Վլադիմիր Դեգտյարյով

Վլադիմիր Դեգտյարյով
Ծնվել է	հունվարի 18, 1916
Ծննդավայր	Ռուսական կայսրություն
Մահացել է	հոկտեմբերի 6, 1974 (58 տարեկան) կամ հոկտեմբերի 7, 1974 (58 տարեկան)
Մահվան վայր	Մոսկվա, ԽՍՀՄ
Կրթություն	Մոսկվայի Գերասիմովի անվան կինեմատոգրաֆիայի ինստիտուտ
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն և ԽՍՀՄ
Մասնագիտացում	ռեժիսոր, գեղարվեստական ղեկավար, մուլտիպլիկատոր, կինոռեժիսոր, սցենարիստ և նկարիչ-բեմադրող
Պարգևներ
IMDb	ID ID 0214869

Վլադիմիր Դմիտրիևիչ Դեգտյարյով (ռուս.՝ Владимир Дмитриевич Дегтярёв, հունվարի 18, 1916(1916-01-18), Ռուսական կայսրություն - հոկտեմբերի 6, 1974(1974-10-06) կամ հոկտեմբերի 7, 1974(1974-10-07)^[1], Մոսկվա, ԽՍՀՄ), խորհրդային ռեժիսոր-մուլտիպլիկատոր, բեմադրող նկարիչ և սցենարիստ։ ՌՍՖՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ (1969)^[2]։

Կենսագրություն

Վլադիմիր Դեգտյարյովը ծնվել է 1916 թվականի հունվարի 18-ին Մոսկվայում^[3]։

1937 թվականին ավարտել է Լենինգրադի գեղարվեստի ուսումնարանը։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի Արևելյան ռազմաճակատի («Հայրենական մեծ պատերազմ», 1941-1945) գործողությունների սկզբում զորակոչվել է ու մեկնել ռազմաճակատ։ 1942 թվականին դարձել է հաշմանդամ. վիրավորվելուց անդամահատել են աջ ձեռքը։ Վլադիմիր Դեգտյարյովն առանց քննությունների ընդունվել է Մոսկվայի Գերասիմովի անվան կինեմատոգրաֆիայի համառուսական պետական ինստիտուտի գեղարվեստի ֆակուլտետ, որն ավարտել է 1948 թվականին։ Կրթության ընթացքում նա նորից սովորել է նկարել ու գրել ձախ ձեռքով^[3]^[4]։ Ինստիտուտն ավարտելուց հետո աշխատանքի է անցել «Սոյուզմուլտֆիլմում»։ Որպես բեմադրող նկարիչ աշխատել է ռեժիսորներ Վիկտոր Գրոմովի, Մստիսլավ Պաշչենկոյի, Բորիս Դյոժկինի և Գենադի Ֆիլիպովի մուլտֆիլմերի վրա։ 1953 թվականից սկսել է հանդես գալ որպես նկարված և (մեծ մասամբ) ծավալային մուլտֆիլմերի ռեժիսոր։ Եղել է «Տիկնիկային ֆիլմերի ստեղծագործական միության» հիմնադիրների թվում «Սոյուզմուլտֆիլմում», որտեղ բեմադրել է հետպատերազմյան խորհրդային առաջին տիկնիկային մուլտֆիլմերից մեկը՝ «Երկու ժլատ արջուկներ» (ռուս.՝ «Два жадных медвежонка», 1954)^[5]։ Համագործակցել է նկարիչներ Վլադիմիր Դանիլևիչի, Անատոլի Կուրիցինի և այլոց հետ, ինչպես նաև հաճախ համատեղել է ռեժիսորի ու բեմադրող նկարչի պարտականությունները։ Աշխատել է բացառապես մանուկների համար^[3]։

1956 թվականից սկսած բազմիցս դարձել է «Սոյուզմուլտֆիլմի» գեղխորհրդի և Տիկնիկային մուտֆիլմերի գեղարվեստա-արտադրական միության անդամ։ Եղել է ստուդիայի տիկնիկային միության կոլեգիայի անդամ (1960), տիկնիկային մուլտֆիլմերի արտադրության տեխնոլոգիական գործընթացի մշակման հանձնաժողովի անդամ (1961)։

Վլադիմիր Դեգտյարյովը մահացել է 1974 թվականի հոկտեմբերի 6-ին ուռուցքաբանական հիվանդությունից, որը եղել է պատերազմի ժամանակ ստացած վերքերի հետևանք։ մահացել է ստեղծագործական կարիերայի գագաթնակետին՝ այդպես էլ չավարտելով աշխատանքն իր վերջին՝ «Ստորերկրյա ծաղիկներ» (ռուս.՝ «Подземные цветы») մուլտֆիլմի վրա^[4]։

Մրցանակներ և պաևգևներ

Վլադիմիր Դեգտյարյովի մուլտֆիլմերը մրցանակների են արժանացել մի շարք փառատոններում^[6].

