Կուսի լը Շատո Օֆրիկ

Կուսի լը Շատո Օֆրիկ
Համայնք
	Կուսի լը Շատո Օֆրիկ
	ֆր.՝ Coucy-le-Château-Auffrique
	Զինանշան
Երկիր	Ֆրանսիա
Մարզ	Պիկարդիա
Գավառ	Էնա
Կանտոն	Վիկ սյուր Էն
Քաղաքապետ	Ժան Կլոդ Դյումոն ; 2014-2020
Հիմնադրված է	մայիսի 23, 1921 թ.
Մակերես	11,46 կմ²
ԲԾՄ	112 մետր
Բնակչություն	1 058 մարդ (2012)
Խտություն	92 մարդ/կմ²
Ժամային գոտի	UTC+1, ամառը UTC+2
Փոստային ինդեքս	02380
Փոստային դասիչ	02380
INSEE կոդ	02217
Պաշտոնական կայք	coucy.com
	Կուսի լը Շատո Օֆրիկ (Ֆրանսիա)
	Կուսի լը Շատո Օֆրիկ (Պիկարդիա)
	Կուսի լը Շատո Օֆրիկ Վիքիպահեստում

Կուսի լը Շատո Օֆրիկ (ֆր.՝ Coucy-le-Château-Auffrique), Ֆրանսիայի հյուսիսում գտնվող համայնք, որը մտնում է Պիկարդիա մարզի և Էնա գավառի կազմի մեջ։ Համայնքը մտնում է Վիկ սյուր Էն կանտոնի կազմի մեջ։ Համայնքի շրջանն է հանդիսանում Լանը։ Համայնքը գտնվում է Սուասոն քաղաքից 18 կմ դեպի արևմուտք և Սեն Կանտենից 42 կմ դեպի հարավ հեռավորության վրա։ Նրա տարածքի միջով միմյանց զուգահեռ անցնում են Էլեթ գետը, Ուազայի ներհոսքը, և Ուազա-Էնա ջրանցքը։

Համայնքը ձևավորվել է 1921 թվականին հարևան համայնքեր Կուսի լե Շատոյի և Օֆրիկ է Նոժանի միջև։ Հիմնականում նրան տալիս են "Կուսի" կամ էլ "Կուսի լե Շատո" անունները, առանց ավելացնելու "Օֆրիկ"ը։

Համայնքի բնակչությունը 2012 թվականի մարդահամարի տվյալներով կազմել է 1 058 մարդ։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կուսիի պատմությունը հիմանականում կապված է տեղի ամրոցների և կառավարիչների հետ։ Առաջին ամրոցը կառուցվել է մոտ 920 թվականին, երբ Էրվայում տիրում էր հռոմեական արքեպիսկոպոսությունը։ Ամրոցի հիանալի ճարտարապետական լուծումները ստիպեցին շատ տեղային ֆեոդալմերի ուշադրությունը իր վրա բեևեռել, արդյունքում նա շատ հաճախակի էր փոխում իր տերերին, մինչև 1085 թվականը նրան չսեփականաշնորհեց Անգերան I դե Կուսին, որը նաև եղել է դե Բովեյի ավատառու։ Նա եղել է Ամեն շրջանի խոշոր հողատերներից մեկը, ի շնորհիվ նրա կնոջ` Ադե դա Մարլի, որը, որպես օժիտ ստացավ Բեվե Կուսին, Մարլը, Լա Ֆերը, Վերվենը և այլ տարածքներ։

Այդ ամուսնության շնորհիվ Անգերան դե Կուսին ունեցավ մեկ որդի՝ Թոմաս դե Մարլը։ Երկրորդ անգամ ամուսնացել է Թոմա դե Մարլի հետ, որն էլ նույնպես բերեց նրան ամրոց։ 1105 թվականին նրանք պաշարեցի Թոմային իր իսկ ամրոցւմ, և պահանջեցին հոր միջամտությամբ և նույնսիկ ֆրանսիական գահի ժառանգորդին, որը նույն ապագա Լուի VI-ն էր, որպեսզի հանեին պաշարումը։ Դրանից հետո Թոմա դե Մարլը և Անգերան դե Կուսին շատ էին օգնում ու աջակցում Լան քաղաքի ապրողների վերականգնումը, ընդդեմ Ամեն արքեսպիսկոպոսի, դրա համար էլ Լուդովիկ VI-ը հարկադրված Թոմայի վրա արգելք է դնում։

