Անդրե Գլյուկսման
| Անդրե Գլյուկսման ֆր.՝ André Glucksmann | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | հունիսի 19, 1937[1][2][3][…] |
| Ծննդավայր | Բուլոն Բիյանկուր, Օ-դը-Սեն, Իլ-դը-Ֆրանս, Ֆրանսիա[4][5] |
| Մահացել է | նոյեմբերի 9, 2015[5] (78 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Փարիզի 10-րդ շրջան, Փարիզ, Իլ-դը-Ֆրանս, Ֆրանսիա[6][5] |
| Քաղաքացիություն |  Ֆրանսիա |
| Մայրենի լեզու | ֆրանսերեն |
| Կրթություն | École normale supérieure de Fontenay-Saint-Cloud? և lycée du Parc? |
| Մասնագիտություն | փիլիսոփա, քաղաքագետ, գրող և մտածող |
| Աշխատավայր | L'Express? և Փարիզի համալսարան |
| Ամուսին | Françoise Villette?[7] |
| Պարգևներ և մրցանակներ |  |
| Անդամություն | Եվրոպական գիտությունների և արվեստների ակադեմիա |
| Երեխաներ | Ռաֆայել Գլյուկսման |
 André Glucksmann Վիքիպահեստում | |
Անդրե Գլյուկսման (ֆր.՝ André Glucksmann; հունիսի 19, 1937[1][2][3][…], Բուլոն Բիյանկուր, Օ-դը-Սեն, Իլ-դը-Ֆրանս, Ֆրանսիա[4][5] - նոյեմբերի 9, 2015[5], Փարիզի 10-րդ շրջան, Փարիզ, Իլ-դը-Ֆրանս, Ֆրանսիա[6][5]), ֆրանսիացի էսսեագիր և փիլիսոփա, որը սկանդալային տեսակետներով է հայտնի դեպի հասարակական կարծիքը։
Նոր փիլիսոփայական («New philosophers») ուղղության ներկայացուցիչներից է[8], նախկին «նոր ձախեր» ուղղության անդամ, 1970-ականների թվականների սկզբին Ալեքսանդր Սոլժենիցինի «Գուլագ արշիպելագը» գրքի հրապարակումից հետո 1968 թվականին Ֆրանսիայի մայիսյան իրադարձությունների ժամանակ խզել են ձախերի շարժման հետ բոլոր հարաբերությունները[9]
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է Ավստրո-Հունգարական կայսրությունում՝ հրեաների ընտանիքում, հայրը ծնունդով Չեռնովցի քաղաքից էր, մայրը՝ Պրահայից, երկուսն էլ մինչև Ֆրանսիա գաղթելը բնակվել են Պաղեստինում[10]։ Հայրը մահացել է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ, իսկ մայրը միացել է Ֆրանսիական դիմադրության շարժմանը[11]։
Սովորել է Լիոնում, հետո՝ Էքոլ-Նորմալում։ Քաղաքագետ է, ռազմական հարցերի մասնագետ։ 1968 թվականին հրապարակել է իր առաջին գիրքը «Մտորումներ պատերազմի մասին» (Le Discours de la Guerre), մասնակցել է 1968 թվականի Ֆրանսիայի Մայիսյան իրադարձություններին։ 1970 թվականին սոցիալիստական երկրներում հանդես է եկել աղանդավորականների աջակցությամբ։ Գլյուկսմանի աշխարհընկալման վրա և նրա ստեղծած նոր փիլիսոփաներ խմբի ստեղծման համար (որի մեջ ընդգրկվում էին Բեռնար Անրի Լևին, Ժ․ Պ․ Դոլլեն և այլք) մեծ ազդեցություն է ունեցել Ալեքսանդր Սոլժենիցին և նրա «Գուլագ արշիպելագը» գիրքը»[12][13][14]։ 1975 թվականին հրատարակել է իր ամենահայտնի աշխատությունը «Խոհարարուհին և մարդակերը․ մտորումներ պետության, մարքսիզմի և համակենտրոնացման ճամբարների մասին» (La Cuisinière et le mangeur d’hommes, réflexions sur l'État, le marxisme et les camps de concentration), որտեղ զուգահեռներ է անցկացրել ազգայնամոլության և կոմունիզմի միջև՝ ընդգծելով, որ մարքսիզմի գաղափարախոսությունները տանում է դեպի ամբողջատիրության[15]։
Իր հրապարակումներում, որպես կանոն, հանդես էր գալիս ամերիկյան քաղաքականության օգտին, մանավանդ Իրաքյան կոնֆլիկտի ժամանակ, Սադամ Հուսեյնին մեղադրել էր այն բանում, որ նա թաքցնում էր զանգվածային ոչնչացման զենք։ Պաշտպանում էր մի շարք ֆրանսիացի մտավորականների, ինչպես նաև 1999 թվականի Հյուսիսատլանտյան դաշինքի գործողությունները Սերբիայում։ Հանդես է եկել չեչեն գրոհայինների աջակցությամբ, շուրջ կես տարի անօրինական գտնվել է Չեչնիայում, կազմակերպել է չեչեն անջատողականների հայտնի շրջագայությունը Ֆրանսիայով[16]. Писал критические по отношению к российским властям статьи в газете Ле Монд (Le Monde)։
Մահացել է 2015 թվականի նոյեմբերի 10-ին՝ Փարիզում[17]։Հուղարկավորությունը տեղի է ունեցել 2015 թվականի նոյեմբերի 13-ին՝ Պեր Լաշեզ գերեզմանատանը[18]։
Որդին լրագրող ու կինոռեժիսոր Ռաֆայել Գլյուկսմանն է։ Հարսը՝Եկատերինա Զղուլաձեն։
Ստեղծագործություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Une rage d’enfant (2006)
- Le Discours de la haine (octobre 2004)
- Ouest contre Ouest (août 2003)
- Descartes c’est la France (octobre 1987)
- Dostoïevski à Manhattan (janvier 2002)
- La Troisième Mort de Dieu (mars 2000)
- Cynisme et passion (janvier 1999)
- Le Bien et le mal (septembre 1997)
- De Gaulle où es-tu ? (mars 1995)
- La Fêlure du monde (décembre 1993)
- Le XIe commandement (janvier 1992)
- Silence, on tue (octobre 1986) avec Thierry Wolton
- L’Esprit post-totalitaire, précédé de Devant le bien et le mal (mai 1986) avec Petr Fidelus
- La Bêtise (mars 1985)
- La Force du vertige (novembre 1983)
- Cynisme et passion (octobre 1981)
- Les Maîtres penseurs (mars 1977)
- La Cuisinière et le Mangeur d’Hommes, réflexions sur L'état, le marxisme et les camps de concentration (1975)
- ANDRE GLUCKSMANN THE COOK ANDTHE CANNIBAL — Лондон: OPI, 1980. — 250 с. ISBN 0-903868-24-5
- Discours de la guerre, théorie et stratégie (1967)
Հոդվածներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Tchétchénie, briser le silence, Le Monde, 21 mars 2006.