«Անճոռնի ճուտիկը – Բրիտանական մուլտֆիլմերի I միջազգային կինոփառատոնի (Փառատոնների փառատոն) դիպլոմ, 1957, Լոնդոն,
«Կախարդական ջրհորը» – Էդինբուրգի XI կինոփառատոնի մրցանակ, 1957, Շոտլանդիա,
«Ո՞վ ասաց մյաու» – Անսիի անիմացիոն կինոյի միջազգային փառատոնի մրցանակ լավագույն ֆիլմ երեխաների համար անվանակարգում, 1963, Ֆրանսիա,
«Շատ աղ արեցի» – Բուխարեստի տիկնիկային ու խամաճիկային ֆիլմերի II միջազգային փառատոնի դիպլոմ, 1960, Օբերհաուզենի կարճամետրաժ ֆիլմերի VII միջազգային փառատոնի դիպլոմ, 1961, ԳՖՀ^[7]։

Ֆիլմագրություն

Ռեժիսոր

1953 – «Խիզախ Պակը» (ռուս.՝ «Храбрый Пак»)
1954 – «Երկու ժլատ արջուկներ» (ռուս.՝ «Два жадных медвежонка»)
1955 – «Համառ խմոր» (ռուս.՝ «Упрямое тесто»)
1956 – «Անճոռնի ճուտիկը» (ռուս.՝ «Гадкий утёнок»)
1956 – «Կախարդական ջրհորը» (ռուս.՝ «Чудесный колодец»)
1957 – «Հեքիաթ Ձյունանուշի մասին» (ռուս.՝ «Сказка о Снегурочке»)
1958 – «Չտեսնված գեղեցկություն» (ռուս.՝ «Краса ненаглядная»)
1958 – «Մենք արևի հետևից ենք գնում» (ռուս.՝ «Мы за солнышком идём»)
1959 – «Վերադարձել է զինվորը տուն» (ռուս.՝ «Вернулся служивый домой»)
1959 – «Շատ աղ արեցի» (ռուս.՝ «Пересолил»)
1960 – «Конец Чёрной топи»
1961 – «Ո՞վ է ամենաուժեղը» (ռուս.՝ «Кто самый сильный?»)
1962 – «Ո՞վ ասաց մյաու» (ռուս.՝ «Кто сказал «мяу»?»)
1963 – «Լուսատտիկ № 4։ Մեր մատիտը» (ռուս.՝ «Светлячок № 4. Наш карандаш»)
1963 – «Հեքիաթ ծեր մայրու մասին» (ռուս.՝ «Сказка о старом кедре»)

1964 – «Ո՞վ է գնալու ցուցահանդես» (ռուս.՝ «Кто поедет на выставку?»)
1965 – «Դոբրինյա Նիկիտիչ» (ռուս.՝ «Добрыня Никитич»)
1966 – «Տիմոշկայի տոնածառը» (ռուս.՝ «Тимошкина ёлка»)
1967 – «Ինչպես դառնալ մեծ» (ռուս.՝ «Как стать большим»)
1967 – «Շոգեքարշը Ռոմաշկովոյից» (ռուս.՝ «Паровозик из Ромашкова»)
1968 – «Ուլիկը, որ հաշվում էր մինչև տասը» (ռուս.՝ «Козлёнок, который считал до десяти»)
1969 – «Ձյունանուշ» (ռուս.՝ «Снегурка»)
1969 – «Արևային հատիկ» (ռուս.՝ «Солнечное зёрнышко»)
1970 – «Քաղցր հեքիաթ» (ռուս.՝ «Сладкая сказка»)
1971 – «Ինչպես էր ավանակը երջանկություն փնտրում» (ռուս.՝ «Как ослик счастье искал»)
1972 – «Ամանորյա հեքիաթ» (ռուս.՝ «Новогодняя сказка»)
1973 – «Կախարդական լապտերներ» (ռուս.՝ «Волшебные фонарики»)
1975 – «Հյուր թզուկների մոտ» (ռուս.՝ «В гостях у гномов»)

