Առնոն Գրյունբերգ
Առնոն Գրյունբերգ | |
---|---|
Ծնվել է | փետրվարի 22, 1971[1][2][3][…] (53 տարեկան) |
Ծննդավայր | Ամստերդամ, Նիդերլանդներ[4] |
Քաղաքացիություն | Նիդերլանդների Թագավորություն |
Մայրենի լեզու | հոլանդերեն |
Կրթություն | Vossius Gymnasium? |
Երկեր | Q57306255? և The Asylum Seeker? |
Մասնագիտություն | գրող, վիպասան, սցենարիստ, լրագրող, կատարող և սյունակագիր |
Ծնողներ | մայր՝ Hannelore Grünberg-Klein? |
Պարգևներ և մրցանակներ | |
Կայք | arnongrunberg.com |
Ստորագրություն | |
Arnon Grunberg Վիքիպահեստում |
Առնոն Գրյունբերգ ( հոլ.՝ Arnon Grunberg. փետրվարի 22, 1971[1][2][3][…], Ամստերդամ, Նիդերլանդներ[4]), հոլանդացի գրող, ժամանակակից հոլանդական գրականության առավել վառ դեմքերից մեկը։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծնվել է Գերմանիայից գաղթած[12][13], Հոլոքոստից փրկված հրեական ընտանիքում. տատը Օսվենցիմի համակենտրոնացման ճամբարի կալանավորներից է եղել[14][15]։ Առնոնին հեռացրել են գիմնազիայից ՝ որպես ոչ սոցիալական տարրի[16]։ Փոխել է բազմաթիվ զբաղմունքներ։ 1995 թվականից ապրում է Նյու Յորքում[17]։
Նկարահանվել է ֆիլմերում (առաջնելույթը եղել է հոլանդացի ռեժիսոր Սայրուս Ֆրիշի «Մարիայի պ...ը» կարճամետրաժ ֆիլմում, 1989 թ .): Հիմնադրել է Casimir հրատարակչությունը[18][19], որը սևեռված էր «ոչ արիական ծագում ունեցող հեղինակների» ստեղծած գերմանական գրականության հրատարակման վրա։ Տպագրվում է 1990 թվականից։ Նրա առաջին վեպը՝ «Կապույտ երկուշաբթիներ»-ը ( 1994 թ. ), գրական մրցանակի է արժանացել Լավագույն դեբյուտային վեպ անվանակարգում[20] և թարգմանվել 11 լեզուներով։ Գրաքննադատներն այդ ստեղծագործությունը բնորոշել են որպես հոլանդական գրականության մեջ հազվադեպ հանդիպող գրոտեսկային կատակերգություն[21] Նույն մրցանակը տրվել է Գրյունբերգի կողմից Մարեկ վան դեր Յագթ կեղծանունով հրատարակված «Իմ ճաղատության պատմությունը» ( 2000 թ. ) վեպին[22]։ Մեծ հաջողություն են ունեցել։ նաև գրողի հաջորդ գրքերը, որոնք նույնպես թարգմանվել են բազմաթիվ լեզուներով։ Նա հրատարակում է վեպեր, պատմվածքներ, էսսեներ, գրում է դրամաներ և ֆիլմերի սցենարներ, աշխատում է որպես լրագրող, հանդես է գալիս ռադիոյով և հեռուստատեսությամբ, բլոգ է վարում «Աշխարհ առանց սահմանների» առցանց ամսագրում և իր սեփական կայքում։
Ընտրյալ ստեղծագործություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Վեպեր
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Blauwe maandagen / Կապույտ երկուշաբթիներ ( 1994 )
- Figuranten / Ստատիստներ ( 1997 )
- De heilige Antonio/Սբ. Անտոնիոսի օրը ( 1998 )
- Fantoompijn / Ֆանտոմային ցավ ( 2000 )
- De geschiedenis van mijn kaalheid / Իմ ճաղատության պատմությունը (2000 թ., Marek van der Jagt կեղծանունով)
- De Mensheid zij geprezen, Lof der Zotheid 2001/ Գովք մարդկությանը, գովք հիմարությանը, 2001 թվական ( 2001 ): Վեպը 2002 թվականին ստացել է «Ոսկե բու» մրցանակը։
- Gstaad 95-98 / Գշտադ, 1995-1998 ( 2002, Marek van der Jagt կեղծանունով)
- De asielzoeker / Փնտրելով ապաստան ( 2003 )
- De joodse messias/ Grote jiddische roman/ Հուդայական մեսիան ( 2004 )
- Tirza / Թիրզա ( 2006, նկարահանվել է 2010, ֆիլմը ստացել է մի շարք մրցանակներ [1] )։ Վեպը 2007 թվականին ստացել է «Ոսկե բու» մրցանակը։
- Onze oom/ Մեր հորեղբայրը ( 2008 )
- Huid en haar ( 2010 )
- Van Istanbul naar Bagdad (2010, կատակերգություն, Հանկո Կոլկի համահեղինակությամբ)
- De man zonder ziekte ( 2012 )
Մեծարանք
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Բազմաթիվ գրական մրցանակների դափնեկիր է։ Իր ստեղծագործական ողջ աշխատանքի համար 2009 թվականին ստացել է հոլանդական ամենահեղինակավոր մրցանակը, որը կրում է Կոնստանտին Հյուգենսի անունը։
Առնոն Գրյունբերգին շնորհված հիշարժան պարգևներից են նաև՝
- 2017 թ. - Gouden Ganzenveer մրցանակը[23],
- 2021 թ. - P.C. Hooft Award-ը՝ Պ. Հուֆտի անվան մրցանակը "հոլանդական գրականության ասպարեզում ներդրած հսկայական ավանդի համար"[24],
- 2022 թ. - Johannes Vermeer Prize / Յոհաննես Վերմեերի անվան մրցանակը[25]։
Գրականություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Vullings J. Profiel Arnon Grunberg. Amsterdam: Vrij Nederland, 2007 / Վուլինգս Ջ. Առնոն Գրյունբերգի պրոֆիլը. Ամստերդամ։ Vrij Nederland, 2007 թ
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 Internet Movie Database — 1990.
