Կարմրան պայծառ
Կարմրան պայծառ | |
Դասակարգում | |
Թագավորություն | Բույսեր (Plantae) |
Վերնաբաժին | Բարձրակարգ բույսեր (Embryophytes) |
Տիպ/Բաժին | Անոթավոր բույսեր (Tracheophytes) |
Ենթատիպ | Սերմնավոր բույսեր (Spermatophytes) |
Կարգ | Մեխակածաղկավորներ (Caryophyllales) |
Ընտանիք | Կարմրանազգիներ (Tamaricaceae) |
Ցեղ | Կարմրան (Tamarix) |
Տեսակ | Կարմրան պայծառ (T. florida) |
Միջազգային անվանում | |
Tamarix florida |
Կարմրան պայծառ (լատին․՝ Tamarix florida), կարմրանազգիների ընտանիքին պատկանող ծածկասերմ ծառ, որը գրանցված է Հայաստանի Կարմիր գրքում։
Նկարագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]1,5-2 մ բարձրությամբ, ծիրանագույն կեղևով ոչ մեծ ծառ է։ Սաղարթը կազմված է բազմաթիվ ճիպոտանման ճյուղերից։ Փոքրիշատե ցողունագիրկ տերևները հերթադիր են, թեփանման, նստադիր։ Ծաղկաբույլը եզրային է։ Ողկույզները զարգանում են նախորդ տարվա ընձյուղների վրա և մինչև տերևների հայտնվելը, միշտ պարզ, հաճախ փնջերով։ Բաժակից երկար են ծաղկակիցները պսակաթերթերից կարճ են։ Հնգանդամ ծաղիկները մանր են, պսակաթերթերը՝ գավաթանման բացված, թափվող։ Տեսակին, կախված ծաղկման ֆազայից, բնորոշ է ծաղկակիցների ձևի փոփոխությունը՝ սուր եռանկյունուց մինչև բթավուն գծային[1]։
Տարածվածություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Հայաստանում հանդիպում է միայն Մեղրու ֆլորիստիկական շրջանում (Արաքս գետի ափին)։ Ընդհանուր արեալը ընդգրկում է Արևելյան և Հարավային Անդրկովկասը, Իրանը, Միջին և Կենտրոնական Ասիան[1]։
Էկոլոգիա
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Աճում է ստորին լեռնային գոտում` ծովի մակարդակից 700-900 մ բարձրությունների վրա, գետերի ափերին, ավազային և կավային տեղերում։ Ծաղկում է մայիսին, պտղաբերում՝ հունիսին[1]։
Պահպանություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Հայաստանում վտանգված տեսակ է համարվում։ Հայտնի է միայն մեկ ֆլորիստիկական շրջանում։ Տարածման և բնակության շրջանների մակերեսը 500 կմ²-ից պակաս է։ Հայաստանի Կարմիր գրքի առաջին հրատարակության մեջ ընդգրկված էր որպես հազվագյուտ տեսակ։ CITES-ի և Բեռնի կոնվենցիաների հավելվածներում ընդգրկված չէ[1]։
Պահպանության գործողություններ չեն իրականացվում[1]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Հայաստանի Կարմիր գիրք. Երևան: Հայաստանի բնապահպանության նախարարություն. 2010. ISBN 978-99941-2-420-6.
|
|