Galerie Gmurzynska, Zurich
  • 2007 — Costa Da Caparica at Ellipse Foundation, Lisbon
  • 2007 — Sweet Bird of Youth group show curated by Hedi Slimane at Arndt and Partner, Berlin
  • 2007 — Young American at Foam Museum, Amsterdam
  • 2007 — Perfect Stranger at Almine Rech Gallery, Paris
  • 2008 — MUSAC Museum for Contemporary Art, Leon, Spain
  • 2011 — Fragments Americana at Almine Rech Gallery, Brussels
  • 2011 — California Dreamin, Myths and Legends of Los Angeles group show curated by Hedi Slimane, Almine Rech Gallery, Paris
  • 2011 — California Song at MOCA, Los Angeles
  • 2014 — SONIC at The Fondation Pierre Bergé — Yves Saint Laurent, Paris

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Blumberg N. Encyclopædia Britannica
  2. ↑ 2,0 2,1 Discogs — 2000.
  3. ↑ 3,0 3,1 Delarge J. Le Delarge (ֆր.) — Paris: Gründ, Jean-Pierre Delarge, 2001. — ISBN 978-2-7000-3055-6
  4. ↑ http://www.nytimes.com/2011/11/17/fashion/a-haircut-returns-from-the-1930s.html
  5. ↑ Miles Socha (2016 թ․ ապրիլի 1). «Saint Laurent Confirms Hedi Slimane Exit». Wwd.com. Վերցված է 2017 թ․ հունվարի 28-ին.
  6. ↑ «Star Designer Quits and Turns $820,000 Into $12.3 Million». Bloomberg.com. 2018 թ․ ապրիլի 5. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 5-ին.
  7. ↑ Staff, W. W. D.; Staff, W. W. D. (2018 թ․ հունվարի 21). «EXCLUSIVE: Hedi Slimane to Join Céline — and Will Add Men's Wear». WWD (անգլերեն). Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 19-ին.
  8. ↑ Les 50 Français les plus inuflents du monde en 2018, 20 November 2018
  9. ↑ Ursula Langmann and Marika Schaertl (November 24, 2003), Die dunklen Seiten des Hedi S. Արխիվացված 2021-01-27 Wayback Machine Focus.
  10. ↑ Hedi Slimane: Berlin, March 11 — May 31, 2004 Արխիվացված Փետրվար 6, 2012 Wayback Machine MoMA PS1, New York.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Milligan, Lauren (2012 թ․ մարտի 1). «Hedi Slimane». Vogue.
  12. ↑ Kaylin, Lucy (2005-11). «The Prince of Darkness». GQ.
  13. ↑ Charlotte Cowles (March 7, 2012), YSL Confirms Hedi Slimane’s Return New York Magazine.
  14. ↑ Jess Cartner-Morley (March 7, 2012), Hedi Slimane returns to Yves Saint Laurent The Guardian.
  15. ↑ Mackelden, Amy (2018 թ․ սեպտեմբերի 3). «The New Céline Logo Loses Its Accent as Part of Hedi Slimane's Rebrand». Harper's BAZAAR (անգլերեն). Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 2-ին.
  16. ↑ «Hedi Slimane wins more than £8 million in lawsuit with Saint Laurent». Harper's BAZAAR (անգլերեն). 2018 թ․ ապրիլի 6. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 12-ին.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էդի Սլիման» հոդվածին։
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Էդի_Սլիման&oldid=9239831» էջից