Jump to content

«Ալեքսանդար Ջուրիչ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Հաջորդ տարբ →
Content deleted Content added
ՎիզուալԵլատեքստ
Նոր էջ «{{Տեղեկաքարտ Ֆուտբոլիստ | անուն = Ալեքսանդար Ջուրիչ | բնագիր անուն = | պատկեր = Aleksduric.jpg | պատկերի չ...»:
(Տարբերություն չկա)

11:39, 27 Հունիսի 2017-ի տարբերակ

Ալեքսանդար Ջուրիչ
Անձնական տվյալներ
Քաղաքացիությունը Բոսնիա և Հերցեգովինա Բոսնիա և Հերցեգովինա, Ավստրալիա Ավստրալիա, Սինգապուր Սինգապուր
Ծննդյան ամսաթիվ օգոստոսի 12, 1970(1970-08-12)[2] (53 տարեկան)
Ծննդավայր Դոբոյ, ՀՍՖՀ
Հասակ 192[1] սմ
Քաշ 88 կիլոգրամ
Դիրք հարձակվող
Ակումբային տեղեկություններ
Ներկա ակումբ Սինգապուր Տամպինս Ռովերս
Պատանեկան կարիերա
1984-1987 Հարավսլավիա Սլոգա (Դոբոյ)
Մասնագիտական կարիերա*
Տարի Ակումբ Խաղ (Գոլ)
1991-1992 Հարավսլավիա Սլոգա (Պոժեգա) ? (?)
1992-1994 Հունգարիա Սեգեդ 24 (7)
1994 Ավստրալիա Սաութ Մելբուրն 15 (4)
1995 Ավստրալիա Պորտ Մելբուրն Շարկս[3] 10 (0)
1995-1996 Ավստրալիա Սաութ Մելբուրն[4] 5 (0)
1996 Ավստրալիա Պորտ Մելբուրն Շարկս[4][5] 18 (12)
1996-1997 Ավստրալիա Հիպսլենդ Ֆելկոնզ[6] 15 (4)
1997 Չինաստանի Ժողովրդական Հանրապետություն Տյանցզին Լոկոմոտիվ 16 (2)
1997-1998 Ավստրալիա Վեստ Ադելաիդա 8 (3)
1998 Ավստրալիա Հեյդելբերգ Յունայթեդ[7] 8 (2)
1998-1999 Ավստրալիա Վեստ Ադելաիդա[8] 27 (5)
1999 Սինգապուր Տանչժոն Պագար Յունայթեդ 16 (11)
1999-2000 Ավստրալիա Մարկոնի Ստալիոնզ[9] 15 (2)
2000 Ավստրալիա Սիդնեյ Օլիմպիկ 3 (0)
2000 Սինգապուր Հոում Յունայթեդ 10 (6)
2001-2004 Սինգապուր Գեյլանգ Ինտերնեշնլ 126 (97)
2005-2009 Սինգապուր Ուորիորս 150 (129)
2010-2014 Սինգապուր Տամպինս Ռովերս 137 (78)
1992-2014 Ընդհանուր 597 (362)
Ազգային հավաքական
2007-2012 Սինգապուր Սինգապուր 53 (24)
Մարզչական կարիերա
2013-մ.հ. Սինգապուր Տամպինս Ռովերս ֆիզպատրաստության մարզիչ
* Մասնագիտական կարիերայում ընդգրկված են միայն առաջնության խաղերը և գոլերը:

Ալեքսանդար Ջուրիչ (սերբ.՝ Александар Ђурић, օգոստոսի 12, 1970 թվական[1], Դոբոյ), սերբիական ծագմամբ սինգապուրցի[10] ֆուտբոլիստ, որը ծնվել է Բոսնիա և Հերցեգովինայի տարածքում: Ֆուտբոլիստի կարիերան ավարտել է 2014 թվականին, իսկ ներկա պահին հանդիսանում է ֆուտբոլի Սինգապուրի առաջնությունում հանդես եկող «Տամպինս Ռովերս» ֆուտբոլային ակումբի ֆիզպատրաստության գծով աշխատող մարզիչը:

15 տարեկան հասակում Ջուրիչը դառնում է բայդարկաներով և կանոեներով թիավարության Հարավսլավիայի չեմպիոն, իսկ 17 տարեկան հասակում զբաղեցնում է ութերորդ հորիզոնականը ամբողջ աշխարհում: 1992 թվականի պատանեկան Օլիմպիական խաղերի շրջանակներում նա բայդարկաներով և կանոեներով թիավարության մրցությունում ներկայացրել է Բոսնիա և Հերցեգովինան[11]: Օլիմպիադայից հետո նա շարունակել է իր ֆուտբոլային կարիերան: 1999 թվականին նա պայմանագիր է կնքել Սինգապուրի առաջնությունում հանդես եկող «Տանչժոն Պագար Յունայթեդ» ակումբի հետ, որտեղ էլ կարիերայում առաջին անգամ իրեն փորձել է հարձակվողական դիրքերում: Նա իր բոլոր տիտղոսները հաղթել է սինգապուրական ակումբների հետ. «Հոում Յունայթեդ», «Գեյլանգ Ինտերնեշնլ», «Ուորիորս» և «Տամպինս Ռովերս»: 16 մրցաշրջանների ընթացքում նա հաղթել է ութ չեմպիոնական տիտղոս և երեք Սինգապուրի գավաթ, երեք անգամ դարձել է Սինգապուրի տարվա լավագույն ֆուտբոլիստ և չորս անգամ՝ լավագույն ռմբարկու, համարվում է Սինգապուրի առաջնության ռեկորդակիր՝ նրանում հեղինակած գոլերի քանակով:

Միջազգային հարթակում Ջուրիչը նշել է իր նորամուտը 37 տարեկան հասակում՝ Սինգապուրի ազգային հավաքականի կազմում, 2007 թվականին: 2008 թվականի մայիսին նա հավաքականի պատմության մեջ դառնում է առաջին հպատակված ֆուտբոլիստը, որը նշանակվում է որպես հավաքականի թմավագ: Նա եղել է հավաքականի կազմում 2008, 2010 և 2012 թվականների ԱՍԵԱՆ-ի առաջնության շրջանակներում, որոնցից վերջինում հենց Սինգապուրի հավաքականն է հաղթանակ տանում: Ջուրիչը հրաժեշտ է տալիս հավաքականին 2012 թվականին: Հավաքականի կազմում ունի անցկացրած 53 հանդիպում և հեղինակած 24 գոլ:

2013 թվականին նա նշանակվում է, որպես «Տամպինս Ռովերս» ֆուտբոլային ակումբի ֆիզպատրաստության գծով աշխատող մարզիչ: Ֆուտբոլիստի կարիերան ավարտել է 2014 թվականի նոյեմբերին՝ 44 տարեկան հասակում:

Վաղ տարիներ

Ալեքսանդար Ջուրիչը ծնվել է Դոբոյ քաղաքի Լիպաց գյուղում: Ջուրիչի հայրը աշխատել է երկաթուղում, իսկ ազատ ժամանակ զբաղվել է պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլով[12]: Նրա մայրը սպանվել է 1993 թվականի օգոստոսի 9-ին հրետանային գնդակոծման ժամանակ՝ Ջուրիչի 23 ամյակի լրանալուց երեք օր առաջ: Հայրը մահացել է քաղցկեղից՝ 62 տարեկան հասակում, 2000 թվականին[13]:

