Ժոել Ռոբյուշոն
Ժոել Ռոբուշոն ( ֆր.՝ Joël Robuchon; ),Ֆրանսիացի խոհարար և ռեստորանատեր, «Նոր խոհանոցի» նշանավոր ներկայացուցիչ, խոհարարական գրքերի հեղինակ, գուրմանների համար ռեստորանային ցանցի հիմնադիր, Larousse gastronomique հանրագիտարանի գաստրոնոմիական կոմիտեի նախագահ (1996 թվականից), «Խոհարարական արվեստ» անվանակարգում «Ֆրանսիայի լավագույն աշխատող» (1976) , խոհարարական արվեստի պատմության մեջ ամենամեծ արմավենու ճյուղի հաղթող, «Տարվա շեֆ խոհարար» (1985) և «Հարյուրամյակի խոհարար»՝ ըստ ռեստորանային տեղեկագրի «Gault and Millau» (1990 թ., Փոլ Բոկուզի, Ֆրեդի Ժիրարդեթի և Էքարտ Վիցիգմանի հետ), Ըստ միջազգայինի Herald Tribune թերթի՝ «Աշխարհի լավագույն ռեստորանատեր», Միշլենի առաջին աստղի հաղթող (2016; Eugenie Brazier, Marc Veyra, Alain Ducasse, Thomas Keller հետ), Ռոբուշոնի ռեստորանները ստացել են Միշլենի 32 աստղը[1][2]։
Կենսագրություն
Ծնվել է 1945 թվականի ապրիլի 7-ին Պուատիեում կաթոլիկ քարտաշի ընտանիքում[3][4]։ 12 տարեկանում նա սկսել է սովորել Մաուլեոն փոքր սեմինարիայի Դե Սևրի բաժանմունքում՝ մտադրվելով ապագայում քահանա դառնալ, որտեղ, խոհանոցում օգնելով խոհարարներին սննդի պատրաստման հարցում ,որոշել է, որ իր կոչումն է խոհարար դառնալը: 1960 թվականին 15 տարեկանում նա դարձավ խոհարար Ռոբերտ Օթոնի աշակերտը Պուատիեի հյուրանոցներից Relais de Poitiers-ում։ Այնուհետև նա շրջագայել է Ֆրանսիայում՝ այցելելով բազմաթիվ ռեստորաններ, այդ թվում՝ Compagnon du Devoir-ը[5], այնուհետև ծանոթացել է նոր խոհանոցի և իր մենթոր Ժան Դելավենի, ինչպես նաև այլ խոհարարների հետ:
1974 թվականին 28 տարեկանում նա դարձել է Փարիզի 17-րդ թաղամասի Hôtel Hyatt Regency Paris Étoile խոհարարների թիմի գլխավոր խոհարարը, որտեղ 1976 «Խոհարարական արվեստ» անվանակարգում թվականին ճանաչվել է «Ֆրանսիայի լավագույն աշխատող»։ 1978 թվականին նա դարձել է Փարիզի XV շրջանի Hôtel Novotel Paris Tour Eiffel գլխավոր խոհարարը, որտեղ նա շահել է իր առաջին Միշլենի երկու աստղերը։
1981 թվականին նա Փարիզի XVI թաղամասի Rue de Longchamp փողոցում բացել է իր սեփական «Jamin» ռեստորանը[6] , որի համար 1984 թվականին նա ստացել էՄիշլենի երեք աստղերը, 1985 թվականին նա դարձել է «տարվա շեֆ-խոհարար», իսկ 1990 թ. «Դարի խոհարար»: 1987 թվականից գործունեություն է ծավալել որպես խորհրդատու խոհարարական արվեստի բնագավառում, այդ թվում՝ ռեստորանների, մրցույթների և սննդի արդյունաբերության համար (Reflets de France և Fleury Michon ընկերություններ)։
1989-ին նա բացել է «Château Taillevent Robuchon ռեստորանը Տոկիոյում, իսկ 1994-ին՝ Joël Robuchon ռեստորանը Փարիզի 16-րդ թաղամասի Ռայմոնդ Պուանկարե պողոտայում, որը նույն թվականին դարձել է «աշխարհի լավագույն ռեստորանը»՝ ըստ International Herald Tribune-ի:
1987-1990 թվականներին նա եղել է «Quand c'est bon?» ամենշաբաթյա խոհարարական շոուի հերթական հյուրը... Il n'y a pas meilleur! François Robot France Régions 3 հեռուստաալիքով։ .Ուղիղ եթերում ձայնագրված 100-րդ նկարահանմանը նա մասնակցել է դերասան Ժան Յանի[7] հետ։
1995 թվականին 50 տարեկանում նա թոշակի է անցել որպես խոհարար և ընդունել հեռուստատեսային պրոդյուսեր Գայ Ջոբի առաջարկը՝ մասնակցելու Cuisinez comme un grand chef (TF1 հեռուստաալիք) խոհարարական ծրագրերին։
1996 թվականից՝ Larousse gastronomique հանրագիտարանի գաստրոնոմիական կոմիտեի նախագահն էր։ Նա նաև Կոլբերի կոմիտեի և Club de Hundred անդամ էր։
2003 թվականին նա դարձել է ռեստորանատեր՝ ստեղծելով իր սեփական հայեցակարգը Atelier Joël Robuchon ռեստորանի տեսքով՝ ոգեշնչված Տոկիոյում իր հաստատությանբ, որտեղ հարևանությամբ գտնվել են իսպանական (tapas) և ճապոնական խոհանոցները (սուշի): Ռոբուշոնի ռեստորանների ցանցը ներառել է բազմաթիվ ռեստորաններ, հրուշակեղենի խանութներ, թեյարաններ, միջազգային բոդեգաներ՝ Restaurant Tokyo atelier, Atelier de Joël Robuchon Saint-Germain և Atelier de Joël Robuchon Étoile քաղաքներում, ինչպիսիք են Բանգկոկը, Հոնկոնգը, Ժնևը, Լոնդոնը (Covent Garden), Լաս Վեգասը, Մայամին, Մակաոն, Մոնակոն, Մոնրեալը (խաղատուն), Նյու Յորքը, Փարիզը, Սինգապուրը, Թայպեյը և Շանհայը: 2017-2018 թվականներին նա մտադիր էր բացել եւս հինգ ռեստորան[8]։
Նա մահացել է 2018 թվականի օգոստոսի 6-ին Ժնևում (քաղաք, որտեղ նա պատրաստվում էր նոր ռեստորան բացել) ենթաստամոքսային գեղձի քաղցկեղից 73 տարեկան հասակում[9]։ Հուղարկավորության արարողությունը տեղի ունեցավ նույն թվականի օգոստոսի 17-ին Սեն-Պիեռ տաճարում՝ աշխարհի տարբեր ծայրերից ժամանած խոհարարների ներկայությամբ[10]։
Ընտանիք
Ռոբուշոնն ամուսնացած էր և կարողացել է երեխաների մեջ սեր սերմանել դեպի խոհարարական արվեստը։ Սոֆին երկար տարիներ հոր հետ աշխատել է «Cuisinez comme un grand chef», «Bon appétit bien sûr» և «Planète gourmande» խոհարարական ցուցադրություններում: Նա ղեկավարել է La Cour d'Eymet ռեստորանը Դորդոնի դեպարտամենտում ամուսնու՝ շեֆ-խոհարար Ֆրանսուա Կարթեյզերի հետ[11][12]։ Որդին՝ Լուի Ռոբուշոն-Աբեն (ծնվ. 1988), ծնված ճապոնուհու հետ ամուսնությունից, բացել է գինու բար Բորդոյում, իսկ 2016 թվականի մայիսին՝ Ճապոնիայում[12]։ Մյուս որդին՝ Էրիկը, Փարիզում աշխատել է որպես օրթոպեդ և պեդիկյուրի վարպետ ։
Պարգևներ
- Ֆրանսիայի լավագույն աշխատող
- Պատվո լեգեոնի սպա
- Արվեստի և գրականության շքանշանի սպա
- Պատվո շքանշանի սպա
- Գյուղատնտեսական վաստակի շքանշանի հրամանատար
Գրքեր
- Ma cuisine pour vous, Paris, 1986.
- Simply French, New York, 1991.
- Recettes de grands chefs.
- Recettes du terroir d'hier et d'aujourd'hui, Paris, J.-C. Lattès, 1994.
