Օթար Ճիլաձե

Օթար Ճիլաձե; վրաց.՝ ოთარ ივანეს ძე ჭილაძე
Ծննդյան անուն	վրաց.՝ ოთარ ჭილაძე
Ծնվել է	մարտի 20, 1933
Ծննդավայր	Սիղնաղ, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Վախճանվել է	հոկտեմբերի 1, 2009 (76 տարեկան)
Վախճանի վայր	Թբիլիսի, Վրաստան
Գերեզման	Մթածմինդա
Մասնագիտություն	բանաստեղծ, արձակագիր, դրամատուրգ, սցենարիստ, թարգմանիչ, հրապարակախոս և գրող
Լեզու	վրացերեն
Քաղաքացիություն	Վրաստան
Կրթություն	Թբիլիսիի պետական համալսարան
Ուշագրավ աշխատանքներ	A Man Was Going Down the Road?, Everyone That Findeth Me? և The Iron Theatre?
Պարգևներ	Շոթա Ռուսթավելու անվան պետական մրցանակ Վրաստանի պետական մրցանակ և Իլյա Չավչավաձեի մրցանակ
	Ներշնչվել է
	Otar Chiladze Վիքիպահեստում

Օթար Ճիլաձե (վրացերեն՝ ოთარ ჭილაძე, մարտի 20, 1933(1933-03-20)^[1], Սիղնաղ, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ^[2] - հոկտեմբերի 1, 2009(2009-10-01)^[3]^[1], Թբիլիսի, Վրաստան), վրացի բանաստեղծ։

Ծնվել է Վրաստանի Սիղնաղ քաղաքում։ Ավարտել է Թբիլիսիի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի ժուռնալիստիկայի բաժինը։ Բանաստեղծական և արձակ բազմաթիվ գրքերի հեղինակ է։ Զբաղվել է թարգմանչական ակտիվ աշխատանքով։ Նրա ստեղծագործությունները թարգմանվել են աշխարհի բազմաթիվ լեզուներով։

Շոթա Ռուսթավելու, Իլյա Ճավճավաձեի և Ալեքսանդր Կազբեկիի անվան մրցանակների դափնեկիր է^[4]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1958—1964 թվականներին աշխատել է «Ցիսկարի» /«Արևածագ»/ գրական ամսագրի խմբագրությունում։ 1991 թվականից դասախոսել է Թբիլիսիի Շոթա Ռուսթավելու անվան թատերական ինստիտուտում։ 1997 թվականին նշանակվել է «Մնաթոբի» ամսագրի գլխավոր խմբագիր։ Գրականագետ Ալեքսանդր Էբանոիձեի վկայությամբ՝ 1998 թվականին Օթար Ճիլաձեն ներկայացված է եղել գրականության Նոբելյան մրցանակի^[5]։

Անվանի գրողը վախճանվել է 76 տարեկան հասակում, տևական հիվանդությունից հետո։ Հուղարկավորվել է Մթածմինդայի պանթեոնում, ուր ամփոփված են Վրաստանի շատ ու շատ նշանավոր զավակների աճյունները։

Օթարի ավագ եղբայրը՝ Թենգիզը, նույնպես գրող է և ճանաչված է ոչ միայն Վրաստանում, այլև հայրենիքի սահմաններից դուրս։

Ստեղծագործություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վեպեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Ճանապարհով գնում էր մի մարդ» (վրաց.՝ გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა) (1972)
«Ով էլ որ ինձ հանդիպի» (վրաց.՝ ყოველმან ჩემმან მპოვნელმან) (1976)
«Երկաթե թատրոն» (վրաց.՝ რკინის თეატრი) (1981)
«Մարտյան աքաղաղ» (վրաց.՝ მარტის მამალი) (1991)
«Ավելում» (վրաց.՝ აველუმი) (1995)
«Քթոցը» (վրաց.՝ „გოდორი“) (2003)

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վրացական ԽՍՀ Շոթա Ռուսթավելու անվան պետական մրցանակ (1983)
Իլիա Ճավճավաձեի անվան մրցանակ (1997)
Թբիլիսիի պատվավոր քաղաքացու կոչում
«Պատվո շքանշան» (Վրաստան) (1997)

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Կերպարվեստի արխիվ — 2003.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #119159465 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 https://web.archive.org/web/20111004201749/http://www.interpressnews.ge/ge/index.php/permalink/111310.html&hd_line=1
↑ Վրացական ժամանակակից պոեզիա։ Երևան: ՀԳՄ հրատարակչություն։ 2007։ էջ էջ 53
↑ Александр Эбаноидзе: «Чингиз Айтматов, Отар Чиладзе и Яан Кросс, наши авторы, были номинированы на Нобелевскую премию.»

Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

[_45ac746de0ad656f-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Կերպարվեստի արխիվ — 2003.

[_05cf88f3e08ede9c-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #119159465 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.

[_259e893ac71247e9-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 https://web.archive.org/web/20111004201749/http://www.interpressnews.ge/ge/index.php/permalink/111310.html&hd_line=1

[4] Վրացական ժամանակակից պոեզիա։ Երևան: ՀԳՄ հրատարակչություն։ 2007։ էջ էջ 53

[Александр_Эбаноидзе———Чингиз_Айтматов,_Отар_Чиладзе_и_Яан_Кросс,_наши_авторы,_были_номинированы_на_Нобелевскую_премию.-5] Александр Эбаноидзе: «Чингиз Айтматов, Отар Чиладзе и Яан Кросс, наши авторы, были номинированы на Нобелевскую премию.»

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]