Ջուրիչը սովորել է «Իոսիպ Իովանովիչ» անունը կրող նախնական դրպոցում, այնուհետև ստացել է ավտոմեխանիկի կրթություն[14]։ Մանուկ հասակում Ջուրիչը երկրպագել է «Ցրվենա Զվեզդա» ակումբին, իսկ հետո սկսել է զբաղվել ֆուտբոլով իր հայրենի քաղաքի «Սլոգա Դոբոյ» ակումբի պատանեկան կազմում։ Սկզբում նա խաղադաշտում հանդես էր գալիս, որպես դարպասապահ, իսկ հետո՝ կիսապաշտպան[12][15][16]։ Երբ որ Ջուրիչը 12 տարեկան էր բժիշկները նրա մոտ հայտնաբերում են կրծքավանդակի հետ կապված առողջական խնդիրներ և խորհուրդ են տալիս զբաղվել բայդարկաներով և կանոեներով թիավարությամբ, հակառակ դեպքում ապագայում նա վիրաբուժական միջամտության կարիք կունենար[10][17]։ 15 տարեկան հասակում նա իրենց փորձելով այդ սպոտաձևում դառնում է Հարվսլավիայի չեմպիոն, իսկ 17 տարեկան հասակում աշխարհի առաջնությունում զբաղեցնում է 8-րդ հորիզոնականը[18][19]։

17 տարեկան հասակում Ջուրիչին կանչում են Հարավսլավիայի ազգային բանակ, որտեղ նա հասնում է մինչև սպայի աստիճանի։ Պատերազմի նախաշեմին նրա հայրը ցանկանում էր, որ կամ Ալեքսանդարը կամ նրա եղբայր Միլանը լքեն երկիրը, որպեսզի սերունդը շարունակելու հարցը լուծվի[10]։ Որոշվել էր, որ քաղաքը լքելու է Ալեքսանդարը, քանի որ նա ավելի երիտասարդ էր և զբաղվում էր ֆուտբոլով։

1992 թվականի Օլիմպիական խաղեր

1992 թվականին դեռևս նոր կազմավորված Բոսնիա և Հերցեգովինայի Օլիմպիական կոմիտեն հրավիրում է Ջուրիչին 1992 թվականի Օլիմպիական խաղերում երկիրը բայդարկաներով և կանոեներով թիավարության սպորտաձևում ներկայացնելու նպատակով։ Խաղերը կայանալու էին Բարսելոնայում[20]։ Չնայած նրան, որ նա շուրջ երկու տարի չէր մարզվել, այնուամենայնիվ նա ընդունում է այդ առաջարկը[21]։ Քանի որ Բոսնիական օլիմպիական կոմիտեն չէր կարող վճարել Ջուրիչի տրանսպորտային ցախսերի համար տրվող գումարը, Ալեքսանդարը ստիպված է լինում հաղթահարել մինչև Բարսելոնա ձգվող 1500 կիլոմետր երկարությամբ ճանապարը ավտոստոպի միջոցով։ Ունենալով իր ձեռքերում միայն Օլիմպիական կոմիտեի կողմից տրված նամակը և անգամ անձնագիր չունենալով, Ջուրիչը համոզում է բեռնատար մեքենայի վարորդին տանել նրան ավստրիական սահմանի մոտ։ Սահմանի վրա հսկող ծառայությունը նախապես թույլ չի տալիս, որ Ջուրիչը հատի ավստրիական սահմանը, քանի որ նրան որպես փախստական էին կարծե[22]լ։ Ջուրիչը հաստատում է իր մասին տեղեկությունը, Օլիմպիական կոմիտե կատարած զանգի միջոցով։ Տեղի սահմանապահները օգնում են նրան գտնել անհրաժեշտ տրանսպորտը և հասնել Սլովենիա, որտեղ նա հասնելով օդանավակայան ուղևորվում է Բարսելոնա։ Արդյունքում Ջուրիչը հասնում է Օլիմպիական խաղերին, որտեղ դառնում է Բոսնիա և Հերցեգովինայի տաս հոգանոց կազմի անդամներից մեկը, որը Օլիմպիական խաղերում նշում է իր նորամուտը։ Մրցաշարերում մասնակցություն ունենալու նպատակով, նա ստիպված է լինում դիմադրել իտալացի և իսպանացի փորձառու մարզիկների կողմից մղվող պայքարին[23]։ Ջուրիչը այդ մրցությունում ցուցադրում է ամենավատ արդյունքը։ Օլիմպիական խաղերի ավարտից հետո նա շարունակում է իր ֆուտբոլային կարիերան «Սեգենդա» ֆուտբոլային ակումբի կազմում[17]։

Ակումբային կարիերա

Ավստրալիա

Ջուրիչի ընկերը օգնում է նրան Ավստրալիայում Ֆրանկ Արոկի հետ հանդիպում ունենալու հարցում։ Ֆրանկը հունգարական ծագում ունեցող սերբ մարզիչ էր, որը հանդիսանում էր Ավստրալիայի ազգային հավաքականի մարզիչը։ 1994 թվականին Ջուրիչը համալրում է Ազգային ֆուտբոլային լիգայում հանդես եկող «Սաութ Մելբուրն» ֆուտբոլային ակումբի կազմը, որտեղ սկսում է հանդես գալ, որպես պաշտպան[24][10]։ Այդ մրցաշրջանում ակումբը զբաղեցնում է վեցերորդ հորիզոնականը[25], իսկ փլեյ-օֆֆ փուլում շատ մոտ էր եզրափակիչ հասնելուն, սակայն կիսաեզրափակչում պարտվում է «Մելբուրն Նայթս» ակումբին 3-2 հաշվով։ Փլեյ-օֆֆի շրջանակներում կայացող խաղերում Ջուրիչը մասնակցություն չէր ունենում[26]։ Քանի որ ԱՖԼ-ի խաղերի մեծամասնությունը կայանում էին ամռանը, Ջուրիչը հաճախ հանդես էր գալիս այդ առաջնությունում հանդես եկող տարբեր ակումբների կազմերում։ Այդ ձևով նա հանդես է եկել այնպիսի ավստրալիական ակումբների կազմում, ինչպիսիք են՝ «Պորտ Մելբուրն Շարկսը», «Գիպսլենդ Ֆելկոնզը», «Հեյդելբերգ Յունայթեդը» և «Վեստ Ադելաիդան»[24][13]։

