Ավարտել է Հեղափոխության թատրոնին կից ուսումնարանը, ապա՝ Մաքսիմ Գորկու անվան գրականության ինստիտուտը (1952)։ Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից։ 1949 թվականին մանկական թատրոնը բեմադրել է Ռոզովի «Նրա ընկերները», 1953 թվականին «Կյանքի էջերը» («Քո ուղին») պիեսները, որոնցում արդեն նկատվում էին հեղինակին բնորոշ գծերը՝ կենցաղագրության թեթևություն ու ճշգրտություն, հուզականություն, հումոր։ Այնուհետև տարբեր թատրոններում ներկայացվել են Ռոզովի «Բարի երթ» (1954), «Ուրախության որոնումներ» (1957), «Հավերժ ապրողները» (1957), «Անհավասար մարտ» (1960), «Ընթրիքից առաջ» (1962), «Հարսանիքի օրը» (1964), «Ավանդական հավաք» (1967), «Իրադրություն» (1973) և այլ պիեսներ, որոնք արծարծում են ժամանակակից մարդու քաղաքացիականության, իր կոչմանը հավատարիմ մնալու և այլ հարցեր։ Ռոզովի դրամատուրգիային հատուկ քաղաքացիականությունը զերծ է հռետորականությունից դա համապատասխանում է նրա դրամաների ու կատակերգությունների կամերայնությանը։ Ռոզովի պիեսները լայնորեն բեմադրվում էին ԽՍՀՄ-ում և դրա սահմաններից դուրս, մի քանիսը էկրանացվել են «Բարի երթ» (1956), «Ուրախության որոնումներ» (կինոնկար՝ Վ․ Ս․ Ռոզովի Ռոժդեստվենսկի «Աղմկոտ օր», 1961), «Հավերժ ապրողները» (կինոնկար՝ «Թռչում են կռունկները», 1957)։ Ռոզովին է պատկանում Իվան Գոնչարովի «Սովորական պատմություն» վեպի բեմականացումը (1966, ՍԱՀՄ պետական մրցանակ՝ 1967)։ Ռոզովը պարգևատրվել է 3 շքանշանով։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։