- ↑ 2,0 2,1 Discogs — 2000.
- ↑ 3,0 3,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #120373343 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
- ↑ http://www.vvl.nu/vvl/site/article/item/223/Overzicht-toekenningen-Charlotte-Kohler-Stipendium
- ↑ http://retro.nrc.nl/W2/Nieuws/2000/10/23/Vp/06.html
- ↑ http://nrcboeken.vorige.nrc.nl/nieuws/constantijn-huygens-prijs-2009-voor-arnon-grunberg
- ↑ https://www.volkskrant.nl/boeken/arnon-grunberg-wint-gouden-ganzenveer-ongekend-productief-en-steeds-unieker~a4446035/
- ↑ https://literatuurmuseum.nl/literatuurprijzen/pc-hooft-prijs/2022-arnon-grunberg
- ↑ https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/nederland/artikel/5273754/schrijver-arnon-grunberg-wint-pc-hooft-prijs
- ↑ https://nos.nl/artikel/2446180-arnon-grunberg-wint-johannes-vermeer-prijs-2022
- ↑ G.J. van Bork, "Grunberg, Arnon" (in Dutch), Schrijvers en dichters. Retrieved 25 March 2012.
- ↑ Arnon Grunberg, "Ditch the King. Hire an Actor.", The New York Times, 2013.
- ↑ "Paul Rosenmöller en Arnon Grunberg Արխիվացված 10 Փետրվար 2008 Wayback Machine" (in Dutch), IKON. Retrieved 25 March 2012.
- ↑ Roderick Nieuwenhuis, "Moeder Arnon Grunberg overleden" (in Dutch), NRC Handelsblad, 2015.
- ↑ "Biografie Արխիվացված 22 Հունվար 2010 Wayback Machine" (in Dutch), Grunberg.nl Արխիվացված 31 Օգոստոս 2018 Wayback Machine. Retrieved 25 March 2012.
- ↑ Wired: Putting a Writer and Readers to a Test (Arnon Grunberg Is Writing While Connected to Electrodes)
- ↑ Marek Hłasko – Ik zal jullie over Esther vertellen (in Dutch), Website Arnon Grunberg. Retrieved 15 June 2016.
- ↑ "Grunberg wil uitgeverij oprichten" (in Dutch), de Volkskrant, 2005. Retrieved 15 June 2016.
- ↑ Blauwe maandagen Արխիվացված 19 Ապրիլ 2014 Wayback Machine (in Dutch).
- ↑ "Opium TV: Arnon Grunberg" (in Dutch), NRC Handelsblad, 2014. Retrieved 18 April 2014.
- ↑ Karin de Mik, "'Van der Jagt is pseudoniem van Grunberg'" (in Dutch), NRC Handelsblad, 2000. Retrieved 18 April 2014.
- ↑ «Arnon Grunberg wint Gouden Ganzenveer: 'Ongekend productief en steeds unieker'». volkskrant.nl / De Volkskrant. 2017 թ․ հունվարի 9. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 5-ին.
- ↑ «Schrijver Arnon Grunberg wint P.C. Hooftprijs». rtlnieuws.nl / RTL Nieuws. 2021 թ․ դեկտեմբերի 13. Արխիվացված է օրիգինալից 2023-02-05-ին. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 5-ին.
- ↑ «Arnon Grunberg wint Johannes Vermeer Prijs 2022». nos.nl / Nederlandse Omroep Stichting. 2022 թ․ սեպտեմբերի 27. Վերցված է 2023 թ․ փետրվարի 5-ին.
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- [2](Հոլանդերեն)
- «IMDB»-ի կայքում
- Phantom Press հրատարակչական կայքում Արխիվացված 2020-12-02 Wayback Machine(ռուսերեն)
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Առնոն Գրյունբերգ» հոդվածին։ |
|