1999 թվականին Ջուրիչի ակումբը, «Վեստ Ադելաիդան» սնանկանում է[13]։ Նա առաջարկ է ստանում Հոնկոնգից և Սինգապուրից և որոշում է ընտրել վերջինը։ Ալեքսանդարը շարունակում է իր կարիերան «Տանչժոն Պագար Յունայթեդ» սինգապուրյան ակումբում[13]։ Կարիերայի այս շրջանում նա խաղադաշտում հանդես էր գալիս, որպես ձախ վինգեր կամ կիսապաշտպան[13]։ Սակայն որոշ ժամանակ անց ակումբի մարզիչ Տոհարի Պաիջանը բարձրահասակ Ջուրիչին տեղափոխում է հարձակման գիծ[17]։ 1999 թվականի մայիսի 19-ին նա հեղինակում է իր առաջին գոլը Սինգապուրի առաջնությունում։ Նա իր առաջին գոլը հեղինակում է «Ջուրոնգ» ակումբի դեմ կայացած խաղում։ Սկզբում նրա ակումբը պարտվում էր 2-0 հաշվով, սակայն խաղավերջում նրանց հաջողվում է տանել 2-4 հաշվով կամային հաղթանակ[27]։ Ջուրիչը իր առաջին մրցաշրջանում մասնակցում է 16 հանդիպման և դառնում է 11 գոլի հեղինակ, իսկ նրա ակումբը մրցաշարային աղյուսակում զբաղեցնում է երրորդ հորիզոնականը[28]։

Մրցաշրջանի վերջում Ջուրիչը վերադառնում է Ավստրալիա և ավստրալիական քաղաքացիություն է ստանում՝ ազգային հավաքականի կազմում հանդես գալու սպասումով[23]։ Նա պայմանագիր է կնքում Սիդնեյի «Մարկոնի Ստալիոնզ» ակումբի հետ, որի կազմում նա կրկին սկսում է հանդես գալ, որպես ձախ կիսապաշտպան[29]։

2000 թվականի հունիսին Ջուրիչը համալրում է սինգապուրյան «Հոում Յունայթեդ» ֆուտբոլային ակումբի կազմը, որտեղ կրկին սկսում է հանդես գալ հարձակման գծում[30]։ Նա իր նոր ակումբի կազմում բոլոր մրցաշարերում միասին հեղինակում է 11 գոլ և դառնում է 2000 թվականի Սինգապուրի գավաթի դափնեկիր։ Այդ գավաթի խաղարկության եզրափակչում նրա ակումբը նվազագույն հաշվով հաղթանակ է տանում «Ուորիորս» ակումբի դեմ կայցած խաղում[31]։ Մրցաշրջանի վերջում նա լքում է ակումբը[32]։

«Գեյլանգ Ինտերնեշնլ»

2001 թվականին Ջուրիչը պայմանագիր է կնքում «Գեյլանգ Ինտերնեշնլ» ակումբի հետ, որտեղ հարձկավողական համագործակցություն է սկսում Մոհդոմ Նուր Ալիի հետ։ Ջուրիչը ասում էր, որ Ալին օնգել է իրեն հեղինակել «կոպիտ ասած, իր գոլերի կեսը»[33]։ «Գեյլանգը» հաղթում է իր առաջին չեմպիոնական տիտղոսը հինգ տարի անց, «Ջուրոնգի» դեմ առաջնության վերջին տուրում կայացած խաղի հաղթական արդյունքի շնորհիվ։ Այդ մրցաշրջանում Ջուրիչը դառնում է 37 գոլի հեղինակ[34]։ 2001 թվականի Սինգապուրի գավաթի խաղարկության շրջանակներում Գեյլանգը խաղում էր ընդդեմ «Հոում Յունայթեդի»։ Առաջին խաղակեսից հետո մրցակիցը տանում էր 4-0 հաշվով հաղթանակ։ Ջուրիչը և փլեյմեյքեր Բրայան Բոսուելը վնասվածք էին ստացել, իսկ Նուր Ալին հեռացվել էր խաղադաշտից։ Ութ հոգանոց կազմով Գեյլանգը պարտվում է վերջնական 8-0 հաշվով[35]։ Չնայած այն բանին, որ թիմի գլխավոր մարզիչ Չան Չոնը հայտարարել էր, որ Ջուրիչը ակումբի ևս յոթ ֆուտբոլիստների հետ լքելու է թիմի կազմը[36],՝ հարձակվողը երկարաձգում է իր պայմանագրի ժամկետը և հաջորդ մրցաշրջաններում կայացած 127 խաղերում դառնում է 97 գոլի հեղինակ։ 2003 թվականին նա հաղթահարում է Սինգապուրի առաջնության շրջանակներում 100 գոլի սահմանը[37][38]։

Գեյլանգը, որպես 2001 թվականի Սինգապուրի չեմպիոն մասնակցություն էր ունենում Չեմպիոնների Լիգայի որակավորման փուլին[39]։ Այդ փուլի երկրորդ տուրում «Բրունեյ ԴՊՄՄ» ակումբի դեմ կայացած խաղում Ջուրիչը մեկ գոլի հեղինակ է դառնում տնային հանդիպման ժամանակ և դուբլ է ձևակերպում արտագնա խաղում․ «Գեյլանգը» 7-0 ընդհանուր հաշվով շարժվում է առաջ[40][41]։ Որակավորման փուլի եզրափակիչ շրջանում ակումբը հանդիպել էր չինական «Շանխայ Շենխուա» ակումբի հետ և պարտվել 5-1 ընդհանուր հաշվով, իսկ Ջուրիչին հաջողվել էր հեղինակել այդ երկու խաղերի արդյունքում իր թիմի կողմից խփված միակ գոլը[42]։

2004 թվականին «Գեյլանգը» նշում է իր նորամուտը ԱՖԿ-ի նորաստեղծ գավաթի շրջանակներում, որպես 2003 թվականի Սինգապուրի առաջնության արծաթե մեդալակիր: Ջուրիչը գոլի հեղինակ է դառնում քառորդ եզրափակչում կայացած երկու խաղերում, սակայն «Գեյլանգ Ինտերնեշնլը» վերջնական հաշվով հաղթում է «Պերակին»[43]: Մրցաշարում նա ընդհանուր հաշվարկով հեղինակում է հինգ գոլ, իսկ «Գեյլանգը» հասնում է մինչև կիսաեզրափակիչ, որտեղ արտագնա խաղում 1-1 հաշվով ոչ-ոքիից հետո նվազագույն հաշվով պարտվում է «Ալ-Վահդիին»[44][45]:

«Ուորիորս»

2004 թվականի նոյեմբերին Ջուրիչը պայմանագիր է կնքում «Ուորիորս» ակումբի հետ[46]: Նոր ակումբի հետ նա չորս անգամ հաղթանակ է տանում առաջնությունում, երկու անգամ ձևակերպում է «ոսկե դուբլ»՝ 2007 և 2008 թվականներին և երեք անգամ դառնում է առաջնության լավագույն ռմբարկու. 2007[47], 2008[48] և 2009[49]: Ջուրիչը նոր ակումբի կազմում անցկացրած 150 խաղերում դառնում է 129 գոլի հեղինակ: Շնորհիվ բարձր արդյունավետության նա դառնում է Սինգապուրի առաջնության տարվա լավագույն ֆուտբոլիստ՝ 2007[47] և 2008[48] թվականներին: Նա հեղինակում է իր 200-րդ գոլը Սինգապուրի առաջնությունում 2007 թվականի հուլիսի 9-ին՝ «Լյաոնին Գուանյուանի» դեմ կայացած խաղում հինգ րոպեների ընթացքում հեթ-տրիկի հեղինակ դառնալով[50]: Իսկ իր 38-րդ տարեդարձի ժամանակ իր նախկին ակումբը համարվող «Գեյլանգ Ինտերնեշնլի» դեմ խաղում դուբլի հեղինակ դառնալով նա Սինգապուրի առաջնությունում հեղինակած իր 244 գոլերի շնորհիվ գերազանցում է մինչև այդ Միրկո Գրաբովացայի կողմից գրանցած ռեկորդը[51]: 2008 թվականին նա նաև դառնում է Սուպերգավաթի դափնեկիր. նրա ակումբը հետխաղյա 11 մետրանոց հարվածաշարի արդյունքներով հաղթանակ է տանում «Հոում Յունայթեդի» դեմ կայցած խաղում[52]:

2009 թվականին «Ուորիորսը» դառնում է առաջին սինգապուրյան ակումբը[53], որը դուրս է գալիս ԱՖԿ Չեմպիոնների Լիգայի խմբային փուլ: Փլեյ-օֆֆ փուլում ակումբը հաղթահարում է «Բուրիրամ Յունայթեդ»[54] և «ՊՍՄՍ Մեդան»[53] ակումբների արգելքները: Խմբային փուլում ակումբը խաղում էր ընդդեմ «Կասիմա Անտլերսի», «Սուվոն Սամսունգ Բլյուուինգզի» և «Շանխայ Շենխուայի»: 2009 թվականի մայիսի 19-ին Ջուրիչը գոլի հեղինակ է դառնում «Սուվոն Բլյուուինգզի» դեմ կայացած խաղում[55], սակայն ակումբին չի հաջողվում անցնել հաջորդ փուլ՝ հինգ ոչ-ոքիների և մեկ պարտության արդյունքում:

2009 թվականի սեպտեմբերին Ջուրիչը համաձայնվում է համալրել ինդոնեզական սուպերլիգայում հանդես եկող Շրիվիջաե ակումբի կազմը: Գործարքի արժեքը կազմում է $ 110000[56]: Սակայն մեկ ամիս ինչպես նշվում է մամուլում, վերջիվերջո ֆուտբոլիստը մերժել է այդ առաջարկը, քանի որ այդ ակումբը միակողմանի համաձայնությամբ ցանկանում էր փոխել մինչև այդ երկկողմանի համաձայնությամբ հաստատված պայմանագիրը[57]:

«Տամպինս Ռովերս»

Ջուրիչի հարաբերությունները «Ուորիորսի» տնօորինության հետ խզվում է «Շրիվաջայու» տեղափոխության փորձից հետո[56]։ Ակումբը որոշում է չառաջարկել նրան նոր պայմանագիր և 2010 թվականին նա տեղափոխվում է «Տամպինս Ռովերս»[58]։ Իր առաջին մրցաշրջանում նա հեղինակում է 20 գոլ, իսկ ակումբը առաջնությունում զբաղեցնում է երկրորդ հորիզոնականը։ Նա իր ակումբի հետ միասին երեք անգամ անընդմեջ երկրի չեմպիոն է ճանաչվում՝ 2011 թվականից 2013 թվականը, ինչպես նաև չորս սուպերգավաթի դափնեկիր է դառնում՝ 2011 թվականից 2014 թվականը[59]։ 2010 թվականի սեպտեմբերի 27-ին Սինգապուրի գավաթի խաղարկության շրջանակներում կայացած «Բալեստե Հալսայի» դեմ խաղում դուբլ ձևակերպելով նա Սինգապուրի ֆուտբոլային մրցաշարերի պատմության մեջ դառնում է առաջին ֆուտբոլիստը, ում հաջողվում է հասնել 300 հեղինակած գոլի սահմանին[60]։ 2011 թվականի հուլիսին IFFHS համարում էր Ջուրիչին գործող ֆուտբոլիստների թվում լավագույն ռմբարկու, նրա հաշվին կար 444 հանդիպում և հեղինակված 328 գոլ[61]։ 2012 թվականին նա ստանում է Սինգապուրի տարվա լավագույն ֆուտբոլիստի իր երրորդ տիտղոսը[62][63]։

2014 թվականի մրցաշրջանի վերջում Ջուրիչը հայտարարում է ֆուտբոլային կարիերան ավարտելու իր որոշման մասին։ Սկզբում նա ցանկություն ուներ ֆուտբոլը թողնել երկու տարի առաջ, սակայն ակումբի տնօրինությունը համոզում է նրան հետաձգել կարիերան ավարտելու գործընթացը[15][64]։ Նա սկսում է մրցաշրջանը իր հաշվին ունենալով 378 հեղինակած գոլ առաջնությունում[65]։ «Տամպինսին» չի հաջողվում դուրս գալ ԱՖԿ Չեմպիոնների լիգայի խմբային փուլ՝ որակավորման փուլի առաջին տուրում «Սաուտ Չայնայի» կողմից կրած պարտությունից հետո[66]։ Ջուրիչը ավարտում է մրցաշրջանը բոլոր մրցաշարերում անցկացրած 35 խաղերում հեղինակած 8 գոլերով, իսկ «Տամպինսը» զբաղեցնում է երրորդ հորիզոնականը Սինգապուրի առաջնությունում։ 2014 թվականի նոյեմբերի 5-ին Ջուրիչը ավարտում է իր խաղային կարիերան[67]։

Միջազգային կարիերա

Քանի որ Ջուրիչը չէր մասնակցում է Սինգապուրի ֆուտբոլային ասոցիացիայի կողմից կազմակերպված հպատակված արտասահմանցի սպորտային տաղանդների հետ կապված ծրագրին, նա կարողանում է ստանալ Սինգապուրի քաղաքացիություն միայն երրորդ փորձից հետո, 2007 թվականի սեպտեմբերի 27-ին[19][68][69]։ Չնայած այն բանին, որ նա ստացել էր Սինգապուրի քաղաքացիությունը ոչ սպորտային պատճառներով, 2007 թվականի նոյեմբերի 1-ին ազգային հավաքականի գլխավոր մարզիչ Ռադոյկո Ավրամովիչը նրան հրավիրում է հավաքական[24][70]։ Նոյեմբերին 9-ին նա նշում է իր նորամուտը ազգային հավաքականի կազմում՝ 37 տարեկան և 89 օրական հասակում․ նրա նորամուտային խաղն է դառնում 2010 թվականի աշխարհի առաջնության որակավորման փուլի շրջանակներում կայացած Տաջիկստանի ազգային հավաքականի դեմ խաղը։ Ջուրիչը այդ խաղում հեղինակում է իր հավաքականի կողմից խփված երկու գոլերը, որի շնորհիվ նրանք հաղթում են 2-0 հաշվով[71][72]։ Պատասխան խաղը Ջուրիչը սկսում է թիմի մեկնարկային կազմի հետ[21][73][74]։ Այդ խաղում գրանցված 1-1 հաշվով ոչ-ոքին նշանակում էր, որ Սինգապուրի հավաքականը առաջին անգամ անցնում էր ասիական հավաքականների որակավորման փուլի երրորդ փուլ[75], որտեղ հավաքականին սպասվում էր Սաուդյան Արաբիայի[76], Լիվանայի[77] և Ուզբեկստանի[78] ազգային հավաքականների դեմ կայանալիք խաղերը։ Ջուրիչը շարունակում է միջազգային հարթակում ցուցադրել իր բարձր արդյունավետությունը այդ փուլում, սակայն Սինգապուրի հավաքականը վերջնական արդյունքներով խմբում զբաղեցնում է 3-րդ հորիզոնականը և լքում մրցաշարը[79][80][81]։

