Պավել Պետրով

Պավել Պետրով
Ծնվել է	փետրվարի 18, 1937(1937-02-18)
Մահացել է	օգոստոսի 27, 2012(2012-08-27) (75 տարեկան)
Մահվան վայր	Մոսկվա, Ռուսաստան
Գերեզման	Վագանկովյան գերեզմանատուն
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Մասնագիտություն	մուլտիպլիկատոր

Պավել Պետրով (ռուս.՝ Павел Иванович Петров, փետրվարի 18, 1937(1937-02-18) - օգոստոսի 27, 2012(2012-08-27), Մոսկվա, Ռուսաստան), խորհրդային մուլտիպլիկատոր։ Մասնակցել է մոտ 160 մուլտֆիլմերի ստեղծմանը, այդ թվում` «Կոկորդիլոս Գենա», «Շապոկլյակ», «Ովքե՞ր են թռչունները»։

Կենսագրություն

Պավել Պետրովը ծնվել է 1937 թվականի փետրվարի 18-ին։ Ավարտել է գեղարվեստական միջնակարգ դպրոցը։

1956-1958 թվականներին սովորել է «Սոյուզմուլտֆիլմ» կինոստուդիային կից նկարիչ-մուլտիպլիկատորներ դասընթացներում։ Ավարտելուց հետո մնացել է աշխատելու տիկնիկային կինոյի նկարիչ-մուլտիպլիկատորների ստուդիայում։

1972 թվականին տեղափոխվել է «Էկրան» ստեղծագործական միության «Մուլտհեռուստաֆիլմ» ստուդիա, որտեղ աշխատել է 23 տարի։

Զբաղվել է գրական ստեղծագործությամբ։ Նրա ստեղծագործությունները տպագրվել են «Հայելիներ» (ռուս.՝ «Зеркала») ալմանախում, «Աններդաշնակ ձայներ» (ռուս.՝ «Нестройные голоса») ժողովածուում և «Մեր փողոցը» (ռուս.՝ «Наша улица») ամսագրում։ Պատկերազարդել է մանկական հանրագիտարաններ։

Մահացել է 2012 թվականի օգոստոսի 27-ին։ Թաղված է Մոսկվայի Վագանկովյան գերեզմանատանը։

Ֆիլմագրություն

Բեմադրող նկարիչ

• 1979 թվական` Քեռի Աուն քաղաքում (ռուս.՝ «Дядюшка Ау в городе»)

Նկարիչ-մուլտիպլիկատոր

• «Չտեսնված գեղեցկություն» (1958 թվական)
• «Ալի Բաբան և քառասուն ավազակները» (1959 թվական)
• «Ծառայողը վերադարձավ տուն» (1959 թվական)
• «Շատ աղել» (1959 թվական)
• «Սև դոփյունի վերջը» (1960 թվական)
• «Դաստիարակության գաղտնիքը» (1960 թվական)
• «Անդրօվկիանոսյան լրահաղորդողը» (1961 թվական)
• «Ո՞վ է ամենաուժեղը» (1961 թվական)
• «Սովորական պատմություն» (1962 թվական)
• «Ո՞վ ասաց մյաու» (1962 թվական)
• «Թռչող պրոլետարը» (1962 թվական)
• «Լուսատտիկ № 4։ Մեր մատիտը» (1963 թվական)
• «Ուզում եմ համարձակ լինել» (1963 թվական)
• «Ինչպես կատվի համար տուն կառուցեցին» (1963 թվական)
• «Ալյոշայի հեքիաթները» (1964 թվական)
• «Իվան Սեմյոնովի կյանքը և տառապանքը» (1964 թվական)
• «Ո՞վ կգնա ցուցահանդես» (1964 թվական)
• «Գորտուկը փնտրում է հորը» (1964 թվական)
• «Նվագախմբի երկիրը» (1964 թվական)
• «Ահա ինչպիսին է հրաշքը» (1965 թվական)
• «Դոբրինյա Նիկիտիչ» (1965 թվական)
• «Ո՞ւմ կոներն են անտառում» (1965 թվական)
• «Ավտոմոբիլը, սերը և մանանեխը» (1966 թվական)
• «Տիմոշկայի տոնածառը» (1966 թվական)
• «Ես սպասում եմ թռչունին» (1966 թվական)
• «Ինչպես դառնալ մեծ» (1967 թվական)
• «Վեց Իվանովները` վեց կապիտանները» (1967 թվական)
• «Սպիտակ մորթին» (1968 թվական)
• «Քուլան» (1968 թվական)
• «Գլխարկի մեջ երջանկություն չկա» (1968 թվական)
• «Ոսկե տղան» (1969 թվական)
• «Կոկորդիլոս Գենա» (1969 թվական)
• «Խիզախ Ռոբին Հուդը» (1970 թվական)
• «Քաղցր հեքիաթ» (1970 թվական)
• «Գեներալ Տոպտիգին» (1971 թվական)
• «Նեզնայկայի և նրա ընկերների արկածները։ Ֆիլմ 1։ Կարճլիկները գունավոր քաղաքից» (1971 թվական, լուսագրերում նշված չէ)
• «Այբոլիտը և Բարմալեյը» (1973 թվական)
• «Կախարդական լապտերները» (1973 թվական)
• «Միտյան և միկրոբուսը» (1973 թվական)
• «Պետրուշկայի մասին» (1973 թվական)
• «Ֆեդորինոյի սարը» (1974 թվական)
• «Շապոկլյակ» (1974 թվական)
• «Թզուկի հյուրերը» (1975 թվական)
• «Քեռի Աուն քաղաքում» (1979 թվական)
• «Կոճակներ և մարդիկ» (1980 թվական)
• «Զինվորական հեքիաթ» (1980 թվական)
• «Ինչո՞ւ փղերը» (1980 թվական)
• «Թարս օձիքը» (1981 թվական)
• «Կատվի տունը» (1982 թվական)
• «Խեցեմորթը» (1983 թվական)
• «Шалтай-Болтай» (1983 թվական)
• «Կախարդական բահը» (1984 թվական)
• «Вреднюга» (1987 թվական)
• «Վեճ խաղողի մասին» (1989 թվական)
• «Բոյական ճանճի էլ չի նեղացնի» (1994-1995 թվական)

Մրցանակներ

• Ռուսաստանի Դաշնության մշակույթի նախարարության երախտագիտությունը՝ ռուսական անիմացիայում մեծ ներրդրում ունենալու, բազմամյա արդյունավետ աշխատանքի համար և մուլտիպլիկացիոն կինոյի 100-ամյակի առթիվ։

Աղբյուրներ

• Сергей Капков Энциклопедия отечественной мультипликации. — М.: Алгоритм, 2006. — С. 510-511. — 816 с. — 3000 экз. — ISBN 5-9265-0319-4

Արտաքին հղումներ

• Պավել Պետրովը Аниматор.ру կայքում
• Պավել Պետրով (անգլ.) Internet Movie Database կայքում
• Дневник детской памяти. Это и моя война май 2014