Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Աբդլզիզ , արաբական ծագումով հայկական արական անձնանուն։ Ծագում է արաբերեն عبد العزیز (‘Abd-ul-‘azīz) անունից, որը նշանակում է «ծառա Նվիրականի (Աստծո)»[1] ։
Աբդլազիզ , Արմինիայի արաբ ոստիկան (706 -709 )[2] .
Աբդլազիզ, Զաքարի որդին, Աբդուլ Ոստանցու եղբայրը, Ոստանի տանուտերը, օգնում էր աղքատներին, կառուցել է մի եկեղեցի (1459)[3] .
Աբդլազիզ, հիշվում է 15-րդ դարում[4] .
Աբդլազիզ, որդի հալեպցի Սւոլեյման վարպետի (1654), ով հետո դարձավ քահանա Սողոմոն անունով (1661)[5] .
Աբդուլ Ազիզ , Օսմանյան սուլթան (1861-1876).
↑ Հրաչյա Աճառյան, Հայոց անձնանունների բառարան, հ. Ա, Երևան, «Երևանի պետական համալսարանի հրատարակություն», 1942 , էջ 12 — 634 էջ։
↑ «Հայոց Պատմություն», Միքայել Չամչյան, Հատոր Բ, էջ 381, 402
↑ «Նօտարք Հայոց», Ղևոնդ Փիրղալեմյան , 1888, Կ.Պոլիս, էջ 193-195
↑ «Ցուցակ ձեռագրաց Դադեան Խաչիկ վարդապետի», Խաչիկ վարդապետ , Վաղարշապատ, 1898, մաս Ա, էջ 12բ
↑ «Ցուցակ հայերէն ձեռագրաց Հալէպի», Արտավազդ Սյուրմեյան , Երուսաղեմ, 1935, Հատոր Ա, էջ 75բ, 127բ
«Հայոց անձնանունների բառարան», Հրաչյա Աճառյան , Երևան, 1944, Հատոր 1, Ցուցակ 1, Էջ 12
«Հայոց Պատմություն», Միքայել Չամչյան , Հատոր Բ, էջ 381, 402
«Նօտարք Հայոց», Ղևոնդ Փիրղալեմյան , Կ.Պոլիս, 1888, էջ 193-195
«Ցուցակ ձեռագրաց Դադեան Խաչիկ վարդապետի», Խաչիկ վարդապետ , Վաղարշապատ, 1898, մաս Ա, էջ 12բ
«Ցուցակ հայերէն ձեռագրաց Հալէպի», Արտավազդ Սյուրմեյան , Երուսաղեմ, 1935, Հատոր Ա, էջ 75բ, 127բ