Ջուրիչը սկսում է 2012 թվականի ԱՍԵԱՆ-ի առաջնությունը պահեստային կազմում, սակայն թիմի կիսապաշտպան Հարիս Հարունի վնասվածք ստանալուց հետո նրան ընդգրկում են հավաքականի հիմնական կազմ[24][82]։ Գործող չեմպիոնի՝ Մալայզիայի ազգային հավաքականի դեմ կայացած խաղում, Ջուրիչը խփելով խաղի վերջին գոլը հաստատում է այդ հանդիպման 3-0 վերջնական հաշիվը[83]։ Այդ գոլի շնորհիվ նա դառնում է մրցաշարի պատմության մեջ ամենատարեց լավագույն ռմբարկուն․ նա այդ ժամանակ 42 տարեկան և 105 օրական էր[24][84]։ Նաև նա դառնում է երկրորդ ամենատարեց գոլի հեղինակը միջազգային հարթակում[85]։ Երեք օր անց Սինգապուրի հավաքականը Ինդոնեզիայի ազգային հավաքականի դեմ կայացած խաղում կրում է նվազագույն հաշվով պարտություն[86], սակայն խմբային փուլի եզրափակիչ խաղում հաղթելով Լաոսի հավաքականին՝ Սինգապուրի հավաքականը դուրս է գալիս մրցաշարի հաջորդ փուլ[87]։ Հավաքականը հաջորդ փուլում կայացած Ֆիլիպինների հավաքականի դեմ խաղում, երկու հանդիպումների վերջնական հաշվով հաղթանակ է տանում և դուրս է գալիս եզրափակիչ[88][89]։ Որոշիչ խաղում հավաքականը կարողանում է հաղթանակ տանել Թաիլանդի հավաքականի դեմ կայացած խաղում և դառնալ չեմպիոն[90]։ Ջուրիչը հեռանում է հավաքականից իր հաշվին ունենալով անցկացրած 53 հանդիպում և հեղինակած 24 գոլ[24][82][91][92]։

Խաղաոճ

Ջուրիչին գնահատում էիր իր բարձր արդյունավետության և ֆիզիկական ուժի համար[70][17]։ Նա մշտապես գտնվում էր լավ մարզավիճակում և վարում էր առողջ ապրելակերպ, ինչի շնորհիվ նրա կարիերան ձգվել էր ավելի քան երեք տասնամյակ[65]։

Դեռևս կարիերայի վաղ շրջանում նա հանդես էր գալիս, որպես դարպասապահ, իսկ հետո՝ կիսապաշտպան[12][15]։ Ավստրալիա տեղափոխվելուց հետո Ջուրիչը հանդես էր գալիս, որպես պաշտպան[24][10]։ Տեղափոխվելով «Տանչժոն Պագար Յունայթեդ», նա առաջին հերթին շարունակում է խաղալ ձախ եզրում՝ վինգերի կամ կիսապաշտպանի դիրքերում[13]։ Սակայն հետո մարզիչ Տոհարի Պաիջանը որոշում է, որ բարձրահասակ Ջուրիչը (192 սմ) ավելի արդյունավետ կխաղա հարձակվողական դիրքերում։ Վերադառնալով Ավստրալիա, նա կրկին սկսում է խաղալ ձախ կիսապաշտպանի դիրքում և միայն «Հոում Յուայթեդի» կազմում նա վերջնականապես դառնում է հարձակվող[17][29][30]։

Անձնական կյանք և կարիերան ավարտելուն հաջորդող տարիներ

Ջուրիչը իր կնոջ՝ Նատաշայի հետ ծանոթացել է 1998 թվականին Մելբուրնում․ նրանք ամուսնանում են 2000 թվականի հունվարին[13]։ Զույգը ունի երկու երեխա․ աղջիկը՝ Իզաբելա Նինան և որդին՝ Ալեսանդրո Հյուգոն․ երկուսն էլ ծնվել են Սինգապուրում[10][108][109]։

Ջուրիչը ապրում է Սինգապուրի Հոլլանդ Վիլաջ քաղաքում[110]։ Որպեսզի մնա մարզավիճակի մեջ, նա ամեն առավոտ, այդ թվում մինչմրցաշրջանային հատվածում՝ վազում է 15 կմ Ջոհոր-Բարուի շուրջը[111]։ Նա չի խմում, չի ծխում և շուտ է քնում[112]։ Նա փորձում է չչարաշահել չիլի պղպեղը և սահմանափակում է իրեն յուղոտ սննունդի հարցում[113][114]։

Ֆուտբոլից դուրս Ջուրիչը զբաղվել է բարեգործական գործունեությամբ[115]։ Շուրջ 10 տարի նա կամավոր է եղել մանկատնում։ Նա որդեգրել է Մասսիմո Լուկու Մոնտի անունով տղային, երբ որ նա ընդամենը մեկ շաբաթական էր։ 2012 թվականին Ջուրիչը շուրջ 12 տարի որպես տաքսու վարորդ էր աշխատել և The Straits Times School Pocket Money Fund ֆոնդի համար հավաքել էր 2657 դոլլար[116]։ 2013 թվականի սեպտեմբերին նա իր երեք երեխաների հետ պլաստիկ աղավնիներ է պատրաստում, որոնք վաճառվեցին Dover Park-ին օգնելու նպատակով[117]։ Ջուրիչը իր աշխատանքները համարում է՝ «պատասխանատվություն Սինգապուրին որևէ բան փոխարեն տալը»։ 2014 թվականի դեկտեմբերին Ջուրիչը նշանակվում է Դելտա-Լիգայի դեսպան, որը ֆուտբոլային մրցաշար էր[118]։

