Այվազ Աբրահամով (ռուս. աղբյուրներում՝ Էյվաս կամ Իվազ Ավրամով ) (անհայտ[1][2] - 1725[1][2], Գիլան, Իրան[1][2]), XVIII դարի առաջին քառորդի հայ ազատագրական շարժումների գործիչ։
1707 թվականին Աբրահամովը ցարական արքունիքի հատուկ հանձնարարությամբ ուղարկվել է Կովկաս, Իսրայել Օրու դեսպանության՝ Պարսկաստան կատարելիք ուղևորությունը կազմակերպելու և նրա կարիքները տեղում հոգալու համար։
1718 թվականին Ռուսաստան է տարել Եսայի Հասան-Ջալալյանի երկու նամակները, հասցեագրված Մինաս Վարդապետին և Պետրոս I, որտեղ խնդրվում էր արագացնել ռազմական օգնությունը հայերին։ Պետրոս I պարսկական արշավանքի ժամանակ (1722—1725) Աբրահամովը շամախեցի հայերից կազմած իր ջոկատով միացել է գնդապետ Ն. Մ. Շիպովի զորքերին, նրանց հետ մասնակցել Ռեշտի գրավմանը։ Այստեղ նրա ջոկատը միավորվել է Պետրոս դի Սարգիս Գիլանենցի և Ադազար դի Խաչիկ Ախիջանենցի ջոկատների հետ։ Զոհվել է 1725 թվականի վերջերին, Գիլանում։
«Ժամանակագրութիւն Պետրոս դի Սարգիս Գիլանէնցի», «Կռունկ Հայոց աշխարհին», Թիֆլիս, 1863, № 2-3
Эзов Г. А., Сношения Петра Великого с армянским народом, СПБ, 1898
Хачатрян А. Н, Армянские войско в XVIII в.. Из истории армяно-русского военного содружество. Е., 1968
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 44)։