Բեմադրող նկարիչ

1949 – «Գարնանային հեքիաթ» (ռուս.՝ «Весенняя сказка»)
1949 – «Միստր Ուոլք» (ռուս.՝ «Мистер Уолк»)
1950 – «Կուժ ու շվի» (ռուս.՝ «Дудочка и кувшинчик»)
1950 – «Երբ վառվում են տոնածառի լույսերը» (ռուս.՝ «Когда зажигаются ёлки»)
1951 – «Մտերիմ ընկերներ» (ռուս.՝ «Друзья товарищи»)
1951 – «Քաջի սիրտը» (ռուս.՝ «Сердце храбреца»)
1954 – «Երկու ժլատ արջուկներ» (ռուս.՝ «Два жадных медвежонка»)
1954 – «Տանյուշան, Տյավկան, Տոպն ու Նյուշան» (ռուս.՝ «Танюша, Тявка, Топ и Нюша»)
1955 – «Համառ խմոր» (ռուս.՝ «Упрямое тесто»)
1957 – «Հեքիաթ Ձյունանուշի մասին» (ռուս.՝ «Сказка о Снегурочке»)
1961 – «Ո՞վ է ամենաուժեղը» (ռուս.՝ «Кто самый сильный?»)
1963 – «Լուսատտիկ № 4։ Մեր մատիտը» (ռուս.՝ «Светлячок № 4. Наш карандаш»)
1963 – «Հեքիաթ ծեր մայրու մասին» (ռուս.՝ «Сказка о старом кедре»)
1965 – «Ո՞ւմ կոներն են անտառում» (ռուս.՝ «Чьи в лесу шишки?»)
1967 – «Այ թե շեկն է» (ռուս.՝ «Ну и рыжик!»)
1969 – «Ժլատ Կուզյան» (ռուս.՝ «Жадный Кузя»)
1972 – «Նվիրական երազանք» (ռուս.՝ «Заветная мечта»)
1973 – «Կկվով ժամացույց» (ռուս.՝ «Часы с кукушкой»)
1974 – «Ամեն ինչ հակառակն է» (ռուս.՝ «Всё наоборот»)

Սցենարիստ

1958 – «Չտեսնված գեղեցկություն» (ռուս.՝ «Краса ненаглядная»)
1968 – «Ուլիկը, որ հաշվում էր մինչև տասը» (ռուս.՝ «Козлёнок, который считал до десяти»)
1972 – «Ամանորյա հեքիաթ» (ռուս.՝ «Новогодняя сказка»)^[8]

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Internet Movie Database — 1990.
↑ Указ Президиума Верховного Совета РСФСР от 29 сентября 1969 года № 1235 «О присвоении почётных званий РСФСР работникам кинематографии»
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 Наталия Венжер. Владимир Дегтярёв // Наши мультфильмы / Арсений Мещеряков, Ирина Остаркова. — Интеррос, 2006. — ISBN 5-91105-007-2
↑ ^4,0 ^4,1 Иванов-Вано И. П. Кадр за кадром. — М.: Искусство, 1980. — 240 с.
↑ Каранович А. Г. Друзья мои куклы. — М.: Искусство, 1971. — 176 с.
↑ Сергей Капков Энциклопедия отечественной мультипликации. — М.: Алгоритм, 2006. — 816 с. — 3 000 экз. — ISBN 5-9265-0319-4 . с.229-230.
↑ Дипломы – Аниматор.ру
↑ Фильмография взята с сайта animator.ru

Литература

КИНО: Энциклопедический словарь, М. Советская энциклопедия, 1987, с. 114.

Արտաքին հղումներ

[_d4bb7a3e4005a719-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Internet Movie Database — 1990.

[2] Указ Президиума Верховного Совета РСФСР от 29 сентября 1969 года № 1235 «О присвоении почётных званий РСФСР работникам кинематографии»

[И-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 Наталия Венжер. Владимир Дегтярёв // Наши мультфильмы / Арсений Мещеряков, Ирина Остаркова. — Интеррос, 2006. — ISBN 5-91105-007-2

[:0-4] 4,0 ^4,1 Иванов-Вано И. П. Кадр за кадром. — М.: Искусство, 1980. — 240 с.

[5] Каранович А. Г. Друзья мои куклы. — М.: Искусство, 1971. — 176 с.

[6] Сергей Капков Энциклопедия отечественной мультипликации. — М.: Алгоритм, 2006. — 816 с. — 3 000 экз. — ISBN 5-9265-0319-4 . с.229-230.

[7] Дипломы – Аниматор.ру

[8] Фильмография взята с сайта animator.ru

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]