Ակումբային վիճակագրություն

Ակումբ Մրցաշրջան Դիվ. II Ընդհանուր
Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր
Սեգեդ 1992/93 ? ? - - - - - - - - - -
1993/94 ? ? - - - - - - - - - -
Ընդհանուր 24 7 0 0 0 0 0 0 0 0 24 7
Ակումբ Մրցաշրջան NSL Գավաթ NSL Ընդհանուր
Սաուտ Մելբուրն 1994/95 15 4 - - - - - - - - 15 4
Ակումբ Մրցաշրջան Ընդհանուր
Պորտ Մելբուրն Շարկս 1994/95 10 0 - - - - - - - - 10 0
Ակումբ Մրցաշրջան NSL Գավաթ NSL Ընդհանուր
Սաուտ Մելբուրն 1995/96 5 0 - - - - - - - - 5 0
Ակումբ Մրցաշրջան VPL Ընդհանուր
Պորտ Մելբուրն Շարկս 1995/96 18 12 - - - - - - - - 18 12
Ակումբ Մրցաշրջան NSL Գավաթ NSL Ընդհանուր
Հիպսլենդ Ֆելկոնզ 1996/97 15 4 - - - - - - - - 15 4
Ակումբ Մրցաշրջան Առաջին լիգա Ընդհանուր
Տյանցզին Լոկոմոտիվ 1997 16 2 - - - - - - - - 16 2
Ակումբ Մրցաշրջան NSL Ընդհանուր
Վեստ Ադելաիդա 1997/98 8 3 - - - - - - - - 8 3
Ակումբ Մրցաշրջան Ընդհանուր
Հեյդելբերգ Յունայթեդ 1998/99 8 2 - - - - - - - - 8 2
Ակումբ Մրցաշրջան NSL Ընդհանուր
Վեստ Ադելաիդա 1998/99 27 5 - - - - - - - - 27 5
Ակումբ Մրցաշրջան S-Լիգա Սինգապուրի գավաթ Լիգայի գավաթ ՉԼ ԱՖԿ ԱՖԿ գավաթ Ընդհանուր
Տանչժոն Պագար Յունայթեդ 1999 16 11 - - — — — 16 11
Ակումբ Մրցաշրջան NSL Ընդհանուր
Մարկոնի Սատալիոնզ 1999/2000 15 2 - - - - - - - - 15 2
Սիդնեյ Օլիմպիկ 1999/2000 3 0 - - - - - - - - 3 0
Ավստրալիա 124 32 0 0 0 0 0 0 0 0 124 32
Ակումբ Մրցաշրջան S-Լիգա Սինգապուրի գավաթ Լիգայի գավաթ ՉԼ ԱՖԿ ԱՖԿ գավաթ Ընդհանուր
Հոում Յունայթեդ 2000 10 6 - - — - - — 10 6
Գեյլանգ Ինտերնեշնլ 2001 33 31 - - — — — 33 31
2002 33 26 - - — - - — 33 26
2003 33 27 - - — — — 33 27
2004 27 13 - - — — - - 27 13
Ընդհանուր 126 97 0 0 0 0 0 0 0 0 126 97
Ուորիորս 2005 27 17 - - — — — 27 17
2006 28 19 - - — — — 28 19
2007 31 37 - - — — - - 31 37
2008 32 28 6 4 0 0 — 8 9 46 41
2009 32 28 1 0 5 2 8 1 — 46 31
Ընդհանուր 150 129 7 4 5 2 8 1 8 9 178 145
Տամպինս Ռովերս 2010 33 20 6 4 0 0 — — 39 24
2011 33 26 3 4 0 0 — 7 6 42 36
2012 24 12 6 5 4 2 — 6 2 40 21
2013 25 15 1 1 3 3 — 6 3 35 22
2014 22 5 4 0 2 0 1 0 6 3 35 8
Ընդհանուր 137 78 20 14 9 5 1 0 25 14 192 111
Սինգապուր 439 321 28 18 14 7 9 1 33 23 523 370
Ընդհանուրը կարիերայում 520 337 28 18 14 7 9 1 33 23 604 386

Աղբյուրներ․[119][120][121][122][123][124][125]

Ձեռքբերումներ

Ակումբային

«Հոում Յունայթեդ»

«Գեյլանգ Ինտերնեշնլ»

«Ուորիորս»

«Տամպինս Ռովերս»

  • Սինգապուրի առաջնություն: 2011, 2012, 2013
  • Սինգապուրի սուպերգավաթ: 2011, 2012, 2013, 2014[59][126][127][128]

Միջազգային

Սինգապուրի հավաքական

  • 2012 թվականի ԱՍԵԱՆ-ի գավաթ։ 2012[82]

Անհատական

  • «Ժողովրդական ընտրություն» մրցանակ: 2007[47]
  • Սինգապուրի տարվա լավագույն ֆուտբոլիստ: 2007, 2008, 2012[47][48][62]
  • Սինգապուրի առաջնության լավագույն ռմբարկու: 2007, 2008, 2009, 2013[47][48][49][63]

