Ստեփան Միկոյանը ծնվել է 1922 թվականի հուլիսի 12-ին Թիֆլիսում։ Ավարտել է Կաչինսկի Ա․ Մյասնիկյանի անվան կարմրադրոշ ռազմանավիացիոն դպրոցը, Ն․ Ժուկովսկու անվան ռազմաօդային ինժեներական ակադեմիան (1951)։ Որպես օդաչու, ավագ օդաչու, ապա օղակի հրամանատար մասնակցել է Հայրենական մեծ պատերազմին (Արևմտյան, Դոնի, Հյուսիսարևմտյան ռազմաճակատներում, Մոսկվայի սահմանապահ զորքերի կազմում)։ 1951-ից՝ ռազմական փորձարկող օդաչու, 1959 թվականից՝ կործանիչ ինքնաթիռների ավագ փորձարկող օդաչու։
1942 թվականի հունվարի 6-ին Միկոյանը սխալմամբ հարված է ստացել խորհրդային օդաչու Միխայիլ Ռոդիոնովի կողմից։ Ատեփան Անաստասովիչին հաջողվեց վայրէջք կատարել, սակայն դրանից հետո նրան ձեռքի և դեմքի 3-րդ աստիճանի այրվածքներով տեղափոխեցին հիվանդանոց։ Կես տարի անց նշանակվում է Ստալինգրադում, ապա՝ Հյուսիս-արևմտյան ռազմաճակատում։ 1942 թվականի հոկտեմբերին իրականացրել է 14 մարտական թռիչք։ Անցկացրել է 3 օդային մարտեր, խմբի կազմում կործանել է հակառակորդի 6 ինքնաթիռ։ 1944 թվականի օգոստոսին 12-րդ գվարդիական կործանիչ ավիացիայի հրամանատար Ստեփան Միկոյանը պարգևատրվեց Կարմիր Աստղ շքանշանով[2]։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 7, էջ 542)։