- Un Pearl-Harbor moral Արխիվացված 2007-10-04 Wayback Machine (չաշխատող հղում — պատմություն, կրկնօրինակ), Le Monde, 12/12/1991. (sur les Balkans)
- Choc des civilisations ? Non : des philosophies Արխիվացված 2007-01-22 Wayback Machine (չաշխատող հղում — պատմություն, կրկնօրինակ) Le Monde, 03/03/2006 (sur l’affaire des caricatures)
- André Glucksmann, mauvais avocat d’une cause juste (չաշխատող հղում — պատմություն, կրկնօրինակ) Oulala.net, 15/05/2004 (article critique sur les prises de position d’André Glucksmann)
- La revue Le Meilleur des Mondes auquel appartient André Glucksmann publie une partie de ses prises de positions]
Ռուսական մատենագիտություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Глюксманн А. Философия ненависти. — М.: АСТ, 2006. ISBN 5-17-034077-X, ISBN 5-9713-1037-2, ISBN 5-9578-3097-6
- Андре Глюксман. Достоевский на Манхэттене. — Издательство: У-Фактория; ISBN 5-9709-0004-4
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 Internet Movie Database — 1990.
- ↑ 2,0 2,1 Discogs — 2000.
- ↑ 3,0 3,1 Encyclopædia Britannica
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Mort d’André Glucksmann, le philosophe en colèreEn savoir plus sur http://www.lemonde.fr/disparitions/article/2015/11/10/mort-d-andre-glucksmann-le-philosophe-en-colere_4806244_3382.html (ֆր.) / J. Fenoglio — Paris: Société éditrice du Monde, 2015. — ISSN 0395-2037; 1284-1250; 2262-4694
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 5,8 Fichier des personnes décédées
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Mort d’André Glucksmann, le philosophe en colèreEn savoir plus sur http://www.lemonde.fr/disparitions/article/2015/11/10/mort-d-andre-glucksmann-le-philosophe-en-colere_4806244_3382.html#oOWvdzPrvOsT9VrG.99 (ֆր.) / J. Fenoglio — Paris: Société éditrice du Monde, 2015. — ISSN 0395-2037; 1284-1250; 2262-4694
- ↑ https://www.ex-pcf.com/index.php/liste-alpha/415-glucksmann-andre
- ↑ НФЭ«Новые философы»|И. С. Вдовина| ссылка=https://iphlib.ru/greenstone3/library/collection/newphilenc/document/HASH0163c1ec001b8120d8c1e763 }}
- ↑ Philosopher André Glucksmann: A Dark Vision of the Future of Europe
- ↑ From Mao To Sarkozy
- ↑ Некролог в The New York Times
- ↑ «Французский философ Андре Глюксман скончался на 79-м году жизни». РИА Новости. 2015 թ․ նոյեմբերի 10. Վերցված է 2015 թ․ նոյեմբերի 11-ին.
- ↑ Шимов Я. (2015 թ․ նոյեմբերի 11). ««Те русские, которых я люблю»: Умер французский философ Андре Глюксманн — человек, всю жизнь боровшийся с несвободой». Радио «Свобода». Վերցված է 2015 թ․ նոյեմբերի 11-ին.
- ↑ Латынина А. Комментарии: Заметки о современной литературе. — М.: Время, 2009. — С. 49. — 704 с. — (Диалог). — ISBN 978-5-9691-0400-6
- ↑ «Guy Sorman «Death of a Righteous Man»». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ նոյեմբերի 16-ին. Վերցված է 2020 թ․ փետրվարի 28-ին.
- ↑ Франция в поисках внешнеполитических ориентиров в постбиполярном мире // Е. О. Обичкина. М.: МГИМО, 2004. — 487 с. — ISBN 5-9228-0171-6
- ↑ «Умер французский философ, политолог и эссеист Андре Глюксман». Украинские новости. ukranews.com. 2015 թ․ նոյեմբերի 10.
- ↑ Тищенко М.Свекра Эки Згуладзе похоронят на знаменитом кладбище Пер-Лашез Արխիվացված 2016-03-04 Wayback Machine // Комсомольская правда в Украине, 11.11.2015
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Статьи и интервью А. Глюксманна на русском
- «Тихо! Говорят Глюксман и Бернар Анри-Леви…». ИноСМИ.ru. Oulala.net. 25/04/2006. Վերցված է 2015 թ․ նոյեմբերի 10-ին.
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Անդրե Գլյուկսման» հոդվածին։ |
| ||||||||||||||||