Ծանոթագրություններ

  1. ↑ 1,0 1,1 «Player profile – Aleksandar Duric». S.League. Վերցված է 29 March 2014-ին.
  2. ↑ Transfermarkt.com(բազմ․) — 2000.
  3. ↑ «South Melbourne Hellas - Transfers 1994/1995». weltfussball.com. Վերցված է 7 April 2014-ին.
  4. ↑ 4,0 4,1 «South Melbourne Hellas - Transfers 1995/1996». weltfussball.com. Վերցված է 7 April 2014-ին.
  5. ↑ Greg Stock. «1996 Victorian State League Leading Goalscorers». Վերցված է 28 March 2014-ին.
  6. ↑ «Gippsland Falcons - Transfers 1996/1997». weltfussball.com. Վերցված է 7 April 2014-ին.
  7. ↑ «West Adelaide Sharks - Transfers 1997/1998». weltfussball.com. Վերցված է 7 April 2014-ին.
  8. ↑ «Adelaide Sharks - Transfers 1998/1999». weltfussball.com. Վերցված է 7 April 2014-ին.
  9. ↑ «Marconi-Fairfield Stallions - Transfers 1999/2000». weltfussball.com. Վերցված է 7 April 2014-ին.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Scott McIntyre. «An amazing football tale». Վերցված է 27 March 2014-ին.
  11. ↑ «The biggest accomp». Olympic Committee of Bosnia & Herzegovina. Վերցված է 10 April 2014-ին.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 «Dobojlija – Najbolji Fudbaler U Singapuru». Tipura.com (Serbian).{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 13,5 13,6 «Interview with Aleksandar Duric (Part 4)». RedSports.sg. Վերցված է 26 March 2014-ին.
  14. ↑ Mirco Jelec. «Dobojlije u dijaspori: Aleksandar Djuric, Singapur / Australija». tipura.com.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 Rick Olivares (9 July 2012). «The changing tides of Aleksandar Duric». Business Mirror.
  16. ↑ «Content with life». Today. 16 October 2006. էջ 42.
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 «Duric: I just love football». FIFA. Վերցված է 27 March 2014-ին.
  18. ↑ «MH Interview: Aleksandar Duric». MensHealth.com.sg. Վերցված է 25 March 2014-ին.
  19. ↑ 19,0 19,1 «Interview with Aleksandar Duric (Part 1)». RedSports.sg. Վերցված է 26 March 2014-ին.
  20. ↑ «Najbolji golgeter na svijetu zapravo je bosanski kajakaš». Klix (բոսնիերեն).
  21. ↑ 21,0 21,1 Richard Lenton. «Aleksandar Duric» (PDF). Վերցված է 27 March 2014-ին.
  22. ↑ «End of a long and winding road for Singapore's Aleksandar Duric». BBC Sport. Վերցված է 26 March 2014-ին.
  23. ↑ 23,0 23,1 Jason Dasey. «Class is permanent». ESPN. Վերցված է 28 March 2014-ին.
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 24,3 24,4 24,5 24,6 «End in sight for Tampines' Rover» (PDF). AFC Quarterly (issue 2). April 2013. էջ 35.
  25. ↑ «Australia – List of Final Tables». RSSSF.com. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Վերցված է 12 May 2015-ին.
  26. ↑ «1994-95 Season Playoff Matches». ozfootball.net.
  27. ↑ Seungsoo Lee, Ian Griffiths, Ian King. «Singapore 1999». RSSSF.{{cite web}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)
  28. ↑ Neil Humphreys (10 October 1999). «Third spot and $20,000 to Jaguars». The Straits Times. էջ 52.
  29. ↑ 29,0 29,1 «Jaguars lose twin strikers». The Straits Times. 19 November 1999. էջ 100.
  30. ↑ 30,0 30,1 «Former Jaguar signs for Home». The Straits Times. 27 May 2000. էջ 98.
  31. ↑ Ernest Luis (2 October 2000). «No SAFFC double as Cup goes Home». The Straits Times. էջ 54.
  32. ↑ Ernest Luis (10 October 2000). «Protectors will do without Tapai, Duric and Andersen next season». The Straits Times. էջ 58.
  33. ↑ Shamir Osman (9 September 2009). «Geylang won't do SAFFC any favours». Today. էջ 56.
  34. ↑ Gerard Wong (25 October 2001). «Geylang regains the title». The Straits Times. էջ 1.
  35. ↑ Marc Lim (5 November 2001). «A night of utter shame for Geylang». The Straits Times. էջ 1.
  36. ↑ Stanley Ho (5 November 2001). «Geylang humiliated». Today. էջ 30.
  37. ↑ «The fourth Mr 100». The Straits Times. 10 July 2003. էջ 7.
  38. ↑ «Could Indra Sahdan win the same award twice?». The New Paper. 16 November 2013.
  39. ↑ «2002/03 AFC Champions League». S-league: Facts & Figures. Վերցված է 29 March 2014-ին.
  40. ↑ «Sleepy Geylang carves out 3-0 win». The Straits Times. 7 October 2002. էջ 14.
  41. ↑ «Easy 4-0 win for Geylang». The Straits Times. 24 October 2002. էջ 11.
  42. ↑ «No farewell joy for Jang». The Straits Times. 28 November 2002. էջ 15.
  43. ↑ Alvin Chua (15 September 2004). «High-flying Eagles stun Perak». Today. էջ 34.
  44. ↑ Marc Lim (26 October 2004). «A match away from $250,000». The Straits Times. էջ H11.
  45. ↑ Marc Lim (27 October 2004). «Historic cup final hopes in tatters after 12 short minutes». The Straits Times. էջ 13.
  46. ↑ «Duric leaves Geylang for SAFFC». The Straits Times. 3 November 2004. էջ 14.
  47. ↑ 47,0 47,1 47,2 47,3 47,4 «Duric bags four trophies at NTUC Income-Yeo's awards night». sleague.com. Վերցված է 12 April 2014-ին.
  48. ↑ 48,0 48,1 48,2 48,3 «Duric wins player of the year». sleague.com. Վերցված է 12 April 2014-ին.
  49. ↑ 49,0 49,1 Shamir Osman (10 November 2009). «Here's to a better show in 2010». Today. էջ 41.
  50. ↑ Darren Lai (10 July 2007). «Hat-trick hero Duric joins the 200-goal club». Today. էջ 42.
  51. ↑ Shamir Osman (13 August 2008). «A bittersweet birthday for Duric». Today. էջ 43.
  52. ↑ 52,0 52,1 «SAFFC clinch inaugural shield». The Straits Times. 18 February 2008. էջ 31.
  53. ↑ 53,0 53,1 Leonard Lim (26 February 2009). «On to the big stage». The Straits Times. էջ 34.
  54. ↑ Leonard Lim (19 February 2009). «Warriors whip Thai champs». The Straits Times. էջ 36.
  55. ↑ «Suwong Bluewings - Singapore Armed Forces FC 3:1». worldfootball.net. Վերցված է 13 April 2014-ին.
  56. ↑ 56,0 56,1 Aleksandar Duric (27 August 2013). «Heat on managers when transfers go awry». The Straits Times.
  57. ↑ «Aleksandar Duric not going to Indonesia Super League». RedSports.sg. Վերցված է 29 March 2014-ին.
  58. ↑ Joyce Lim (10 November 2009). «Top scorer, thrice in a row». The New Paper.
  59. ↑ 59,0 59,1 «Stags claim fourth successive Charity Shield». Tampines Rovers. Վերցված է 17 April 2014-ին.
  60. ↑ «40-year old Alex Duric scores 300th goal in S-league!». xinmsn. Վերցված է 14 April 2014-ին.
  61. ↑ Jason Dasey (7 August 2011). «Striker's hard road to the top». Al Jazeera.
  62. ↑ 62,0 62,1 Fabius Chen (11 November 2012). «Duric named S-League Player of the Year for third time». The Straits Times.
  63. ↑ 63,0 63,1 «2013 Great Eastern-Yeo's S.League Awards Night». sleague.com. Վերցված է 12 April 2014-ին.
  64. ↑ «Duric confirms retirement at end of next season». Goal.com. Վերցված է 25 March 2014-ին.
  65. ↑ 65,0 65,1 Wang Meng Meng (25 February 2014). «Duric's last hurrah: 'Put pride back in S-League'». The Sunday Times.