Թոմա դե Մարլի հոր մահից հետո, սկսվեց թագավորի հետ բաց կռիվ, որը Ամենսկյան կոմսության պայքարում Թոման աջակցեց իր համար ֆավորիտ Ռաուլ I դե Վերմանդուային։ 1130 թվականին Թման սպանեց Ռաուլի եղբորը, Անրի դե Շոմոն ան Վեսկանին, որից հետո Ռաուլը թագավորի օգնությամբ պաշարեց Կուսի բերդը և նրա մեջ գտնվող Թոմային էլ սպանեց։

Թոմա դե Մարլի մահից հետո նրա սեփականությունը բաժանվեց իր տղաների՝ Ռաուլի և Անգերինանի միջև, որոնց էլ համապատասխանաբար բաժանի հասավ Բովեն և Կուսին։ Վերջինի թոռը, Անգերան III դե Կուսին, վերանորոգեց ամրոցը, դարձնելով նրան միջնադարյան Եվրոպայի ամենախոշոր ամրոցը։ XIII դարում տեղի ունեցող ֆեոդալական պայքարների ակտիվ մասնակիցը, Անգերան դե Կոսին, եղել էր մորական կողմից ապագայում Լյուդովիկ VI-ի ծոռը, նույնիսկ նա ֆրանսիական գահի թեկնածու էր համարվում, որտեղ սակայն նրա բախտը մի փոքր չբերեց, բայց նա կարողացավ պահել իր հարստությունը և սեփականությունը։ Նրա աղջիկը՝ Նարի դե Կուսին ամուսնացել է Շոտլանդիայի թագավորի Ալեկսանդր II-ի հետ։

Անգերանա III-ի ծոռը, Անգերան VI դե Կուսին, եղել է հարույրամյա պատերազմի ակտիվ մասնակիցներից մեկը։ 1346 թվականին նա կռվում է Կրեսի ճակատամարտում, կանգնելով երկրի թագավոր Ֆիլիպ VI-ի կողքին, բայց և այնտեղ նա մահանում է։ Նրան հաջորդեց իր որդին՝ Անգերան VII դե Կուսին, որը եղել է դե Կուսի դինաստիայի վերջին և ամենապայծառ ներկայացուցիչը։

Թագավոր Իոնան II-ը Պուատիեի ճակատամարտի ժամանակ գերի է ընկնում, և 1359 թվականին 40 ֆրանսիական ազնվականներ, որպես պատանդ, մեկնում են Անգլիա, որպեսզի ազատեն իրենց թագավորին գերությունից։ Այդ պատանդներից մեկն էր նաև Անգերան VII դե Կուսին։ Անգլիայում մնալու ժամանակ նա ընկերանում է թագավոր Էդուարդ III- ի հետ և նույնսիկ ամուսնացել է իր աղջկա՝ Իզաբելի հետ։ Իր հայրենիք վերադառնալուց հետո Անգերանը դառնում է մի շարք պատերազմների մասնակից, Ֆրանսիայում նա ստանում է նաև թագավոր Կարլ V-ի կողմից Ֆրանսիայի մարշալի տիտղոս։ Թուրքերի դեմ Նիկոպոլի ճակատամարտի ժամանակ նա գերի է ընկնում և շուտով մահանում է։

Անգերան VII դե Կուսին որդի չի թողել, և այդպիսով նրա ունեցվածքը փոխանցվեց իր դստերը՝ Մարիին։ 1400 թվականին նա վաճառում է Կուսին դուքս Լյուդովիկ Օրլանսկին, որը եղել է նաև Կարլ VI-ի եղբայրը։ Դրանից հետո նա մնաց Օրլանսկյան տան սեփականությունը մինչև Ֆրանսիական մեծ հեղափոխությունը։

Կուսիի ամրոցը փաստացի ամբողջությամբ ոչնչացվել է գերմանական զինվորների կողմից, Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին, նա պայթեցվել է 1917 թվականի հունիսին։

Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բնակչության թվաքանակը
(Աղբյուր: INSEE)
1962	1968	1975	1982	1990	1999	2012
1151	1137	1118	1120	1058	995	1058

Եղբայր քաղաքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տնտեսություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անաշխատունակների մակարդակը (2011 թվականին) — 13,2 % (ամբողջ Ֆրանսիայում — 12,8 %, Էնայի գավառում — 15,9 %) ։
1 մարդու տարեկան եկամուտը, եվրոյով (2011 թվական) — 20 062 (ամբողջ Ֆրանսիայում — 25 140, Էնայի գավառում — 21 148)։

Տեսարժան վայրեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կուսիի ամրոցը - 1917 թվականից հետո պահպանել է հսկայական դոնժոնը, ամրոցի պատերի և առանձին կառույցների մասը
Քաղաքական պատերի մաս, այդ թվում նաև դարպասները. Լիոնական, Սուասոնական և Շոնիի
Սուրբ Սովյեի եկեղեցին, XX դարի սկսզբում վերականգնվել են նրա ավերակները