- Le Meilleur et le plus simple de la pomme de terre, Paris, R. Laffont, 1994.
- Le Carnet de route d'un compagnon cuisinier, 1995.
- Le Meilleur et le plus simple de la France, Paris, Robert Laffont, 1996.
- Le Meilleur et le plus simple pour maigrir, Paris, Le Grand livre du mois, 1998
- Le Meilleur et le plus simple de Robuchon, Paris, Librairie générale française, 1999.
- Les Dimanches de Joël Robuchon, Paris, Éd. du Chêne, 1999.
- Cuisinez comme un grand chef, tome 1, 2 et 3, Paris, TF1.
- Bon appétit bien sûr, tome 1, 2, 3 et 4.
- L'Atelier de Joël Robuchon.
- Food and Life, de Joël Robuchon et Dr Nadia Volf, Assouline Publishing.
- Tout Robuchon, Perrin, Paris, 2006 (лауреат премии Կաղապար:Нп3)
- 155 recettes pour mincir et rester mince enfin !, Issy-les-Moulineaux, Éd. A. Ducasse, 2008
- Le Nouveau coaching minceur et bien-être : Joël Robuchon, Patrick-Pierre Sabatier et Véronique Rousseau.
Ծանոթագրություններ
- ↑ «Career Highlights of Joël Robuchon». MICHELIN Guide (անգլերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2019-04-24-ին. Վերցված է 2018-10-30-ին.
{{cite news}}: More than one of|accessdate=and|access-date=specified (օգնություն) - ↑ Masterchef: The Professionals 2010 (Episode 16)
- ↑ Colette Monsat (2018-08-06). «Joël Robuchon : disparition d'un génie de la gastronomie». Le Figaro. Արխիվացված է օրիգինալից 2020-01-29-ին. Վերցված է 2020-02-23-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ Thibaut Danancher (2018-08-06). «Joël Robuchon, le maestro des fourneaux». Le Point. Արխիվացված է օրիգինալից 2020-02-23-ին. Վերցված է 2020-02-23-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն) - ↑ Virginie Picat. Joël Robuchon: «J’ai voulu devenir prêtre» Արխիվացված է Փետրվար 23, 2020 Wayback Machine-ի միջոցով: // Կաղապար:Нп3, 18.01.2014
- ↑ «Qui a pu apprécier Joël Robuchon, à l'époque où il était au piano chez Jamin à Paris, sait que le génie en ce domaine n'a rien d'une vue de l'esprit» — Jean-Pierre Thiollet[en]. Piano ma non solo. Anagramme éditions, 2012. p. 111.
- ↑ «Les bonnes ondes des pianos...de cuisson» — Կաղապար:Нп3. Improvisation so piano. Neva Éditions, 2017. p. 175-176. 978-2-35055-228-6.
- ↑ «Joël Robuchon va ouvrir cinq restaurants et son école de cuisine d'ici à 2019». 20 minutes[en]. 2016-12-29. Արխիվացված է օրիգինալից 2020-02-23-ին. Վերցված է 2020-02-23-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն). - ↑ «Mort de Joël Robuchon : les hommages du monde de la gastronomie». Sud Ouest[fr]. 2018-08-06. Արխիվացված է օրիգինալից 2020-02-23-ին. Վերցված է 2020-02-23-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն). - ↑ Les toques du monde s'inclinent devant Joël Robuchon à Poitiers(չաշխատող հղում) // Կաղապար:Нп3, 17 August 2018.
- ↑ «La Cour d'Eymet, Eymet». pays-bergerac-tourisme.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2020-02-23-ին. Վերցված է 2020-02-23-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն). - ↑ 12,0 12,1 «Qui sont Sophie Robuchon et Louis Robuchon-Abe, les enfants de Joël Robuchon ? - Elle». Elle. 2018-08-06. Արխիվացված է օրիգինալից 2020-02-23-ին. Վերցված է 2020-02-23-ին.
{{cite web}}: Unknown parameter|deadlink=ignored (|url-status=suggested) (օգնություն).
Արտաքին հղումներ
- Официальный сайт Жоэля Робюшона
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ժոել Ռոբյուշոն» հոդվածին։