  66. ↑ «Nine-man Tampines crash out of ACL play-offs in extra time». Goal.com. Վերցված է 13 April 2014-ին.
  67. ↑ «Tampines Rovers vs. DPMM FC 1 - 2». Soccerway. 5 November 2014. Վերցված է 6 November 2014-ին.
  68. ↑ Wang Meng Meng (28 September 2007). «New Singaporean Duric could line up for Lions». The Straits Times. էջ 60.
  69. ↑ «Aleksandar the Great». The Straits Times. 1 October 2007. էջ 46.
  70. ↑ 70,0 70,1 Wang Meng Meng (2 November 2007). «Striker Duric gets call-up». The Straits Times. էջ 58.
  71. ↑ 71,0 71,1 71,2 «Road to South Africa: Duric bags brace to give Lions advantage». FAS. Վերցված է 6 April 2014-ին.
  72. ↑ «Surgery for footballer Aleksandar Duric goes smoothly». RedSports.sg. Վերցված է 8 April 2014-ին.
  73. ↑ «Road to South Africa: Debutant Duric just two good». FAS. Վերցված է 25 March 2014-ին.
  74. ↑ Lim, Weixiang (31 October 2014). «Lunch with... Aleksandar Duric». FourFourTwo. էջ 2. Վերցված է 6 November 2014-ին.
  75. ↑ Wang Meng Meng (25 November 2007). «Can the Lions go all the way?». The Straits Times. էջ 41.
  76. ↑ «Singapore 2 Myanmar 1 - Duric, Casmir rescue Singapore». AFFSuzukiCup.com. Վերցված է 13 April 2014-ին.
  77. ↑ «Vietnam 1 Singapore 0 - Vietnam bounce back to seal semi spot». AFFSuzukiCup.com. Վերցված է 13 April 2014-ին.
  78. ↑ «Toothless Lions rue missed chance». AFFSuzukiCup.com. Վերցված է 13 April 2014-ին.
  79. ↑ 79,0 79,1 «First-Half goals put Lions back on track». FAS. Վերցված է 6 April 2014-ին.
  80. ↑ 80,0 80,1 «Road to South Africa:Lions lose despite scoring three». FAS. Վերցված է 6 April 2014-ին.
  81. ↑ «Singapore 1 - 1 Philippines: Late Greatwich strike shocks Singapore». AFFSuzukiCup.com. Վերցված է 13 April 2014-ին.
  82. ↑ 82,0 82,1 82,2 «Duric delights in final». AFFSuzukiCup.com. Վերցված է 12 April 2014-ին.
  83. ↑ «Malaysia 0 Singapore 3». AFFSuzukiCup.com. Վերցված է 13 April 2014-ին.
  84. ↑ 84,0 84,1 «Malaysia 0 Singapore 3». Վերցված է 6 April 2014-ին.
  85. ↑ Neil Morrison, Luca Gandini, 'Kaizeler', Eric Villante. «Oldest and Youngest Players and Goal-scorers in International Football». RSSSF.{{cite web}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)
  86. ↑ «Indonesia 1 Singapore 0». AFFSuzukiCup.com. Վերցված է 13 April 2014-ին.
  87. ↑ «Singapore 4 Laos 3». AFFSuzukiCup.com. Վերցված է 13 April 2014-ին.
  88. ↑ «Philippines 0 Singapore 0». AFFSuzukiCup.com. Վերցված է 13 April 2014-ին.
  89. ↑ «Singapore 1 Philippines 0». AFFSuzukiCup.com. Վերցված է 13 April 2014-ին.
  90. ↑ «Singapore coach Avramovic hails his AFF Suzuki Cup heroes». AFFSuzukiCup.com. Վերցված է 13 April 2014-ին.
  91. ↑ «Locals' input vital for new coach to succeed». The Straits Times. 19 May 2013. Վերցված է 7 October 2014-ին.
  92. ↑ Leong, Kelvin (29 October 2014). «Aleksandar Duric's Letter: Thank you very much Singapore». ESPN FC. Վերցված է 31 October 2014-ին.
  93. ↑ 93,0 93,1 93,2 «International Friendly Matches 2008». RSSSF. Վերցված է 6 April 2014-ին.
  94. ↑ 94,0 94,1 «Singapore beat Turkmenistan 4-2 to make it two wins out of two». FAS. Վերցված է 6 April 2014-ին.
  95. ↑ «Singapore wins Ho Chi Minh International Tournament». FAS. Վերցված է 6 April 2014-ին.
  96. ↑ 96,0 96,1 «Set plays do the trick as Lions win». FAS. Վերցված է 6 April 2014-ին.
  97. ↑ «Thailand crash to S'pore 0-1». AFP. 19 November 2009.
  98. ↑ «Football: Singapore fall to last-gasp winner by North Korea in VFF Cup». RedSports.sg. Վերցված է 6 April 2014-ին.
  99. ↑ «Singapore 1 - 1 Philippines: Late Greatwich strike shocks Singapore». Վերցված է 6 April 2014-ին.
  100. ↑ «Singapore 2 Myanmar 1 - Duric, Casmir rescue Singapore». Վերցված է 6 April 2014-ին.
  101. ↑ «New-look Lions bring joy to the fans». Վերցված է 6 April 2014-ին.
  102. ↑ 102,0 102,1 «Singapore beat Chinese-Taipei 3-2 in an International Friendly At Jalan Besar Stadium». Վերցված է 6 April 2014-ին.
  103. ↑ 103,0 103,1 «FIFA World Cup 2014 qualifiers -Singapore 5:3 Malaysia». FIFA. Վերցված է 6 April 2014-ին.
  104. ↑ «FIFA World Cup 2014 qualifiers - China PR 2:1 Singapore». FIFA. Վերցված է 6 April 2014-ին.
  105. ↑ «Lions erase 2010 memories with 2-0 win over Philippines». FAS. Վերցված է 6 April 2014-ին.
  106. ↑ 106,0 106,1 «Singapore kicked-off Suzuki Cup preparations with 2-0 win over Hong Kong». FAS. Վերցված է 6 April 2014-ին.
  107. ↑ «Singapore wrap up AFF Suzuki Cup preparations with a 4-0 win over Pakistan». FAS. Վերցված է 6 April 2014-ին.
  108. ↑ Wang Meng Meng (25 February 2014). «Family and charity work keep Duric busy». The Sunday Times.
  109. ↑ Mateusz Wozniak. «Aleksandar Durić - bohater Singapuru». BalkanFootball.com (Polish). Վերցված է 7 April 2014-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  110. ↑ «Duric set to partner Zerka in dream attack». The New Paper. 28 September 2013.
  111. ↑ «Can't stop, won't stop». The New Paper. 12 September 2013.
  112. ↑ «Interview with Aleksandar Duric (Part 5)». RedSports.sg. Վերցված է 26 March 2014-ին.
  113. ↑ «Aleksandar Duric- What comes next?». Tampines Rovers. Վերցված է 27 March 2014-ին.
  114. ↑ Lim, Weixiang (31 October 2014). «Lunch with... Aleksandar Duric». FourFourTwo. էջ 1. Վերցված է 6 November 2014-ին.
  115. ↑ Lim Say Heng (4 December 2011). «Gutsy trio raise $12,000 for charity at marathon». The New Paper.
  116. ↑ Fabius Chen (6 November 2012). «Duric targets another charity drive». The Straits Times. էջ B20.
  117. ↑ Wang Meng Meng (28 September 2013). «Duric, 3 kids send message of love and care for elders». The Straits Times.
  118. ↑ Bin Musa, Muhammad Farhansyah (16 December 2014). «Home Team Sports: Aleksander Duric appointed as ambassador for Singapore's Delta League». Home Team. Վերցված է 20 December 2014-ին.
  119. ↑ «Aleksandar Đurić – club statistics». National Football Teams. Վերցված է 27 March 2014-ին.
  120. ↑ «S.League - fixtures & scores». sleague.com. Վերցված է 14 April 2014-ին.
  121. ↑ «Singapore Cup - fixtures & scores». sleague.com. Վերցված է 14 April 2014-ին.
  122. ↑ «League Cup - fixtures & scores». sleague.com. Վերցված է 14 April 2014-ին.
  123. ↑ «AFC Champions League». soccerway.com. Վերցված է 14 April 2014-ին.
  124. ↑ «AFC Cup». soccerway.com. Վերցված է 14 April 2014-ին.
  125. ↑ Ֆուտբոլիստի էջը soccerway.com կայքում(անգլ.)
  126. ↑ «Stags wins the Charity Shield». FootballOPOD.com. Վերցված է 17 April 2014-ին.
  127. ↑ «Tampines beat Home to win Charity Shield». FoxSportsAsia.com. Վերցված է 17 April 2014-ին.
  128. ↑ «Tampines Rovers FC crowned winners of 2013 Great Eastern Charity Shield». Tampines Rovers. Վերցված է 17 April 2014-ին.

Արտաքին հղումներ

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ալեքսանդար_Ջուրիչ&oldid=5236996» էջից